ชีวิตของสาวน้อยในโลกออนไลน์ ตอนที่25: Honey Combed Village
ตอนที่25: Honey Combed Village
“มีอะไรที่ต้องทำในนี้อีกไหม?” อเล็กถามลูมิแอร์
ไม่มีสิ่งใดที่คุณต้องทำในนี้แล้ว ตอนนี้คุณสามารถดำเนินขั้นตอนการเข้าเกมได้”
“ไปกันเถอะอเล็ก ฉันจะค้างสายของพวกเราเอาไว้เราจะได้หากันเจอ”
“ในปัจจุบันมีหมู่บ้านทั้งสิ้นสองแสนสองหมื่นหมู่บ้านที่แผ่กระจายไปทั่วทุกพื้นที่ของผู้เล่น ระบบจะส่งคุณไปยังหมู่บ้านเริ่มต้นโดยการสุ่ม คุณพร้อมที่จะไปหรือไม่?”
“ฉันไม่คิดว่าเราจะได้เจอกันเร็วๆนี้หรอกนะ...” อเล็กตกใจอย่างมากเมื่อได้ยินว่าในเกมมีหมู่บ้านอยู่ทั้งหมด220,000ที่ “ทำไมถึงมีหมู่บ้านเยอะจัง? โอกาสที่จะเกิดในหมู่บ้านเดียวกับเป็น0เลยนะ” อเล็กคิดว่าขนาดของโลกในเกมจะต้องเทอะทะแน่ๆ
“เพราะหนึ่งหมู่บ้านสามารถรอบรับผู้เล่นได้เพียงหนึ่งพันคนเท่านั้น คุณสามารถใช้หมายเลขของหมู่บ้านเป็นตัวอ้างอิงถึงผู้เล่นเผ่ามนุษย์ที่มีอยู่ในปัจจุบันได้โดย...”
“นี่ หยุดถามคำถามได้แล้ว!! นี่เธอยังไม่เสร็จอีกหรอ?” อิเสเคียลไม่อยากจะเชื่อกับผู้หญิงคนนี้เลย เมื่อเธอเจออะไรสักอย่างที่ทำให้รู้สึกทึ่ง เธอก็มักจะเบนไปหามันโดยไม่สนใจจุดหมายหลักสักที
“ฉันแค่ประหลาดใจกับจำนวนผู้เล่นที่เล่นในวันแรก ผู้เล่นที่เลือกเผ่ามนุษย์มีอยู่ประมาณ200ล้านคน” อเล็กแก้ตัว
“อย่างไรก็ตาม อย่ากังวลนะถ้าเราไม่ได้เกิดในเมืองเริ่มต้นเดียวกัน...” ตอนนี้อิเสเคียลกำลังบังคับตัวเองไม่ให้กดปุ่มเริ่มต้นเพื่อออกไปจากที่แห่งนี้
“ถ้าฉันโชคดีฉันจะเจอเธอตั้งแต่แรก ถ้าเธอโชคร้ายเธอจะเจอฉันตั้งแต่แรก” อิเสเคียลพึมพำตอนพูดประโยคแรก
“นายพูดว่าไงนะ? ต้องบอกอีกกี่ครั้งว่าฉันไม่ได้โชคร้าย!”
“ไปกันเถอะ!ลูมิแอร์ ฉันอยากออกไปจากที่นี่แล้ว เพื่อนของฉันเองก็อยากจะเข้าไปเล่นจะแย่แล้ว” ยิ่งไปกว่านั้น อเล็กกำลังคาดหวังเป็นอย่างมากว่าพวกเธอจะค้นพบอะไรในอนาคตกันนะ
[ต้องการเข้าสู่พาราเบลลัมหรือไม่]
[ใช่ / ไม่]
“ใช่!”
“ใช่!”
อิเสเคียลยืนยันพร้อมกับเธอ
“กำลังเคลื่อนย้ายคุณไปยังพื้นพิภพ โปรดอย่าลืมเลือนพาราเบลลัม ขอให้คุณโชคดี...”
ในคำสุดท้ายของลูมิแอร์ อเล็กและอิเสเคียลก็โดนดูดด้วยพลังที่ไม่รู้จักทันที และทันทีที่แสงสว่างได้สาดไปทั่วทั้งห้อง อเล็กก็ได้หายไปจากห้องสีขาวนี้แล้ว
...
ณ ใจกลางหมู่บ้านที่ถูกสุ่ม ได้ปรากฏแสงสว่างสองดวงขึ้นมา
ในชั่วกะพริบตา อเล็กก็ถูกส่งมายังสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย ความโกลาหนวุ่นวายของผู้คนที่กำลังพูดคุยและถกเถียงกันเสียงดังเข้ามาในหูของเธอ ฉากตรงหน้าของเธอเหมือนกับสิ่งที่เธอได้เห็นในความเป็นจริง ผู้คนที่รีบร้อนเดินไปเดินมา
อเล็กตกใจ แต่ก็เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ เธอใจเย็นแล้วมองสำรวจไปรอบๆตัว
ผู้เล่นต่างๆที่ผ่านเธอไปล้วนแต่จดจำได้ง่ายเมื่อทุกคนใส่ชุดเก่าๆแสนมอมแมมเหมือนกัน ด้วยเสื้อแขนยาวกับกางเกงขายาวสีดำซอมซ่อ
อเล็กชอบสิ่งที่เธอได้เห็นเมื่อสักครู่มาก แต่แล้วในช่วงเวลาที่เธอหันมามองทิวทัศน์ทางด้านซ้ายของเธอนั้น เธอก็เห็นใบหน้าด้านๆของอิเสเคียล
“ไง” อิเสเคียลทักแล้วโบกมือขวาให้เธอ มืออีกข้างถือแท่งไม้ที่มีขนาดยาวมากๆพอๆกับตัวเธออยู่
“ฉันว่าค่าโชคของเธอไม่น่าโกหกนะ” อิเสเคียลแซว เขาควงอาวุธในมือแล้วโยนขึ้นฟ้า จากนั้นเขาก็ลองออกท่าทาง เช่นกระโดด เตะ และต่อย
“มันไม่ใช่เรื่องแย่ที่เราได้เล่นด้วยกันตั้งแต่เริ่มเกม” เมื่อเธอเห็นอิเสเคียลทำ เธอก็ทำตามเขาบ้าง
อเล็กสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อรวบรวมพลังทั้งหมดในตัวเธอ จากนั้นเธอก็ปล่อยหมัดไปตรงหน้าอิเสเคียล มันห่างกันเพียงนิ้วเดียว
เมื่อมองหมัดที่มุ่งไปตรงหน้าของเขา มันช้าและเบากว่าปกติ อิเสเคียลไม่แม้แต่จะกะพริบตา
ผลลัพธ์ที่อเล็กคาดหวังไว้ไม่แม้แต่จะเกิดขึ้น ลมกรรโชกไม่ปรากฏออกมาเลย มีเพียงเสียงหวีดแหลมเท่านั้น
“โคตรอ่อน!! ร่างนี้มันอ่อนเกินไปแล้ว” อเล็กบ่น เธอสังเกตว่าอิเสเคียลไม่กะพริบตาเลย เธอเลยปรับสภาพร่างกายของตัวเองข้างๆนี้เลย
พวกเธอออกท่าทางต่างๆเพื่อให้คุ้นเคยกับร่างกายปัจจุบันเมื่อสัมผัสได้ว่าร่างกายนี้อ่อนแอกว่าร่างที่พวกเธอใช้ตอนสร้างตัวละครเสียอีก
“ถ้าเธอวอร์มอัพเสร็จ เราต้องรีบไปหาหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อรับสกิลและชุดเกราะเริ่มต้นของพวกเราก่อน เอไอของฉันเตือนมาว่าเหลือเวลาอีกเพียง20นาทีเท่านั้นก่อนที่ tutorialอย่างเป็นทางการจะเริ่มขึ้น” เมื่อมองเวลาที่เหลืออยู่อย่างน้อยนิด อิเสเคียลอดคิดไม่ได้ว่าพวกเขาใช้เวลาสร้างตัวละครนานมาก
“เอออ๋? เอไอมากับเราด้วยหรอ?”
“ใช่ ตอนนี้ก้อนแสงน่าจะลอยอยู่รอบๆตัวเธอ เธอไม่สามารถมองเห็นเอไอของผู้เล่นอื่นได้และนั่นเป็นเหตุผลที่เธอมองไม่เห็นเอไอของฉัน” อิเสเคียลไม่รู้ว่าทำไมอเล็กถึงไม่สังเกตเห็นเอไอของตัวเองในเมื่อมันน่าจะอยู่ในสายตาของผู้เล่นตั้งแต่แรก
อเล็กมองไปรอบๆตัวของเธออีกครั้ง แต่เธอก็ไม่เห็นก้อนแสงของลูมิแอร์รอบๆตัวเธอเลย ไม่ว่าเธอจะพยายามมองหาแค่ไหนก็ตาม “ฉันไม่เห็นมีเลย...”
“บางทีเอไอของเธออาจจะทำงานผิดพลาดและระบบกำลังซ่อมแซมมันอยู่ แต่ตอนนี้เราต้องรีบแล้ว เราใกล้จะไม่ทันเวลาแล้วนะ” อิเสเคียลกระตุ้นอเล็ก
“แต่ฉันชอบที่ลูมิแอร์เป็นอย่างนี้ ไม่เห็นจำเป็นต้องซ่อมมันเลย” ถึงจะคิดว่าการกระทำของลูมิแอร์มันแปลก อเล็กก็ไม่ได้ไม่ชอบมันเสียทีเดียว อเล็กชอบคิดและถามคำถามมากมาย ดังนั้นการมีใครบางคนอยู่ข้างๆตัวที่สามารถตอบคำถามของเธอได้ทันทีนั้นถือเป็นการช่วยเหลือที่ยอดเยี่ยมมาก
สิ่งที่เธอไม่ชอบคือโทนเสียงของหุ่นยนต์ที่ลูมิแอร์พูดตอนช่วงแรกต่างหาก
“เราจะขอความช่วยเหลือถ้าในอีกสองสามวันมันยังไม่กลับมา โอเคไหม?” อิเสเคียลพูดปลอบ
จากนั้นอิเสเคียลก็ลากอเล็กไปทางเหนือสุดของหมู่บ้าน
...
เมื่ออเล็กและอิเสเคียลมาถึงสถานที่ที่หัวหน้าหมู่บ้านอยู่ พวกเขาก็เห็นชายชราในชุดดำสวมเสื้อที่ดูสกปรกกำลังรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้านของเขา
แล้วชายชราก็สังเกตเห็นคนแปลกหน้าทั้งสองคน “อ่าาา ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านฮันนี่คอมบ์ คุณผู้พิทักษ์”
--------------------
เข้าเกมแล้วค่ะ เย่!!