ตอนที่ 12

ตอนที่ 12

โลกกลมจริงๆ ใครจะคิดว่าจะเจอเธอที่นี่

เมื่อจี้จือเหยา เงยศีรษะขึ้นอีกครั้ง สาวซัพพอร์ตก็กระโดดขึ้นไปบนเวทีแล้วและยืนห่างจากเขาไม่ถึงเมตร มองดูเขาโดยเอียงศีรษะเล็กน้อย

ท่าทางที่คนที่เหลือมองเขาดูแปลกไปเล็กน้อย

จี้จือเหยาลูบหัวอย่างอ่อนแรง ยืนขึ้น และเขย่าแขน “ซุปเปอร์โลลิ ช่างบังเอิญจริงๆ”

“เป็นคุณจริงๆ” เสียงของหญิงสาวก็น่ารักเช่นกัน

“ฉันคิดว่าฉันจำคนผิด”

เธอกวาดสายตามองไปยังชายอีกสามคนที่เหลือ

“มีสตรีมเมอร์คนอื่นในพวกคุณสามคนไหม?” สตรีมเมอร์ที่มีชื่อเสียงสองในห้าคนจากแท่นยืนอยู่ที่นี่ว่า

“ไง เรากำลังพยายามหลอกล่อ WJ ให้กลายเป็นมักเกิ้ลเหรอ?”

จี้จือเหยาถูกหลอกโดยคำพูดหยาบ ๆ ของเธอซึ่งเขาไม่สามารถช่วยได้ แต่เปิดเผยบุคลิกที่แท้จริงของเขา

“ฉันคิดว่าSilver Throne มีบางอย่างต่อต้าน WJ ที่พวกเขาจงใจจ้างนักแสดงกลุ่มหนึ่งให้เรา หวังว่าจะจับพวกเขาทุ่มลงบนพื้นและทำให้พวกเขาโกรธ”

เด็กสาวโบกมืออย่างแรงขณะพูดขณะเดินไปที่ที่นั่งของเธอ

“ทำตัวเย่อหยิ่งใช่ อย่างน้อยเราควรให้หน้าพวกเขาบ้าง อีกอย่าง การแข่งขันกำลังจะเริ่มต้นในอีก 2 นาที ทำไม WJ ยังไม่มาอีกล่ะ? พวกเขากำลังรอให้เรานำเกือกม้าแปดลำเพื่อไปรับหรือไม่”

จี้จือเหยากล่าวว่า “ฉันคิดว่า Silver Throneใช้เวลาค่อนข้างมากในการเชิญสมบัติล้ำค่านี้มา หากพวกเขาไม่ได้เพลิดเพลินมากพอ พวกเขาจะทนได้อย่างไรที่จะปล่อยพวกเขาออกไปโดยไม่สร้างความสงสัยและคาดหมายก่อน”

“คุณคิดไม่ผิด ถึงกระนั้น ฉันได้ยินมาว่า WJ ไม่ได้เล่นนัดซ้อมเดี่ยวในฤดูร้อนนี้ ดังนั้นทัวร์นาเมนต์นี้จึงน่าจะเป็นแค่การวอร์มอัพสำหรับพวกเขาเท่านั้น”

จี้จือเหยาตอบโต้ด้วยการเยาะเย้ยและกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเขาตระหนักได้ในภายหน้าว่าเพื่อนร่วมทีมชั่วคราวสามคนกำลังจ้องมองมาที่พวกเขาอย่างงงงัน เขากระแอมเบา ๆ และกลืนสิ่งลามกอนาจารกลับคืนมา “ดีมาก ไปฟาดพวกเขากันเถอะ”

หญิงสาวหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน

“พวกเขามาแล้ว”

จี้จือเหยาหันไปมองไปข้างหน้าก็เห็นผู้คนที่ใส่เสื้อแขนสั้นสีแดงไม่เท่ากัน เอามือล้วงกระเป๋า หาวและเดินเตร่อยู่บนเวที เมื่อพวกเขาผ่านทีมสมัครเล่น ก็มีแม้กระทั่งคำพูดเยาะเย้ยและคำพูดที่ไร้เสียง

เวลาปัจจุบันช้ากว่าเวลาที่กำหนดไว้สำหรับทัวร์นาเมนต์สามนาที

จี้จือเหยาดึงมุมริมฝีปากของเขา

ตอนนี้พวกเขากำลังดูถูกใครอยู่?

ผู้คนในทีม WJ ทรุดตัวลงนั่งด้วยท่าทางที่ไม่สนใจและเกียจคร้าน

พิธีกรในชุดสูทและรองเท้าหนังเดินขึ้นไปบนเวทีพร้อมกับไมค์และแนะนำสั้นๆ “นี่คือทีมสมัครเล่นที่เกิดขึ้นจากการออดิชั่นและทีมมืออาชีพ WJ การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ การแข่งขันแบ่งออกเป็นสามโหมดคือ 1v1, 3v3 และ 5v5 เล่นให้ได้สองในสามโหมดที่ดีที่สุด เริ่มได้”

หน้าจอขนาดใหญ่ด้านหลังสว่างขึ้น และหุบเขาที่แชมป์เปี้ยนต่อสู้กันปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

เหมือนกับที่ทุกคนในทีมสมัครเล่นกำลังเตรียมที่จะใส่หูฟัง ก็มีเสียงที่ไม่ดังเกินไปและไม่เบาเกินไปมาจากด้านข้างของ WJ “ถึงแม้จะใช้ไอดีเล็กเราก็สามารถทุบตีพวกเขาได้ทุกเมื่อ ลองใช้ไอดีรองของเรากัน มาตรฐานของทัวร์นาเมนต์นี้ต่ำมาก เรามาจบมันให้เร็วที่สุดกันเถอะแล้วไปหาที่กินข้าวกัน ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว”

คนที่พูดเป็นชายผมสีเขียวอายุประมาณ 22 ปี ขณะที่เขาพูด เขาไม่ลืมส่งสายตายั่วยุให้ทุกคนก่อนกำแพงสีน้ำเงิน

เลนบนและเลนกลางเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที และสาวซัพพอร์ตกำลังจะม้วนแขนเสื้อขึ้นด้วยความโกรธเพื่อทุบตีใครบางคน แม้แต่ชายผู้โดดเดี่ยวก็ไม่สงบอีกต่อไป

จี้จือเหยาวางหูไมโครโฟนกลับเข้าไปในตำแหน่งเดิมด้วยดวงตาที่แคบลง รอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาเต็มไปด้วยความใจกว้างที่ไม่สอดคล้องกับอายุของเขา

“พี่ใหญ่ ถ้าไอดีรองของคุณไม่ใช่ไอดีอันดับชาเลนเจอร์ ก็อย่าใช้เลย ฉันเกรงว่ามันจะทำร้ายดวงตาของเราและหากคุณเผลอทำอะไรโดยไม่ได้ตั้งใจ ผู้คนจะคิดว่าคุณกำลังตั้งใจเล่นเกม”

ทุกคนเงียบ และในขณะที่ชายผมสีเขียวกำลังจะอ้าปากพูดจี้จือเหยา ก็พูดต่อในขณะที่กำลังเล่นกับสายไมค์หูอย่างไม่ใส่ใจ “คราวหน้าถ้ามีงานแบบนี้ อย่าลืมกินข้าวก่อนมานะ ฉันเป็นคนใจดี ไม่เพียงแต่ผมกังวลในขณะที่คุณกำลังเผชิญหน้าที่จะเกษียณอายุว่าคุณจะรักษาเอกลักษณ์ความเป็นผู้เล่นมืออาชีพได้อีกนานแค่ไหน แต่ผมยังกังวลว่าคุณจะมีความอยากอาหารหลังจากแพ้อย่างมหันต์หรือไม่”