530 - ทะเลสาบดวงดาว 

1850 - ทะเลสาบดวงดาว

ในระหว่างขั้นตอนนี้สิงโตสีทองเฝ้ามองอย่างว่างเปล่าจากนั้นมันก็จ้องไปที่สือฮ่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ เดิมทีมันต้องการที่จะออกไปเช่นกัน

แต่สือฮ่าวยังคงขีดอยู่บนด้านหลังของมันแล้วบังคับให้มันเดินเข้าไปในส่วนลึกของดินแดน

“ใครเป็นคนที่มารบกวนที่นี่”

เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยเสน่ห์ดังออกมา

“มนุษย์และสัตว์ร้าย พวกเขาทำผิดกฎบุกรุกเข้ามาในโลกของเราจะต้องถูกประหาร”

เสียงก่อนหน้านี้ดังออกมาอีกครั้ง เขากล่าวกับชายหนุ่มด้วยความเคารพอย่างยิ่ง

“เด็กเอ๋ยเจ้ายังฆ่าคนไม่พออีกหรือสิ่งนี้จะสร้างผลกระทบต่อเต่าที่เป็นอมตะของเจ้า” เสียงที่อ่อนโยนดังขึ้นทำให้รู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังล่องลอยอยู่ท่ามกลางสายลมในฤดูใบไม้ผลิ

สือฮ่าวตกใจจริงๆ คนก่อนหน้านี้มีพลังมากอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าคนรับใช้?

สิงโตทองตกใจเช่นกันร่างกายของมันแข็งค้างไม่กล้าขยับตัว

เป็นเพราะคนที่เป็นคนรับใช้ก็มีพลังในระดับผู้อมตะแล้ว เจ้านายของเขาจะมีความแข็งแกร่งมากแค่ไหน

“ยี่เจ้ามาจากสามพันแคว้นนี่เป็นสิ่งที่น่าสนใจเล็กน้อย เจ้าถึงกับสามารถผ่านเส้นทางนั้นมาได้” ในเวลานี้น้ำเสียงที่ค่อนข้างมีเสน่ห์ก็พูดขึ้นอีกครั้ง

“เด็กเอ๋ยเปิดค่ายกลแล้วนำพวกเขาเข้ามา” ผู้ชายคนนั้นอยากเจอสือฮ่าว!

“ขอรับนายท่าน!”

เสียงที่แก่ชรานั้นกล่าวเบาๆ ในทันใดนั้นเสาแห่งแสงที่ส่องถึงสวรรค์ทั้งหมดก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อเสาแห่งแสงหายไป แผ่นดินด้านหน้าก็แยกออกจากกันเป็นทางเดิน

ดวงตาของสิงโตสีทองเบิกกว้างพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าไปยังหนาวเหน็บร่างกายของมันสั่นกระตุกไม่หยุด เป็นเพราะมันเห็นว่าใต้พื้นโลกมีกระดูกที่แท้จริงของผู้อมตะถูกฝังอยู่ที่นี่

เพียงโครงกระดูกที่ป่นปี้ของพวกเขาก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาถูกโจมตีอย่างรุนแรง แม้แต่สิ่งมีชีวิตอมตะก็ยังถูกสังหารในดินแดนแห่งนี้!

หลังจากนั้นไม่นานสะพานไม้สีเขียวก็ปรากฏขึ้นมันยื่นออกมาจากส่วนลึกของภูเขา

มันมีรูปร่างเหมือนสะพานหินโค้ง แต่ทำด้วยไม้ สะพานยังมีกิ่งก้านใบสีเขียวที่เป็นประกายและประกอบขึ้นมาเหมือนชิ้นส่วนของหยก

บนสะพานมีกลิ่นอายของชีวิตที่อุดมสมบูรณ์คล้ายกับมหาสมุทรอันยิ่งใหญ่

ต้นไม้เซียน!

นี่มันน่าเหลือเชื่อมากเกินไป แม้แต่ต้นไม้เซียนก็ยังถูกใช้เพื่อสร้างเป็นสะพาน

“นี่เป็นต้นไม้ที่สามารถบรรลุความเป็นอมตะแล้ว แต่มันก็ถูกสังหารเพื่อมาทำเป็นสะพาน” สือฮ่าวถอนหายใจ

ที่ปลายสะพานเป็นพื้นที่เขียวชอุ่มเต็มไปด้วยพลังแห่งชีวิต มันคือสวนยาขั้นเทพและยาเซียนซึ่งถูกปลูกไว้ที่นี่อย่างมากมาย

สือฮ่าวเชื่อว่าถ้าไม่ใช่เพราะสะพานนี้หากเขาพุ่งเข้าไปยาเซียนพวกนั้นคงรุมสังหารเขาอย่างแน่นอน หลังจากที่เขาเดินขึ้นมาบนสะพานเขาก็มองเห็นค่ายกลมากมายรวมทั้งซากศพนับร้อยของผู้อมตะ

พวกเขาน่าจะถูกสังหารเพราะต้องการบุกเข้าสู่สถานที่แห่งนี้!

สือฮ่าวลงจากสะพานไม้และเดินเข้าสู่ส่วนลึกของขุนเขา หญ้านั้นเขียวชอุ่ม อากาศบริสุทธิ์และสะอาดสะอ้าน นี่มันเป็นวิมานในสวรรค์ชัดๆ

ท้องฟ้าที่นี่สว่างขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังค่อนข้างมืดครึ้มราวกับถูกปกคลุมด้วยชั้นหมอกทำให้มันปราศจากเวลากลางวัน

ไม่ไกลออกไปมีพระราชวังตั้งอยู่บนภูเขาเตี้ยๆหลายแห่งซึ่งมีความเก่าแก่และยิ่งใหญ่อย่างน่าเหลือเชื่อ มีบางส่วนที่ทำจากโลหะเงินมีบางส่วนถูกสร้างมาจากทองคำเซียนซึ่งทำให้พวกเขาอ้าปากค้าง

พระราชวังเหล่านี้มีกลิ่นอายที่น่ากลัว หากจ้องมองมันเป็นเวลานานวิญญาณดั้งเดิมของพวกเขาจะเกิดการสั่นสะเทือนคล้ายกับจะถูกทำลายในทันที

ปู!

สิงโตสีทองกระอักเลือดออกมา เพียงเพราะมันพยายามมองไปที่พระราชวังโบราณบนภูเขา มีพลังลึกลับที่โจมตีมันอย่างรุนแรงทำให้มันได้รับบาดเจ็บไม่น้อย!

“อย่าพยายามสอดรู้สอดเห็น พระราชวังพวกนั้นไม่ใช่ที่ที่พวกเจ้าจะสามารถมองดูได้” ผู้รับใช้คนนั้นกล่าวอย่างเย็นชา

สือฮ่าวและสิงโตทองเริ่มตื่นตระหนกยิ่งกว่านั้นยังพยายามมองค้นหาที่มาของเสียง

ข้างหน้ามีกระท่อมมุงจากหลายหลังที่สร้างขึ้นบนพื้นที่ระหว่างเนินเขา มันไม่มีความหรูหราโอ่อ่าเหมือนกับพระราชวังพวกนั้นแต่มันเต็มไปด้วยความเก่าแก่และมีเสน่ห์

“การที่พวกเจ้าสามารถเดินผ่านเส้นทางนั้นมาได้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ข้าปลดปล่อยพวกเจ้าไป” ในเวลานี้เสียงอันอ่อนโยนดังขึ้นอีกครั้ง มันดังมาจากกระท่อมมุงจากเมื่อทั้งสองคนมองเข้าไปจึงเห็นชายผู้หนึ่งซึ่งถูกโอบล้อมไปด้วยหมอกเซียน

“เข้าใจแล้วนายท่าน!” ผู้รับใช้ตอบกลับ

สือฮ่าวรู้สึกกระปรี้กระเปร่าตอนนี้เขาสามารถระบายลมหายใจอย่างโล่งอกเล็กน้อย

“หากพวกเจ้าต้องการพบนายท่านจะต้องข้ามทะเลสาบนี้มา” เสียงของผู้รับใช้ดังขึ้นอีกครั้ง

หญ้าเขียวนุ่มเหมือนพรมขนสัตว์ ไม่ไกลออกไปมีทะเลสาบเล็กๆที่ส่องประกายเหมือนไพลิน แยกสือฮ่าวออกจากกระท่อมมุงจาก

สือฮ่าวไม่ได้ขี่บนหลังของสิงโตทองมานานแล้ว เขาไม่กล้าแสดงท่าทีโอหังที่นี่ แน่นอนว่าการนั่งอยู่บนหลังสัตว์ร้ายถือเป็นการไม่เคารพเจ้าของสถานที่อย่างยิ่ง

สิงโตทองรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที มันตามสือฮ่าวมาที่ริมแม่น้ำ แต่มันไม่กล้าที่จะข้ามไปอย่างแน่นอน เป็นเพราะมันไม่ได้ข้ามเส้นทางโบราณด้วยพลังของตัวเองมันย่อมไม่สามารถทนต่อแรงกดดันนี้ได้

สือฮ่าวเดินหน้าต่อไป เมื่อเท้าของเขาเหยียบลงบนพื้นผิวทะเลสาบที่เป็นประกายระลอกคลื่นก็เกิดขึ้นทันที ในความงุนงงสถานที่นั้นเป็นเหมือนจักรวาลอันยิ่งใหญ่โดยแต่ละก้าวที่ของเขาเหมือนกับเหยียบลงไปในดวงดาวมากมาย

ด้านหลังสิงโตสีทองตัวสั่น มันรู้สึกได้ถึงพลังที่น่ากลัวซึ่งกำลังผันผวนอยู่

ตอนนี้มันเฝ้าสือฮ่าวก้าวไปข้างหน้าด้วยความสงบนิ่ง หลังจากลังเลเล็กน้อยมันก็ยื่นกรงเล็บไปที่ผิวน้ำทะเลสาบ

ฮ่อง!

หลังจากนั้นสิงโตทองก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ กรงเล็บนั้นหักออกจากกันผิวหนังและขนของมันถูกเผาไหม้แม้แต่เนื้อหนังและกระดูกก็ยังมีร่องรอยของความเน่าเปื่อย

มันส่งเสียงครวญครางออกมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับถอยหลังกลับอย่างรวดเร็ว

สิงโตสีทองทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อฟื้นฟูกรงเล็บ แต่ไม่ว่ามันจะออกแรงแค่ไหนมันก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เนื้อหนังของมันหลุดออกมาแม้แต่กระดูกสีทองของมันก็เริ่มมีรอยแตก

อาการบาดเจ็บนี้ไม่สามารถรักษาให้หายได้จริงๆ !

มันน่ากลัวมาก นี่คือทะเลสาบแบบไหน? มันจะน่ากลัวขนาดนี้ได้ยังไง?

สิงโตสีทองมองไปข้างหน้าเมื่อเห็นว่าสือฮ่าวเดินไปมากกว่าสิบจ้างแล้วในที่สุดมันก็สงบลงเล็กน้อย

เป็นเพราะสือฮ่าวก็ได้รับความเสียหายเช่นกัน ในตอนแรกเขาไม่สะทกสะท้าน แต่หลังจากเดินไปมากกว่าสิบจ้างขาของเขาก็สลายไปเผยให้เห็นกระดูก แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังเดินหน้าต่อโดยไม่หวาดหวั่น!

ทะเลสาบเป็นประกายสีฟ้าและโปร่งแสง เมื่อเกิดระลอกคลื่นมันจึงเป็นความงดงามที่น่ากลัวแบบแปลกๆ

ขณะที่สือฮ่าวเดินหน้าต่อไปเนื้อบนน่องของเขาก็หลุดออกมาด้วยเช่นกันกระดูกสีขาวของเขาถูกเผยให้เห็นออกมาอย่างสยอง

ตอนนี้ลมและฟ้าร้องปั่นป่วนเล็กน้อย ทั้งทะเลสาบปลดปล่อยพลังกฎธรรมชาติ นี่คือเต๋าที่ยิ่งใหญ่แห่งจักรวาลพลังแห่งความโกลาหลมากมายหมุนวนอยู่รอบร่างกายของสือฮ่าว

แท้ที่จริงแล้วสถานที่แห่งนั้นไม่ใช่ทะเลสาบแต่มันเป็นทะเลดวงดาว ในขณะที่เขาเดินหน้าไปเรื่อยๆก็เหมือนกับการเปลี่ยนแปลงของกฎจักรวาล!

พลังแห่งความโกลาหลพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าท่ามกลางประกายความสดใส เนื้อหนังที่ขาของสือฮ่าวหลุดลอกออกไปหมดแล้วตอนนี้มันลามขึ้นมาจนถึงหน้าอกของเขา

สิงโตทองรู้สึกมึนงง คนผู้นี้ไม่หวาดหวั่นต่อความตายจริงๆอย่างนั้นหรือ?

ในระหว่างขั้นตอนนี้ทะเลสาบปรากฏขึ้นอีกครั้งดวงดาวทั้งหมดกลายเป็นหยดน้ำและกลายเป็นทะเลสาบเล็กๆ อย่างไรก็ตามพลังที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากมันกลับทวีความรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม

เนื้อทั้งหมดของสือฮ่าวตั้งแต่หัวจรดเท้าหายหายไปหมดเส้นเหลือเพียงโครงกระดูกที่ยังเดินหน้าต่อ ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะว่ากระดูกของสือฮ่าวนั้นมีความแข็งแกร่งเทียบเท่าสิ่งนี้ชีวิตอมตะแล้ว

แต่ในระหว่างกระบวนการนี้ร่างกายของเขาก็จมลงไปใต้ทะเลสาบเรื่อยๆ

สิงโตสีทองสั่นสะท้าน ฮวงกำลังจะตาย ส่วนตัวมันก็ไม่มีผลสรุปที่ดีอย่างแน่นอน!