ตอนที่แล้วตอนที่ 73 ไม่มีใครหยุดข้าไม่ให้ฆ่าเจ้าได้ !
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 75 เจ้าไปได้ ! แต่เขาต้องตาย !

ตอนที่ 74  อาคมห้าธาตุ แล้วมันยังไง !


ตอนที่ 74  อาคมห้าธาตุ แล้วมันยังไง !

“ฮ่าฮ่า…”

เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน เด็กชายผมสีม่วงก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ “เจ้าหนู เจ้ารู้ไหมว่าคนที่อยู่ข้างข้าคือใครกัน?”

“นี่คือศิษย์พี่ของเรา เล่ยชิง ด้วยอาคมดาบของวังยุทธ์คังเล่ย   ศิษย์พี่เหล่ยไม่เพียงแต่จะเป็นยอดฝีมือขั้น 9 ระดับรวมปราณเท่านั้น แต่เขายังเป็นถึงผู้ใช้อาคมระดับสามอีกด้วย !”

“เป็นยังไง ทีนี้เจ้ายังจะกล้าพูดจาพยาบคายต่อหน้าศิษย์พี่เล่ยอีกหรือไม่ ?”

เด็กชายผมสีม่วงก็มองไปที่เจียงเฉินด้วยความรังเกียจ

ด้วยเล่ยชิงที่อยู่กับเขาที่นี่แล้ว เขาไม่เชื่อหรอกว่าเจียงเฉินจะสามารถทำอะไรเขาได้ !

"เจ้าคิดว่ามีเขาอยู่แล้วข้าจะฆ่าเจ้าไม่ได้จริงๆรึ  ?"

เจียงเฉินเพียงแค่ชำเลืองมองไปที่เด็กหนุ่มที่ชื่อเล่ยชิงเท่านั้น

ทันทีเขาก็กำหมัดและชกออกไปยังเด็กหนุ่มผมสีม่วง

ตอนนี้เองเล่ยชิงที่อยู่ข้างๆเด็กหนุ่มผมสีม่วงก็เคลื่อนไหว

เขามายืนอยู่ตรงหน้าเด็กหนุ่มผมม่วงในพริบตาและกลิ่นอายที่ดุร้ายก็กระจายออกมาจากมือของเขาที่งอเป็นกรงลบ จากนั้นเขาก็ใช้มันทำลายหมัดของเจียงเฉินตยแตกเป็นเสี่ยงๆ

“กล้าลงมือคนของข้าต่อหน้าข้าเช่นนี้ เจ้าคิดว่าข้าเป็นอากาศจริงๆรึ ?”

เล่ยชิงจ้องไปที่เจียงเฉินอย่างจริงจังและร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายอันอึดอัดที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวทันทีเมื่อมองมา

ดวงตาของเจียงเฉินเย็นชา: "คนที่อยู่ข้างหลังเจ้า วันนี้ข้าจะต้องฆ่าเขาให้ได้ เจ้าคิดจะหยุดข้าๆจริงใช่ไหม ?"

“ในฐานะที่ข้าเป็นศิษย์พี่ ข้าก็คงไม่อาจนั่งเฉยๆและปล่อยไปได้ ”

เล่ยชิง พูดอย่างเฉยเมย: "ยิ่งไปกว่านั้น ข้ายังต้องการน้ำนมจิตวิญญานหน่อไม้สวรรค์ในมือเจ้าอีกด้วย!"

“โอ้?”

มุมปากของเจียงเฉินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย: "น้ำนมจิตวิญญานหน่อไม้สวรรค์ที่อยู่ในมือข้าหน่ะรึ ? ก็มาเอาไปสิ ถ้าเจ้ามีความสามารถพอล่ะนะ  "

“พี่ใหญ่เล่ย ข้าว่าเราอย่าเสียเวลาคุยกับมันเลยดีกว่า ฆ่าพวกมันและชิงน้ำนมจิตวิญญานหน่อไม้สวรรค์เลยดีกว่า!”

เด็กชายผมสีม่วงก็จ้องไปที่เจียงเฉินอย่างขุ่นเคือง

"ถอยไปก่อน!"

เล่ยชิงโบกมือแล้วมองไปที่เจียงเฉินอย่างวางตัว: "เจ้าคือคนฆ่าสิงโตปีศาจหิมะที่อยู่ข้างนอกนั่นด้วยอาคมสินะ  "

เจียงเฉินพูดเบา ๆ : “ถ้าใช่แล้วมันจะทำไม  ?”

“ข้าเล่ยชิงไม่ชอบเอาเปรียบผู้อื่น”

“ในเมื่อเจ้าสามารถฆ่าสิงโตปีศาจหิมะได้ด้วยอาคม นั่นก็แสดงว่าความสามารถในการใช้อาคมของเจ้านั้นนับได้ว่าไม่อ่อนแอ”

"ข้าเองก็เป็นผู้ใช้อาคมเช่นกัน เอางี้แล้วกัน ถ้าเจ้าสามารถทำลายอาคมของข้าได้ ข้าก็จะปล่อยเจ้าไป แต่ถ้าเจ้าไม่สามารถทำลายมันได้ ก็จงทิ้งน้ำนมจิตวิญญานหน่อไม้สวรรค์ไว้แล้วจากไปซะ "

เมื่อเสียงเบาๆของเล่ยชิงจางลง อาคมที่มีแสงห้าสีกระพริบอยู่ก็ปรากฏขึ้นบนมือของเขา

“เจ้าสนใจประลองกับข้าหรือไม่หละ ?”

เจียงเฉินก็หรี่ตามองเขา: “ถ้าข้าทำลายไม่ได้ ข้าต้องทิ้งน้ำนมจิตวิญญานหน่อไม้สวรรค์ไว้ แล้วถ้าข้าทำลายได้ล่ะ เจ้าจะทิ้งอะไรไว้ให้ข้ากัน ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า...เจ้าคิดหรือว่าเจ้าจะสามารถทำลายอาคมของพี่เล่ยได้จริงๆหน่ะ  ?”

“ใช่แล้ว ศิษย์พี่เล่ยเป็นผู้ใช้อาคมระดับสาม มันคงจะเกินตัวสำหรับเจ้าไปหน่อยนะที่คิดจะทำลายอาคมของพี่เล่ยหน่ะ!”

ด้านหลังเล่ยชิง เด็กหนุ่มผมม่วงและนักเรียนหลายคนจากคฤหาสน์ยุทธ์คังเล่ยต่างก็แสดงออกอย่างเยาะเย้นและเหยีดหยัน

“ถ้าเจ้าสามารถทำลายอาคมของข้าได้ วิชาดาบระดับลึกซึ้ง ดาบฟ้าคำรามเล่มนี้จะเป็นของเจ้า”

เล่ยชิงหยิบวิชาต่อสู้ลึกลับเล่มหนึ่งออกมาและพูดกับเจียงเฉินเบาๆ

"ก็ดี!"

เจียงเฉินพยักหน้าและชี้นิ้วไปที่เล่ยชิง: “เจ้าลงมือได้เลย!”

ท่าทางของเล่ยชิงก็เปลี่ยนไปและอาคมห้าสีที่ส่องแสงในมือเขาก็ถูกกระตุ้น จากนั้นเจียงเฉินและหญิงสาวทั้งสองก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงห้าสีทันที

ทันที เขาก็มองไปยังเจียงเฉินที่ถูกห่อหุ้มด้วยแสงอาคมจางๆ  : "ตอนนี้ เชิญเจ้าทำลายอาคมของข้าได้แล้ว  !"

“หึหึ นี่หน่ะรึคืออาคมที่เจ้าต้องการให้ข้าทำลายมันหน่ะ”

เจียงเฉินหัวเราะเบา ๆและทันทีเสียงที่ดูถูกเหยียดหยามก็ดังออกมาจากอาคม

“พูดตรงๆนะ อาคมห้าธาตุของเจ้านั้นไม่ต่างอะไรไปจากขยะเลย  !”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด