ตอนที่แล้วตอนที่ 48 อย่าบังคับให้ข้าต้องฆ่า
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 50 โลหิตอสูรยอมจำนน

ตอนที่ 49 จากวันนี้ไป จะไม่มีกลุ่มโลหิตอสูรในเมืองคังซานอีกต่อไป !


ตอนที่ 49 จากวันนี้ไป จะไม่มีกลุ่มโลหิตอสูรในเมืองคังซานอีกต่อไป !

“ฮ่าฮ่า... พี่น้องทั้งหลาย พวกเจ้าได้ยินหรือไม่ เจ้าเด็กนี่บอกว่าจะฆ่าพวกเราต่อหน้าข้า ”

ซูชาทำราวกับว่าเพิ่งได้ยินเรื่องที่ตลกที่สุดในโลกและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะออกมาพร้อมๆกับคนของเขา

" ข้าว่าเจ้าเด็กคนนี่ต้องโง่มากแน่ๆ"

"เด็กน้อยที่แม้แต่ขนยังไม่ขึ้น เพียงหมัดขาทีเดียวก็จัดการเจ้าได้แล้ว เจ้าเป็นใครถึงได้มาพูดต่อหน้าหัวหน้าของเราแบบนั้นกัน   "

"... "

คำพูดของซูชาก็กระตุ้นเหล่าผู้ติดตามของเขาทันที พวกเขาทั้งหมดพูดล้อเลียนเจียงเฉินด้วยความดูถูก

'หัวหน้าทำไมเราต้องเสียเวลากับเจ้าเด็กนี่อีกกัน ให้ข้าจัดการมันเลยดีกว่า .'

ตอนนี้เองชายวัยกลางคนในกลุ่มอสูรโลหิตคนหนึ่งก็พูดขึ้น

ซูชาพยักหน้า: “ดี อย่าลงมือหนักไปหละ ห้ามให้มันตายเด็ดขาด ”

ไม่ว่าจะยังไงเด็กคนนี้ก็เป็นลูกชายของเจียงวู่หยา

แม้ว่าตอนนี้เจียงวู่หย่าจะไม่ได้อยู่ที่ตระกูลเจียงแล้ว แต่เขาก็ไม่อยากสร้างปัญหาที่ไม่มีทางแก้ได้ขึ้นมา

การที่เขาเขาปล้นสวนยาของตระกูลเจียงนั้นแม้ว่าเจียงวู่หยาจะกลับมาอย่างมากเขาก็แค่โกรธ

แต่ถ้าเขาฆ่าลูกชายของเจียงวู่หยาหละก็ เจียงวู่หยาจะต้องแลกชีวิตกับเขาอย่างแน่นอน ถูกไหม?

“หัวหน้า ไม่ต้องกังวล อย่างมากข้าก็แค่ทำให้มันพิการเท่านั้น ”

ชายวัยกลางคนกล่าว เขาลุกขึ้นยืนและมองไปที่เจียงเฉินอย่างเย่อหยิ่ง: “เจ้าหนุ่ม มาคุยกันดีกว่า บอกสิ่าเจ้าอยากตายแบบไหน  ?”

“ข้าต่างหากที่จะส่งเจ้าไปตาย!”

เมื่อเสียงที่เย็นยะเยือกดังขึ้น ร่างของเจียงเฉินก็กลายบเป็นภาพติดตาในทันที

หมัดของเขาส่องแสงสีเงินออกมา โดยไม่ปลอยให้ชายวัยกลางคนได้ตอบสนองใดๆมันก็กระแทกเข้ากับหน้าอกของชายคนนั้นอย่างแรก

หมัดของเจียงเฉินนั้นแม้จะดูเหมือนธรรมดา แต่ว่าพลังที่อัดแน่นอยู่ข้างในนั้นน่ากลัวเป็นอย่างมาก

ชายวัยกลางคนตัวสั่นอย่างรุนแรงจากหมัดของเจียงเฉิน และเลือดก็ไหลทะลักออกมาจากปากของเขา

ทันใดนั้น ร่างของเขาก็เป็นเหมือนกับว่าวที่สายป่านขาด เขากระเด็นออกไปเจ็ดถึงแปดเมตรและสภาพของเขาก็น่าอนาถเป็นอย่างมากจนดูไม่ออกว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่  !

อะไร?

เมื่อมองไปที่เจียงเฉินที่จัดการชายวัยกลางคนด้วยหมัดเดียว ไม่เพียงแต่สมาชิกของกลุ่มเท่านั้นที่ตกตะลึง

แม้แต่ซูชาเองก็ตกใจอย่างสุดขีดในใจ

ชายวัยกลางคนคนนี้เป็นหนึ่งในยอดฝีมือขอบเขตรวมปราณที่มีอยู่เพียงไม่กี่คนเท่านั้นของกลุ่มโลหิตอสูร

แต่เขากลับถูกจัดการโดยฝ่ายตรงข้ามในหมัดเดียว

เด็กหนุ่มที่ดูเหมือนอายุไม่เกินสิบห้าสิบหกปีคนนี้กลับมีความแข็งแกร่งขนาดนั้นได้ยังไง  ?

“เจ้าหนู ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะมีความสามารถขนาดนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย ข้าประเมินเจ้าต่ำไป  ”

ดวงตาของซูชาหรี่ลงเล็กน้อย เขามองไปที่เจียงเฉินและกล่าวอย่างเคร่งขรึม

การแสดงออกของเจียงเฉินยังคงไม่แยแส: "ครบห้านาทีแล้ว"

“เจ้าหนู ปลาซิวเช่นเจ้าอย่าได้คิดมาผยองต่อหน้าข้า อย่าคิดว่าเจ้าจะมีความแข็งแกร่งในระดับรวบปราณแล้วข้าจะกลัวเจ้านะ  !”

ซูชา หัวเราะอย่างโกรธเคือง: "ข้าจะดูสิว่าเจ้าจะสามารถฆ่าใครต่อหน้าข้าได้ไหม!"

“เจ้าพวกคนชั่ว ข้าให้โอกาสเจ้าแล้ว แต่พวกเจ้ากลับไม่เห็นค่ามันซะอย่างนั้น”

“ถ้าอย่างนั้น…. หลังจากวันนี้ไปกลุ่มเลือดอสูรที่แสนชั่วช้าจะไม่มีอยู่ในเมืองคังซานอีกต่อไป!”

เมื่อเจียงเฉินพูดจบร่างของเขากลับกลายเป็นภาพติดตาอีกครั้งและหายไปจากที่เดิม

ใบหน้าของซูชาเปลี่ยนไปเล็กน้อย และก่อนที่เขาจะทันได้โต้ตอบใดๆ เสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นข้างหลังเขา

ซูชาหันศีรษะของเขาไปดูทันทีและเขาก็ได้เห็นหนึ่งในคนของเขากำลังล่วงหล่นลงพื้นด้วยเสียงดังตุ้บ

“เจ้าบัดซบ ข้าจะฆ่าเจ้า ฉันจะฆ่าแก!”

ทันใดนั้นเสียงคำรามของซูชาก็ปะทุออกมาราวกับสิงโตคลั่งและเขาพุ่งเข้าไปหาเจียงเฉินด้วยความเกรี้ยวกราด

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด