ชีวิตของสาวน้อยในโลกออนไลน์ ตอนที่20: อาวุธสุดแปลกของแซคกับซาแมนทา
ตอนที่20: อาวุธสุดแปลกของแซคกับซาแมนทา
“พ่อได้เผ่ามนุษย์หมาป่า”
มองไปที่อัตลักษณ์ของเผ่ามนุษย์หมาป่า อเล็กก็พยักหน้าเห็นด้วย “มันเหมาะกับพ่อมากเลย” พลังฟื้นฟูที่เร็วขึ้นสามเท่าของมนุษย์หมาป่ามันเหมาะกับสไตล์การต่อสู้ของพ่อสุดๆ วิธีการต่อสู้ของพ่อมันน่ารำคาญมาก เธอไม่เคยคิดจะเข้าไปต่อยตีกับพ่อเลยสักครั้ง
อเล็กไม่รู้ว่าพ่อได้การฟื้นฟูตัวเองตามธรรมชาติที่ดูไร้สาระนี่มาจากไหน แต่เมื่อตอนที่เธออายุห้าขวบ เธอได้มีโอกาสเห็นพ่อของเธอฟื้นฟูตัวเองอย่างน่าเหลือเชื่อ พ่อของเธอเดินแขนขาดเข้ามาในบ้านแต่พ่อทำตัวปรกติมากเหมือนกับที่แขนขาดไปไม่ได้มีผลกระทบอะไรเลย ตอนนั้นอเล็กยังเป็นเด็กที่ไร้เดียงสาและเธอก็กังวลมากว่าแขนของพ่อหายไปไหน แล้วแม่ของเธอก็เข้ามาทุบตีพ่อให้เธอดูโดยไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บของพ่อเลย และมันเป็นอะไรที่น่าทึ่งมากเมื่อพ่อของเธอกลับบ้านมาพร้อมกับแขนที่งอกออกมาใหม่ในวันถัดมา
เธอเคยพยายามถามพ่ออยู่ครั้งหนึ่งตอนที่เธอเริ่มโตขึ้น ว่าทำไมร่างกายพ่อถึงฟื้นฟูตัวเองได้อย่างไม่ปรกติ แต่พ่อตอบกลับมาแค่ว่าเป็นความลับทางทหาร
…
“อ่าใช่! แล้วอัตลักษณ์ของคลาสฮีโร่ที่ทั้งคู่ได้คืออะไรหรอ? ฉันได้ค่าประสบการณ์คูณสองมาสองอย่าง” อเล็กถามอีกครั้ง
ทันใดนั้นอิเสเคียลก็เปิดไมค์เข้ามา “เฮ้! ไม่มีใครถามเลยหรอว่าฉันได้อะไร?” อิเสเคียลอารมรณ์เสียนิดหน่อยที่ถูกเมิน เขารู้สึกเป็นส่วนเกินกับหัวข้อฮีโร่ๆอะไรสักอย่างที่เขาไม่มี
“ก็นายไม่รู้เรื่องที่เราคุยกันนี่!”
“อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าพวกเธอพูดเรื่องเผ่าที่ได้ ฉันก็ได้เลือกเผ่าเหมือนกันนะ!!” อิเสเคียลรอที่จะได้โม้เรื่องเผ่าพันธุ์ที่เขาได้มากับอเล็กมานาน เขาตื่นเต้นมากที่จะได้มาบอกเรื่องนี้กับอเล็ก เขารู้ว่าอเล็กเลือกได้แค่เผ่าเดียวเท่านั้นจากทั้งหนึ่งร้อยเผ่าพันธุ์
“ฉันอยากรู้อัตลักษณ์คลาสฮีโร่ของพ่อกับซาแมนทามากกว่าเผ่าที่นายเลือกอีก นอกจากนี้ฉันขอบังคับให้นายเลือกเผ่ามนุษย์ซะ เพราะฉะนั้นไม่ว่านายจะเลือกอะไรก็ตามมันก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี”
อิเสเคียลทำได้แค่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่มุมห้อง ทำไมฉันถึงได้ทนทุกข์อยู่คนเดียว!!
ซาแมนทาหัวเราะคิกคักอย่างน่ารักอยู่อีกฝั่งของปลายสาย
ถึงพวกเราจะคุยโทรศัพท์กันอยู่แต่อเล็กมั่นใจว่าตอนนี้อิเสคียลกำลังนั่งหงอยๆอยู่มุมห้องและคงจะเงียบไปอีกสักพักใหญ่ๆ เธอเลยปล่อยอิเสเคียลผู้เจ็บช้ำไว้คนเดียวแล้วหันมาถามพ่อกับซาแมนทาอีกครั้ง “แล้วตกลงอัตลักษณ์ของพวกพ่อคืออะไรอะ??”
“พ่อคิดว่าถ้าลูกไม่รู้น่าจะดีกว่านะ” แซคตอบ
“ทำไมล่ะ!? หนูไม่ล้อเลียนพ่อหรอก บอกหนูหน่อยนะ”
“พ่อไม่เจ็บหรอก… แต่จะเป็นลูกมากกว่า…” แซคพูดแล้วหัวเราะด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของพ่อมันทำให้อเล็กอยากรู้เข้าไปใหญ่ว่าพวกเขาได้อะไรมา เธออดคิดไม่ได้ว่าพ่อของเธอคงได้อัตลักษณ์ที่โอเวอร์เพาเวอร์มากกว่าเธอแน่ๆ “แล้วเธอล่ะซามี่? เธอได้อะไรหรอ?” อเล็กเปลี่ยนไปถามซาแมนทาแทน เธอรู้ว่าพ่อชอบแหย่เธอมากที่สุด เธออยากรู้จริงๆนะว่าพวกเขาได้อะไรกันบ้าง
ความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งสาย
“อืมมม ฉันคิดว่ายังไม่บอกเธอตอนนี้น่าจะดีกว่า แต่ฉันสัญญาเลยนะว่าฉันจะบอกเธอแน่นอนตอนที่เราพวกเจอกันในเกม” ซาแมนทาครุ่นคิดว่าจะบอกอเล็กดีหรือไม่หลังจากที่พ่อของอเล็กไม่บอกให้เธอรู้ แต่ท้ายที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะไม่บอกอเล็กว่าเธอได้อัตลักษณ์อะไรมา
อัตลักษณ์คลาสฮีโร่ที่เธอได้มานั้นไม่ได้แข็งแกร่งในตอนนี้เลย แต่ถ้าเธอพยายามได้มากพอ มันจะแข็งแกร่งสำหรับพวกเธออย่างมากในอนาคต เธออยากจะทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นก่อนแล้วค่อยมาเซอร์ไพรส์พวกเขาทีหลังตอนที่พวกเราได้เล่นด้วยกัน
“เอ๋?? ทำไมอ่าาา?? ซามี่??” อเล็กไม่อยากจะเชื่อเลยว่าซาแมนทาเลือกที่จะไม่บอกเธอ
“ขอโทษนะ… มันไม่ใช่อัตลักษณ์ที่แข็งแกร่งตั้งแต่แรกเหมือนเธอหรอก แต่ฉันอยากเก็บความแข็งแกร่งของฉันไว้เซอร์ไพรส์เธอในตอนที่พวกเราเล่นด้วยกันหนะ” เธออยากจะเป็นคนที่สามารถเหยียบย่ำกองทัพต่างๆได้ในอนาคต
“ไม่ต้องคิดมากไปหรอก พ่อคิดว่าระบบคงให้อัตลักษณ์ที่เข้ากับสไตล์การเล่นของพวกเรา แต่ตอนนี้พ่อคงต้องไปก่อนเพราะพ่อสร้างตัวละครเสร็จแล้ว” แซคอธิบายเพื่อช่วยแก้ตัวให้เพื่อนของลูกสาว
“เดี๋ยวก่อนพ่อ!!”
“ว่าไง?”
“พ่อเลือกอาวุธอะไรหรอ? อย่างน้อยก็บอกว่าพ่อเลือกอาวุธอะไรได้มั้ย?” อเล็กถามด้วยความสงสัย
“พ่อเลือกโล่” แซคตอบ
“โล่…? พ่อหมายถึงดาบกับโล่หรอ?” ตอนนี้อเล็กรู้สึกสับสน ทุกคนทำในสิ่งที่เธอคาดไม่ถึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอยังไม่เห็นอาวุธที่มีให้เลือกแต่เธอคิดว่ามันแปลกมากที่พ่อเลือกไอเทมป้องกัน กับความมุทะลุและพลังฟื้นฟูของพ่อแล้วเขาน่าจะเลือกอาวุธที่อุกอาจและดุดันมากกว่า
“ไม่ใช่ลูก แค่โล่”
“อ้าวว ทำไมอะ?”
“พ่อไม่ได้มาอยู่ที่นี่เพื่อแย่งที่ของลูก แต่พ่อมาเพื่อปกป้องลูกต่างหาก” ริมฝีปากของแซคเหยียดยิ้มออกมาขณะพูดกับลูกสาว “พ่อไม่เคยมีโอากาสได้ปกป้องลูกเลย แต่ถ้าพ่อได้โอกาสนั้นมา พ่อจะทำมันอย่างไร้ที่ติเลย”
“โอเค เดี๋ยวพ่อจะมาเจอกับลูกใหม่นะ” ก่อนที่ลูกสาวจะตอบกลับมา แซครีบออกจากกลุ่มแล้วดำดิ่งลงไปในเกม
“เป็นพ่อที่เท่มากเลย” ซาแมนทาอุทาน
“คุณลุงเท่ได้มากกว่านี้อีกถ้าเธอได้เจอกับเขาในชีวิตจริง แม้จะอายุมากแล้วแต่เธอก็สามารถออกไปเที่ยวเล่นกับเขาได้เหมือนกับเพื่อนคนหนึ่งเลยล่ะ คุณลุงสอนเรื่องเจ๋งๆให้ฉันเยอะมาก” อิเสเคียลเห็นด้วยกับซาแมนทา
ตอนนี้แก้มของอเล็กขึ้นสีแดงระเรื่อ เธอไม่เคยคิดเลยว่าพ่อจะพูดอะไรแบบนี้กับเธอ และมันก็จู่โจมเข้าที่หัวใจของเธออย่างจัง
จากนั้นเธอก็เลือกที่จะถามถึงอาวุธของซาแมนทาเพื่อให้เธอลืมความอาย “ซามี่ เธอเลือกอาวุธอะไร?” อเล็กพยายามทำตัวเมินเฉยให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อซ่อนความเขินอายของเธอไว้
“ฉันคิดว่าฟลูตคงเป็นอาวุธที่เหมาะกับฉันที่สุดแล้ว”
“ฟลูตหรอ? เธอใช้ฟลูตเป็นอาวุธหรอ!?” อเล็กไม่เข้าใจเกมนี้เลย เธอพึ่งเจอเรื่องที่คาดไม่ถึงจากพ่อของเธอมาเมื่อกี้ ตอนนี้ก็เป็นเพื่อนของเธออีก
“ใช่แล้ว มันเป็นอาวุธที่เข้ากับอัตลักษณ์คลาสฮีโร่ของฉันที่สุด ฟลูตใช้เทม*มอนสเตอร์ได้ทุกสายพันธุ์เลย ฉันวางแผนไว้ว่าจะเป็นบีสท์เทมเมอร์**น่ะ”
“ฉันต้องไปแล้ว บายอิเสเคียล บายนะอเล็ก แล้วเจอกันจ้า” ซาแมนทาบอกลาพวกเธอ เธอตื่นเต้น เธออยากสำรวจเกมเกมนี้แล้ว
“บายซาแมนทา”
“บาย ซามี่”
ซาแมนทาออกจากสาย
——————————
*Tame คือการจับมอนสเตอร์ให้กลายมาเป็นพรรคพวกหรือลูกน้องของผู้จับ
**Beast tamer คืออาชีพที่ใช้มอนสเตอร์หรือสัตว์ต่างๆที่เทมมาให้มาช่วยต่อสู้