536 - สัญญาทาส 

1846 - สัญญาทาส

หีบวัสดุศักดิ์สิทธิ์ถูกเคลื่อนย้ายอย่างรวดเร็ว จำนวนของพวกมันเพียงพอที่จะสร้างนิกายที่ยิ่งใหญ่หลายแห่ง นี่คือการเก็บเกี่ยวล่าสุดของสือฮ่าวมันน่าตกใจจริงๆ

ในความเป็นจริงมีหลายสิ่งหลายอย่างมากกว่านี้มีบางอย่างต้องถูกเก็บไว้ในสิ่งประดิษฐ์เชิงพื้นที่ของคนอื่นๆ

ตัวอย่างเช่นสิงโตทองเองก็มีสิ่งประดิษฐ์วิเศษบางอย่างมันจึงถูกสั่งให้เก็บไว้เฉพาะสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น

อาจกล่าวได้ว่าเมื่อสือฮ่าวจัดการกับบางนิกายเขาได้ถอนรากถอนโคนพวกเขาอย่างสมบูรณ์ แม้กระทั่งการกวาดล้างสวนสมุนไพรของพวกเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน

"ไปกันเถอะ."

สือฮ่าวถอนหายใจ เขานำทุกอย่างลงเรือลำยักษ์ เด็กหลายร้อยคนยืนรออยู่บนนั้นแล้วใบหน้าเล็กๆของพวกเขามีประกายความตื่นเต้น

ใบหน้าของพวกเขามีน้ำตาแต่ก็มีรอยยิ้ม พวกเขากำลังมุ่งหน้าสู่โลกใหม่

พวกเขาต้องการที่จะผงาดขึ้นที่นั่นฝึกฝนความสามารถของเทพเจ้าที่ทรงพลังแล้วกลับมาในอนาคตเพื่อแก้แค้นให้พี่ใหญ่ของพวกเขา

“เจ้าจะมาด้วยจริงๆเหรอ?” สือฮ่าวมองไปที่หญิงสาวที่สวมชุดสีม่วง อวิ๋นซีนั่นเอง

นางสูงและสง่างาม เมื่อเสื้อผ้าของนางพริ้วไหวพลังงานสีม่วงก็ถูกปลดปล่อยออกมาทำให้ลักษณะของนางคล้ายกับเทพธิดาจากสวรรค์

ต้องบอกว่าอวิ๋นซีเป็นหญิงงามมากที่สุดคนหนึ่งนับได้ว่าในเก้าสวรรค์สิบพิภพยากที่จะหาผู้ใดมาทัดเทียมนางได้

เส้นผมยาวของนางเป็นมันวาวและเรียบเนียนผิวขาวเป็นประกายใบหน้ารูปไข่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่แน่วแน่ ดวงตาที่เหมือนอัญมณีสีดำคู่หนึ่งมีความพร่ามัวเล็กน้อย นางพยักหน้าอย่างหนักแน่นเพื่อยืนยันความคิด

“เด็กเอ๋ยเจ้ามาที่นี่” ฉินอี้หนิงกล่าว แม้ว่านางจะเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ แต่ตอนนี้นางก็เผยรอยยิ้มดึงอวิ๋นซีมายืนด้านข้างปฏิบัติกับนางเหมือนกับบุตรในไส้

สือฮ่าวหันกลับไปมองไปที่สิงโตสีทอง ดวงตาของเขาเปล่งประกายอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเผยให้เห็นการแสดงออกที่ซับซ้อน

“เจ้ากำลังพยายามทำอะไร” สิงโตตัวนี้มีสัมผัสที่เฉียบคมมากขนสีทองของมันตั้งตรง

ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมามันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความสุขเพราะสือฮ่าวกำลังจะพิการ ในสายตาของมันเมื่อเวลานั้นมาถึงบางทีมันอาจจะหลุดพ้น!

เวลาหนึ่งเดือนสำหรับสิงโตเลือดบริสุทธิ์นั้นสั้นมาก มันสามารถรออย่างเงียบๆอดทนผ่านมันไปได้อย่างง่ายดาย

เมื่อถึงเวลานั้นมันสามารถจัดการกับฮวงได้ตลอดเวลา!

“ข้ารู้สึกว่าเจ้ากำลังตื่นเต้นเกินเหตุ” สือฮ่าวถาม

"อะไร? ไม่มีทาง. ทำไมเจ้าถึงคิดแบบนั้น? ตอนนี้เราลงเรือลำเดียวกัน ความอัปยศของเจ้าคือความอัปยศของข้า สง่าราศีของเจ้าคือรัศมีของข้าพวกเราร่วมรุกร่วมถอยด้วยกัน” สิงโตสีทองตะโกนออกมาดังๆ

“ข้ารู้ว่านี่ไม่ใช่เจตนาที่แท้จริงของเจ้า เมื่อถึงเวลาเจ้าจะสังหารข้าในอาณาจักรที่ต่ำกว่าไม่ใช่หรือ?” สือฮ่าวมองไปที่มัน

เมื่อคำพูดเหล่านี้ดังขึ้นใบหน้าของหลายๆคนก็เปลี่ยนไปเช่นสือจื่อหลิง อวิ๋นซีและคนอื่นๆ เพราะมีโอกาสสูงที่จะเกิดเหตุการณ์นี้

ก่อนหน้านี้พวกเขามองข้ามเรื่องนี้ไปเกือบลืมเรื่องภัยพิบัติครั้งใหญ่ที่อาจตามมา

“ข้าว่าพวกเราควรเพลิดเพลินกับน้ำแกงสิงโตก่อนออกเดินทางน่าจะดีกว่า” สือฮ่าวกล่าว

เกียง!

ฉินฮ่าวไม่รอช้าหอกเงินในมือของเขาแทงลงไปที่ช่องว่างระหว่างคิ้วของสิงโตโดยต้องการลงมือแทนพี่ชายของเขา

ดวงตาของสิงโตสีทองหดตัว ในตอนนี้มันรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง ไม่ใช่จากการลงมือของฉินฮ่าวแต่เป็นการตัดสินใจของสือฮ่าวนั่นเอง

“เจ้าไม่อาจทำสิ่งนี้! พวกเราเดินทางร่วมกันมานานร่วมรุกร่วมถอยกันมาตลอด หรือข้ายังรับใช้ไม่ดีพอ!” มันจะไม่ยอมรับแม้ว่ามันจะตาย

“เจ้าติดตามข้ามาระยะหนึ่งทำให้ข้ารู้สึกสงสารเจ้าเช่นเดียวกัน อย่างไรก็ตามการนำเจ้าลงไปด้วยมันจะก่อให้เกิดอันตรายอย่างใหญ่หลวง เจ้าอโหสิกรรมให้ข้าเถอะ!” สือฮ่าวกล่าว

เมื่อทุกคนได้ยินสิ่งนี้ต่างก็ถอนหายใจออกมา ดูเหมือนว่าสือฮ่าวจะพิการไปจริงๆไม่มีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นได้ เขาไม่ได้เสแสร้งมิฉะนั้นเขาจะพูดแบบนี้ทำไม

“ข้ามีของวิเศษบางอย่างสามารถแก้ปัญหาให้พวกเจ้าได้” เซียนอมตะฉินกล่าว

เขาคลายมือออกด้านในเป็นตำราเวทย์มนต์โบราณ เมื่อมันถูกเปิดออกพลังศักดิ์สิทธิ์ก็พุ่งสูงขึ้นกฎธรรมชาติที่สอดประสานกันถูกปลดปล่อยออกมาเป็นหมอกสีทอง

“นี่คืออะไร?” สือฮ่าวถาม

“นี่คือหนังสือสัญญานายบ่าวซึ่งทั้งสองคนจะต้องลงนามในหนังสือนี้ มันเป็นของวิเศษที่ข้าค้นพบในซากโบราณสถานแห่งหนึ่งมาเกือบล้านปีแล้ว” เซียนอมตะฉินกล่าว

ใบหน้าของสิงโตทองเปลี่ยนไปทันทีมันรู้ว่ามันไม่สามารถหลีกเลี่ยงการกระทำครั้งนี้ได้ หากมันลงนามในหนังสือสัญญามันจะกลายเป็นทาสของสือฮ่าวไปตลอดกาล

สือฮ่าวรับมันมา หลังจากเรียนรู้การใช้งานแล้วเขาก็เปิดใช้งานมันโดยตรงโดยไม่แสดงอาการลังเลใดๆ ในทันใดนั้นแสงศักดิ์สิทธิ์ก็ปะทุขึ้นรอบตัวเขาและสิงโตสีทอง

“อ้า…” สิงโตทองร้องคำรามออกมาอย่างต่อเนื่องดิ้นรนอย่างหนักหน่วง อย่างไรก็ตามมันไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง

เมื่อทุกอย่างสงบลงสือฮ่าวก็ตรวจสอบผลลัพธ์อย่างรอบคอบ เขาพยักหน้าแสดงความพอใจ

สิงโตสีทองส่งเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว ข้อตกลงนี้ไม่ยุติธรรมเกินไป เมื่อสือฮ่าวตายมันก็จะตายเช่นกัน ในขณะเดียวกันถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับมันก็จะไม่ส่งผลกระทบต่อสือฮ่าวเลย

มีข้อจำกัดมากมายที่นำไปใช้กับข้อตกลงนี้โดยระบุว่าต้องเชื่อฟังสือฮ่าวมิฉะนั้นจะต้องประสบกับหายนะครั้งใหญ่

“แทนที่จะบอกว่านี่เป็นข้อตกลงจะเป็นการดีกว่าที่จะบอกว่าเป็นคำสั่งที่ทิ้งไว้โดยผู้อมตะในอดีตเขาสลักกฎธรรมชาติที่ทรงพลังที่สุดเพื่อไม่ให้ผู้คนสามารถท้าทายได้” เซียนอมตะฉินกล่าว

สำหรับผู้ฝึกฝนที่ในอาณาจักรเต๋าอมตะเมื่อเปิดใช้งานข้อตกลงนี้สำเร็จแล้วก็ไม่สามารถต้านทานได้ แม้สิงโตทองจะโกรธแต่มันก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกัน ในที่สุดมันก็ก้มศีรษะลงด้วยความหดหู่พร้อมกับเดินตามหลังสือฮ่าว

“ในเมื่อเจ้าไม่เต็มใจทำไมเจ้าไม่อยู่ที่นี่เพื่อเป็นสัตว์เทพอารักขาเขาอมตะ” สือฮ่าวกล่าว

“ไม่มีทาง!” สิงโตทองไม่ยอม เป็นเพราะตอนนี้มันผูกพันกับสือฮ่าวจริงๆ ถ้าสือฮ่าวตายในอาณาจักรที่ต่ำกว่ามันก็จะตายเช่นกัน

นั่นคือเหตุผลที่มันต้องการอยู่เคียงข้างเขาให้แน่ใจว่าเขาจะมีชีวิตต่อไป นอกเหนือจากนี้ถ้ามันอยู่ในอาณาจักรที่สูงกว่ามันจะต้องถูกผู้คนทารุณกรรมอย่างแน่นอน

เหตุผลแรกเป็นเพราะมันมาจากอีกด้านหนึ่ง ประการที่สองเป็นเพราะสือฮ่าวได้สร้างความขุ่นเคืองมากเกินไปเมื่อไม่นานมานี้

เมื่อเขาจากไปศัตรูของเขาทั้งหมดจะตอบโต้ทันที! สิงโตทองไม่ต้องการที่จะกลายเป็นเป้าหมายที่มีชีวิตต้องเผชิญกับการโจมตีของทุกคน ในท้ายที่สุดมันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตามอยู่ด้านหลังของสือฮ่าว

ในขณะเดียวกันมันก็ยังรู้สึกว่ามนุษย์คนนี้ค่อนข้างพิเศษ ดูจากลักษณะท่าทางของเขามันมั่นใจว่าเขาจะต้องมีหนทางในการกำจัดคำสาปนั้นออกไปอย่างแน่นอน

ในช่วงเวลาสั้นๆนั้นมันได้ทำการตัดสินใจแล้ว

ในท้ายที่สุดเรือรบก็เคลื่อนตัวผ่านท้องฟ้าโดยมีรัศมีแห่งดวงดาวอันทรงพลังแบกภูเขาสมบัติจากสวรรค์เช่นเดียวกับเด็กเหล่านั้นและพ่อแม่ของเขาออกไปในระยะไกล

ฉินฮ่าวและเซียนอมตะฉินก็ตามมาส่งพวกเขาด้วยเช่นกัน

สิงโตสีทองกลอกตาด้วยความขุ่นเคือง มันไม่ชอบเซียนอมตะฉินอย่างมาก

ในท้ายที่สุดแล้วเซียนอมตะฉินก็ได้มอบของขวัญที่ยิ่งใหญ่ให้สือฮ่าว คำสั่งดังกล่าวทำให้มันกลายเป็นผู้ช่วยที่ทรงพลังและเชื่อถือได้ของเขา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรณีนี้ภายใต้สถานการณ์ที่ลำบากในปัจจุบันของสือฮ่าว การที่สิงโตทองอยู่เคียงข้างเขาในวันที่เขาลำบากอาจทำให้สือฮ่าวเห็นใจมันก็ได้ เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมเขาอาจจะปลดปล่อยมันไป

……….

ดินแดนปิดผนึกไม้กางเขนหยินหยางโลกที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็น

นี่เป็นพื้นที่ปิดผนึกในอดีต แต่ตอนนี้มันถูกทำลายไปแล้ว

เรือรบเข้าสู่ดินแดนโบราณ

วันนี้เกิดความคึกคักเป็นพิเศษ เมื่อนิกายต่างๆทราบว่าฮวงกำลังออกเดินทาง จึงทำให้พวกเขารีบมาดูความสนุกสนานอย่างรวดเร็ว!

มีผู้คนมากมายตามพวกเขามาที่นี่

สือฮ่าวไม่ได้ซ่อนอะไรและเขาไม่จำเป็นต้องทำ แม้ว่าเส้นทางโบราณนี้จะถูกเปิดเผยออกมา แต่ก็ไม่ใช่ว่าใครจะสามารถเดินทางผ่านมันได้

อย่างน้อยที่สุดแม้แต่สิงโตทองที่มีสายเลือดท้าทายสวรรค์ก็ไม่สามารถทำได้

แม้แต่ตัวเขาเองก็ต้องอดทนกับชีวิตและความตายจึงจะสามารถผ่านมันไป

ตอนนี้มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถใช้เส้นทางนี้!