ตอนที่แล้วSTBI : ตอนที่ 31 ปาฏิหาริย์ฟื้นคืนจิตวิญญาณ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปSTBI : ตอนที่ 33 มณฑลเอ้อฉี,ท่าเรือซือเป่ย

STBI : ตอนที่ 32 หนึ่งดัชนีทลายสวรรค์


ภูเขาไฟที่ก้นแม่น้ำ!

ไป๋ตงหลิน สังเกตุเห็นอุณหภูมิของน้ำที่สูงอย่างผิดปกติและเห็นการปะทุของเลปวไฟในระยะไกล ดังนั้นการคาดเดาของเขาน่าจะถูกต้อง

แม่น้ำนู ที่นี่ ไม่ได้แตกต่างอะไรไปจากทะเลในชาติก่อนของเขา ดังนั้นการมีอยู่ของปล่องภูเขาไฟใต้แม่น้ำจึงไม่ใช่เรื่องน่าแปลกอันใด

ภูเขาไฟที่นี่ เป็นสถานที่ที่ดีเยี่ยมสำหรับการจัดการกับ กล่องทองแดงลึกลับ ถ้าเขาโยนมันลงไปที่ก้นแม่น้ำปกติ มันก็มีแนวโน้มที่จะถูกกระแสน้ำพัดผ่านไปเรื่อย ๆ

หลังจากตัดสินใจ ไป๋ตงหลิน ก็กอดกล่องทองแดงไว้แน่น และ ก้าวเข้าสู่รอยแยกของปล่องภูเขาไฟที่ส่องประกายระยิบระยับ

เมื่อเขาเข้าใกล่รอยแยกของมัน อุณหภูมิของน้ำโดยรอบก็กลายเป็นสูงขึ้นเรื่อย ๆ กระทั่งฟองอากาศสีขาวจำนวนนึงก็ผุดออกมา

ในเวลานี้ จิตใจของหมอกสีเทาเหมือนจะตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง และ หยุดโจมตี เพราะมันสังเกตุได้ว่าการโจมตีของมันไร้ประโยชน์ คนผู้นี้มันไม่สามารถฆ่าได้ อีกทั้งจิตวิญญาณของอีกฝ่ายยังแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ

ถ้าเกิดขืนมันยังคงดิ้นรนทำเหมือนเดิมต่อไป เกรงว่าคงจะถูกพลังหยางกลืนกินแทน

ทันทีที่ หมอกสีเทาออกมา มันก็ตระหนักได้ว่า ไป๋ตงหลิน ต้องการทำอะไร

“กร๊าชช—”

หลังจากการต่อสู้ที่เป็นเวลานาน หมอกสีเทาก็ปล่อยเสียงคำรามแห่งความโกรธออกมาเป็นครั้งแรก

แต่ก็เท่านั้น…

ไป๋ตงหลิน ยิ้มเล็กน้อย เสียงที่โกรธเคืองของมันจะสามารถช่วยแก้ไขสถานการณ์ในตอนนี้ได้งั้นหรือไม่?

กลับกัน มันยิ่งทำให้เขารู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมเสียอีก ที่ได้ยินเสียงกรีดร้องแห่งความโกรธเคืองเหล่านี้

ทว่าเขาไม่ได้สนใจหมอกสีเทาที่วนอยู่โดยรอบ เพราะเขาได้เข้าใกล้รอยแยกของภูเขาไฟแล้ว เขาเพียงแค่ต้องหย่อนกล่องทองแดงเข้าไปข้างใน

หมอกสีเทา ไม่สามารถหยุด ไป๋ตงหลิน ได้ มันรู้สึกกังวลมากและคำรามออกมา พร้อมกับดำดิ่งเข้าไปในกล่องทองแดง

เมื่อหมอกสีเทากลับเข้าไป คล้ายกับว่าพลังบางอย่างได้ถูกกระตุ้นการใช้งาน กล่องทองแดงได้ส่องประกายไปด้วยแสงที่มืดมิด และ ลวดลายที่บิดเบี้ยวของมันก็ดิ้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง

มองเห็นการเปลี่ยนแปลงนี้ ไป๋ตงหลิน กลัวว่ามันจะมีวิธีการหลบหนีอื่น ๆ  เขาได้ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและโยนกล่องทองแดงเข้าไปในรอยแยกของปล่องภูเขาไฟทันที

เพียงแต่กล่องทองแดง ยังไม่ได้ตกลงบน มันได้ตกลงไปบนหินหนืด แต่ไม่ได้จม

แสงสีดำได้กลายเป็นทวีคูณความรุนแรงมากยิ่งขึ้น ลวดลายจำนวนมากได้คืบคลานออกมาและก่อตัวเป็นลวดลายลึกลับที่บิดเบี้ยว

เห็นฉากนี้ ไป๋ตงหลิน ขมวดคิ้วแน่นทันที ดูเหมือนว่า กล่องทองแดงนี้ ต้องการจะดิ้นรนและทำอะไรบางอย่าง ถ้าเกิดมันยังไม่จมลงตอนนี้ เขาก็จะช่วยสงเคราะห์ให้

หลังจากนึกอะไรบางอย่างได้แล้ว เขาจึงได้ถอดแหวนมิติออก แล้ว สะบัดนิ้วไปในทันที เขาไม่รู้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่ในปล่องภูเขาไฟหรือไม่ อีกทั้งไม่รู้ว่าแหวนมิติจะสามารถทนแมกม่าด้านใต้ได้มั้ย

หลังจากทำสิ่งนี้เสร็จแล้ว ไป๋ตงหลิน ก็กระโดดลงไปพร้อมกับถือจับกล่องทองแดงลึกลับอีกครั้ง

อุณหภูมิของหินหนืดไม่ได้สูงมากนัก แต่มันก็เกิน 2,000 องศา นอกจากนี้ ที่นี่คือก้นแม่น้ำ ยิ่งอุณหภูมิมีความสูง และ แรงกดอากาศสูง พิษไฟ จะกลายเป็นทวีคูณความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

เพียงพริบตาเดียว สิ่งนี้ก็ได้ระงับความเร็วในการฟื้นตัวของเขาทันที ทั่วร่างของเขาได้เผยให้เห็นกระดูก

หมอกสีเทาในกล่องทองแดงได้กลายเป็นบ้าคลั่งกว่าเดิม ทุกอย่างกำลังเป็นไปได้อย่างราบรื่น จนกระทั่งเขาได้พบกับชายคนนี้

จนถึงตอนนี้ มันทำได้แค่เดิมพันอย่างสิ้นหวัง ไม่อย่างนั้น หากจมลงไปในห้วงลึกของหินหนืด มันก็คงไม่รู้ว่าตนเองจะมีโอกาสได้กลับมาอีกครั้งเมื่อไหร่

หมอกสีเทา ได้สละจิตวิญญาณที่ดูดกลืนทั้งหมดเข้าไป และ เริ่มเปิดใช้คุณสมบัติพิเศษบางอย่างของ กล่องทองแดง

ห้วงเวลาไม่เสถียร! คุณสมบัติไม่พอ! วิญญาณที่จำเป็นไม่เพียงพอ!

ความล้มเหลวเป็นสิ่งที่แน่นอน แต่มันไม่มีทางเลือก ผลของการกระทำก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย มันทำได้เพียงหวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น

เมื่อวิญญาณทั้งหมดถูกสังเวย แสงสีดำของกล่องทองแดงก็ถูกยับยั้ง และ กลายเป็นบางสิ่งที่พยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของ ไป๋ตงหลิน อีกทั้งพลังที่มองเห็นได้ไม่ชัด กำลังขับไล่ แมกม่าที่อยู่ล้อมรอบ

ไป๋ตงหลิน มองไปที่ กล่องทองแดง ที่กลายสภาพเป็นลูกบาศก์ และเริ่มหมุนวนอย่างรุนแรง ลวดลายบนนั้นได้บิดเบี้ยวและดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง จนดูน่าขยะแขยง

หึ่ม—

มีเสียงหึ่ง ๆ ปรากฏออกมาจากกล่องทองแดง จากนั้นมันก็หยุดเคลื่อนไหว ลวดลายหลายอย่างบนกล่องทองแดงได้ไหลย้อนกลับเข้าไปโดยเชื่อมต่อกับจุดสีดำตรงกลางของมัน

เมื่อจุดสีดำขยายตัวใหญ่ขึ้น หลุมดำที่เชื่อมต่อกับโลกที่ไม่เป็นที่รู้จักก็ปรากฏออกมา

หลุมดำนี้ไม่ค่อยเสถียรมากนัก

ไป๋ตงหลิน ที่จ้องไปที่หลุมดำเขาสัมผัสได้ถึงวิกฤติที่รุนแรงกำลังเข้ามาในหัวใจของเขา มีบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวซ่อนอยู่ในหลุมดำ และ แรงกระตุ้นนี้เป็นสิ่งที่อธิบายไม่ได้ ดังนั้นเขาจำเป็นจะต้องหยุดการก่อตัวของหลุมดำ

ในเวลานี้ กล้ามเนื้อของ ไป๋ตงหลิน ได้ปูดโปนอีกครั้ง เขาได้ระเบิดออกด้วยพละกำลังทั้งหมด พุ่งโจมตีไปที่ หลุมดำในทันที ทันใดนั้นหลุมดำก็สั่นไหวอย่างรุนแรงราวกับว่ามันกำลังจะสลายหายไป

ไป๋ตงหลิน ได้มาถึงที่ขอบของลูกบาศก์กลวง และไม่สนใจมัน เขาได้ยื่นมือที่ไร้ผิวหนังของเขาออกมาและคว้าจับใจกลางของมันเอาไว้ ในระหว่างนี้เอง หัวของเขาก็หลุดเข้าไปในมิติสีดำ

ขณะที่หัวของเขาเข้าไปข้างใน ดวงตาคู่นึงที่อธิบายไม่ได้ก็ปรากฏขึ้นในหลุมดำ มันได้บังเอิญสบเข้ากับดวงตาของ ไป๋ตงหลิน ที่หลุดเข้ามา

ความบิดเบี้ยว,บ้าคลั่ง,เสื่อมทราม,ชั่วร้าย และ อันตราย …

จิตวิญญาณของ ไป๋ตงหลิน ที่เผชิญหน้ากับสิ่งนี้ ได้ทรุดตัวลงในทันที

อาณาเขตกระบี่ต้าหลัว

บุรุษหนุ่มรูปงามในชุดคลุมสีดำถือกระบี่ยาวที่เอว เขากำลังเดินอย่างช้า ๆ บนเส้นทางบนภูเขา

จู่ ๆ เขาก็หันศีรษะกลับไป ดวงตาของเขาคล้ายกับแสงกระบี่ และ ทะลุผ่านมิติอวกาศ ไปยังทิศทางของแม่น้ำนู

ทะเลสาบไท่หู

ชายชราในชุดสีเทาที่อยู่ใกล้ทะเลสาบ ที่ถือคันเบ็ดตกปลา ขณะที่เขากำลังหลับตา มือของเขาก็สั่นเล็กน้อย จากนั้น เขาก็ลืมตาตื่นขึ้นและมองไปยังทิศทางของแม่น้ำนู

การกระทำเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ทำให้ ปลามังกรที่กำลังจะติดเบ็ดรู้สึกตกตะลึง

อาณาเขตรกร้าง,อาณาเขตเล่ยเจ๋อ อาณาเขตภูเขา…

ช่วงเวลาที่ดวงตาอำมหิตปรากฏขึ้นในหลุมดำที่ด้านล่างของแม่น้ำนู เหล่ามหาอำนาจในพื้นที่หลายสิบแห่ง ก็ได้พุ่งเป้าสายตาไปที่แม่น้ำนู

ภูมิภาคทางเหนือสุดคือพระราชวังที่สร้างขึ้นบนภูเขาสูงที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ในห้องโถงอันโอ่อ่าตระการตา หญิงสาวในชุดอาภรณือย่างเป็นทางการกำลังเอนกายบนบัลลังก์อย่างเกียจคร้าน

ในขณะที่ดวงตาภายในหลุมดำปรากฏขึ้น คิ้วที่โค้งหม่นและงดงามของนางก็ย่นลงเล็กน้อย จากนั้นนางก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชาด้วยความรังเกียจ :

“หึ่ม! เจ้าแมลงน่าขยะแขยง!”

นางได้ยื่นนิ้วชี้ที่เรียบเนียนดุจหยกขาวออกมา และ ชี้ออกไปเบา ๆ ตรงหน้า

ทันใดนั้น เหนือท้องฟ้าแม่น้ำนู ก็บังเกิดปรากฏการณ์ท้องฟ้าแปรผันในทันที

เมฆขาวในรัศมีหลายพันลี้ได้หมุนวนอย่างบ้าคลั่ง และ บังเกิดกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ จนทำให้มีเมฆสายฟ้าฟาดผ่าลงมานับไม่ถ้วน

นิ้วที่เรียวยาวของสตรีนางนี้ เป็นที่ชัดเจนมาก ว่านางเป็นคนสร้างสถานการณ์ดั่งกล่าวขึ้น

พื้นผิวของแม่น้ำนูที่ขรุขระ ได้ถูกกดทับโดยแรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวในทันที

กระทั่งหินและแมกม่าที่อยู่ด้านล่างของแม่น้ำนูก็กลายเป็นความว่างเปลา นิ้วยักษ์อันนี้ได้โผล่ออกมาจากเมฆสีขาวที่มารวมตัวกันและกดลงไปที่ข้างใต้ แรงกดขนาดใหญ่ทำให้พื้นผิวน้ำบริเวณดั่งกล่าวแยกออกจากกัน

หลังจากบี้บางสิ่งีท่อยู่ข้างใต้แล้ว น้ำวนก็ค่อย ๆ หายไป อีกทั้งนิ้วขนาดใหญ่ก็ลอยกลับขึ้นไปบนท้องฟ้า

ท่ามกลางปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้น มีสายตานับสิบคู่จ้องมองอย่างตะลึงงัน

เมื่อน้ำได้ไหลผ่านไปเติมเต็มก้นแม่น้ำด้านล่างที่หายไป แม่น้ำโดยรอบก็สั่นสะเทือนอยู่เป็นเวลานาน

ไป๋ตงหลิน ที่อยู่ในหินหนืด ได้ถูกทุบลงไปในบ่อด้านล่าง เกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เขาไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลย ในเวลานี้ จิตสำนึกของเขากำลังหมุนวนระหว่างความเป็นและความตาย

ร่างกายที่กลายเป็นความว่างเปล่าได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาจากอากาศบาง ๆ และ ในเวลาเดียวกัน จิตวิญญาณที่ทรุดตัวก็เริ่มฟื้นฟูกลับมาใหม่อีกครั้ง

ทีละเล็กละน้อย…

ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเป็นพัน ๆ ครั้ง จนกระทั่ง เขาสามารถลืมตาอ้าปากได้

ในที่สุดเขาก็กลับมามีชีวิตอีกครั้ง

ความเจ็บปวดจากการถูกทำลายจิตวิญญาณในครั้งนี้ ได้ทรมานเขาจนเจ็บเจียนตาย สัตว์ประหลาดชนิดใดกันที่อยู่เบื้องหลังหลุมดำ เพียงแค่จ้องมองมันก็ทำให้เขาราวกับถูกกลืนกิน!

ดวงตาคู่นั้นสามารถโจมตีเขาได้อย่างไร?พลังนี้ช่างน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

พลังจิต?การแทกแซงจิตวิญญาณ หรือ การควบคุม?

บ้าเอ้ย อย่าพูดถึงโลกแห่งการบ่มเพาะพลังเลย ปีนี้เขายังเป็นแค่เด็กอายุ 13 ปีเท่านั้น แต่ว่าเขาจะต้องมาเผชิญหน้ากับอะไร? บางสิ่งที่ไม่เป็นที่รู้จักอีกทั้งยังเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง

ตอนนี้เขากำลังนอนเปลือยกายอยู่ในหลุมขนาดใหญ่ ที่หินหนืดและน้ำได้หายไป เขาสามารถมองเห็นท้องฟ้าสีครามในตอนนี้ได้เพียงแค่เขาแหงนหน้าขึ้นมอง

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ไป๋ตงหลิน ไม่แน่ใจเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้ กล่องทองแดงลึกลับและหลุมดำได้หายไป ปัญหาเกี่ยวกับหมอกสีเทาได้รับการแก้ไข แม้ว่าสถานการณ์จะไม่เป็นที่รู้จัก แต่ก็ถือได้ว่าคลี่คลายลง

เมื่อมองไปยังพื้นที่โดยรอบ และ กระแสน้ำเริ่มไหลย้อนกลับ

เขาก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจของแหวนมิติของเขา เขาได้ใช้เวลาพักนึงในการดึงแหวนมิติออกมา พร้อมกับหยิบชุดจากแหวนมิติออกมาสมใส่

โชคดีที่เขาซ่อนแหวนมิติเอาไว้ มิฉะนั้น เขาคงต้องวิ่งกลับไปตัวเปล่าแล้ว

หลังจากจดจำทิศทางได้ ไป๋ตงหลิน ก็ว่ายน้ำไปทางเหลือฉางเหลียน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด