จอมมารผู้กู้โลก ตอนที่ 34 สหกรณ์

" เชิญนั่งลงก่อนท่านหัวหน้าหมู่บ้าน "

ผมพูดออกไปแล้วก็ชี้ไปยังเก้าอี้ด้านหน้าของผม

" ครับ "

หัวหน้าหมู่บ้านตอบออกมาแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวนั้นอย่างช้าๆ และเมื่อหัวหน้าหมูู่บ้านนั่งลงเค้าก็ถามออกมาทันทีด้วยน้ำเสียงสงสัย

" ท่านนักปราชญ์ ท่านมีอะไรจะคุยกับข้างั้นเหรอ ???? "

" ท่านจำเรื่องที่พวกเราคุยกันเมื่อหลายวันก่อนได้มั้ย เกี่ยวกับเรื่องเงินทุนของหมู่บ้าน "

" ครับ!!! ข้าจำเรื่องนั้นได้ มันเป็นเรื่องที่ท่านบอกว่า เมื่อเรื่องทั้งหมดลงตัวพวกเราค่อยมาคุยกัน "

" ใช่แล้ว "

" แต่ว่า.... "

หัวหน้าหมู่บ้านออกมาด้วยน้ำเสียงค่อยๆ

" แต่ว่าอะไร ??? "

ผมถามไปด้วยความสงสัย

" สิ่งที่ท่านบอกมันเป็นการให้ชาวบ้านกู้เงินเพื่อไปลงทุนก่อนใช่มั้ย "

หัวหน้าหมู่บ้านมองมาทางผม และพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสงสัย มันก็จริงอยู่ที่ว่าสิ่งที่เราจะทำมันก็ไม่ต่างอะไรกับการยืมเงิน

แต่ว่า...

ผมไม่ได้ให้ยืมแบบธรรมดา เพราะระบบที่ผมจะทำนั้นมันจะเป็นระบบแบบสหกรณ์ ต่างจากการยืมเงินเพื่อเก็บดอก

" ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน มันก็จริงอยู่ที่มันจะเป็นการยืมเงิน แต่ระบบที่ข้าจะทำนั้นมันต่างออกไป "

หลังจากที่ผมพูดจบหัวหน้าหมู่บ้านก็ส่ายหัวไปมา จากนั้นก็ถอนหายใจ

" เห้อออออ "

" ท่านนักปราชญ์ปัญหามันไม่ได้อยู่ตรงนั้นครับ มันอยู่ที่จำนวนเงินงบประมาณของหมู่บ้านตอนนี้ต่างหาก ตอนนี้งบประมาณหมู่บ้านของเราเหลืออยู่น้อยมาก ท่านจะให้เราเอาเงินจากไหนมาให้ชาวบ้านกู้กัน "

หืมมมมม นี่ที่หนักใจอยู่มันเรื่องนี้เองงั้นเหรอ มันก็จริงอยู่ที่ตอนนี้หมู่บ้านมิลล์ไม่เหลืองบประมาณอยู่เลย

แต่ว่า...

เราก็คิดเรื่องนั้นเอาไว้แล้ว เพราะช่วงแรกเราจะเป็นคนอัดเม็ดเงินเข้าไปก่อน และพอชาวบ้านเริ่มมีรายได้เราก็จะเอากลับคืนมา

การทำแบบนี้มันไม่ได้ช่วยให้ชีวิตชาวบ้านพวกนี้ดีขึ้นเท่านั้น มันยังทำให้งบประมาณของหมู่บ้านเพิ่มขึึ้นอีกด้วย เพราะระบบแบบสหกรณ์นั้นถูกคิดขึ้นมาให้คนที่ทำเกษตรรวมตัวกันและมีอำนาจการต่อรองมากขึ้น

พอเกษตรกู้เงินไปก็จะได้ดอกเบี้ยราคาถูกแถมยังมีระยะเวลาผ่อนชำระที่ยาวนาน แล้วผลผลิตที่ได้ก็ต้องเอามาที่สหกรณ์ เพื่อเป็นตัวกลางกับพวกพ่อค้า และกำไรที่ได้ก็จะเอาเข้สฝาสหกรณ์เพื่อพัผฒนาต่อไป เท่่านี้ปัญหาเรื่องพ่อค้าคนกลางกดราคามันก็จะหมดไป

แถมราคาผลผลิตที่ขายได้มันยังถึงมือ เกษตรกรแบบเกือบ 100% แบบนี้มันก็ทำให้ชีวิตการเป็นอยู่ของพวกชาวบ้านดีขึ้นแน่

" ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน เมื่อกี้บอกมาว่าปัญหามันอยู่ที่เงินใช่มั้ย "

" ใช่ครับ "

" เรื่องนั้นท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้าจะจัดการให้เองโดยการให้ยืนเงินของข้าไปก่อน 30 เหรียญทอง "

" 30 เหรีียญทอง !!! "

หัวหน้าหมู่บ้านร้องออกมาด้วยสีหนเาตกใจ

" ใช่ แต่ว่า... ก่อนหน้าที่เราจะสร้างสหกรณ์ต้องมีคนที่มีความรู้ทางด้านการเงินก่อน ท่านช่วยหาคนที่มีแววในเรื่องนี้มาให้ข้าสัก 10 คนได้มั้ย "

ที่ผมต้องการคนที่ 10 คนที่จะมาดูแลเรื่องการเงินนั้นมันก็ไม่ใช่จำนวนที่เยอะอะไร เพราะว่าตอนนี้สหกรณ์มันอาจจะมีแค่ในหมู่บ้านมิลล์ก็จริง

แต่ว่า...

ต่อจากนี้มันอาจจะไม่เป็นแบบนั้น เพราะตามแผนที่ข้าวางเอาไว้ อีกประมาณ 1 ปีต้องสร้างสหกรณ์ให้ได้ 3 - 5 แห่ง เพื่อสนับสนุนพวกชาวบ้านในการขายผลผลิต

หลังจากที่ผมบอกความต้องการออกไป หัวหน้าหมู่บ้านก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ

" ถ้าท่านจะให้ข้าหาคนให้ มันก็ได้อยู่หรอกแต่ว่ามันก็มีปัญหาอยู่ "

" ปัญหา ???? "

" ใช่ครับ "

" มันเป็นปัญหาแบบไหน ท่านลองบอกข้ามาหน่อย "

ปัญหางั้นเหรอ เท่าที่เราคิดออกมาตอนนี้มันก็ยังไม่มีปัญหาอะไร แล้วทำไมตอนนี้หัวหน้าหมู่บ้านถึงบอกว่ามีปัญหาละ ผมคิดด้วยความสัยสัยหลังจากที่หัวหน้าหมู่บ้านพูดออกมา

ในระหว่างที่ผมกำลังคิดด้วยความสงสัยอยู่นั้น หัวหน้าหมู่บ้านก็พูดออกมา