ชีวิตของสาวน้อยในโลกออนไลน์ ตอนที่15: คอมมูนิตี้เกม

ตอนที่15: คอมมูนิตี้เกม

หลังจากที่เดินลงมาได้สักพักหนึ่ง อเล็กและพ่อของเธอก็ได้มาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูไม้

“มันดูโทรมมากเมื่อเทียบกับทางเข้าสุดเจ๋ง” อเล็กผิดหวังเมื่อเห็นประตู ตอนแรกเธอนึกว่าที่นี่จะถูกปกป้องไว้ด้วยประตูเหล็กสุดไฮเทค ล้อมรอบไปด้วยผนังหุ้มเกราะ และตัวล็อกประตูสุดซับซ้อน

แซคเดินเข้าไปในห้อง เขาไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่อเล็กพูดเลย “หยุดเพ้อฝันได้แล้วอเล็ก ข้างในนี้มีแต่ของดีๆ พ่อคงต้องทำลายทุกอย่างที่ทำให้พ่อเปิดประตูไม่ได้แล้วมาซ่อมด้วยตัวเองทีหลังแน่ๆ” ถึงแม้แซคจะพูดออกไปแบบนั้น แต่สิ่งเดียวที่เขาจะซ่อมก็คือประตู เป็นเพราะแซคเคยเป็นทหารมาก่อนเขาเลยรู้วิธีใช้ของทุกอย่างในนี้ แซคเคยมีเวลาที่ยากลำบากเพื่อที่จะเปิดประตู สุดท้ายเขาเลยตัดสินใจทำลายมันซะเลย

แซคเดินไปกดสวิตซ์ไฟ และเมื่อไฟสว่างขึ้นก็ปรากฏของสะสมมากมายที่เขาภาคภูมิใจให้ลูกสาวได้เห็น

เมื่ออเล็กเดินเข้ามาในห้อง สิ่งแรกที่สะกดสายตาของเธอไว้ก็คืออาวุธมากมายที่ถูกแขวนไว้บนผนัง เธอเห็นมีดสั้นมากมาย ปืนพก ไรเฟิล ปืนกลและสไนเปอร์ สิ่งที่น่าประหลาดใจคือห้องใต้ดินนี้มันใหญ่กว่าตัวบ้านซะอีก มันมีขนาดพอๆกับสนามบาส อเล็กสามารถพูดได้เต็มปากว่าที่นี่มันสะอาดจนไม่เห็นแม้แต่ฝุ่นสักนิดเดียวเลย เมื่อเทียบกับบรรยากาศอันน่าสยองเมื่อกี้

“เชี่ยย!! พ่อมีของทั้งหมดนี้ได้ยังไงเนี่ย?” เพราะว่าเธอศึกษาเรื่องอาวุธมามากมาย และหนึ่งในนั้นก็คือเรื่องของปืน อเล็กสามารถบอกได้เลยว่าของสะสมของพ่อเธอนั้นคืออาวุธระดับเอส เป็นระดับที่ถึงแม้จะมีเงินก็หาไม่ได้ง่ายๆ เธอเคยอยากลองมันสักครั้งตอนช่วงที่เธอกำลังศึกษาเรื่องนี้ แต่น่าเสียดายที่เส้นสายของอิเสเคียลหาได้เพียงปืน Magnum Research BFR โง่ๆเท่านั้น มันหายากมาก แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับคอลเลคชั่นของพ่อเธอตรงหน้านี้

แซคได้ทีก็รีบโม้ถึงความยากลำบากในการสะสมกับลูกสาวทันที “เกือบทั้งหมดในนี้พ่อไปขโมยมาจากไอพวกสารเลวที่หักหลังพ่อ เป็นบทลงโทษสำหรับพวกชั่วจากพ่อเอง เป็นไง พ่อของลูกเจ๋งใช่ไหมละ?”

อเล็กรู้สึกเหมือนพ่อของเธอพูดเล่นอยู่เสมอเวลาพูดถึงพวกคนที่ทรยศเขา มันเหมือนกับพ่อกำลังพูดเรื่องเตะก้นเพื่อนอยู่

อเล็กเดินเข้าไปใกล้ๆปืน Barret M95 มันเป็นปืนเล็กยาวซุ่มยิงทำลายวัตถุที่ใช้ระบบยิงแบบ manual bolt-action ที่เธอชื่นชอบมากๆ เธอเอื้อมมือไปลูบมัน “เด็กพวกนี้สวยมากเลย หนูขอเล่นกับพวกเขาได้ไหม?” อเล็กอ้อน ดวงตาของเธอเปล่งประกายระยิบระยับ ดูเหมือนกับเด็กที่ได้ของเล่นใหม่ “น้าาาา…??” เธอเห็นเป้ายิงอยู่ตรงมุมห้อง อเล็กอยากจะเอาเด็กๆออกมายิงมาก

แซคไม่ประหลาดใจเลยที่ลูกของเขาชอบปืน อเล็กสืบทอดความชอบนี้มาจากเขาและภรรยา “ลูกคิดว่าแม่ของลูกจะปล่อยให้ลูกเล่นหรือ? แม่คงจะมาฆ่าพ่อทันทีที่ก้าวเท้าออกจากบ้าน พ่อยังไม่อยากเต็มไปด้วยรูหรอกนะ” แซคพูดขณะลากแคปซูลออกจากประตู “หยุดเล่นแล้วมาช่วยขนแคปซูลออกไปกันดีกว่า” แซคมองไปที่นาฬิกาข้อมือ สี่โมงเย็นแล้ว

อเล็กเดินคอตกกลับไปหาพ่อ “โอเคค่ะ…” เธอยังไม่ยอมแพ้หรอกนะ เดี๋ยวเธอค่อยมากวนพ่อทีหลัง

“หยุดทำหน้ามุ่ย เดี๋ยววันหลังพ่อจะพาลูกมาเล่น ขอไปโน้มน้าวใจแม่ก่อนนะ” แซคลืมการใช้งานของทั้งหมดในนี้ไปแล้ว เมื่อเขานึกถึงมัน มันก็ผ่านไปสิบห้าปีแล้วที่เขาจับปืน บางทีลูกของเขาอาจจะสามารถต่อรองกับไอรีนได้เวลาพวกเขาอยากมาเล่นในนี้ เขาน่าจะรับการเฆี่ยนตีเล็กๆน้อยๆจากภรรยาถ้าจำเป็นได้

เครื่องแคปซูลที่หนักประมาณ 300กิโลนั้นไม่ได้หนักสำหรับพวกเขาสองคนเท่าไหร่ กับน้ำหนักประมาณนี้ อเล็กสามารถยกได้ด้วยตัวเองด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงแซคที่แข็งแกร่งกว่าลูกสาวเลย สิ่งที่ทำให้ยกด้วยตัวคนเดียวลำบากคือแคปซูลนี้มีขนาดสูง3เมตรและกว้าง1เมตร ตอนที่ไม่มีอเล็ก แซคทำได้แค่ลากมันไปตามขั้นบันไดเล็กๆอย่างช้าๆ แต่เมื่อมีอเล็กอยู่ด้วยมันก็ง่ายขึ้นมาก

…

เมื่ออเล็กและแซคย้ายเครื่องแคปซูลทั้งสองเครื่องเข้าห้องของพวกเขาเสร็จก็ถึงเวลาดินเนอร์พอดี พวกเธอใช้เวลาค่อนข้างนานตอนย้ายเครื่องที่สอง เพราะเธอเรียกร้องอยากจะลองยิงใส่เป้ายิงดูสักครั้ง

“พวกลูกไปอาบน้ำกันก่อน เหงื่อโชกไปหมดเลยทั้งพ่อทั้งลูก” ไอรีนเตือนหลังจากเห็นพวกเธอติดตั้งเครื่องเสร็จ

“รับทราบ!!” อเล็กวิ่งเข้าห้องอย่างมีความสุขมากๆ ได้ลองยิงปืนไม่กี่รอบกับพ่อของเธอมันทำให้ความเครียดที่สะสมอยู่หายไปหมด

เมื่อเห็นอเล็กเข้าห้องไปแล้ว แซคจับภรรยาของเขาไปที่ห้องเช่นกัน “เราไปคุยกันเถอะ”

แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าสามีของเธอพึ่งรอดจากการโดนฟาดไป เธอเก็บออร่าอันอ่อนโยนแล้วแผ่ออร่าที่เย็นยะเยือกอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ออกมา ไอรีนมองแซคด้วยแววตาอาฆาต ตอนนี้ไม่มีเด็กๆอยู่ตรงนี้แล้ว เธอสามารถฟาดสามีได้อย่างเต็มที่

เมื่อเห็นแววตาอาฆาตของภรรยา แซคก็ทำได้แค่ร้องไห้อยู่ในใจอย่างหนักหน่วง ใครก็ได้ช่วยเขาด้วย!!!

…

หลังจากที่อเล็กอาบน้ำเสร็จโทรศัพท์ของเธอก็สั่นขึ้นมาพอดี มันโชว์ชื่ออิเสเคียล เธอเลยรับสายอย่างเอื่อยเฉื่อย

“ไงอเล็ก”

“มีไร?”

“มาสร้างห้องในดิสคอร์ดกันเถอะ!!” อิเสเคียลแนะนำด้วยความตื่นเต้น

ผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย?

“ทำไมอะ” อเล็กถาม เธอกำลังหวีผมของเธออยู่

“ฉันคุยเรื่องนี้กับซาแมนทาไปแล้ว และพวกเราก็ชอบไอเดียนี้กันเพราะเราจะได้คุยกันในเกมได้ง่ายๆ เราเหลือแค่รอให้เธอตกลง”

นอกจากเสียงของอิเสเคียลแล้ว อเล็กก็ได้ยินเสียงแปลกๆเรียกชื่อของเธอดังขึ้นมาแว่วๆ

“พี่สาวอเล็ก มาเล่นด้วยกันเถอะ!!!” ซาแมนทาเข้ามาในสายของอิเสเคียลกับอเล็กด้วย ตอนนี้ซาแมนทากลับบ้านพร้อมกับอิเสเคียลทุกวัน

ความสัมพันธ์ของอเล็กกับซาแมนทาสนิทกันมากขึ้นแล้วหลังจากที่ซาแมนทารู้ว่าอเล็กและอิเสเคียลรู้ความลับที่เธอเป็นลูกสาวของผู้นำโลกแล้ว

ในตอนแรก อเล็กพยายามหลบหน้าซาแมนทาหลังจากที่รับรู้ถึงตัวตนของเธอ และซาแมนทาก็รับรู้ได้ว่าอเล็กทำตัวแปลกไป เธอจึงไปถามอิเสเคียล และอิเสเคียลคนทรยศก็เปิดโปงเธอให้ซาแมนทาฟังทันที จากนั้นซาแมนทาก็ใจแข็งกับการกระทำของเธอมากขึ้น เนื่องจากอเล็กไม่มีความแค้นกับครอบครัวของซาแมนทา เธอเลยคิดว่ามันคงไม่เป็นไรถ้าเธอจะสนิทกับซาแมนทา และหลังจากที่เธอเห็นตัวตนของซาแมนทาแล้ว เธอก็รักตัวตนของซาแมนทาขึ้นมากทุกวัน

ตอนนี้อเล็กคอยโอ๋ซาแมนทาเสมอเมื่อเธอมีโอกาส

“ถ้าพวกนายโอเคก็สร้างเลย ว่าแต่พวกนายจะว่าอะไรมั้ยถ้าฉันชวนพ่อเข้ามาด้วย เขาจะมาเล่นกับฉันด้วย ดังนั้นฉันเลยว่าจะสร้างเซิร์ฟเวอร์คอมมูเกมขึ้นมา” เกมส่วนใหญ่ที่อเล็กเล่นเธอมีแค่อิเสเคียลคนเดียวที่เป็นพาร์ทเนอร์เสมอ แต่ตอนนี้เธอมีพ่อกับซาแมนทามาเรียนหลักสูตร BS Esportsร่วมกัน เพื่อนร่วมห้องคงเล่นอยู่แล้วแน่ๆ ดังนั้นมันเป็นไอเดียที่ดีที่จะสร้างคอมมูนิตี้ขึ้นมา

มันเป็นเรื่องดีที่อเล็กเริ่มเปิดใจให้กับคนอื่น “เยี่ยมเลย!! เดี๋ยวฉันจะคุยรายละเอียดกับเธอทีหลังนะ” อิเสเคียลส่งโทรศัพท์ให้ซาแมนทาที่กำลังรบกวนเขาไม่หยุด

ซาแมนทาบ่น “พี่สาว ทำไมเธอถึงออกมาโดยไม่บอกฉันเลยล่ะ? เธอน่าจะชวนฉันโดดเรียนไปกับเธอด้วย”

พวกเธอ..คุยเรื่องโดดเรียนกันหน้าตาเฉย นี่พวกเธอไม่สนใจเกรดกันเลยหรอ!!!?

เมื่ออเล็กนึกขึ้นได้ว่าเธอเดินผ่านซาแมนทาไปตอนที่เธอกำลังกลับบ้าน เธอก็รู้สึกผิด “ขอโทษนะ เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงข้าวเย็นพรุ่งนี้เป็นไง? ฉันทำอาหารเก่งอยู่นะ” อเล็กแนะนำ ถึงตอนนี้เธอจะฝึกกับพ่ออยู่แต่เมื่อก่อนแม่ของเธอก็ชอบสอนอะไรหลายๆอย่างให้กับเธอ และสิ่งหนึ่งที่เธอชอบคือการทำอาหารกับแม่

“จริงหรอ??” ซาแมนทาถามด้วยความดีใจ

“สัญญาเลย” เมื่อได้ยินเสียงอันร่าเริงจากอีกฝั่งหนึ่ง อเล็กอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

“เธอต้องไม่ผิดคำสัญญานะ เข้าใจไหม?”

“แน่นอน”

“เราถึงแล้วนะ” อิเสเคียลเตือนซาแมนทาเมื่อพวกเขาเดินมาถึงหน้าประตูบ้านของเธอ

“ฉันจะรอเจอเธอพรุ่งนี้นะ บายพี่สาว…”

“บายยยย…” อเล็กวางสาย

ซาแมนทายื่นโทรศัพท์คืนอิเสเคียล แล้วพวกเขาก็บอกลากัน