บทที่ 167: อดีตคืออดีต (1)

บทที่ 167: อดีตคืออดีต (1)

บทที่ 167: อดีตคืออดีต (1) “เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันมักจะนึกถึงเมื่อตอนที่ฉันยังเด็ก” เจิ้งซวนมองไปที่โม่อี้อย่างเสน่หา โม่อี้เหลือบมองเจิ้งซวนและถามเรียบๆ “จำอะไรได้บ้าง” “ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ครั้งหนึ่งฉันถูกมดกระหายเลือดกัด ถ้าพิษมดลามไปทั่วร่างกาย ไม่มีทางที่จะช่วยฉันได้ ตอนนั้นนายใจเย็นมาก และเอาเนื้...