King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 316 ยืนยันให้แน่ใจ
ตอนที่ 316 ยืนยันให้แน่ใจ
“ดรารอน์มันเป็นเรื่องจริงเหรอ”
เมื่อจัดการปัญหาของราชามังกรไปได้ไม่นานผมที่เดินทางมาถึงเต็นท์เพื่อทำงานเอกสารก็เจอปัญหาอีกครั้ง ตั้งแต่ที่เดินเข้ามายังไม่ทันได้พูดอะไรเสียงคำถามก็ดังออกมาก่อนซึ่งคนที่จะพูดกับคนแบบนี้ในค่ายก็มีเพียงคนเดียวเท่านั้น
ทาร์เลีย!
เธอกำลังมองผมอย่างจดใจใจจอกับคำถามที่ถามออกมาเมื่อครู่ ถึงจะพอเดาได้ก็เถอะว่าเธอต้องการจะถามอะไรแต่เพื่อให้แน่ใจยืนยันเอาไว้ก่อนดีกว่า
“กำลังถามเรื่องอะไรอยู่”
“ยังจะมาถามแบบนั้นอีก เมื่อกี้ข้าเดินผ่านทหารแล้วได้ยินพวกนั้นคุยกันแล้ว นี่ในหัวของเจ้าคิดอะไรอยู่ถึงได้ไปตกลงการต่อสู้แบบนั้น ตอนนี้กองทัพของเรายังไงก็ชนะอยู่แล้วเหลือแต่เพียงเวลาเท่านั้น-”
บางทีก็แอบคิดนะว่าให้กลับเป็นทาร์เลียคนเดิมดีกว่า
“-เพราะแบบนั้นข้าไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเจ้าต้องไปตอบรับการต่อสู้แบบ 1-1 กับราชามังกรแบบนั้น เจ้านั้นมันแข็งแกร่งมากเลยนะ!”
หลังที่ถามเหมือนด่าได้สักพักเธอก็หยุดลง
ตามจริงสิ่งที่ทาร์เลียพูดออกมาอยู่ตอนนี้มันก็ถูกต้อง แต่จะมาให้อธิบายความคิดของผมให้เธอฟังมันก็เสียเวลาเกินไป เพราะแบบนั้นอย่าเสียเวลาเลยดีกว่า
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นข้าแค่อยากทำให้มันจบ”
“จบ?” ทาร์เลียเอียงคอแววตาแบบสงสัย “จบอะไรอีก ถ้าปล่อยเอาไว้มันก็จบไม่ใช่หรือไง”
ถูกต้องแล้วแต่มันเสียเวลาเกินไปนะสิ
อยากพูดออกไปแบบนี้อยู่หรอกแต่ผมก็ต้องพูดอย่างอื่นไปแทน
“เอาเถอะรอดูไปก่อนข้ามีแผนแล้ว”
“แผน…”
ทาร์เลียตอบเสียงเบาๆ แล้วก้มหน้าคิดหนักอะไรบางอย่าง
เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันนะที่บอกว่าแผนก็แค่พูดให้ผ่านไปเอง
ถึงจะยังสงสัยกับท่าทางของเธอที่กำลังคิดหนักผมก็เดินตรงไปที่โต๊ะทำงานที่เต็มไปด้วยกองเอกสาร เอกสารพวกนี้ถ้าจะให้พูดมันไม่ใช่งานที่ผมต้องมารับผิดชอบอะไรเลยสักนิดเพราะพวกมันคือ รายงานอาหาร! รายงานกำลังคน! รายงานคลังอาวุธและรายงานเรื่องหยิบย่อยอีกมากมาย
แต่ทว่า
ถึงมันจะไม่ใช่งานของผมมันก็เป็นหน้าที่ของห้าแม่ทัพใหญ่ที่ตอนนี้กำลังทำงานแบบไม่ได้พักที่แนวหน้า ได้รู้แบบนี้ก็คงไม่ต้องอธิบายอะไรมากแล้วว่าทำไมผมต้องเป็นคนจัดการพวกมัน เหอะๆ
ถ้าส่งงานเอกสารไปให้คนที่ทำงานแทบจะไม่ได้พักมันก็เหมือนการให้งานหนักเกิน… ไม่สิ! ดีไม่ดีพวกนั้นอาจจะลาออกเลยก็ได้ถ้าเป็นเฮสเฟียร์
ระหว่างกำลังคิดผมก็เผลอนึกบทสนทนากับเธอขึ้นมา
“งานพวกนี้ทำไมข้าต้องทำแค่ไม่ได้พักอยู่แนวหน้าก็แทบตายแล้ว”
“มันเป็นหน้าที่”
“ไม่ทำ ยังไงก็ไม่ทำ”
เฮ้อ~
นี่เป็นเพียงการจินตนาการเท่านั้นไม่ใช่ความจริง แต่ถ้าเอาไปให้มันก็คงเป็นความจริงจนได้เพราะงั้นมาทำต่อดีกว่า
คิดได้ผมก็เริ่มหยิบกระดาษบนกองเอกสารออกมาแล้ว-
“แบบนี้เอง!”
ผมชะงักมองตามเสียงที่ดังออกมาทันที
เสียงที่ดังออกมาเมื่อครู่มันเป็นเสียงของทาร์เลียที่เหมือนกับว่าคิดอะไรออกมาได้
ก็ไม่รู้หรอกนะว่าคิดอะไรออกมาได้แต่มันคงไม่ใช้ปัญหา… ไม่หรอก! ตอนนี้ให้เดาจากดวงตาเป็นประกายที่กำลังมองมาทางผมแล้วเธอคงคิดอะไรที่น่าจะเป็นปัญหาแน่
“ดีละ ถ้างั้นข้าจะไปรายงานท่านพ่อแล้วหัวหน้าเผ่าต่างๆ เอง”
“ใจเย็นก่อน!”
ผมห้ามทาร์เลียเอาไว้โดยชูมือหยุดเอาไว้
ถ้าไม่หยุดเอาไว้ตอนนี้เธอคงออกจากเต็นท์ไปแล้วเพราะตอนนี้เธอตื่นเต้นแบบสุดๆ ให้ตายเถอะ สุดท้ายก็ต้องมาเสียเวลาอธิบายให้ยัยนี่ฟังจนได้สินะ
“ก่อนที่จะเข้าใจผิดมาฟังความจริงก่อนดีกว่า แต่ก่อนหน้านั้นขอถามอะไรหน่อยว่าเธอคิดอะไรออกถึงได้ดูตื่นเต้นขนาดนั้น”
“แฮะๆ”
ทาร์เลียยิ้มแล้วใช้มือเกาหลังหัว
ไม่ต้องมาทำท่า[แฮะๆ]เลยนะ
“สิ่งที่ข้าเข้าใจก็คือเจ้าต้องการให้พวกมันตายใจใช่ไหม”
“ตายใจ?”
เริ่มสงสัยเพิ่มสะแล้วสิ
บอกไปว่าจะไปต่อสู้จะไปทำให้พวกมันตายใจได้ยังไง???
“ถูกต้อง” ทาร์เลียพยักหน้าตอบอย่างมั่นใจ “ตามแผนการที่ข้าได้ฟังมาท่านพ่อบอกว่าอีกไม่กี่วันพวกเผ่ามังกรก็จะเริ่มไม่มีอาหาร บวกกับแผนที่ท่านพ่อเสนอตัดต้นน้ำที่เป็นน้ำดื่มของพวกนั้นทำให้เวลาเพียงสามวันก็เพียงพอให้เกิดความวุ่นวายขึ้นแล้ว”
โห่ว!
จะว่ายังไงดีละ อืม…. ถึงจะแปลกใจที่เธอคิดอะไรแบบนี้ออกมาได้ก็เถอะแต่ที่แปลกใจกว่าเรื่องน้ำทาร์รอสก็เสนอมาจริงๆ แต่มันพึ่งผ่านการอนุมัติไปเมื่อประชุมจบไปถึงชั่วโมงเองทำไมเธอถึงได้รู้
แต่เอาเถอะ ยังไงเธอก็คงไม่ทรยศหรอก
“เสียใจด้วยแต่สิ่งที่เธอดเข้าใจมันผิด”
“เอ๋~ แล้วจะถ่วงเวลาสามวันทำไม”
“ข้าไม่ได้ถ่วงเวลา แต่จะสู้กับมันจริงๆ”
“ห่ะ!!! เอาจริงเหรอ”
ผมพยักหน้าขึ้นลงเป็นคำตอบ
ใบหน้าของทาร์เลียที่มองมาตอนนี้เต็มไปด้วยความผิดหวัง
ก็รู้อยู่หรอกว่าผิดหวัง แต่ก็ไม่ต้องแสดงออกมาแบบนั้นก็ได้
“ถ้าเข้าใจแล้วก็ถึงตาของข้าบ้าง”
“อะไร?”
น้ำเสียงของเธอไม่พอใจอย่างชัดเจน ที่แสดงออกไม่พอใจไม่ใช่แค่น้ำเสียงเท่านั้นแต่เธอกำลังกอดอกหลับตาอยู่อีกด้วย
ได้เอรีน่ามาชัดๆ
นี่อย่าบอกนะว่าเอรีน่าสอนเรื่องอะไรแบบนี้ให้พวกเธอด้วย
ไม่หรอกๆ แต่ไอ้เรื่องกอดอกจะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ ตอนนี้ถามเรื่องนั้นก่อนก็แล้วกัน คิดได้ผมก็ถามไปว่า….
