555 - เทพสังหาร
555 - เทพสังหาร
พลังกดดันอันกว้างใหญ่ได้เขย่าเมืองศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดและทุกคนก็สั่นสะท้านด้วยความกลัว
เจียงไท่ซูคือราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงเขย่าไปทั่วโลก การฟื้นคืนชีพของเขาแน่นอนว่าจะต้องเป็นภัยพิบัติครั้งใหญ่ของผู้คนมากมาย!
เขาก้าวเข้าไปในช่องว่างที่แตกสลายก่อนจะกวาดมือเข้าหาราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบด้วยพลังที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้ ก่อนจะเริ่มโจมตีชายชราทั้งสาม
“ปัง!”
ชายชราปีศาจทั้งสามละทิ้งร่างกายที่เน่าเปื่อยของตัวเองเพื่อใช้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ต่อสู้กับเจียงไท่ซู คลื่นพลังที่ราวกับทะเลคลั่งโหมกระหน่ำเข้าหาราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ตระกูลเจียงอย่างไร้ความปราณี
“พลั่ก!”
ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว กฎเต๋าและคลื่นพลังวิญญาณของชายชราทั้งสามถูกบดขยี้ ก่อนที่ร่างกายอันเน่าเปื่อยของพวกเขาจะถูกทำลายในเวลาอันรวดเร็ว
ผู้เฒ่าทั้งสามตะโกนด้วยความโกรธ ร่างกายของพวกเขาถูกทำลายไปแล้วเหลือเพียงวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่ล่องลอยอยู่กลางอากาศ
เพียงการต่อสู้ครั้งแรกในรอบสี่พันปีพวกเขาก็พ่ายแพ้อย่างยับเยิน ในตอนนี้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาสอดส่ายสายตาไปด้านข้างเพื่อเตรียมการจะหลบหนีออกจากสนามรบ
“ไม่สามารถปล่อยให้เขารวมตัวกับอาวุธเต๋าสุดขั้วได้ พวกเราทั้งหมดต้องร่วมมือกันสังหารเขา!” ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบคนพุ่งทะยานไปข้างหน้า
"พัฟ!"
ในทันใดนั้นคนที่เพิ่งเปิดปากและตะโกนถูกราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงตบศรีษะจนแหลกละเอียด แม้แต่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ไม่สามารถหลบหนีพ้น!
“อย่าตกใจตั้งสติไว้ เขาไม่สามารถฆ่าเราทั้งหมดด้วยตัวคนเดียว!” ชายชราคนหนึ่งตะโกนออกมา
ผู้สูงสุดเก้าคนบวกกับชายชราในระดับครึ่งเซียนอีกสาม แต่ละคนล้วนอยู่ในจุดสูงสุดของเต๋ามนุษย์ การจะฆ่าพวกเขาทั้งหมดนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
ในประวัติศาสตร์คนระดับนี้แทบจะไม่เคยต่อสู้ร่วมกัน เพราะพวกเขาต่างก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่หยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของตัวเอง
อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขากลับต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ไม่เช่นนั้นหากลงมือเพียงลำพังความตายจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นแน่นอนสำหรับพวกเขา
"ฆ่า!"
ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์หกหรือเจ็ดคนพุ่งไปข้างหน้า แต่คนอื่นที่เหลือกลับถอยหลังออกจากสนามรบไม่ได้มีเจตนาจะร่วมเป็นร่วมตายกับพวกเขา
แม้ว่าพวกเขาจะลงมือพร้อมกันทั้งหมดก็ใช่ว่าจะหาความได้เปรียบได้ ยิ่งตอนนี้พวกเขาไม่มีความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว การถูกทำลายล้างสำหรับพวกเขาก็ขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น
ปัง!
เจียงไท่ซูหลบเลี่ยงการโจมตีจากคนอื่นๆก่อนจะยื่นมือเข้าหาราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังหลบหนี!
คนๆนี้คือผู้ที่อ่อนแอที่สุดในบรรดาคนที่เหลืออยู่ และแน่นอนว่าความตายเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยง
ในขณะนี้เจียงไท่ซูเคลื่อนไหวราวกับสายฟ้า เขาปรากฏตัวที่ด้านหน้าของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์หลายคน การโจมตีของเขาแม้แต่บุคคลระดับผู้สูงสุดก็ยังไม่สามารถมองตามทัน!
เขาเป็นเหมือนวิญญาณร้าย เขากลายเป็นควันบางเบาที่ลงมือจู่โจมสังหารราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างต่อเนื่อง
การต่อต้านนั้นเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ ทุกครั้งที่เขาโผล่ออกมาจากความว่างเปล่าชีวิตของราชันศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งจะถูกทำลายในทันที
นี่เป็นวิธีการที่น่ากลัว มันไม่ใช่ทักษะการเคลื่อนย้ายผ่านความว่างเปล่า แต่มันเป็นการเคลื่อนไหวจากความเร็วที่มากมายมหาศาล
ต่อหน้าความแข็งแกร่งที่แท้จริง ทักษะชนิดใดก็เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์อย่างสิ้นเชิง ราชันศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายที่กำลังหลบหนีรู้สึกสิ้นหวังถึงขีดสุด แม้แต่ชายชราทั้งสามคนก็ไม่สามารถช่วยเหลือพวกเขาได้
ปะ!
ด้วยเสียงแห่งความตาย ร่างระดับราชันย์ศักดิ์สิทธิ์หลายคนถูกแยกเป็นชิ้นๆด้วยพลังที่ไม่มีใครเทียบได้กับเจียงไท่ซู
นี่เป็นการข่มขู่ที่ทรงพลังอย่างยิ่ง ต้องรู้ว่าผู้คนทั้งหมดที่อยู่นี้เป็นสิ่งมีชีวิตสูงสุด มีไม่กี่คนเท่านั้นในโลกนี้ที่สามารถต่อสู้กับพวกเขาตัวต่อตัวได้
อย่างไรก็ตามพวกเขากลับไม่สามารถต่อต้านการโจมตีของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้ไร้เทียมทาน ขี้เถ้าจากร่างกายของพวกเขากระจัดกระจายไปทั่ว แม้แต่เศษเสี้ยววิญญาณก็ไม่มีอะไรเหลือ
ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ห้าคนที่เหลืออยู่เริ่มเผาผลาญแก่นโลหิตของตัวเองเหมือนน้ำเดือด ร่างกายของพวกเขาโหมกระหน่ำเหมือนคลื่นทะเลอันบ้าคลั่ง!
อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาบินเข้าหาเจียงไท่ซู พวกเขาก็เป็นเหมือนเม็ดทรายที่ถูกโยนลงไปในทะเล ทุกสิ่งทุกอย่างของพวกเขาไม่มีอะไรจะเทียบได้กับพลังของราชันศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่
"ฆ่า!"
ท้ายที่สุดแล้ว สิ่งมีชีวิตสูงสุดทั้งสิบสามคนก็ถูกสังหารอย่างต่อเนื่อง กว่าที่พวกเขาจะรู้สึกตัวและเริ่มหลบหนีทุกสิ่งทุกอย่างก็สายเกินไปแล้ว!
“สหายเฒ่าพวกเจ้าคิดจะไปไหน!”
ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงบุกเข้าไปในความว่างเปล่าโดยไล่ตามสามปีศาจเฒ่าที่กำลังหลบหนี
“ปัง!”
สวรรค์และปฐพีสั่นสะเทือน ในทันใดนั้นประตูมิติขนาดใหญ่ก็เปิดขึ้นและชายชราทั้งสามก็ถูกกระเด็นออกมาจากว่างเปล่าอย่างหักโหม
แสงศักดิ์สิทธิ์จากวิญญาณของพวกเขาหม่นหมองเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะหนึ่งในนั้นที่แสงวิญญาณของเขาแทบจะเป็นเหมือนเทียนที่อยู่กลางพายุ มันพร้อมที่จะดับลงได้ตลอดเวลา
เจียงไท่ซูเคลื่อนไหวอีกครั้ง หม้ออสูรกลืนสวรรค์ถูกเขาควบคุมราวกับแขนขาของตัวเอง มันขยายใหญ่ขึ้นอย่างต่อเนื่องก่อนจะกดเข้าหาชายชราทั้งสามอย่างรวดเร็ว
ปะ!
ภายใต้พลังปราบปรามอันยิ่งใหญ่ของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียง หนึ่งในสามชายชราที่มีสภาพอ่อนแอมากที่สุดไม่มีโอกาสส่งเสียงร้องด้วยซ้ำ
วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในระดับครึ่งเซียนของเขาถูกบดขยี้ในทันที
อนิจจา ยอดฝีมือผู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งแบกรับความแค้นมาตลอดสี่พันปีกลับถูกฆ่าตายง่ายๆแบบนั้น
ชายชราที่เหลืออีกสองคนกรีดร้องด้วยความกลัว พวกเขามองสบตากันก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง
ในเวลานี้หลังจากที่ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงไท่ซูสังหารผู้คนไปมากมาย เขาก็หันศีรษะและมองดูเทพธิดาเมฆชมพูซึ่งหลับไหลอยู่ในสระแปลงร่างมังกรด้วยแววตาเศร้าโศกไม่รู้จบ
แม้ว่าเขาจะอยู่ยงคงกระพันและสามารถฆ่าทุกคนได้ แต่ภรรยาของเขากลับไม่มีโอกาสมองเห็นความยิ่งใหญ่นี้
ในหัวใจของเขาเกิดความเศร้าโศกอย่างถึงที่สุด ในขณะเดียวกันความแค้นของเขาก็ระเบิดออกมาอย่างเต็มที่!
“เลิกเล่นซ่อนหาได้แล้ว!”
เมื่อสิ้นเสียงความว่างเปล่าก็ระเบิดขึ้น ชายชราที่เหลืออยู่ทั้งสองคนไม่ได้หลบหนีไปไหน พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในช่องว่างของมิติเพื่อรอโอกาสที่เหมาะสมที่สุด
พวกเขาทั้งสองคนมีอายุมากกว่าเจียงไท่ซูหลายร้อยปี ในอดีตแม้ว่าพวกเขาจะพ่ายแพ้ต่อเจียงไท่ซูแต่ความห่างชั้นของพวกเขาไม่ได้มากมายถึงขนาดนั้น
มันไม่เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาหลบหนีด้วยความกลัวได้!
วิญญาณศักดิ์สิทธิ์สีน้ำเงินและสีดำหมุนวนเข้าหากันราวกับพายุคลั่ง นี่คือความกดดันสูงสุดของผู้ที่อยู่ในอาณาจักรเต๋ามนุษย์มันเพียงพอที่จะบดขยี้เมืองศักดิ์สิทธิ์ให้ราบเป็นหน้ากลอง!
“ปัง!”
เจียงไท่ซูไม่สามารถเพิกเฉยต่อการโจมตีที่ไม่สนใจชีวิตของตัวเองจากชายชราทั้งสอง มือซ้ายและขวาของเขาเคลื่อนไหวตามวิถีของสุดยอดเต๋าพร้อมกับกดเข้าหาชายชราอีกสองคนตามลำดับ
"โครม!"
ในเวลาเดียวกันหม้ออสูรกลืนสวรรค์โบราณที่แขวนอยู่เหนือศีรษะของเขาก็สั่นสะท้านก่อนที่จะปลดปล่อยแรงดึงดูดมหาศาลเพื่อกลืนกินชายชราทั้งสองเข้าไป!
“บูม!
สองมือใหญ่ของราชันย์ศักดิ์สิทธิ์เจียงประสานอินเพื่อแสดงญาณวิเศษสองชนิดที่แตกต่างกัน พวกเขาต่อสู้ด้วยกฎแห่งสวรรค์และปฐพีก่อให้เกิดสายฟ้ามากมายที่ฟาดฟันเข้าหากันอย่างบ้าคลั่ง
และในขณะนั้นเองเจียงไท่ซูก็แยกท้องฟ้าออกเป็นสองส่วน วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของสองชายชราถูกแยกออกจากกัน และพวกเขาปลิวกระเด็นไปคนละทาง
“ปัง!”
วิญญาณสีน้ำเงินของชายชราที่ไม่มีใครเทียบได้ถูกฝ่ามือของเจียงไท่ซูแยกออกเป็นชิ้นๆ ก่อนที่ชายชราวิญญาณสีดำจะรู้ตัวเขาก็ไม่สามารถให้การช่วยเหลือได้แล้ว
ชราชราที่ฝึกฝนอย่างอุตสาหะตลอดสี่ปันปีได้ถูกฝ่ามือขนาดใหญ่ของเจียงไท่ซูทำลายลงเช่นนั้น!
