554 - ราชันย์ผู้ไร้เทียมทาน

554 - ราชันย์ผู้ไร้เทียมทาน

"อา!!!!"

เจียงไท่ซูแผดเสียงอย่างเศร้าใจและทำให้จิตใจของผู้คนในเมืองศักดิ์สิทธิ์หนาวเหน็บเต็มไปด้วยความกลัว

“ข้าไม่ได้เจอเจ้ามาสี่พันปีแล้ว เจ้ากลับบอกว่าไม่ต้องการให้ข้าเห็นเจ้าอย่างนั้นหรือ? ข้ารู้ว่าความอ่อนเยาว์นั้นมีค่าต่อสตรีมากแค่ไหน ข้าจะคืนมันให้เจ้าเอง”

ราชันศักดิ์สิทธิ์เจียงไท่ซูกอดร่างกายที่ไร้วิญญาณของเทพธิดาเมฆชมพูไว้ในอ้อมอก สีหน้าของเขาเศร้าโศกอย่างถึงที่สุด

“บรรพบุรุษ…” พวกผู้อาวุโสของตระกูลเจียงกระซิบ

“ไช่หยวน …” ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์กล่าวเบาๆและน้ำเสียงของเขาสั่นสะท้าน

เขามีความเศร้าโศกและเสียใจไม่รู้จบ เมื่อเห็นภรรยาของเขาเสียชีวิตไปต่อหน้า แม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขาก็ยังไม่สามารถทำใจยอมรับได้!

ความเกลียดชังและความบ้าคลั่งเกาะกินหัวใจของเขาเต็มไปหมด เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าก่อนจะส่งเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง!

"อา..."

ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ตะโกน ความเศร้าโศกไร้ขอบเขตกลายเป็นเจตนาฆ่าที่พุ่งทะยาน ในขณะนี้ทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์ดูเหมือนจะมีอุณหภูมิลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว

“ทำไมเจ้าถึงไม่อยากให้ข้าเห็นเจ้า” เจียงไท่ซูสะอึกสะอื้น

"ในสายตาของข้าเจ้ายังคงงดงามเหมือนเมื่อสี่พันปีก่อน"

คนอื่นๆ เฝ้าดูอย่างเงียบๆ ในตอนนี้บรรพบุรุษของพวกเขาดูเหมือนจะคุ้มคลั่งแล้ว พวกเขาไม่มีความกล้ามากพอที่จะสอดแทรกคำพูดเข้าไปได้

"เจ้าชอบความอ่อนเยาว์และข้าจะให้เจ้าคงความอ่อนเยาว์ตลอดไป”

พูดจบปราณสวรรค์และปฐพีรอบๆเมืองศักดิ์สิทธิ์ก็ถูกดึงดูดเข้าหาหม้ออสูรกลืนสวรรค์

มือของเจียงไท่ซูเปล่งประกายเจิดจ้าเกือบจะโปร่งใส เขาอัดปราณทั้งหมดเข้าไปในร่างกายของหญิงชรา

แม้ว่าด้วยพลังดังกล่าวจะไม่สามารถทำให้นางตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ร่างกายที่แห้งเหี่ยวของนางกลับฟื้นคืนความเยาว์วัยในทันที

“เจ้ารอก่อน ข้าจะส่งพวกมันทั้งหมดให้ตามไปเป็นเพื่อนเจ้า!”

เจียงไท่ซูตะโกนออกมาด้วยเพลังศักดิ์สิทธิ์ที่สั่นสะเทือนทั้งสวรรค์และปฐพี ผู้ที่มีระดับบ่มเพาะต่ำต้อยต่างก็อุดแก้วหูของตัวเองด้วยความกลัว

ในตอนนี้เทพธิดาเมฆชมพูมีสภาพเหมือนหญิงสาวที่มีอายุประมาณยี่สิบปี ร่างของนางถูกห่อหุ้มไปด้วยสิ่งของที่มีลักษณะคล้ายผลึก หากไม่ใช่ว่ามันมีสีดำผู้คนจะต้องเข้าใจว่ามันเป็นต้นกำเนิดอย่างแน่นอน

เจียงไท่ซูมีความแข็งแกร่งมากแค่ไหนเป็นที่ทราบได้ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถสร้างต้นกำเนิดขึ้นมาจากความว่างเปล่า แต่ด้วยทักษะที่เขาแสดงออกมามันก็เกินไปกว่าความรู้ความเข้าใจของผู้คนในดินแดนรกร้างตะวันออกแล้ว

“บรรพบุรุษราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ โปรดระงับความเศร้าโศกด้วย”

ในตอนนี้ผู้คนที่ห่วงใยเขามากที่สุดย่อมเป็นลูกหลานของเขาเอง

"ไช่หยวน ... "

เจียงไท่ซูกระซิบจากนั้นก็วางร่างของหญิงคนรักลงไปในบ่อแปลงมังกร

"ในเมื่อข้าฟื้นจากความตายแล้ว ต่อให้สวรรค์ก็ไม่สามารถส่งข้ากลับไปได้!"

ดวงตาของเขาคมและเฉียบคม และคำพูดของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ ราวกับว่าเขาประกาศคำเตือนไปยังสวรรค์และปฐพี

"เจียงไท่ซูแม้ว่าเจ้าจะฟื้นขึ้นมาแล้ว แต่เจ้าจะไม่มีโอกาสอีกต่อไป!"

เสียงดังมาจากด้านนอกหม้ออสูรกลืนสวรรค์ สามผู้เฒ่ารู้ดีว่าเจียงไท่ซูตื่นขึ้นมาแล้ว และเขาจะต้องออกจากหม้ออสูรกลืนสวรรค์ในเวลาอันรวดเร็ว

“พวกเจ้ารอรับความตายเถอะ!”

เจียงไท่ซูตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เขาคือราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ผู้ยิ่งใหญ่ที่เคยเหยียบย่ำแม้กระทั่งราชันย์ศักดิ์สิทธิ์จากภาคกลาง

จึงเป็นธรรมดาอยู่แล้วที่ศัตรูที่เป็นครึ่งผีครึ่งคนแบบชายชราทั้งสามจะไม่อยู่ในสายตาของเขา

“ปัง!”

หลังจากนั้นไม่นานแรงสั่นสะเทือนก็กระจัดกระจายไปทั่วเมืองศักดิ์สิทธิ์ เตาเทพสุริยันที่ถูกอาวุธเต๋าสุดขั้วอีกชิ้นควบคุมอยู่ก็เริ่มดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง

"มาเถอะสหายเก่า ให้ข้าดูว่าสี่พันปีที่ผ่านมาเจ้าได้รับอะไรมาบ้าง!”

ชายชราทั้งสามแม้ว่าจะครั่นคร้ามในจิตใจ แต่พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นยอดคนของโลกนี้ พวกเขาไม่เชื่อว่าด้วยการรวมกำลังกันพวกเขาจะฆ่าเจียงไท่ซูที่อยู่ในสภาพอ่อนแอไม่ได้

“เอาต้นกำเนิดสวรรค์มา!” เจียงไท่ซูสั่งการไปทางเจียงอวิ๋น

ในทันที ผู้เฒ่าหลายคนก้าวไปข้างหน้าและนำต้นกำเนิดสวรรค์ของพวกเขาออกมาวางซ้อนไว้ด้านหน้าของเจียงไท่ซู

นี่คือสิ่งที่พวกเขาเตรียมไว้มาเป็นเวลานาน แต่พวกเขากลัวว่าแก่นแท้ของมันจะมีมากเกินไปจนเป็นเหตุให้บรรพบุรุษของพวกเขาได้รับการกระทบกระเทือนจึงไม่ได้นำออกมาใช้ตั้งแต่ต้น

แต่เมื่อตอนนี้เจียงไท่ซูเรียกหาเอง พวกเขาจึงนำต้นกำเนิดสวรรค์ทั้งหมดออกมา

“เร็ว อย่าปล่อยให้มันฟื้นตัวได้!”

ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบคนตะโกนออกมา พวกเขารู้สึกถึงความร้ายแรงของสถานการณ์และการฟื้นคืนชีพของเจียงไท่ซู เป็นหายนะสำหรับพวกเขา

"สหายที่เป็นเจ้าของอาวุธเต๋าสุดขั้วกำลังลังเลอะไร ยังไม่รีบใช้อาวุธของเจ้าเปิดหม้ออสูรกลืนสวรรค์อีก!" ชายชราคนหนึ่งตะโกนอย่างร้อนใจ

“เราผู้เฒ่ากำลังต่อสู้กับเตาเทพสุริยัน หากไม่ใช่อาวุธเตาสุดขั้วของข้าอยู่ที่นี่มันคงบินไปทางฝั่งของเจียงไท่ซูแล้ว” เสียงเย็นชาดังออกมาจากเงามืด

“อะไรนะ! เจียงไท่ซูควบคุมเตาเทพสุริยันและยังทำการฟื้นฟูตัวเองด้วย พลังของเขามีมากแค่ไหน!”

ทุกคนที่กำลังค้นหาทางเข้าหม้ออสูรกลืนสวรรค์ต่างก็หยุดการกระทำทั้งหมด!

เจียงไท่ซูมีความแข็งแกร่งมากแค่ไหน เขาสามารถควบคุมเตาเทพสุริยันให้ต่อสู้กับอาวุธเต๋าสุดขั้วอีกชิ้น ในขณะเดียวกันก็ยังดูดกลืนพลังของต้นกำเนิดสวรรค์อย่างบ้าคลั่ง

“ปัง!”

การต่อสู้ของอาวุธเต๋าสุดขั้วสองชิ้นนั้นน่ากลัวอย่างถึงที่สุด ต้องเข้าใจว่าอาวุธเหล่านี้แม้แต่สิ่งมีชีวิตอมตะก็ยังหวาดกลัว หากไม่ใช่ราชาอมตะปรากฏขึ้น พวกมันจะครอบงำสนามรบอย่างสมบูรณ์

ในตอนนี้รัศมีของเจียงไท่ซูแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายที่แห้งเหี่ยวของเขาก็ค่อยๆชุ่มชื้นขึ้น ร่างกายของเขาฟื้นคืนชีพอย่างรวดเร็ว และกล้ามเนื้อของเขาก็มีความสดใสมากขึ้นเช่นกัน

ราชันย์แห่งสวรรค์ฟื้นคืนชีพแล้ว สิ่งที่เขาขาดคือปราณสวรรค์และปฐพีที่เพียงพอเท่านั้น และต้นกำเนิดสวรรค์สามารถทดแทนสิ่งที่เขาขาดหายได้เป็นอย่างดี

“ปัง!”

เตาเทพสุริยันและอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อีกชิ้นหนึ่งปราบปรามซึ่งกันและกันอย่างต่อเนื่อง

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม ตัวประหลาดเฒ่าทั้งสามสามรวมทั้งราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบที่เหลืออยู่ต่างก็เริ่มล่าถอย ในตอนแรกพวกเขายังคิดหาวิธีที่จะขัดขวางการฟื้นตัวของเจียงไท่ซู

แต่ตอนนี้ความต้องปรารถนาของพวกเขาไม่เป็นผลแล้ว สิ่งที่พวกเขาควรทำมากที่สุดคือหนีจากที่นี่ให้เร็วที่สุดก่อนที่เจียงไท่ซูจะฟื้นคืนพลังและควบคุมเตาเทพสุริยันได้อีกครั้ง

“ปัง!”

ทั้งเมืองศักดิ์สิทธิ์สั่นไหว เจียงไท่ซูดูดซับต้นกำเนิดสวรรค์จนเสร็จสิ้นแล้ว

ด้วยแสงวาบอันงดงาม เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อเผชิญหน้ากับชายชราทั้งสามรวมทั้งราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบเพียงลำพัง

“เจียงไท่ซู…”

ชายชราทั้งตัวสั่น มันไม่ได้มาจากความกลัว แต่มันมาจากความแค้นถึงขีดสุด

สภาพของเจียงไท่ซูยังคงองอาจกล้าหาญเหมือนเช่นเมื่อสี่พันปีก่อน พวกเขารู้แล้วว่าราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบ ได้ปรากฏตัวอีกครั้ง!

"ฆ่าเขาก่อนที่อาวุธเต๋าสุดขั้วจะกลับมา!"

ราชันย์ศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งตะโกนปลุกใจเพื่อให้ทุกคนร่วมมือกัน

เจียงไท่ซูมีดวงตาลึกล้ำและคิ้วกระบี่ของเขาก็ขมวดมุ่นเข้าหากันด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย!

“พวกเจ้าคิดว่าการที่ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดจำเป็นต้องพึ่งพาอาวุธเต๋าสุดขั้วด้วยหรือ?”

นี่คือราชันย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ ต่อให้เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งมากมายแค่ไหน สิ่งที่เขาพึ่งพาก็มีเพียงกำปั้นของเขาเท่านั้น