บทที่ 592 น่าสงสาร
บทที่ 592 น่าสงสาร “ เหี้ย!” คุนแทบจะกลายเป็นบ้าเมื่อเห็นฉากดังกล่าว เขาสบถออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เขายกเท้าขึ้นและเตะหัวของถงจีให้ลอยออกไป หัวของถงจีพุ่งออกไปราวกับลูกบอลและลอยหายลับไปในระยะไกล ไม่มีใครพบเห็นมันอีก คุนหอบหายใจอย่างหนัก สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นั้นทำให้เขาตกใจอย่างมาก เขายังคงสัมผัสได...
