ตอนที่41 ทำเล่นๆก็ดีกว่าไปมีอารมณ์ใส่ไหมละ!

แสงของพระจันทร์ยามราตรีสาดส่องปกคลุมไปทั่วทั้งเมือง ผู้คนที่ยุ่งวุ่นวายตลอดทั้งวันต่างก็พากันกลับบ้านอย่างรวดเร็ว

เมื่อมี เอมี่ มาอยู่ในบ้าน ลู่ เจียเอ๋อร์ ก็สัมผัสได้ถึงความสะดวกสบายที่ปัญญาประดิษฐ์นำมันมาสู่มนุษย์ บ้านได้รับการทำความสะอาดทุกวันแถมยังมีผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพและโภชนาการคอยให้บริการอีก แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคืออาหารสามมื้อของแต่ละวันได้รับการดูแลเพื่อ ซู หาน ที่เคยยื่นแขนของตัวเองไปแต่งตัวพร้อมกับหยิบอาหารเข้าปากไปด้วยและตอนนี้เธอจะไม่รับประทานอาหารที่ผิดปกติอีกแล้ว ต่อให้เธอจะไม่สามารถดูแลตัวเองได้ก็ตาม

"อ่ะนี่ ข้อมูลที่เธออยากได้!" ซู หาน ถือเอกสารกองหนึ่งมาขณะที่เธอกำลังพูดอยู่กับ ลู่ เจียเอ๋อร์ ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ

"ขอบคุณที่ทำงานอย่างหนักนะจ๊ะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ ที่ตอนนี้สวมชุดนอนแล้ว ได้นำเอกสารไปจากเพื่อนของเธอ

เมื่อไม่นานมานี้เธอต้องการข้อมูลเกี่ยวกับAI และจิตวิทยาซึ่ง ซู หาน เป็นผู้จัดหา "สารานุกรม"

"ด้วยความยินดี แล้วฉันก็ยังได้รวบรวมเนื้อหาที่จะเขียนไว้ด้วย!" ซู หาน กล่าว

"เธอจะเขียนนิยายแบบจริงๆจังๆใช่ไหม?" ลู่ เจียเอ๋อร์ เหลือบมองมาที่เธอ

"อย่ากังวลไปเลย ฉันไม่เปิดเผยเรื่องของเธอหรอกหน่า! แม้ว่าคนอื่นๆ จะรู้ว่าเป็นเธอแต่พวกเขาก็ไม่เชื่อกันหรอก!" ซู หาย ยิ้มและกล่าว

"ควรเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่เลวร้ายสินะ! ฉันไม่อยากทำให้เรือของฉันจมเพียงเพราะท่อระบายน้ำหรอกนะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ กล่าวขณะที่เดินเข้าไปในห้องอ่านหนังสือ

"นี่เธอคิดว่าฉันเป็นท่อระบายน้ำงั้นเหรอ?" ซู หาน เดินตามมา

ลู่ เจียเอ๋อร์ เดินไปตรงเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานเพื่อนั่งลง เธอเริ่มดูข้อมูลและ ซู หาน ก็วางศอกไว้บนโต๊ะพร้อมนำมือมาจับที่คางของเธอและจ้องมองเธอ

"มันเป็นแค่การเปรียบเทียบ อย่าไปคิดให้มันเป็นเรื่องจริงสิ!"

ลู่ เจียเอ๋อร์ เงยหน้าขึ้นมามองเธอ

ซู หาน ยืนตัวตรงแต่ไม่ได้ออกไปเธอดึงเก้าอี้ออกมาก่อนจะนั่งลง เมื่อเห็นเธอมีปฏิกิริยาเช่นนี้ ลู่ เจียเอ๋อร์ ก็รู้แล้วว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธออดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า "การที่มาถามเรื่องส่วนตัวของคนอื่นมันเป็นเรื่องที่เสียมารยาทมาก!"

ซู หาน ทำหน้าบึ้ง สิ่งที่เธอไม่ชอบมากที่สุดคือความรู้สึกแบบนี้ ทั้งสองเป็นเพื่อนที่สนิทกันมานานนับหลายปีและพูดคุยกันได้ทุกเรื่องแต่ ซู หาน รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมมาตลอด เพราะเธอจะไม่มีความลับเลยเมื่อเผชิญหน้ากับความสามารถของ ลู่ เจียเอ๋อร์

"แม้ว่าศิลปะจะเลียนแบบมาจากชีวิตแถมยังละเอียดอ่อนกว่าอีกแต่ฉันก็ยังสงสัยอยู่เสมอว่าคนที่น่านับถืออย่าง จิน เซียงตง หน้าตาจะเป็นอย่างไรเวลาอยู่ในที่ทำงาน!" ซู หาน ไม่ได้หมดความสนใจที่จะสำรวจหาข้อมูลจากหัวข้อนี้

"ดูง่ายๆแต่ก็จริงจัง!" การแสดงออกของ ลู่ เจียเอ๋อร์ ดูลึกซึ้งขึ้นเมื่อเธอนึกถึงวิธีการทำงานของ จิน เซียงตง

แม้ว่า ซู หาน จะไม่มี "ความสามารถพิเศษ" อะไร แต่เธอก็ยังมีสายตาที่เฉียบคม "ดูปฏิกิริยาเธอสิ เธอต้องมีความอยากทำงานร่วมกับเขามากๆจนถึงจุดที่เธอไม่สามารถโฟกัสกับงานตรงหน้าได้!"

"ใช่แล้วล่ะ แต่ฉันก็มีสมาธิกับงานอยู่เสมอนะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ กล่าว

"วารีดำเนินว่างั้น!" ซู หาน พูดด้วยรอยยิ้ม เพราะเธอไม่สามารถหักล้างคำพูดของเธอได้

"วันนี้ฉันจุ๊บเขาด้วยแหละ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ ตอบกลับความคิดเห็นของเธอ

"นี่เธอจุ๊บ จิน เซียงตง จริงดิ?" ซู หาน รู้สึก เหมือนโดนฟ้าผ่าหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้

"ทำเล่นๆก็ดีกว่าไปมีอารมณ์ใส่ไหมล่ะ!" ลู่ เจียเอ๋อร์ ตอบกลับอย่างกระชับ

"สำหรับชายหญิงแล้วเมื่อพวกเขาต่างเจอคนที่ชอบก็จะควบคุมตัวเองไม่ได้ พวกเขาจะเป็นเหมือนกับสัตว์!" ซู หาน ยก นิ้วให้แก่เธอ

"ไม่มีอะไรที่ไม่เห็นด้วยไปมากกว่านี้แล้ว!" สำหรับมุมมองนี้ ลู่ เจียเอ๋อร์ ก็อดคิดไม่ได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นตรงลาดจอดรถชั้นใต้ดินของBUA ในบ่ายวันนี้ ก่อนที่เธอจะพยักหน้าเห็นด้วย