จอมมารผู้กู้โลก ตอนที่ 23 สัญญาซื้อขายล่วงหน้า

สาเหตุหลักๆมันก็มีอยู่ด้วยกัน 2 ข้อ

1.เป็นเรื่องเงิน เพราะชาวบ้านพวกนี้ต้องการเงิน และต้องการใช้มันให้เร็วที่สุดก็เลยรู้ไม่ทันพ่อค้าที่มาทำสัญญากับตนเอง

2.เป็นเรื่องของความรู้ เพราะชาวบ้านที่ทำสัญญากับพวกนี้ขาดความรู้ก็เลยไม่สามารถรู้ทันพวกนี้ ก็เลยทำสัญญากันไป

นี่แหละที่เป็นสาเหตุหลักที่พวกชาวบ้านทำสัญญากับพวกพ่อค้า ' ถ้าเป็นแบบนี้มันก็หมายความว่า ปีนี้ก็คงไม่ทันแล้ว

ไม่สิ!!!

ไม่ใช่แค่ปีนี้ ถ้าเราไม่จัดการเรื่องรายได้ของคนในหมู่บ้านละก็ปีต่อๆไปมันก็จะไม่่เริ่มทำแบบที่เราคิดแน่ ' ผมนั่งคิดหลังจากที่ได้อ่านข้อความในกระดาษ ในระหว่างที่ผมกำลังนั่งคิดอยู่เอมิเลียที่ยืนอยู่ด้านหลังก็พูดออกมา

" สัญญาซื้อขายแบบนี้ ไม่ใช่ว่าชาวบ้านเสียเปรียบงั้นเหรอ " เอมิเลียพูดออกมาแล้วเธอก็มองมายังกระดาษที่ผมกำลังถืออยู่

' โหว ยัยนี้สามารถเข้าใจได้เองแบบนี้แสดงว่าข้อเสนอนี่่ มันเอาเปรียบแบบโจ่งแจ้งจริงๆ สินะ ' ผมหันไปมองเอมิเลีย แล้วก็คิดด้วยความแปลกใจ

ในระหว่างที่ผมกำลังมองเอมิเลียอยู่นั้นหัวหน้าหมู่บ้าน ก็ถอนหายใจออกมาด้วยน้ำท่าทางเหนื่อยใจ

' เห้ออออ ' หลังจากที่หัวหน้าหมู่บ้านถอนหายใจออกมา ก็พูดต่อทันที

" เรื่องนั้นพวกเราเองก็รู้ ว่าพวกเรานั้นโดนเอาเปรียบจากพวกพ่อค้าคนกลาง

แต่ว่า...

ถ้าพวกเราไม่ทำสัญญาแบบนี้ พวกเราเองก็ไม่มีเงินจ่ายภาษีให้กับทางเจ้าที่อยู่ดี และอีกอย่างผลผลิตทางการเกษตรที่ผลิตออกมาได้ ก็ไม่มีใครซื้อพวกเราด้วยุถ้าไม่ทำสัญญาซื้อขายล่วงหน้า " หัวหน้าหมู่บ้านหันมองเอมิเลียที่ถามเมื่อคู่ แล้วก็พูดออกมา

' นี่พวกมันทำเป็นขบวนการขนาดนี้ เลยงั้นเหรอ ไอเรื่องสัญญาซื้อขายล่วงหน้าเราเองก็พอได้ยินมาอยู่บ้าง

แต่ว่า...

ไม่คิดเลยจริงๆ ว่าพวกมันจะทำกันขนาดไม่ซื้อผลผลิตจากพวกชาวบ้านที่ไม่ยอมทำสัญญากัับพวกมันด้วย ' ผมนั่งคิดหลังจากที่ได้ยินหัวหน้าหมู่บ้านเล่าออกมา

" แล้วท่านได้ยินเรื่องพวกนี้แล้ว ท่านยังจะอยากทำเกษตรแบบใหม่อย่างที่ท่านบอก กับหมู่บ้านของเราอีกมั้ย " หัวหน้าหมู่บ้านมองมาทางผม แล้วพูดออกมา

" ข้าคิดว่า การจะทำแบบนั้นในปีนี้คงจะเป็นเรื่องยาก งั้นข้าคิดว่าตัวข้าจะลองทำให้ชาวบ้านดูก่อน เพื่อเป็นตัวอย่างว่าการทำเกษตรอย่างที่ข้าบอกสามารถทำได้จริง แล้วทำให้พวกเค้าสามารถมีอาหารกินได้ทั้งปีร่วมถึงในฤดูหนาวด้วย "

หลังจากที่ผมตอบออกไปหัวหน้าหมู่บ้านที่กำลังมองมาทางผม ก็นั่งเงียบไปสักพักจากนั้นก็หัวเราะออกมา

" ฮาๆๆๆ "

' นี่นักปราชญ์คนนี้กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่มีอาหารกินแบบไม่อดทั้งปี ร่วมถึงหน้าหนาวด้วยอย่างงั้นเหรอ แค่ให้พอกินในช่วงการทำเกษตรมันก็แทบเป็นไปไม่ได้แล้ว ' หัวหน้าหมู่บ้านคิดในใจ ขณะกำลังหัวเราะอยู่

ผมเมื่อเห็นหัวหน้าหมู่บ้านกำลังหัวเราะอยู่ก็ถามออกไป ด้วยความสงสัย

" มีเรื่องอะไรหน้าหัวเราะ ??? "

" นะ...นี่ท่านยังจะถามข้าอีกงั้นเหรอ ว่าเรื่องอะไรท่านนักปราชญ์ " หัวหน้าหมู่บ้านตอบออกมา พร้อมกับหัวเราะไปด้วย

' เหอะๆ ดูเหมือนว่าหมอนี้คงกำลังหัวเราะเราเรื่องที่เราพูดว่า จะมีอาหารกินทั้งปีสินะ ' ผมคิดในระหว่างที่กำลังดูหัวหน้าหมู่บ้านหัวเราะอยู่ จากนั้นในขณะที่ผมกำลังจะพูดออกไปก็มีเสียงดังขึ้นมาก่อน

" ตุ๊บ "

เสียงที่ดังออกมา เป็นเสียงของเอมิเลียใช่มือทุบลงไปที่โต๊ะด้านหน้าของผม แล้วเธอก็พูดออกมาว่า

" ท่านกำลังหัวเราะเรื่องอะไรอยู่ ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน " เอมิเลียพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังโมโห

ทางด้านหัวหน้าที่กำลังนั่งหัวเราะอยู่ก็หยุดหัวเราะทันที ทำให้บรรยกาศในห้องตอนนี้เงียบสนิทเป็นบรรยกาศชวนอึดอัดมาก

' ไม่คิดเลยจริงๆ ว่ายัยนี่จะโกรธออกมาขนาดนี้ ' ผมคิด แล้วก็มองไปที่เอมิเลีย

...

.....

.......

หลังจากที่ในห้องเงียบสนิทสักพัก เอมิเลียก็ถามย้ำอีกครั้ง

" ฉันถามว่าท่านกำลังหัวเราะอะไร "

หัวหน้าหมู่บ้านที่ได้ยินเอมิเลียถามก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ราวกับว่าตอนนีี้หัวหน้าหมู่บ้านกำลังกลัวอยู่ ' เห้อออออ ปล่อยไว้แบบนี้เดี๋ยวรอบหน้าหัวหน้าหมู่บ้านไม่ยอมให้เราเข้าพบแน่ ถึงจะรู้สึกดีที่ยัยนั้นโมโหแทน

แต่ว่า...

การทำแบบนี้ มันไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลยแถมยังทำให้เลวร้ายลงไปอีก ' ผมคิด แล้วก็มองไปที่หัวหน้าหมู่บ้านที่กำลังก้มหน้าอยู่

จากนั้นผมก็ลุกขึ้นแล้วก้มหัวลงอยู่ปรระมาณครึ่งตัวของผม ไปทางหัวหน้าหมู่บ้านที่นั่งอยู่ด้านหน้าของผม แล้วพูดออกไป

" ข้าต้องขอโทษแทนคนของข้าด้วยท่านหัวหน้าหมู่บ้าน "

ทันทีที่ผมพูดจบหัวหน้าหมู่บ้านที่กำลังนั่งอยู่ก็ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ทันที พร้อมกับหน้าตาที่กำลังร้อนรน

" ทะ..ท่านนักปราชญ์ท่านเงยหน้าขึ้นเถอะข้าไม่ได้โกรธอะไร " หัวหน้าหมู่บ้านพูดพร้อมกับเอามือทั้งสองสบัดไปมา

" ครับ " ผมตอบกลับไปแล้วก็ค่อยๆ เอาหน้าขึ้นมา

แล้วผมก็มองไปทางเอมิเลียที่ยืนอยู่ข้างๆกับผม

" เจ้าออกไปรอด้านนอกกับวิเวียร์ก่อนตอนนี้ข้ามีเรื่องต้องคุยกับหัวหน้าหมู่บ้าน อีกหลายเรื่อง "

ทันทีที่ผมพูดออกไป เอมิเลียก็ทำสีหน้าไม่พอใจมองมาทางผม

แต่ว่า...

ในระหว่างที่เอมิเลียกำลังจะพูดกับผมนั้น เสียงของวิเวียร์ก็ดังขึ้นก่อน

" ค่ะ เดี๋ยวฉันกับท่านเอมิเลียจะไปรอท่านที่ด้านนอก ไปกันเถอะท่านเอมิเลีย " วิเวียร์พูดออกมา แล้วเธอก็เดินมาดึงแขนของเอมิเลียออกไป

' รู้สึกว่าวิเวียร์จะมีประโยชน์กว่ายัยผู้กล้านั้นอีกนะเนี้ย ' ผมยืนคิดในขณะที่มองทั้ง 2 คนเดินออกไป

" จริงสิ!!! " ผมพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนกับว่าคิดอะไรออก

หลังจากที่ผมพูดออกไปทั้งห้องก็มองตรงมาที่ผม ทั้งหัวหน้าหมู่บ้านแล้วก็พวกเอมิเลียที่กำลังเดินออกไป จากนั้นหัวหน้าหมู่บ้านก็ถามออกมาด้วยหน้าตาสงสัย

" มีอะไรงั้นเหรอ ท่านนักปราชญ์์ "