ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 227 เปิดเผย
ตอนที่ 227 เปิดเผย
เช้าวันต่อมา
ภายในเต็นท์ของค่ายอพยพ
ตอนนี้ผมกับเวโรนิก้าและชายอีกคนที่เป็นหัวหน้าหมอชื่อเครกกำลังยืนหันหน้าเข้าไปที่โต๊ะด้วยสีหน้าตึงเครียดกันอยู่
“องค์หญิงท่านให้เครกมาทำไม?”
นี่เป็นสิ่งที่ผมสงสัยตั้งแต่พาเข้ามาแล้ว แต่พึ่งอยากถามเพราะไม่เข้าใจจริงๆ ว่าการวางแผนจะเอาหัวหน้าหมอเข้ามาทำไมแบบนี้
“ท่านบารอนท่านลืมแล้วเหรอ”
“ลืม?”
นี่เราลืมอะไร??? ผมได้แต่ทำสีหน้าสงสัยโดยไม่ได้ตอบอะไรกลับ จนผ่านไปสักพักเวโรนิก้าก็ถอนหายใจ “เฮ้อ~” ระหว่างที่เธอกำลังมองผมอยู่ แล้วเธอก็ชี้นิ้วไปที่เครกก่อนจะพูดต่ออีกว่า
“เวทย์มนต์! กำลังทหาร! พวกเราไม่สามารถทำลายเสานั่นได้เลยสักอย่าง ตอนนี้ทางที่พวกเราจะทำลายมันได้ก็มีแต่ต้องพึ่งวิชาแพทย์ไม่ใช่หรือไง”
หน้าตาระหว่างพูดของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจ
เอาจริงเหรอ? เหอะๆ คิดได้แบบนี้ก็ถือว่าสุดยอดมากแล้วนะและยังท่าทางมั่นใจขนาดนั้นอีก ยัยนี่คิดจะใช้วิชาแพทย์ที่เอาไว้รักษามาโจมตีจริงๆ สินะ...
จะว่าไงดีละ ???
ผมได้แต่ทำหน้าหมดอารมณ์จะพูดมองเธอแล้วไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แล้วระหว่างกำลังมองเธออยู่เครกก็พูดขึ้นว่า
“ท่านบารอนข้าเข้าใจว่าท่านคิดว่าเรื่องนี้มันบ้า”
เออ… ใช่สิ แกยังมีหน้ามาพูดอีกนะ
“…แต่ถึงแบบนั้นข้าอยากให้ท่านอ่านผลการวิจัยของข้าเกี่ยวกับเผ่าปีศาจดูก่อน ข้าเชื่อว่ามันต้องเป็นประโยชน์ต่อท่านแน่นอน”
น้ำเสียงคำพูดและหน้าตาของเครกเห็นแล้วเป็นใบหน้าที่จริงจังมาก ถึงในใจอยากจะถามมันว่าไปเอาเวลาไหนวิจัยหรือเอาทรัพยากรจากไหนวิจัยก็เถอะ แต่ตอนนี้ตามน้ำของมันไปก่อนแล้วกัน
"งั้นเอามาดูหน่อย”
หลังผมยอมรับเครกก็เอากระดาษออกมาสองปรึก และส่งให้ผมกับเวโรนิก้าคนละหนึ่ง
ตัวกระดาษนับว่าเป็นกระดาษที่หนาพอสมควรถ้าให้อ่านมีหวังเสียเวลาเป็นวันแน่ เพราะงั้นมันคงไม่ได้เอามาให้อ่านหรอก น่าจะเอามาเป็นตัวอ้างอิงให้เข้าใจง่ายมากกว่า
“เอาละถ้าได้แล้วพวกท่านเปิดหน้าที่สิบเลยครับ”
สิบเลยเหรอ… ของแบบนี้ถ้าแนะนำมันต้องแนะนำตั้งแต่หน้าหนึ่งสิถึงจะไม่สำคัญก็ช่วยอธิบายหน่อยเถอะเพราะของที่นายให้มามันอาจทำให้ฉันสั่งประหารได้เลยนะ เฮ้อ~
ถึงจะรู้สึกไม่ชอบใจแต่ผมก็ปิดตามที่เครกบอกมา
“เอ่?!?!?” เวโรนิก้าอุทานเสียงตกใจ จากนั้นก็หันไปทางเครก “นี่มันอะไรทำไมถึงได้มีของคล้ายก้อนหินนั่นอยู่ด้วย”
อื้ม! ไม่แปลกเลยที่เวโรนิก้าตกใจแล้วถามแบบนั้น เพราะถ้าเธอไม่ถามตัวผมเองนี่แหละที่จะเป็นคนถามแทน ในข้อมูลที่กำลังเห็นอยู่ตอนนี้มันเรียกว่า
[หินศักดิ์สิทธิ์]
ข้อมูล : เป็นหินที่พบได้ใจกลางดินแดนทวีปปีศาจ และเป็นวัตถุที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ว่ากันว่าเป็นสมบัติที่จอมมารคนก่อนทิ้งเอาไว้เมื่อหลายพันปีก่อน ความสามารถยังเป็นปริศนาเพราะไม่เคยศึกษา
นี่เป็นข้อมูลที่ผมเห็นในหน้าที่สิบ และก็มีรูปหินสีแดงเขียนเอาไว้
ไม่ผิดแน่! หินนี้เหมือนกับหินที่รบกวนการสื่อสารจริงๆ
เมื่อมองและอ่านข้อมูลได้สักพักเครกก็หันไปตอบเวโรนิก้าว่า
“อย่างที่ท่านเห็นครับองค์หญิง! ข้าคิดว่าหินที่พวกเราเจอมันเป็นหนึ่งในส่วนของหินที่เขียนเอาไว้ …แต่ว่าตามข้อมูลคือมันไม่สามารถทำลายได้เพราะมันแข็งมาก รวมทั้งการเคลื่อนย้ายก็ไม่สามารถทำได้ และที่ข้าไม่เข้าใจก็คือทำไมมันถึงได้แยกส่วนได้แบบนี้”
ระหว่างพูดเครกก็หันไปตรงมุมห้องที่เป็นเสาตัวอย่างที่ผมให้ทหารเก็บมาเพื่อจะศึกษามัน
“งั้นก่อนที่เราจะคุยเรื่องนี้ต่อข้าขอถามอะไรหน่อย”
“ครับท่านบารอน?”
เครกตอบหน้าตาสงสัย
“เจ้าไปเอาข้อมูลพวกนี้มาจากไหน ข้าว่ามนุษย์ปกติคงไม่มีข้อมูลแบบนี้หรอกจริงไหม”
“….” เครกไม่ตอบอะไรกับได้แต่ทำหน้าเงียบ
ผมจึงได้พูดต่อไปอีก
“ถ้าไม่ตอบข้าก็คงต้องจับเจ้าเอาไว้กะ-”
“องค์กรต่อต้านปีศาจ! ข้าเป็นหนึ่งในองค์กรต่อต้านปีศาจที่มีประวัติก่อตั้งมายาวนานหลายพันปี พวกเราทำงานในเงามืดเพื่อคอยจัดการปีศาจตลอดมา และได้แฝงตัวตามประเทศต่างๆ ทั่วทวีปของมนุษย์เพื่อปิดบังตัวตนเอาไว้ครับ”
สีหน้าของเครกจริงจังมาก
เท่าที่สั่งเกตท่าทางของมันที่แสดงออกมาแปลว่าไม่ได้โกหกแน่ องค์กรพวกนี้ฟังแล้วถ้าเป็นเรื่องจริงการมีข้อมูลพวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะงั้นเอาไว้ก่อนอย่าพึ่งทำอะไรมันดีกว่า
“เข้าใจแล้ว งั้นพวกเรามาคุยต่อเลย”
“ครับ”
“เดี๋ยวๆ พวกเจ้าสองคนคุยอะไรกันยอมรับอะไรข้าไม่เข้าใจ แล้วก็ไม่ยอมรับอะไรด้วย!!!”
เวโรนิก้าแทรกขึ้นมาเสียงดังลั่นและลับตามองระหว่างผมกับเครกไปมาแบบไม่พอใจสุดๆ ลืมไปเลยมียัยองค์หญิงจอมป่วนอยู่ เหอะๆ
“องค์หญิงตอนนี้ท่านต้องใจเย็นก่อน”
ผมพูดพร้อมใบหน้าปั้นยิ้ม
“ท่านไม่ต้องมายิ้มแบบนั้นเลยนะท่านบารอน อีกอย่างถ้าองค์กรอะไรนั่นมีจริงทำไมข้าไม่รู้เลยแล้วทำไมถึงได้พึ่งมาบะ-”
“ท่านยังไม่เข้าใจอีกเหรอองค์หญิง!!!” เครกเสียงแข็งใส่เวโรนิก้าที่กำลังพูดอยู่ “ตัวตนของพวกข้าเป็นความลับขนาดที่ราชายังไม่รู้แล้วท่านจะรู้ได้ยังไง แล้วอีกอย่างตระกูลโอโบนอดก็แสดงให้เห็นแล้วว่าไม่ใช่แค่พวกเราที่แฝงตัวเพื่อตรวจสอบ แต่ทางพวกปีศาจเองก็เช่นกัน ถ้าไม่งั้นพวกมันคงไม่ร่วมมือกับตระกูลโอโบนอดทำเรื่องแบบนี้กันหรอก”
เวโรนิก้าคอตกไม่ได้ตอบอะไรกลับ อะไรกัน เมื่อกี้ยังค้านหัวชนฝาอยู่เลยมันจะจบง่ายเกินไปแล้วมั้ง
“พอแล้ว!!!! ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกันเอง …องค์หญิงตอนนี้เรามีแต่ต้องเชื่อใจองค์กรต่อต้านปีศาจเท่านั้น ท่านเองก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่าพวกเราลำบากขนาดไหนที่ต้องเจอกับเสานั่น”
ผมชี้ไปที่เสามุมเต็นท์
“เพราะงั้นท่านช่วยใจเย็นลงก่อน เดี๋ยวทั้งหมดเรียบร้อยพวกเราจะมาคุยเรื่ององค์กรต่อต้านปีศาจกันอีกครั้ง …ครับ”
“อะ เอาแบบนั้นก็ได้”
หลังเธอตกลงผมก็หันไปทางเครกต่อ
“เจ้าเองก็ตกลงใช่ไหม?”
“แน่นอนครับ”
เรียบร้อยแล้วหนึ่งเรื่อง ถ้างั้นก็เข้าเรื่องต่อไปเลยแล้วกันถ้าเป็นแบบที่ผมคิดเอาไว้วิธีตัดหินออกเป็นส่วนๆ มันต้องเป็นฝีมือของคนเกิดใหม่แบบผมแน่ แล้ววิธีที่ผมสามารคิดได้ก็มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น
“เอาละเมื่อเรียบร้อยแล้วข้าจะเริ่มบอกสิ่งที่ข้ารู้ก่อนก็แล้ว กันเกี่ยวกับสิ่งที่เผ่าปีศาจใช้ตัดสิ่งที่เรียกว่า [หินศักดิ์สิทธิ์] ออกจากกันแล้วใช้มันเพื่อก่อกวนพวกเราแบบนี้”
“ทะ ท่านรู้แล้วงั้นเหรอ!”
เครกรีบถามด้วยสีหน้าตื่นแบบตกใจ จากนั้นผมก็พูดออกไปอีกว่า…
