บทที่ 155: ความอัปยศ (1)

บทที่ 155: ความอัปยศ (1)

บทที่ 155: ความอัปยศ (1) โม่อี้ นำอาหารเช้าออกมาเสิร์ฟสี่ที่ตามปกติ ซูหรงมองดูอาหารบนโต๊ะ “แค่สี่คนเท่านั้นเหรอ?” โม่อี้นั่งลงข้างโม่เฟยโดยไม่ได้มองซูหรงและพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าไม่อยากกิน ก็ให้คนอื่นได้” เมื่อได้ยินคำพูดของ โม่อี้ ซูหรงก็วิ่งไปที่ที่นั่งของเขาทันทีและทานอาหารเพราะกลัวว่าเจิ้งซวนจะม...