บทที่ 11 : คนพวกนี้ถือดีอย่างไรมารังแกคนอื่นแบบนี้?
บทที่ 11 : คนพวกนี้ถือดีอย่างไรมารังแกคนอื่นแบบนี้?
ภายในบ้านเต็มไปด้วยฝุ่นราวกับไม่ได้ถูกทำความสะอาดมาเป็นเวลานาน
ถึงแม้ว่าแม่ของเธอจะร่างกายอ่อนแอ แต่เธอก็ถือว่าเป็นคนที่รักความสะอาดมากคนหนึ่ง แม่ไม่เคยปล่อยให้บ้านสกปรกสักนิด
ลู่ม่านเดินออกไป เคาะประตูของเพื่อนบ้าน
คุณป้าวูเปิดประตูออกมา และถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นเธอ
“ลู่ม่าน หนูออกมาแล้วเหรอ?”
เมื่อได้ยินดังนั้น ลู่ม่านรู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่าง
“หมายความว่าอย่างไรคะ? ที่ว่าออกมา”
“ไม่ต้องปิดบังอีกแล้วลูก ทุกคนที่นี่รู้เรื่องแล้ว เมื่อปีที่แล้ว น้องสาวของเธอ ถ้าฉันจำไม่ผิดชื่อ ลู่ฉี” ทีแรก คุณป้าวูไม่ทราบว่าลู่ฉีเป็นใคร แต่เธอเคยได้ยินลูกสาวเธอพูดถึงอยู่บ้างว่าเธอเป็นดาราดัง ในตอนนั้นลู่ฉีสวมแว่นกันแดดและหมวก รวมถึงยังสวมแมสอีกด้วย เพื่อปกปิดตัวเอง จากการพูดคุยกันสองสามประโยค ทำให้ป้าวูทราบว่า ลู่ฉีเป็นน้องสาวของลู่ม่าน
“เธอมาที่นี่เพื่อพบแม่ของหนู และบอกแม่ของหนูว่า หนูทำร้ายร่างกายคนจนถูกตัดสินให้ติดคุก 8 ปี” ป้าวูถอนหายใจ
“เดิมทีแม่ของหนูก็สุขภาพไม่ดีอยู่แล้ว พอได้ยินเรื่องนั้นเธอก็รับไม่ได้ เธอจากไปเร็วมาก ป้าได้ยินว่าแม่ของหนูเสียระหว่างที่กำลังไปโรงพยาบาล”
“ก่อนที่แม่ของหนูจะหมดสติไป ป้าได้ยินเธอพูดกับลู่ฉีว่า ต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดบางอย่างแน่ แต่ยังไม่ทันพูดจบก็สลบไปเสียก่อน”
ป้าวูถอนหายใจ
เดิมทีป้าวูต้องการบอกลู่ม่านให้ทำใจเสีย แต่หลังจากที่ได้เห็นดวงตาแดงก่ำที่ฉายแววอาฆาตของลู่ม่าน เธอก็หยุดความคิดนั้นทันที เธอไม่สามารถพูดออกไปได้จริงๆ
ลู่ม่านจะทำใจได้อย่างไร? เธอจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างไร?
เธออยู่ในคุกมานาน ไม่รู้เรื่องอะไร เธอไม่มีโอกาสได้เห็นแม่เป็นครั้งสุดท้ายด้วยซ้ำ อาจกล่าวได้ว่า แม่ของเธอโกรธจนตาย
ลู่ม่านรีบไปบ้านตระกูลลู่ทันทีโดยไม่แม้จะเหลียวกลับไปมอง
แม้ว่าแม่ของเธอจะป่วย แต่ด้วยการพักฟื้นร่ายกายมาหลายปี ตราบใดที่ไม่มีอะไรกระทบจิตใจเธอมากเกินไป แม่ของเธอก็ยังคงสุขสบายดี
ลู่ฉีรู้เรื่องนั้นดี แต่ยังคงมายั่วยุแม่ของเธอ ใส่ความลู่ม่านอย่างเดียวยังไม่พอ ยังต้องการให้แม่ของเธอตายอีกเหรอ?
คนพวกนี้ถือดียังไงมารังแกคนอื่นแบบนี้?
เซี่ยชิงหยางทำลายชีวิตคู่แม่ของเธอ ลูกสาวของเธอนั้นโหดร้ายยิ่งกว่า ลู่ฉีขโมยแฟนของลู่ม่าน ใส่ร้ายจนเธอต้องติดคุก และตอนนี้ยังทำให้แม่ของเธอต้องตาย ลู่ฉีต้องการทำลายทุกอย่างที่เธอมี!
แต่เธอไม่เคยทำอะไรลู่ฉีเลย ทำไมลู่ฉีถึงทำกับเธอแบบนี้?
เมื่อเธอก้าวเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลลู่ แม้แต่คุณป้าแม่บ้านก็แปลกใจที่ลู่ม่านถูกปล่อยตัวออกจากคุก แม้ว่าจะไม่มีใครพูดอะไรออกมา แต่สีหน้าก็แสดงให้เห็นชัดในทุกสิ่ง
“คุณหนู----” ก่อนที่เธอจะได้พูดคำต่อไป เสียงของเธอก็ถูกกลบด้วยเสียงดังเราะลั่นที่ดังออกมาจากห้องนั่งเล่น
ลู่ม่านโกรธจนตัวสั่น
ลู่ฉีหยวนแต่งงานกับแม่ของเธอมาหลายปี และนี่ยังไม่ครบหนึ่งปีตั้งแต่ที่แม่ของเธอตายไป แม้ว่าลู่ม่านจะไม่ได้คาดหวังถึงความเสียใจที่สูญเสียแม่ของเธอไปจากลู่ฉีหยวนนัก แต่เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า เขาไม่ควรจะเมินเฉยต่อการตายของแม่เธอขนาดนี้!
ความหวังทั้งหมดที่เธอมีถูกบดขยี้จนสิ้น ตอนนี้แม่ของเธอก็ตายไปแล้ว เธอไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
“คุณหนูใหญ่” ป้าเฉินเรียกเธอแผ่วเบา
ลู่ม่านหัวเราะเย็นชา การที่เธอกลับมาบ้านของตัวเองทำให้เหล่าคนใช้ในบ้านต่างลำบากใจ
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น” ลู่ม่านเอ่ยเสียงเย็น และก้าวไปยังประตูห้องนั่งเล่น ซ่อนตัวอยู่ริมกำแพงข้างๆ
เธอมองเห็นภายในห้องนั่งเล่น ลู่ฉีหยวนและเซี่ยชิงหยางนั่งอยู่ข้างกัน และที่นั่งตรงข้ามกันนั้น คือ ลู่ฉีและเหอเจิ้งไป๋
