ชีวิตของสาวน้อยในโลกออนไลน์ ตอนที่10: เตรียมพร้อมสู่สงคราม
ตอนที่10: เตรียมพร้อมสู่สงคราม
ครึ่งทางของการไปบ้านอเล็กซานเดรีย อิเสเคียลก็ได้สติแล้วบ่นด้วยความเจ็บปวด เขาขี่หลังของอเล็กซานเดรียอยู่
“อ้าาา เธอไม่คิดจะยับยั้งชั่งใจหน่อยหรอ?” อิเสเคียลบ่น เขารู้สึกไม่สบายท้องและโดนตะคริวกินไปทั้งตัว ทำให้รู้ว่าอเล็กคงจะลากเขาไปทั่วตอนที่เขาหมดสติอยู่
อเล็กสังเกตเห็นว่าอิเสเคียลตื่นขึ้นมาแล้วจากเสียงบ่นอันน่ารำคาญ อเล็กจึงตัดสินใจหยอกล้อต่ออีกหน่อย เธอทำท่าต่อยหมัดบนอากาศอย่างช้าๆเหมือนกับตัวสล็อต “ฉันต่อยนายด้วยด้วยหมัดที่เบามากๆเท่าที่ทำได้ บางทีร่างกายของนายคงอ่อนแอเกินไป นายยังรับมือกับสาวน้อยผู้อ่อนแอไม่ได้นะเนี่ย”
อะไรวะเนี่ย ฉันไม่เคยเห็นแม้แต่เงาของหมัดเมื่อเธอตีฉันเลย อิเสเคียลทำได้แค่ร้องไห้ในใจ
“ฉันออกมานานแค่ไหนแล้ว?” อิเสเคียลถามขณะที่แขนซ้ายกำลังลูบท้องของตัวเองอยู่ เขารู้สึกเจ็บท้องนิดหน่อย
“อืมมม ไม่ไกลนะ น่าจะราวๆสิบห้าถึงยี่สิบนาทีได้ อย่างไรก็ตาม นายเดินเองได้ไหม? นายหนักอะ” อเล็กหยุดเดิน แล้วหันหัวไปถาม
“ใกล้ถึงบ้านของเธอแล้วนี่ ทำไมไม่แบกฉันต่ออีกหน่อยล่ะ เธอต่อยฉันแรงมาก ฉันไม่มีแรงเหลือแล้วนะ” อิเสเคียลรู้ว่าอเล็กกำลังโกหกเรื่องที่เธอแบกเขาจนเหนื่อยอยู่ มันเป็นเพราะว่าในช่วงสองสามปีมานี้เขาเห็นเธอแบกของที่หนักกว่าเขาสองเท่าได้ ดังนั้น อิเสเคียลจึงพูดโกหกออกไปเหมือนกัน เพื่อที่อย่างน้อยอเล็กจะได้ลำบากขึ้นอีกหน่อย
“ว่าแต่ ทำไมเธอถึงพาไปบ้านของเธอล่ะ?”
“ฉันแค่อยากจะบอกอะไรบางอย่างกับนาย” อเล็กซานเดรียตอบ
“อะไรวะเนี่ย!? แค่เนี้ย!? เธอมันยัยบ้าบอ ลักพาตัวผู้ชายมาเพื่อที่จะถามอะไรบางอย่างเนี่ยนะ คนอื่นจะคิดยังไงถ้าหากไม่ใช่ฉันที่เธอพาตัวมา? เธอน่าจะส่งข้อความมาแล้วถามฉันในแชท” อิเสเคียลตะโกนเข้าไปในหูของอเล็กซานเดรีย เขาดุกับความบ้าบอของเธอ
“หุบปาก!! มันเจ็บหูนะ” เธอรำคาญเสียงกรีดร้องของอิเสเคียล อเล็กซานเดรียแทงข้อศอกไปที่ท้องของอิเสเคียลที่เธอกำลังแบกอยู่บนหลังของเธอ แต่ในครั้งนี้มันเบามาก ทำให้เขาไม่เจ็บอีกเพราะใกล้จะถึงบ้านของเธอแล้ว และเธอไม่อยากโดนแม่บ่นที่ทำให้อิเสเคียลหมดสติอีก
*อ้ากกกกกกก!!!
อิเสเคียลต้องการสู้กลับ แต่ก็เขารู้สึกเจ็บท้องมากขึ้น เขาจึงเลิกที่จะคิดสู้กลับเพราะมีแต่จะโดนฆ่าเท่านั้น อเล็กอาจจะทำกระดูกฉันหัก อิเสเคียลร้องไห้ในใจ
เมื่อไม่รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของอิเสเคียล อเล็กยังคงอธิบายต่ออย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร “มันเป็นคำถามที่สำคัญมาก เข้าใจไหม? และนอกจากนี้ ฉันไม่ได้ลืมการลงโทษของนายหรอกนะ สุดท้ายนี้ พวกเรากำลังบดส่วนผสมสำหรับคราฟของจนกว่าจะจบคืนนี้ เพราะฉันไม่ได้พอใจกับสิ่งที่ได้มาเมื่อคืน”
“บดอีกหรอ? ฉันเหนื่อยกับการบดแล้~~” อิเสเคียลหยุดพูดไปแปปหนึ่ง มองอเล็กที่หยุดเดินแล้วกำหมัดของเธอ
“นายพูดว่าอะไรนะ?” อเล็กซานเดรียถามด้วยน้ำเสียงข่มขู่
“ไม่มีอะไรๆ ฉันแค่บอกว่าฉันรักการบดส่วนผสมทั้งวันทั้งคืน เธอควรจะบอกฉันให้เร็วกว่านี้ฉันจะได้ไปหาเธอด้วยความเต็มใจเลยล่ะ จะได้ช่วยเธอที่แบกฉันอย่างยากลำบาก” อิเสเคียลทำได้แค่ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง
...
ผ่านไปไม่นาน อเล็กซานเดรียและอิเสเคียลก็มาถึงบ้านของเธอ
อเล็กซานเดรียเปิดประตูเข้าไป “กลับมาแล้วค่ะ!”
อิเสเคียลเห็นแม่ของอเล็กกำลังทำอาหารอยู่กับเด็กๆในครัว “สวัสดีครับป้าไอรีน” อิเสเคียลโบกมือ
ไอรีนหันหลังมาเพื่อจะทักทายกลับ แต่ดันเห็นลูกสาวของเธอกำลังแบกอิเสเคียลอยู่บนหลัง มันทำให้เธอลืมทักทายเด็กๆทันที
“พวกลูกทำอะไรกัน? เดินมาแบบนี้ตอนกลางวันแสกๆหรอ?” ไอรีนดุพวกเขาทันทีขณะที่มือขวาจับไม้พายผัดอาหาร และอุ้มแซนดร้าลูกสาวคนสุดท้องของเธอด้วยมืออีกข้าง
“อิเสเคียลเดินไม่ได้ หนูเลยให้ความโปรดปราณแก่เขาโดยแบกเขาเดินไปรอบๆ”
อิเสเคียลรีบส่ายหัวไปให้แม่ของอเล็กซานเดรีย
เมื่อมองมาที่อิเสเคียลที่กำลังส่ายหัวถี่ๆ ไอรีนเลิกคิ้วขึ้นแล้วเท้าเอวหลังจากที่วางไม้พายลงบนโต๊ะ “อเล็ก!?”
เมื่อมองไปที่แม่ของเธอ อเล็กซานเดรียก็รู้ทันทีว่าเธอถูกจับได้แล้ว
“หนูแค่ต่อยเขาไปทีเดียวเอง” อเล็กซานเดรียพูดแล้วเอานิ้วจิ้มเข้าหากัน ทำตัวน่ารักเท่าที่ทำได้
“อเล็กซานเดรีย!?” แม่ของเธอขึ้นเสียง
“โอเคๆ หนูต่อยท้องไปสองที แต่หมัดสุดท้ายไม่ได้เรียกว่าต่อยเลยด้วยซ้ำ หนูไม่ได้ใช้แม้แต่หนึ่งในสี่ของพลังเลย”
“ยัยเด็กคนนี้นี่ เฮ้อ!” ฉันเลี้ยงลูกสาวให้ป่าเถื่อนตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ?
“ป้าขอโทษนะ อิเสเคียล” ไอรีนหันไปขอโทษอิเสเคียล
“ไม่เป็นไรครับป้าไอรีน ผมชินแล้ว” อิเสเคียลยิ้มอย่างแข็งขันให้ป้าไอรีน
“เดี๋ยวป้าจะโทรไปบอกพ่อของหนูให้หนูนอนที่นี่คืนนี้แล้วก็ขอโทษเขา”
“ขอบคุณครับป้าไอรีน” อิเสเคียลบอกขอบคุณ
แล้วแม่ก็หันมาหาเธอ “และลูกอย่าไปตีคนอื่นเค้าตามใจชอบสิ ลูกคิดยังไงถ้าคนอื่นมาเห็นว่าลูกชายของรองประธานโดนทำร้ายในที่สาธารณะ?”
“ค่าๆ หนูเข้าใจแล้วค่ะแม่” อเล็กรีบวิ่งไปชั้นบนเพื่อหลุดพ้นคำบ่นของแม่ เพราะเธอรู้ว่าถ้ามันเริ่มเมื่อไหร่ กว่าแม่ของเธอจะบ่นจบก็อีกสองสามชั่วโมง
“กลับมานี่!! แม่ยังคุยกับลูกไม่จบเลยนะ!” ไอรีนตะโกน
“หนูรักแม่นะ!!” อเล็กตะโกนกลับเพื่อดับความโกรธของแม่ของเธอ
...
เมื่ออเล็กซานเดรียและอิเสเคียลเข้ามาในห้อง เธอก็โยนอิเสเคียลลงบนเตียงทันทีแล้วเดินไปเปิดคอมพิวเตอร์
“โอ้ยยยยย!”
“เธอช่วยอ่อนโยนบ้างได้ไหม?” อิเสเคียลพูด เขาเจ็บไปหมดทั้งตัวแล้ว
“เงียบๆหน่อย ฉันกำลังยุ่งอยู่นะ” อเล็กซานเดรียพูดขณะที่กำลังเสิร์ชหาอะไรบางอย่างในอินเทอร์เน็ต
อิเสเคียลลุกขึ้นมาจากเตียง แล้วมองไปยังจอคอม “เธอกำลังหาอะไรอยู่?”
“ซาแมนทา จี อาร์ชิออน? ทำไมเธอถึงเสิร์ชหาซาแมนทาในอินเทอร์เน็ต?” อิเสเคียลถาม งงกับการกระทำของอเล็กซานเดรีย
“ฉันรู้สึกว่าซาแมนทาคือคนที่สำคัญมากๆและไม่ใช่แค่ญาติห่างๆของผู้นำ ฉันคิดว่าเธอโกหกพวกเรา และฉันค่อนข้างมั่นใจว่าฉันเคยได้ยินหรือเคยเจอเธอมาก่อนสักแห่ง แต่ฉันไม่รู้เวลาและสถานที่ที่แน่นอน” อเล็กซานเดรียพูดขณะเลื่อนผ่านเว็บต่างๆ มองหาเบาะแสของซาแมนทา
“เธอจำไม่ได้หรอ?” อิเสเคียลถาม เขาเดินไปที่เตียงแล้วนอนพักอีกครั้ง
“จำอะไร?” อเล็กซานเดรียหันเก้าอี้กลับมาด้วยความประหลาดใจเกี่ยวกับสิ่งที่อิเสเคียลพูด
“ปีที่ผ่านมา เธอบอกให้ฉันตรวจสอบสิ่งที่เกี่ยวกับบริษัทอาร์ชิออนนี่?” อิเสเคียลหลับตาพูดขณะที่นอนพักอยู่บนเตียงของเธอ
“ปีที่แล้ว? แต่ตอนนั้นนายหาอะไรที่มีประโยชน์ไม่เจอเลยนี่ ยกเว้น...” อเล็กจำสิ่งที่ถูกค้นพบหลังจากที่เธอขอให้อิเสเคียลตรวจสอบได้แล้ว
“ยกเว้นชื่อของลูกสาวประธาน!” อเล็กอุทาน มองเห็นภาพปริศนาทั้งหมดแล้ว
“รู้แล้วใช่ไหม?” อิเสเคียลลุกขึ้นมานั่งบนเตียง
“นายรู้อยู่แล้วใช่ไหม?” อเล็กถามแล้วส่งสายตาอันดุร้ายให้อิเสเคียล อย่ามาแหยมกับฉันอีกนะ
“อ่าฮะ ฉันรู้ทันทีที่เธอเข้ามาในห้องเรียน” อิเสเคียลตอบอย่างไม่เกรงกลัว เพราะเขาอยู่ในบ้านของเธอ เขาสามารถเรียกป้าไอรีนมาเป็นกองเสริมได้ถ้าหากอเล็กทำร้ายเขา ดังนั้นไม่เห็นมีอะไรต้องกลัว
อเล็กคว้าของที่อยู่ใกล้ตัวเธอที่สุดมาแล้วโยนใส่อิเสเคียล “ทำไมนายไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้?”
อิเสเคียลหลบสมุดบินที่อเล็กโยนใส่เขา “ถ้าฉันบอกก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ”
“เธออยากรู้เรื่องเซอร์ไพรส์อีกไหมล่ะ?”
อเล็กไม่ได้ตอบ เธอแค่มองอิเสเคียลด้วยความคุกคามแล้วรอเขาพูดต่อ
เมื่อเห็นอเล็กกำลังงอนอยู่บนเก้าอี้ อิเสเคียลก็รู้สึกว่าถ้ายังกวนใจเธอต่อไปอาจจะถึงจุดจบของชีวิตของเขาก็ได้ อิเสเคียลจึงหยุดเล่นแล้วกลับมาพูดต่อ “อาร์ชิออนกลับมาเคลื่อนไหวอีกครั้งหลังจากที่นิ่งเงียบมาสองปี...” อิเสเคียลหยุดแล้วมองปฏิกิริยาของอเล็ก แต่เธอยังคงถลึงตาใส่เขา
“ตามที่สายลับของฉันบอก พวกเขากำลังเตรียมการสำหรับโปรเจคที่เรียกว่า พาราเบลลัม”
“พาราเบลลัม” อเล็กมองต่ำลง แล้วพึมพำเบาๆ
“มันเป็นภาษาละติน” อิเสเคียลอธิบาย
“หืม?” อเล็กรู้สึกสับสนกับสิ่งที่เขาพูด
“ถ้าเธอไปค้นหาแล้วแปลคำว่าพาราเบลลัมจากภาษาละตินเป็นภาษาอังกฤษ มันจะแปลได้ว่า...” อิเสเคียลพูดขณะโบกโทรศัพท์ไปมา เขากำลังค้นหาความหมายของคำว่าพาราเบลลัมให้ดู จากนั้นอิเสเคียลก็หันโทรศัพท์กลับมาให้อเล็กดูข้อความที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ “การเตรียมพร้อมสู่สงคราม”
