ชีวิตของสาวน้อยในโลกออนไลน์ ตอนที่9: ลูกชายและลูกสาวของผู้นำโลก
ตอนที่9: ลูกชายและลูกสาวของผู้นำโลก
หลังจากที่เห็นครูของเขามองมา อิเสเคียลก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหน้าชั้นเรียน
“เฮ้ ดูสิเพื่อน เพื่อนใหม่ดูพอดีมาก หมอนั่นคงสูงประมาณ 5.8-6ฟุต นายคิดไหมว่าหมอนั่นต้องชอบเล่นกีฬาบางอย่าง แต่ก็ดูเนิร์ดกับแว่นนั่น” นักเรียนชายร่วมห้องของอิเสเคียลหันไปกระซิบกับเพื่อนร่วมโต๊ะของเขา
ในขณะที่มุมปลายสุดของห้อง กลุ่มนักเรียนหญิงกำลังพูดคุยเกี่ยวกับลุคของอิเสเคียล
“ว้ายยยย! ดูสิๆ เขาดูฮอตมากไม่ใช่หรอไง?” นักเรียนหญิงพูดกับเพื่อนของเธอ
“ฉันก็ว่างั้น ดวงตาสีแดงสการ์เล็ตของเขามันดูแซ่บมาก ลองนึกดูสิ ถ้าหากเขาจ้องมาที่เธอ ร่างกายของเธอจะต้องร้อนเป็นไฟเพราะดวงตาคู่นั้นแน่ๆ”
“ฉันไม่ชอบผู้ชายใส่แว่น เพราะพวกเขาดูน่าเบื่อ”
“แต่ฉันคิดว่าแว่นของเขามันดูดีมากกับผมสีน้ำเงินหยักศก มันทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่กว่าเด็กวัยเดียวกัน ยิ่งไปกว่านั้น เขาดูเหมาะกับการเป็นเนิร์ดมาก เธอไม่คิดอย่างนั้นหรอ?”
“เงียบหน่อยเด็กๆ” มาเรียพูด
“อรุณสวัสดิ์ทุกคน” อิเสเคียลทักทาย
“ผมรู้ว่าหลายๆคนคงจะรู้จักผมกันบ้างแล้วหรือไม่ก็คุ้นๆหน้า ผมมักจะตามพ่อของผมไปเวลาเขาไปทำงานด้วยเสมอ สำหรับคนที่ไม่รู้จัก ผมชื่ออิเสเคียล เอส แอสเคิล พ่อของผมเป็นประธานเจ้าหน้าที่บริหารองค์กรอนามัยโลก และรองประธานของพรรคอาร์ชิออน” อิเสเคียลหยุดพูด มองเพื่อนร่วมห้องที่ตอนนี้เริ่มเกิดความโกลาหลขึ้น
“เขาดังหรอ?” เพื่อนร่วมห้องของเขากระซิบถามเพื่อน
“ไม่รู้เหมือนกัน” เพื่อนของเขาตอบ
“ไม่ใช่เขาดูคุ้นๆหรอ?”
“อ่าฮะ ฉันอาจจะเคยเห็นเขาในข่าวหรือสักแห่ง”
“เขาเป็นลูกของรองประธานจริงๆหรอ?” นักเรียนชายหันไปถามเพื่อน
“ฉันบอกไม่ได้ ฉันไม่ได้ดูข่าวมากขนาดนั้น แต่ฉันได้ยินมาว่ารองประธานพาลูกชายมาดูแลทั้งวัน เพราะภรรยาของเขาตายตอนคลอดลูกออกมา” เนิร์ดร่วมห้องพูด
“เงียบหน่อยเด็กๆ ให้มิสเตอร์อิเสเคียลพูดให้จบก่อน” มาเรียตะโกนบอก เมื่อเห็นว่าเด็กๆในห้องเริ่มจับกลุ่มคุยซุบซิบกับเรื่องของอิเสเคียล
ทุกๆคนนั่งลงทันที
“มิสเตอร์อิเสเคียล พูดต่อได้ค่ะ” มาเรียบอกกับอิเสเคียล
“ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่ามีคนไม่รู้จักฉันเยอะมาก น่าอายจริงๆ” อิเสเคียลนึก
“หลังจากที่ทุกคนรู้จักชื่อของผมแล้ว ผมจะบอกความหมายที่ซ่อนอยู่ให้ คุณพ่อบอกว่าก่อนที่คุณแม่จะเสีย เธอได้ให้ชื่ออิเสเคียลกับผล เป็นชื่อภาษาฮิบรู Yechezqel ซึ่งหมายถึงพลังแห่งพระเจ้าหรือความแข็งแกร่งที่พระเจ้ามอบให้ คุณแม่ปรารถนาต่อพระเจ้าให้ช่วยเหลือผมในทุกการเดินทาง”
อิเสเคียลหายใจเข้าเล็กน้อย แล้วพูดต่อ
“ผมอายุ18ปี อาศัยอยู่ที่ถนนหุบเขาฟีนิกซ์กับคุณพ่อ กิจกรรมยามว่างของผมคือเล่นเกมและศึกษาเกี่ยวกับยา เพราะผมปรารถนาที่จะช่วยเหลือผู้คน เพื่อให้เด็กๆที่เหมือนกับผมไม่ต้องเจอกับโชคชะตาแบบที่ผมเจอ” อิเสเคียลหายใจเข้าอีกครั้ง
“พวกนายรู้ไหม เบื้องหลังรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของหมอนั่นซ่อนความโดดเดี่ยวและความเศร้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เขาล้มลงเป็นบางครั้งตราบใดที่ยังคงพูดถึงแม่ของเขา” อเล็กซานเดรียพึมพำกับซาแมนทา ความโกลาหลทำให้เธอตื่นขึ้นมาอย่างง่ายดาย
“หมดแล้วครับ ขอบคุณทุกๆคน” อิเสเคียลเดินกลับมานั่งที่
“นายคิดว่านายดังเพราะว่าออกข่าวตลอดหรอ?” อเล็กซานเดรียเยาะเย้ยอิเสเคียลแล้วหัวเราะคิกคัก
“เฮ้ เธอเป็นคนที่คอยบอกว่าฉันดังนี่” อิเสเคียลพูดก่อนจะนั่งลง
“ใครจะสนใจเด็กเหลือขอที่อยู่ข้างหลังรองประธานขณะที่เขากำลังทำงานและให้สัมภาษณ์อยู่ล่ะ” อเล็กซานเดรียพูดไปหัวเราะไป
“ฉันรู้ว่านายคือลูกชายของรองประธานนะอิเสเคียลซัง ฉันเห็นนายบ่อยๆตอนข่าวกำลังฉายพร้อมกับพื้นหลังลายสารเคมีต่างๆ” ซาแมนทาพูดเพื่อปลอบใจอิเสเคียล
“ขอบคุณนะซาแมนทา” อิเสเคียลบอกขอบคุณกับซาแมนทา
…
“ขอบคุณสำหรับการแนะนำตัวที่แสนวิเศษ ตอนนี้เรามาถึงคนสุดท้ายแล้ว” มาเรียพูดแล้วมองไปยังซาแมนทา
“เดี๋ยวกลับมานะ” ซาแมนทายิ้มให้กับทั้งสองคนแล้วเดินไปหน้าห้อง
“อรุณสวัสดิ์ทุกคน ฉันชื่อซาแมนทา จี อาร์ชิออน พ่อแม่ของฉันเคยพูดอยู่ครั้งหนึ่งว่าชื่อของฉัน ซาแมนทา คือผู้ฟังหรือการฟังที่ดี ฉันคิดว่ามันเหมาะกับฉันดีนะ เพราะว่าฉันไม่ใช่ผู้พูดที่ดีนัก แต่ฉันเป็นนักฟังที่ดี ฉันอายุสิบแปดปีและอาศัยอยู่ที่ถนนดวงตะวันกับคุณพ่อ คุณแม่ และสัตว์เลี้ยงมากมาย กิจกรรมยามว่างของฉันคือดูอนิเมะกับคุณแม่และดูแลสัตว์เลี้ยงที่ฉันรัก นั่นคือทั้งหมด ขอบคุ—”ก่อนที่ซาแมนทาจะพูดจบ เพื่อนร่วมห้องของเธอก็รีบยกมือขึ้นแล้วถามเธอทันที
“เธอมีความสัมพันธ์ยังไงกับผู้นำโลก? เรามีลูกชายของรองประธานแล้ว ฉันคิดว่ามันไม่แปลกเลยถ้าเราจะมีลูกสาวของผู้นำโลกอยู่กับเราด้วย เธอไม่คิดแบบนั้นหรอ?” เพื่อนร่วมห้องชายถาม
“คุณแม่บอกว่าเราเป็นญาติห่างๆกับผู้นำโลกน่ะ เราไม่สามารถเข้าไปใกล้ผู้นำได้เพราะเขามีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดมาก” ซาแมนทาตอบ
“แย่จัง มันจะเท่มากถ้าเรามีทั้งลูกสาวของประธานและลูกชายของรองประธานอยู่ในคลาสเดียวกัน” เพื่อนร่วมห้องนั่งลงอย่างผิดหวัง
“มีคำถามอะไรอีกไหม?” มาเรียถาม
ไม่มีสัญญาณตอบกลับมา
“ขอบคุณซาแมนทา เชิญไปนั่งที่ได้เลย” เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตอบ มาเรียจึงพูดต่อ
“ขอบคุณค่ะครูมาเรีย ขอบคุณทุกๆคน” ซาแมนทารีบกลับเข้าไปนั่งด้วยความอาย
“โอเค สำหรับวันนี้ก็หมดเพียงเท่านี้ เจอกันพรุ่งนี้ อย่าลืมมาเข้าเรียนล่ะเด็กๆ” มาเรียพูด
ทุกคนในห้องเริ่มเก็บกระเป๋าและเดินออกจากห้องไป
“งั้นเราไปกันเลยไหม?” อเล็กซานเดรียหันไปพูดกับอิเสเคียลและซาแมนทา
“ไปเลย” ทั้งคู่ตอบพร้อมกัน
…
พวกเขาทั้งสามเดินออกมาจากห้องเรียนแล้วคุยกันว่าจะกินอะไรดี
“พวกเธอจะไปกินอะไรที่ไหนดี? ฉันเลี้ยงเอง” อิเสเคียลพูด
“นี่เป็นวันแรกในโรงเรียน แน่นอนต้องแคนทีนสิ! ไปดูกันเถอะว่าพวกเขาจะเสิร์ฟอึหรืออาหารอันโอชะ” อเล็กซานเดรียคว้ามือของทั้งสองไว้ แล้วลากพวกเขาไปแคนทีน
ทั้งสามคนกินข้าวกลางวันที่แคนทีนแล้วคุยกันสารพัดเรื่องราว อเล็กซานเดรียและเพื่อนๆทั้งสองกินข้าวอย่างมีความสุขในโรงอาหาร
พวกเขาสนุกมากที่คุยเกี่ยวกับสัตว์ต่างๆเกือบ 30ชนิดของซาแมนทาที่บ้าน
จากนั้น พวกเขาก็ตัดสินใจจะกลับบ้าน
“บ้านของเธอไปทางไหนหรอซาแมนทา?” อิเสเคียลถาม
“บ้านของฉันอยู่ทางนี้” อเล็กซานเดรียชี้ไปทางทิศตะวันออก
“และบ้านของฉันไปทางนี้” อิเสเคียลชี้ไปทางตรงข้ามกับที่อเล็กซานเดรียชี้
“บ้านของฉันไปทางนี้” ซาแมนทาตอบแล้วชี้ไปทางเดียวกับอิเสเคียล
“ดีเลย เราไปทางเดียวกัน” อิเสเคียล
“เจอกันอเล็ก” อิเสเคียลบอกลาแล้วรีบดึงซาแมนทาไปกับตัวเอง
แต่ก่อนที่พวกเขาจะไปได้ไกล อยู่ๆก็มีหมัดพุ่งเข้ามาต่อยที่ท้องของอิเสเคียล
*อ้ากกกกก! อิเสเคียลร้องคร่ำครวญ วิสัยทัศน์เริ่มมืดลง
“โทษทีนะซาแมนทา หมอนี่มีธุระบางอย่างกับฉัน เดี๋ยวฉันจะพาหมอนี่กลับบ้านไปพร้อมกับฉันเองนะ” อเล็กซานเดรียพูดขณะที่ลากอิเสเคียลผู้หมดสติไป
ซาแมนทาหัวเราะแล้วมองไปยังทั้งคู่
“บ้ายบายอเล็ก บ้ายบายอิเสเคียล เจอกันพรุ่งนี้นะ” ซาแมนทาตะโกน แล้วโบกมือให้พวกเธอ