ตอนที่แล้วชีวิตของสาวน้อยในโลกออนไลน์ ตอนที่5: คาถายับยั้งความทรงจำ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปชีวิตของสาวน้อยในโลกออนไลน์ ตอนที่7: ผู้มาสาย

ชีวิตของสาวน้อยในโลกออนไลน์ ตอนที่6: สองปี


ตอนที่6: สองปี

วันที่1 กุมภาพันธ์ คริสต์ศักราช2028 ณที่ไหนสักแห่งในใจกลางเมือง เด็กสาวผมสีเงินหน้าตางดงามกำลังหลับสนิทอยู่ในห้องของเธอโดยไม่หวี่นไหวกับเสียงรอบๆตัว

*ปี๊ป! *ปี๊ป! *ปี๊ป! เด็กสาวยังนอนอยู่ ถึงแม้ว่านาฬิกาปลุกจะส่งเสียงดังสนั่น

*ปี๊ป! *ปี๊ป! *ปี๊ป!

เสียงนาฬิกาปลุกดังอย่างต่อเนื่อง ดังไปถึงชั้นล่าง

แม่ของเด็กสาวผู้งดงามได้ยินเสียงดังลงมาถึงข้างล่าง แต่ลูกสาวของเธอยังคงหลับอยู่แม้จะมีเสียงรบกวนจากนาฬิกาปลุก เธอจึงเดินไปยังห้องของลูกสาวแล้วปลุกเธอ

*ก๊อก *ก๊อก *ก๊อก

“อเล็กซานเดรีย! อเล็กซานเดรีย! ที่รัก ตื่นได้แล้วลูก!” แม่ของเธอตะโกนจากข้างนอกห้องขณะเคาะประตู

“ลูกกำลังจะไปโรงเรียนสายนะ” แม่ของเธอเรียก

“เฮ้อ เด็กคนนี้เล่นเกมคอมพิวเตอร์ทั้งคืนอีกแน่ๆ แม้ว่าฉันจะบอกให้เธอรีบเข้านอนเพราะในที่สุดคลาสเรียนของเธอก็ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว” แม่ของเธอพึมพำ เธอยังคงเคาะประตูห้องของอเล็กซานเดรีย

แล้วเธอก็ตระหนักได้ว่ามันไร้สาระมากถ้ายังเคาะต่อไป เพราะอเล็กซานเดรียเป็นเด็กที่หลับลึกในทุกๆครั้งที่เธอเล่นเกมกับเพื่อนๆของเธอและนอนดึก เมื่อเห็นว่าไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆในห้องของอเล็กซานเดรีย ไม่ว่าเธอจะเคาะเรียกมากแค่ไหน เธอจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปปลุกอเล็กซานเดรียด้วยตัวเอง

เธอหยิบกุญแจในกระเป๋าแล้วเปิดประตูเข้าไป

เธอเดินเข้าไปในห้องของลูกสาวและเดินไปปิดนาฬิกาปลุก จากนั้นก็เดินไปดึงผ้าห่มของอเล็กซานเดรียออก

“อเล็ก อเล็กซานเดรีย ลูกแม่ อเล็กซานเดรีย ตื่นได้แล้ว ไม่ใช่ว่าเมื่อคืนแม่บอกลูกกับเพื่อนๆของลูกว่าให้หยุดเล่นเกมแล้วรีบเข้านอนหรือ? นี่เป็นวันไปโรงเรียนวันแรกของลูกนะ ดังนั้นลูกควรแต่งตัวให้ดูดีและเหมาะสม”

รู้สึกถึงใครบางคนกำลังจูบบนใบหน้าของเธอ อเล็กซานเดรียตื่นขึ้นมาแล้วได้ยินเสียงแม่บ่นจากข้างหลัง เธอพลิกตัวไปมองแล้วเจอเข้ากับใบหน้าของแม่เธอ แต่แม่ของเธอไม่เห็นว่าอเล็กซานเดรียตื่นแล้ว อเล็กซานเดรียแกล้งหลับ เธอยังไม่อยากตื่น

“อ่าาา ลูกอยากเล่นแบบนี้ใช่ไหม” เธอชินกับนิสัยของลูกสาวแล้ว รู้ทันว่าอเล็กซานเดรียตื่นแล้วและกำลังแกล้งหลับ

อเล็กซานเดรียชอบเล่นกับแม่ของเธอทุกเวลา และตอนนี้เธอตัดสินใจจะไม่ลุกเพราะเธอขี้เกียจ

แม่ของเธอเดินเข้ามาใกล้ๆอเล็กซานเดรียแล้วหยิกเธอ

“โอ้ยๆๆๆๆ แม่ หนูตื่นแล้วๆ” อเล็กซานเดรียตกใจที่แม่หยิก

“ลูกควรหยุดทำตัวเป็นเด็กน้อยและเริ่มทำตัวเป็นผู้หญิงได้แล้ว ลูกอายุสิบแปดแล้วนะ เข้าสู่ช่วงม.ปลายแล้ว ไปแต่งตัวให้เหมือนกับเด็กผู้หญิงซะ ให้เหมือนกับ”ผู้หญิง“นะ เข้าใจใช่ไหม?” แม่ของเธอพูด เน้นย้ำถึงความเป็นผู้หญิง

“ค่าา” อเล็กซานเดรียตอบกลับอย่างเกียจคร้าน

“แล้วก็รีบลงมากินข้าวข้างล่างได้แล้ว หรือลูกจะไปสาย” แม่ของเธอดุอเล็กซานเดรียขณะที่เธอกำลังจัดที่นอน

อเล็กซานเดรียกอดแม่ของเธอจากข้างหลัง “หนูรู้ว่าแม่ชอบที่หนูทำตัวเป็นเด็กทุกเช้า มันเป็นช่วงเวลาเดียวที่เราได้ใช้เวลาเล็กน้อยร่วมกัน เพราะว่าแม่ยุ่งมากที่ต้องดูแลน้องชายและน้องสาว”

เมื่อสัมผัสได้ถึงท่าทางของลูกสาว ไอรีนอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาแล้วหันหน้าไปหาลูกสาว

“โอเคๆ แม่อนุญาต แม่ชอบที่ลูกทำตัวแบบนี้ แต่อย่างน้อยต้องเรียนรู้ไว้ว่าเวลาไหนที่ควรทำตัวเป็นผู้ใหญ่และเวลาไหนที่ทำตัวเป็นเด็กได้ และตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่ลูกจะทำตัวแบบนี้ เข้าใจไหม?” ไอรีนบอกกับอเล็กซานเดรีย เธอเข้าไปช่วยลูกสาวจัดที่นอน

“ค่ะแม่” อเล็กซานเดรียหน้ามุ่ย

“แต่ทำไมพ่อกับแม่ถึงมีลูกติดต่อกันทั้งสี่คนล่ะ ถ้ามันยากที่จะดูแลแค่คนเดียว?”

ไอรีนประหลาดใจกับคำถามของลูกสาว เธอหน้าขึ้นสีแล้วหยุดสิ่งที่เธอทำอยู่

“แม่จะทำอย่างไร? มันยากมากที่จะห้ามพ่อของลูก โดยเฉพาะถ้าพวกเราถูกขังอยู่ในบ้านเป็นเวลาสามปี พ่อกับแม่ก็ไม่คิดหรอกว่าเราจะมีฝาแฝด” ไอรีนตอบ

“ไม่มีเวลาจะมาคุยกันแล้ว ลงไปกินข้าวข้างล่าง” ไอรีนพูดหลังจากจัดเตียงเสร็จ เธอลากอเล็กซานเดรียลงไปข้างล่าง

“อรุณสวัสดิ์พ่อ” อเล็กซานเดรียทักทายพ่อของเธอ

“อรุณสวัสดิ์แอ๊กซ์ อรุณสวัสดิ์เอล” เธอทักทายน้องชายฝาแฝดวัยสี่ขวบ

“อรุณสวัสดิ์เซเรน อรุณสวัสดิ์แซนดร้า” ทักทายน้องสาววัยสามขวบและสองขวบตามลำดับ

“อรุณสวัสดิ์อเล็กซา” พ่อของเธอทักทายกลับ

“อาา—อาลุนซาหวัด พี่ฉาว” น้องๆของเธอตอบกลับอย่างพร้อมเพรียงกัน

“อย่างไรก็ตาม อเล็ก ไม่ใช่ว่าลูกสายแล้วหรือ” พ่อของเธอถามขณะมองไปที่นาฬิกาบนข้อมือ

“นี่มันยังเช้าอยู่นะ ไม่ใช่หรอ?” อเล็กซานเดรียถาม

“ไม่ นี่มันเจ็ดโมงครึ่งแล้วนะรู้ไหม?” แม่ของเธอตอบ

“อะไรนะ!!? ทำไมแม่ไม่บอกให้เร็วกว่านี้ คลาสของหนูเริ่มตอนเจ็ดโมงครึ่ง หนูต้องไปแล้วๆ” อเล็กซานเดรียพูดอย่างเร่งรีบ เธอหยิบขนมปังใส่ไปในกระเป๋า

“แน่นอนลูกสายแล้ว อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าลูกจะไปถึงกี่โมงก็สายอยู่ดี ทำไมลูกไม่ใจเย็นลงสักหน่อยแล้วใช้เวลาของลูกไปอาบน้ำก่อนแล้วมากินข้าวให้เรียบร้อยล่ะ” พ่อของเธอบอกกับอเล็กซานเดรีย เห็นเธอวิ่งไปที่ประตูแล้ว

เมื่อเธอได้ยินพ่อพูดขณะเปิดประตูไปได้ครึ่งหนึ่ง อเล็กซานเดรียหันมาตอบ “ไม่ต้องห่วง หนูอาบน้ำและกินข้าวตอนเช้ามืดก่อนนอนมาแล้ว” หลังจากตอบเสร็จอเล็กซานเดรียก็รีบวิ่งออกมาข้างนอก เพราะเธอรู้ว่าแม่ของเธอจะต้องบ่นที่เธอนอนตอนเช้ามืดอีกแน่ๆ

เมื่อได้ยินลูกสาวตอบ ไอรีนรีบไปที่ประตูและตะโกนไปหาอเล็กซานเดรีย “แม่บอกลูกแล้วไม่ใช่หรอว่าอย่าอาบน้ำแล้วนอนเลย เพราะมันจะทำลายสุขภาพของลูก!!”

“ไปแล้วนะคะแม่ ไปแล้วนะคะพ่อ” อเล็กซานเดรียโบกมือ แล้วตะโกนตอบแม่อย่างสนุกสนาน

“เฮ้อ เด็กคนนี้ไม่ฟังที่ฉันเตือนเลย” ไอรีนพึมพำแล้วเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ของเธอ

“อย่ากังวลมากเกินไปเลย อเล็กซานเดรียมีร่างกายที่แข็งแรงมาก ถึงอย่างไรเธอก็ไปยิมกับผมตลอดทุกวันและฝึกศิลปะการต่อสู้ เธออาจจะวิ่งได้ทั้งวันโดยที่ไม่เหนื่อยเลยก็ได้” แซคพูด

“คุณสปอยลูกเกินไปแล้ว”

“เด็กๆ อย่าเลียนแบบพี่สาวของลูกนะ เข้าใจไหม?” ไอรีนหันมาบอกเด็กๆ

“โออออออเคคคคคค!!” เด็กๆตอบพร้อมกัน

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด