ตอนที่แล้วระบบเส้นทางแห่งสวรรค์ บทที่ 109 ต่อจากหนูก็กระต่าย (ฟรี)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไประบบเส้นทางแห่งสวรรค์ บทที่ 111 timeskip 12 วัน (ฟรี)

ระบบเส้นทางแห่งสวรรค์ บทที่ 110 การล่าเขตชั้นในครั้งแรก (ฟรี)


วาเรี้ยนเห็นกระต่ายสายฟ้ากำลังก้มลงกินแกนสัตว์เวทมนตร์

เขางอขาและเอนตัวไปข้างหน้า ตำแหน่งของเขาอยู่ในตำแหน่งที่มันไม่สามารถใช้สัมผัสสายฟ้าตรวจเจอได้และเขาพร้อมที่จะโจมตีใส่มันทุกเมื่อ

ตู้ม!

วาเรี้ยนใช้ลูกบอลสายฟ้ายิงไปที่กระต่ายสายฟ้า

“กี้?!” สัมผัสสายฟ้าของกระต่ายสายฟ้าสามารถสัมผัสการมีอยู่ของวาเรี้ยนได้และมันใช้ออร่าสายฟ้าเพื่อห่อหุ้มตัวมันเองเอาไว้เหมือนรังไหม

แต่ว่าออร่าของมันยังไม่ห่อหุ้มตัวมันได้ทั้งตัว วาเรี้ยนก็เข้าประชิดมันได้แล้ว

Zap!

หมัดของวาเรี้ยนหุ้มด้วยออร่าสายฟ้าและเขาก็ใช้แรงทั้งหมดที่เขามีชกใส่มัน

ตู้ม!

Zap!

หมัดของเขาต่อยโดนเข้าไปในรังไหมแต่ถึงรังไหมของมันจะยังสร้างไม่เสร็จมันก็สามารถป้องกันความเสียหายส่วนใหญ่ได้

“กี้!!”

หมัดของวาเรี้ยนเกือบที่จะไปไม่ถึงตัวของกระต่ายและทำให้หมัดของเขาเต็มไปด้วยเลือดแต่สุดท้ายเขาก็ออกแรงจนสามารถต่อยโดยตัวมันได้

ปัง!

ตู้ม!

หมัดของเขาต่อยโดนร่างกายอันบอบบางของมันและทำให้มันปลิวออกไปนอกรังไหมของมัน

“กี้!” กระต่ายร้องออกมา

แม้ว่าหมัดของวาเรี้ยนจะถูกรังไหมดูดซับความรุนแรงไปเกือบทั้งหมดแต่สำหรับกระต่ายที่แสนบอบบางแล้วก็ถือว่าเป็นการโจมตีที่เจ็บแสบอยู่เหมือนกัน

บูม!

“กกกกี้!” มันปลิวออกมาและขาของมันชนเข้ากับหินทำให้มันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

อย่างไรก็ตามสัญชาตญาณการต่อสู้ของมันใช้ออร่าสายฟ้าเพื่อจะโจมตีสวนกลับเขาทันที

Zap!

Zap!

งูสายฟ้า 5 ตัวลอยขึ้นมาจากอากาศและพุ่งเข้าใส่วาเรี้ยน

งูสายฟ้าพวกนี้ไม่เหมือนกับลูกบอลสายฟ้าธรรมดาๆของพวกก็อบลิน การโจมตีนี้ค่อนข้างอันตรายมาก

และเมื่อมันการโจมตีที่เป็นรูปงูสายฟ้าพุ่งมาหญ้าสีฟ้าในทางที่มันพุ่งผ่านมาถูกเผาทันที อากาศบริเวณโดยรอบสั่นสะเทือน

ในระยะใกล้แบบนี้ปกติแล้ววาเรี้ยนแถบจะไม่สามารถหลบการโจมตีแบบนี้ได้

แต่ว่าตอนนี้เขาเป็นผู้ปลกพลังร่างกายระดับ 3 ขั้นสูงทำให้การตอบสนองของเขาไวขึ้นมาก

Zap!

ตู้ม!

ตู้ม!

ตู้ม!

เขากลิ้งหลบการโจมตีได้ทั้งหมด

เมื่อการโจมตีสายฟ้าที่เป็นรูปงูโดยกับพื้นทำให้ฝุ่นปลิ้วขึ้นเต็มอากาศเต็มไปหมดและทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่ที่พื้นเต็มไปหมด

สายฟ้าที่รุนแรงและรวดเร็วพลาดเป้าทั้งหมด!

“ฮ่า ฮ๋า” วาเรี้ยนยิ้มและรีบวิ่งไปใส่กระต่ายที่บาดเจ็บ

“กี้!!” กระต่ายสายฟ้าแถบจะไม่รู้สึกถึงอย่างอื่นเลยนอกจากความเจ็บปวด แต่มันยังคงสามารถใช้สัมผัสสายฟ้าสัมผัสตัวของวาเรี้ยนได้อยู่

ดวงตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดงและแส้สายฟ้าก็โผล่ขึ้นมาในอากาศ

“กี้!” น้ำในบริเวณใกล้เคียงระเหยออกไปหมดและมันใช้แส้สายฟ้าฟาดใส่วาเรี้ยนทันที

Zap!

Zap!

วาเรี้ยนหลบแส้ฟ้าและพุ่งเข้าใส่กระต่ายสายฟ้าอีกครั้ง

กระต่ายสายฟ้าไม่สามารถจดจ่อกับการต่อสู้ได้เต็มที่เพราะอาการบาดเจ็บของมัน นั่นคือเหตุผลที่วาเรี้ยนสามารถหลบการโจมตีของมันได้

กระดานสายฟ้าก่อตัวขึ้นใต้เท้าของมันและมันกำลังจะหนี

แต่วาเรี้ยนไม่ยอมปล่อยให้มันหนีได้

เขาใช้ออร่าสายฟ้าหุ้มตัวเองเอาไว้และมาถึงตัวของกระต่ายสายฟ้าในทันที

Zap!

Zap!

Zap!

กระต่ายใช้ออร่าสายฟ้าสร้างบาเรียสายฟ้าขึ้นทันทีตามสัญชาตญาณของมัน

ตู้ม!

ร่างของเขาพุ่งเข้าไปในบาเรียสายฟ้าและเขาก็สามารถเข้าไปในบาเรียสายฟ้าได้

ซึ่งครั้งนี้ยากกว่าครั้งที่แล้วที่เขาใช้แค่หมัดเพื่อต่อยเข้าไปในบาเรียสายฟ้า แต่ครั้งนี้เขาเอาตัวเองเข้าไปทั้งตัว

"อ้ากกก" วาเรี้ยนรู้สึกว่าสายฟ้าของกระต่ายทะลุการป้องกันจากออร่าสายฟ้าของเขาและกำลังค่อยๆสร้างบาดแผลให้ผิวหนังของเขา

แม้ว่าออร่าสายฟ้าของเขาจะช่วยป้ องกันการโจมตีได้ค่อนข้างเยอะ แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสภายในชั่วพริบตา

วาเรี้ยนเมินความเจ็บปวดทั้งหมดทั้งกล้ามเนื้อที่ฉีกขาด กระดูกที่เกือบจะหัก เขาไม่สนใจความเจ็บปวดพวกนั้นและต่อยเข้าใส่กระต่ายสายฟ้า

ผั๊วะ!

“กี้!” มันร้องออกมาก่อนที่หมัดของเขาจะโดนตัวมัน คอของกระต่ายก็หักและหัวของมันก็กระเด็นออกไป

"ไอ้เวรเอ้ยย!" วาเรี้ยนทรุดตัวลงกับพื้นทันทีหลังจากที่หัวของมันกระเด็นหลุดไปแล้ว

ร่างของเขากระตุกเพราะสายฟ้าของกระต่ายทำให้ผิวหนังของเขาไหม้และยังฉีกกล้ามเนื้อแถมยังทำให้เลือดของเขาแห้งระเหยไปอีก

“อ๊ากกกก!” หญ้าสีฟ้าที่อยู่ใต้เขาถูกย้อมเป็นสีแดงและเขานอนอยู่บนพื้นตรงนั้นเป็นเวลาสักพักใหญ่

โชคดีที่ที่นี่เป็นสถานที่ห่างไกลจากสัตว์เวมนตร์ตัวอื่นๆ เขาจะปลอดภัยชั่วคราว

ในที่สุดความรู้สึกสดชื่นก็เข้ามาในร่างกายเขาเมื่อพลังชี่ในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้น กล้ามเนื้อของเขาถูกสร้างขึ้นใหม่ ผิวของเขาถูกรักษาและเลือดที่แห้งไปของเขาก็กำลังถูกสร้างใหม่เช่นกัน

ในเวลาเดียวกันสายฟ้าที่ยังคงตกค้างอยู่ในร่างกายของเขาก็ค่อยๆหายไปเช่นกัน

[+10 Xp

+0 Xp

+20 Xp]

ระบบแจ้ง

[เส้นทางร่างกาย ระดับ 3: 310/400

เส้นทางอวกาศ ระดับ 2: 100/200

เส้นทางสายฟ้า ระดับ 2: 40/200]

วาเรี้ยนยิ้มเบาๆ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาได้ใช้ช่วงเวลาที่พักฟื้นรอร่างกายหายดีเพื่อวางแผน

แผนของเขาก็คือการล่าสัตว์เวทมนตร์สายฟ้าระดับ 4 ในช่วงแรกที่เขาเข้ามาในเขตชั้นใน

แต่แค่ความแข็งแกร่งของเขาอย่างเดียวยังไม่สามารถเอาชนะพวกมันได้

งั้นวิธีที่จะทำให้ชนะพวกมันคือ?

ทำทุกทางให้พวกมันอ่อนแอลงแล้วกำจัดมันซะ!

เนื่องจากสัตว์เวทย์มนตร์จะกินแกนสัตว์เวทมนตร์เป็นอาหาร เขาจึงล่าสัตว์เวทมนตร์ระดับ 3 จำนวนมากในเขตชั้นนอกและเก็บสะสม 'เหยื่อล่อ' เอาไว้ในแหวนอวกาศ

'แต่ถึงจะวางแผนมาแล้วก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ดีแหะ' เขาสะดุ้งเพราะความเจ็บปวด

เมื่อรับการโจมตีสายฟ้ามากๆจะมีความอันตรายอยู่หลักๆ 2 ข้อ อย่างแรกคือสามารถทำให้เป็นอัมพาตได้ ข้อที่สองคืออุณหภูมิโดยรอบและในร่างกายจะสูงขึ้น

วาเรี้ยนลดความอันตรายทั้ง 2 ข้อด้วยการใช้ออร่าสายฟ้าหุ้มตัวเองเอาไว้เพื่อที่จะได้รับผลกระทบจากการโจมตีสายฟ้าน้อยลง

'ถ้าเส้นทางสายฟ้าของฉันสามารถไปถึงจุดสูงสุดของระดับ 3 ได้ฉันก็สามารถฆ่าสัตว์เวทมนตร์ระดับ 4 ขั้นกลางได้อย่างง่ายดายแน่ แต่การที่ฉันจะฆ่าสัตว์เวทมนตร์ที่เป็นระดับ 4 ขั้นสูงได้ฉันต้องทำให้เส้นทางร่างกายเป็นระดับ 4 ซะก่อน' เขาวิเคราะห์ความเป็นไปได้

แม้จะมีเส้นทางสวรรค์ถึงสามเส้นทาง แต่ความแข็งแกร่งโดยรวมของวาเรี้ยนยังไม่ถึงระดับ 4

เหตุผลหลักที่เขาสามารถฆ่าสัตว์เวทมนตร์ระดับ 4 ได้ก็เพราะออร่าสายฟ้าของเขาช่วยอาการบาดเจ็บของเขา ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มีทางที่จะชนะพวกมันแน่

เพียงพลาดไปแค่นิดเดียวในการต่อสู้เมื่อกี้เขาก็จะตายทันที

ถ้าเขาลองแบบเดียวกันกับสัตว์เวทมนตร์ระดับ 4 ตัวอื่น เช่นเส้นทางโลกหรือเส้นทางไฟเขาคงจะแถบไม่สามารถสร้างความเสียหายให้มันได้และแพ้ในที่สุด

'ข่าวดีก็คือเขตชั้นในนี้ดูเหมือนจะมีแต่สัตว์เวทมนตร์สายฟ้าเท่านั้นเท่าที่ฉันสังเกตมาสักพัก' เขายิ้ม

เขาค่อยๆลุกขึ้นและดึงแกนสัตว์เวทมนตร์ออกจากกระต่าย ศพของมันยังคงไม่สลายไปและเขาเห็นเนื้อที่ตัวมันนั้นค่อนข้างนุ่มนิ่ม

เขาเหลือบมองสักพักและ..

แคร็ก (เสียงเผาไม้)

แคร็ก

หลังจากเนื้อกระต่ายสุกเขาก็ได้กินอาหารที่แสนอร่อยอันโอชะ

แต่เมื่อเขากินก็สร้างความประหลาดใจขึ้นเล็กน้อย

[+2 xp]

[เส้นทางสายฟ้า ระดับ 2: 42/200]

'ห๊ะ?'

วาเรี้ยนรู้สึกว่าออร่าสายฟ้าเพิ่มขึ้นและเขาก็ขมวดคิ้ว

'แล้วทำไมตอนฉันกินเนื้อสัตว์เวทมนตร์ที่อยู่รอบนอกถึงไมได้ Xp เลย'

[ความหนาแน่นของออร่าโซนชั้นในแทรกซึมเข้าไปในเนื้อของพวกมันต่างกับโซนชั้นนอกที่ไม่ซึมเข้าไปในเนื้อ] ระบบตอบ

'ฉันเคยคิดว่าการกินสัตว์เวทมนตร์จะทำได้แค่ทำให้อิ่มท้องเท่านั้น แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกครอบครัวที่ร่ำรวยถึงซื้อเนื้อสัตว์เวทมนตร์ระดับสูงกันอย่างบ้าคลั่ง'

[ความก้าวหน้าด้วยการกินนั้นยากมาก อย่างไรก็ตามมันสามารถเพิ่มความก้าวหน้าได้อย่างแน่นอน

ก็เหมือนกับการกินเพื่อเพิ่มกล้ามเนื้อ แต่ถ้าหากคุณไม่ออกกำลังกายมันก็จะไม่เห็นผล]

'อืม' วาเรี้ยนพยักหน้าหลังจากได้ยินการเปรียบเทียบที่ทำให้เขางง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ

ผ่านมาประมาณสองสามชั่วโมงบาดแผลของวาเรี้ยนก็เริ่มที่จะหายดีเป็นปกติแล้ว

และเขาเล็งเป้าหมายที่สองของเขาต่อในทันที

"แกแล้วกัน!"

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด