ตอนที่แล้วบทที่ 6 : ตบหน้า
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 8 : แฟนเก่าของคุณเคยเห็นคุณแบบนี้หรือเปล่า?

บทที่ 7 : ทำไมคุณถึงสนใจในผู้หญิงธรรมดาอย่างฉัน?


บทที่ 7 : ทำไมคุณถึงสนใจในผู้หญิงธรรมดาอย่างฉัน?

อย่างไรเสียเรื่องนี้ เมื่อเทียบกันระหว่างลู่ม่านและลู่ฉี ลู่ฉีนั้นน่าสงสัยกว่ามาก ดังนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจจึงขอให้ลู่ฉีตามพวกเขาไปยังสถานีตำรวจ เดิมทีลู่ฉีก็รู้สึกผิดและหวาดกลัวกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปอยู่แล้ว และเมื่อได้ยินคำขอจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ เธอยิ่งไม่เต็มใจที่จะตามพวกเขาไป

“ไม่ต้องกลัว คุณไม่ได้ทำ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมจะไปเป็นเพื่อนคุณเอง”  เหอเจิ้งไป๋ปลอบลู่ฉี เธอพยักหน้า ใบหน้าของเธอซีดเซียว ดูน่าสงสารมาก

ก่อนที่เหอเจิ้งไป๋จะจากไป เขามองไปทางลู่ม่านและพูดกับเธอด้วยความขุ่นเคือง “ลู่ม่าน คุณมันน่ารังเกียจ ทำกับน้องสาวแบบนี้ได้อย่างไร คุณเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี่ คุณหนีไม่พ้นหรอก”

ลู่ม่านหัวเราะออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ เขากล้าพูดแบบนั้นกับเธอได้อย่างไร ทั้งที่เธอคือผู้ที่ถูกทำร้ายมาตลอดทั้งในชาติที่แล้ว และในชาตินี้ด้วย แต่เขากลับผลักเรื่องนี้ให้เป็นความผิดของเหยื่อแบบเธอได้

ผู้ชายคนนี้ที่เคยบอกกับเธออย่างอ่อนโยนว่าจะดูแลเธออย่างดีและจะไม่ปล่อยให้เธอจบลงเหมือนกับแม่ของเธอ

ตอนนี้ เขากำลังช่วยลูกสาวของผู้หญิงที่ทำลายชีวิตของทั้งลู่ม่านและแม่ ในการใส่ร้ายเธอ!

เธอหลงลืมความทรงจำบางส่วนที่มีร่วมกันในอดีตไปแล้ว เธอเห็นความเกลียดชังในสายตาของเหอเจิ้งไป๋ที่มองมายังเธอ

“นังสารเลว”

ลู่ม่านสูดหายใจเข้าลึกๆ ช่วยไม่ได้ที่เธอจะรู้สึกโกรธอย่างแน่นอน เมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่ถูกผู้ชายชาติชั่วคนหนึ่งเรียกว่า นังสารเลว

ในที่สุด เมื่อเหอเจิ้งไป๋และคนอื่นๆจากไป ลู่ม่านก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งออก และทันใดนั้นเธอก็ตระหนักได้ว่า มือของหานจงหลีนั้นวางอยู่ที่เอวของเธอ เขาดึงเธอเข้าไปในอ้อมกอด

“นายน้อยหาน ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณในคืนนี้” ลู่ม่านกล่าวอย่างสุภาพ ไร้ซึ่งการหว่านเสน่ห์ใดๆเหมือนก่อนหน้า พลางพยายามหลุดออกจากอ้อมกอด แต่หานจงหลีก็ไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยเธอ

“ฉันขอโทษจริงๆที่มารบกวนคุณ ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้” ลู่ม่านยิ้ม แต่ทว่า หานจงหลีก็ไม่ปล่อย กลับดึงเธอเข้าใกล้ยิ่งขึ้น

“ใช้งานฉันเสร็จก็จะหนีเลยงั้นหรือ?”

ลู่ม่านไม่เชื่อว่าหานจงหลีจะทำอะไรเธอ ด้วยฐานะแต่หน้าตาของเขา จะมีผู้หญิงแบบไหนก็ย่อมได้ ดังนั้นเขาคงไม่สิ้นหวังมากพอที่จะฉวยโอกาสกับคนแบบเธอ เธอจึงยิ้มให้เขาอย่างไร้ความกลัว และถามเขาว่า

“แล้วนายน้อยหานต้องการจะทำอะไร” หานจงหลีหัวเราะเบาๆ ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริงๆ เธอไม่ได้พยายามจะยัดเยียดตัวเองให้กับเขา และก็ไม่ได้ปฏิเสธเขาด้วยเช่นกัน เธอเชื่ออย่างหมดใจว่าเขาจะไม่ทำอะไรเธอ

แต่ทำไมเธอถึงกล้าคิดแบบนั้น?

ผู้หญิงที่สวยหยาดเยิ้มในสภาพกึ่งเปลือยที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปกคลุมร่างกายอยู่ และยังมีรูปร่างที่เย้ายวนอยู่ในอ้อมแขนของเขาทั้งเธอยังเชื่ออีกว่าเขาจะไม่ทำอะไรเธอเลยเนี่ยนะ?

เป็นเรื่องจริงที่ หาผู้หญิงที่เขาจะสนใจได้น้อยมาก ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ถูกยายแก่ที่บ้านรังควานอยู่ทุกวี่วัน แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่สามารถหาแฟนสาวเพียงเพื่อตอบสนองความต้องการของยายแก่นั่นได้

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการจะหา แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถดึงดูดความสนใจเขาได้ต่างหาก

ผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาคนนี้ สามารถดึงดูดความสนใจจากทั้งหัวใจและร่างกายของเขาได้หมด ทำเอาเขาต้องการที่จะเปลื้องผ้าเช็ดตัวของเธอออกแล้วจัดการกินเธอให้หมดทั้งตัว!

และความคิดของเขาก็ถูกสะท้อนออกมาด้วยการกระทำโดยธรรมชาติอย่างเผลอตัว

นิ้วเรียวยาวของเขาจับชายผ้าขนหนูของเธอและจัดการดึงมันลงทันที ผ้าเช็ดตัวที่กองอยู่ใต้ขาของเธอทำให้ดูราวกับ ขาเรียวยาวคู่นั้นยืนอยู่ในน้ำนม

“คุณพึ่งพูดว่า เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันในคืนนี้ไม่ใช่หรือ?” หานจงหลีกล่าวขณะที่ดันเธอเข้ากับกำแพง ความสนใจของเขาตกอยู่ที่เธอทั้งหมด สายตาที่มองเธอนั้นร้อนรุ่มราวกับจะเผาไหม้ผิวหนังได้

ลู่ม่านเริ่มประหม่า เธอพยายามผลักเขาออก แต่กลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

“นายน้อยหาน มันแค่ความเข้าใจผิดกันเท่านั้น ผู้หญิงธรรมดาอย่างฉันจะน่าสนใจสำหรับคุณได้อย่างไรกัน” ลู่ม่านบอกอย่างรวดเร็ว พยายามอย่างที่สุดที่จะปกปิดร่างกายของตน แต่ก็ไม่สามารถทำได้ ดังนั้น เธอจึงทำได้แค่ขยับเข้าไปอยู่ใกล้เขาเท่านั้น และนั่นทำให้เธอดูเย้ายวนมากขึ้นไปอีก

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด