ระบบเส้นทางแห่งสวรรค์ บทที่ 109 ต่อจากหนูก็กระต่าย (ฟรี)
"บ้าเอ้ย!" วาเรี้ยนเลือกที่จะวิ่งหนี
สิ่งที่ไล่ตามเขาอยู่ตอนนี้คือกระต่ายตัวน้อย
เขารู้สึกคุ้นเคยกับเหตุการณ์แบบนี้เป็นอย่างมาก
'จากหนูก็เป็นกระต่าย อะไรวะเนี้ย!' เขาคร่ำครวญและหันหลังไปมองกระต่าย
กระต่ายตัวเล็กดูไม่ต่างจากกระต่ายทั่วไปแต่แค่มันมีขนสีทอง ตาสีทองและ..
'เป็นผู้ปลุกพลังสายฟ้าระดับ 4!'
แม้ว่าจะดูเหมือนเป็นเพียงระดับ 4 ขั้นต่ำ แต่วาเรี้ยนก็ไม่มั่นใจว่าจะสามารถชนะมันได้
ความแข็งแกร่งโดยรวมของเขาสูงกว่าระดับสูงสุด 3 แต่ต่ำกว่าระดับ 4 ขั้นต่ำ
'แม้ว่าเหตุการณ์นี้จะเหมือนกับตอนที่โดนหนูไล่ แต่เขารู้สึกว่าครั้งนี้ดีกว่าครั้งที่แล้ว' เขาวิ่งให้เร็วขึ้นไปอีก
เขาไม่อยากถูกช็อตด้วยสายฟ้า
แน่นอนว่ากระต่ายสายฟ้าไม่สามารถวิ่งตามเขาได้ทันด้วยฝีเท้าของมัน อย่างไรก็ตามมีสายฟ้าวนอยู่รอบๆเท้าของมันและมีสายฟ้าที่เป็นเหมือนกระดานอยู่ข้างใต้เท้ามัน
มันกำลังขี่สายฟ้าที่เป็นเหมือนกับกระดานอยู่ซึ่งเร็วมาก
ความเร็วทางกายภาพของวาเรี้ยนไม่ได้ทำให้เขาได้เปรียบแต่อย่างใด
สิ่งที่ทำให้เขาทุกข์ใจก็คือเขากลัวที่จะต้องโดนสายฟ้าช็อตจนตายทั้งเป็น
Zap!
Zap!
Zap!
วาเรี้ยนกระโดดและหลบสายฟ้าที่กระต่ายปล่อยออกมา
สายฟ้าที่มันปล่อยออกมาโดนหญ้าทำให้ไหม้เกรียมทันทีและทำให้พื้นเกิดหลุมขนาดใหญ่
เขาใช้ออร่าสายฟ้าเพื่อป้องกันตัวเองจากสายฟ้าของมัน
ออร่าสายฟ้าที่ออกมาจากร่างกายของเขาดูเหมือนจะทำให้กระต่ายไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร
“กิ้กิ้” กระต่ายร้องเสียงแหลมและพุ่งมาโจมตีใส่เขา
ขณะนั้นเองเขาใช้พลังอวกาศของเขาและทำให้พื้นที่แข็ง
กึก! (เสียงพื้นที่แข็ง)
สายฟ้าก็กำลังพันรอบขากระต่ายเพื่อที่จะเร่งความเร็วให้กับตัวเองและเขาพยายามที่จะทำให้พื้นที่ตรงหน้าของมันแข็งแต่เขาก็ไม่สามารถทำได้เขาก็ไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะอะไร
วาเรี้ยนพยายามไม่สนใจและใช้พลังอวกาศทั้งหมดของเขาเพื่อสร้างพื้นที่อีกครั้ง
เพล้ง!
เพล้ง!
เพล้ง!
เขาไม่สามารถสร้างพื้นที่จาก Space Binding ได้เมื่อเขาสร้างพื้นที่ก็จะแตกทันที
อย่างไรก็ตามตอนนี้กระต่ายพร้อมแล้ว เมื่อมันกำลังจะกระโดดใส่วาเรี้ยนขาหน้าของกระต่ายก็ออกตัวไม่พร้อมกับขาหลังของมัน
“กี้!” มันสะดุดตัวเเองและลื่นล้ม ในวินาทีที่มันกำลังจะถึงพื้นสายฟ้าก็ปกคลุมมันทั้งตัวเพื่อป้องกันความเสียหายจากการลื่นล้ม..
ตู้ม!
ทันใดนั้นมีหนามแหลมพุ่งเข้าใส่กระต่ายอย่างจัง มันคือหนามแหลมของถุงมือที่แตกของวาเรี้ยน
หนามพุ่งไปถึงกระต่ายภายในชั่วพริบตาแต่..
Zap!
บาเรียสายฟ้ารอบๆกระต่ายหยุดหนามที่พุ่งมาและดีดมันออกไป
ทำให้หนามที่โดนดีดกระเด็นออกมาละลายหายไปในทันที
ซึ่งนั้นก็ใช้ซื้อเวลาของมันได้อย่างดีเยี่ยม
วาเรี้ยนใช้ความเร็วทั้งหมดที่มีเพื่อวิ่งหนีไปและเขาก็หลุดจากบริเวณที่สัมผัสสายฟ้าของมันจะสัมผัสได้ทันเวลา
“กี้กี้!!” กระต่ายน้อยส่งเสียงร้องและสายฟ้าก็ถูกปล่อยออกมาทำลายพื้นที่โดยรอบ
ในหุบเขาที่รกร้างวาเรี้ยนนั่งหอบอยู่ที่พื้น
“บัดซบ ฉันไม่สามารถแม้แต่จะทำลายบาเรียสายฟ้าของมันได้ด้วยซ้ำ” เขาต่อยพื้น
การคาดเดาของเขาถูกต้อง เขาแข็งแกร่งกว่าระดับสูงสุด 3 แต่ไม่พอที่จะสู้กับระดับ 4 ได้
'แต่ออร่าสายฟ้าของฉันทำให้ฉันต้านทานการโจมตีของพวกมันได้' เขาลูบคาง
สายฟ้าของมันโจมตีมาโดนแขนของเขา เขาจึงยกแขนขึ้นมาดูซึ่งมันเป็นเพียงแค่บาดแผลเล็กๆเท่านั้น
'การมีออร่าสายฟ้าหมายความว่าฉันสามารถลดความเสียหายจากสายฟ้าได้ แล้วถ้าออร่าสายฟ้าฉันหมดละ..' เขาสงสัย
Zap!
ลูกบอลสายฟ้าลอยขึ้นมารอบตัวเขา พลังของลูกบอลเป็นระดับ 1
วาเรี้ยนสัมผัสมันโดยไม่ใช้การป้องกันด้วยออร่าสายฟ้า
"เอ่อ.." เขาดึงมือกลับและเห็นรอยช้ำสีแดงบนฝ่ามือ ตอนนี้มันไม่ทำให้เขาเลือดออกหรือผิวหนังฉีดขาดแล้ว
'ความต้านทานสายฟ้าของฉันเพิ่มขึ้นมากจริงๆ' เขาตั้งข้อสังเกต
'ตอนนี้ฉันสู้ระดับ 4 ขั้นต่ำไม่ได้ด้วยซ้ำอย่าพูดถึงการสู้กับขั้นกลางและขั้นสูงเลยแพ้ชัว ฉันต้องหาวิธีสกปรกๆในการชนะพวกมันงั้นหรอ?' ริมฝีปากของเขาขดขึ้น
'ดีนะฉันเตรียมสิ่งนี้เผื่อไว้' เขาเปิดแหวนอวกาศและเห็นแกนสัตว์เวทมนตร์ระดับ 3 จำนวนมาก
'นี้คือสิ่งที่ฉันเก็บมาจากการต่อสู้ทั้งหมด ว่าแต่อันนี้คือ..' เขาหยิบรากไม้สีน้ำตาลขึ้นมาจากแหวนอวกาศของเขา
'หืม?' หลังจากดูให้ดีแล้ว เขาจึงรู้ว่าพวกมันคือรากของสิ่งมีชีวิตที่เหมือนต้นไม้ที่เขาสู้ด้วยในสถานที่พิเศษ
'มันคงเป็นรางวัลจากการต่อสู้ มันเลยเข้าไปในแหวนอวกาศของฉันในทันที' เขาไม่รู้ว่ามันเข้ามาได้ยังไงแต่มันคงเป็นกลไกของดันเจี้ยน
“เอาล่ะ ได้เวลา 'ออกล่า' แล้ว” วาเรี้ยนยืนอยู่บนหน้าผาและมองลงไปที่ที่ราบกว้างใหญ่
เขาสังเกตบริเวณโดยรอบโดยใช้กล้องส่องทางไกล
ด้วยสายตาที่เหนือมนุษย์จากเส้นทางร่างกายและบวกกับการใช้กล้องส่องทางไกล เขาจึงสามารถมองพื้นที่ได้ค่อนข้างไกล
เขาพบว่ามีสัตว์เวทมนตร์สายฟ้าอยู่รอบๆเต็มไปหมด กระต่ายสายฟ้า, สิงโตสายฟ้า, แม้แต่หมูป่าสายฟ้า!
'ฉันอยู่ในสวนสัตว์ที่มีแต่สัตว์เวทมนตร์สายฟ้างั้นหรอ?' เขาสงสัย
'วิธีที่ง่ายที่สุดในการเพิ่มความก้าวหน้าเส้นทางสายฟ้าของฉันคือการต่อสู้กับสัตว์เวทมนตร์สายฟ้า' มีรอยยิ้มขนาดใหญ่ปรากฎขึ้นบนหน้าของเขา
'ยิ่งระดับสายฟ้าของฉันสูงเท่าไหร่การต่อสู้กับพวกมันสำหรับฉันก็จะง่ายขึ้นเรื่อยๆ' เขาพยักหน้า
'แค่ต่อสู้กับมันแล้วก็หนีเหมือนตอนสู้กับบอสก็ดูสะดวกสบายดีเหมือนกันแหะ'
*** *** ***
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมากระต่ายตัวน้อยยังเป็นระดับ 3 แต่ว่าวันนี้มันก้าวเป็นระดับ 4 และตอนนี้มันสามารถออกล่าได้ด้วยตัวเองแล้ว
ในเขตชั้นในมันไม่ได้แข็งแกร่งที่สุดแต่สำหรับเขตชั้นนอกมันจะค่อนข้างแข็งแกร่งเลยทีเดียว
อย่างไรก็ตามในช่วงสองสามวันที่ผ่านมามันหาเหยื่อไม่ได้เลย
“กี้ กี้” กระต่ายตัวน้อยใช้สัมผัสสายฟ้ากระจายไปทั่ว
ทุกอย่างภายในระยะไม่ร้อยเมตรถูกรับรู้ได้ทั้งหมด
มีกวางสีฟ้าอยู่ที่ริมแม่น้ำซึ่งมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ค่อยล่าสัตว์อื่นมันอาศัยการกินหญ้าที่เป็นสีฟ้าในการดำรงชีวิต
แน่นอนว่าพวกมันเป็นนักวิ่งที่น่าเกรงขาม นั่นคือเหตุผลที่พวกมันสามารถอยู่ในเขตชั้นในได้
แต่สำหรับกระต่ายสายฟ้า พวกมันก็เป็นแค่เหยื่อ
“กี้กี้” ออร่าสายฟ้าในร่างกายของมันเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก
มันเค้นออร่าออกมาและหลอมเป็นหอกสายฟ้ายาว 5 เมตร สิ่งนี้ไม่เหมือนกับการโจมตีด้วยสายฟ้าทั่วไปมันเป็นอาวุธที่ใช้ออร่าสายฟ้าที่เข้มข้นมากทำขึ้นมาอนุภาพการทำลายล้างของมันจึงสูงมาก
จากนั้นก็ใช้สัมผัสสายฟ้าเพื่อล็อคเป้าและมันก็ปล่อยหอกสายฟ้าออกไป
ฟิ้ว!
หอกสายฟ้าพุ่งขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วสูงและไปถึงบริเวณที่กวางสีฟ้าอยู่ทันที
“กี้!”
กวางสีฟ้ารู้ตัวก่อนและวิ่งหนีไปได้ทัน!
กระต่ายสายฟ้าไม่ยอมแพ้และพยายามที่จะสร้างหอกสายฟ้าขึ้นมาใหม่อีกอัน
อย่างไรก็ตามระยะที่มันควบคุมหอกสายฟ้าให้พุ่งไปทำให้มันถึงขีดจำกัดแล้ว
บูม!
เปรี๊ยะ!
หอกสายฟ้าระเบิดในอากาศและเสียงหอกสายฟ้าที่ระเบิดก็ดังไปทั่วทั้งภูเขา
“กี้!” กระต่ายสายฟ้ายังคงพยายามที่จะหากวางตัวนั้นต่อไปแต่มันก็หาไม่เจอ
แต่แล้ว..
“กี้กี้กี้?!” มันสัมผัสได้ถึงแกนสัตว์เวทมนตร์ที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตรได้
มันสัมผัสได้ว่าเป็นของระดับ 3 เท่านั้น ซึ่งมันไม่สงสัยเลยสักนิดเพราะว่าสัตว์เวทมนตร์ระดับ 4 จะให้กำเนิดลูกที่เป็นระดับ 3 ออกมาจำนวนมาก
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังคงใช้สัมผัสสายฟ้าเพื่อตรวจสอบบริเวณรอบๆอยู่ดี
และมันไม่ตรวจเจอสิ่งมีชีวิต
"กิ้!"
กระดานสายฟ้าโผล่ขึ้นมาใต้เท้าของมันและพุ่งไปหากองแกนสัตว์เวทมนตร์ทันที
ในตอนที่มันกำลังก้มลงกินแกนสัตว์เวทมนตร์อยู่และ...
ตู้มมม!
