523 - ราชโองการเซียน 

1834 - ราชโองการเซียน

แม้ว่าจะมีค่ายกลปกป้องสถานที่แห่งนี้ แต่ผู้คนนับไม่ถ้วนในตระกูลฉินก็ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันได้พวกเขาทั้งหมดสั่นสะท้านจากจิตวิญญาณร่างกายแทบจะไม่สามารถทนไหว

ราชโองการเซียนนั้นไม่ได้มีเจตนาฆ่าและไม่มีพลังวิเศษที่แท้จริง มีเพียงพลังลึกลับประเภทหนึ่งเท่านั้น มันพยายามบังคับให้ขาของผู้คนคุกเข่าลงด้วยความเคารพ

แม้แต่ปรมาจารย์นิกายและคนอื่นๆก็รวมอยู่ในนั้นด้วย!

หงหลง!

ร่างกายของสือฮ่าวเปล่งประกาย เขาดึงกระบี่เซียนออกมาปกป้องพ่อแม่ของเขาโดยใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์นี้เพื่อต่อต้านไม่ให้คนที่เขารักคุกเข่าลง

ในเวลาเดียวกันแสงสดใสห้าสายพุ่งออกมาจากส่วนลึกของตระกูลฉินกระจายไปทั่วตระกูลด้วยพลังนั้นมันทำให้ร่างกายของทุกคนหยุดสั่นสะเทือน

มิฉะนั้นจะไม่มีใครสามารถต้านทานมันได้

ทุกคนต่างหวาดผวา นี่เป็นราชโองการของสิ่งมีชีวิตอมตะหากไม่ใช่พลังระดับเดียวกันย่อมไม่มีอะไรสามารถต้านทานได้

ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะมีเพียงภูเขาห้าใบหน้าเท่านั้นที่สามารถหยุดยั้งมันเพราะว่านี่คือความแข็งแกร่งในระดับเดียวกัน

“เฮ่อก็แค่ผู้อมตะคนหนึ่งที่ข้าสังหารในโลกวิญญาณไปแล้วยังจะมาให้ข้ารับคำสั่งของมันอีกหรือ?” สือฮ่าวกล่าว

เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ต่างก็ตกใจ แม้ว่าพวกเขาจะได้ยินข่าวลือ แต่ก็มีความสงสัยเช่นกัน ตอนนี้เมื่อพวกเขาเข้าใจความจริงทุกคนก็ยังคงหวั่นไหวไม่รู้จบ

ฮวงเป็นผู้ท้าทายสวรรค์อย่างแท้จริง เขาสามารถทำลายตราประทับของสิ่งมีชีวิตอมตะได้?

ในสายตาของบางคนมันเป็นเพราะโลกวิญญาณได้ปราบปรามผู้เป็นอมตะคนนั้นทำให้เขาไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริง พวกเขาต้องต่อสู้ในระดับเดียวกันและนั่นคือสาเหตุที่ทำให้อมตะคนนั้นได้รับความทุกข์ทรมาน

อย่างไรก็ตามแม้จะเป็นเช่นนี้ แต่ก็ยังพิสูจน์พลังของฮวงได้เป็นอย่างดี แม้แต่คนที่มีความเป็นอมตะที่แท้จริงก็ยังด้อยกว่า?

สายฝนโปรยปรายลงมา ราชโองการฉบับนั้นปรากฏขึ้นในความว่างเปล่ามันสุกใสส่องแสงเหมือนดวงอาทิตย์สีทองทรงพลังอย่างหาที่เปรียบมิได้

มีอักขระโบราณบางตัวพุ่งออกมาแกะสลักตัวเองในความว่างเปล่าและปลดปล่อยเสียงดังก้อง

ความหมายคร่าวๆก็คือมันเรียกร้องให้สือฮ่าวมุ่งหน้าไปยัง ตำหนักเซียนเพื่อคุกเข่ารับความผิดของเขา!

ถ้าเขาไปเขาจะยังมีชีวิตอยู่ได้หรือ? ไม่จำเป็นต้องคิดถึงผลลัพธ์!

“เจ้าหนูเจ้าบังอาจเกินไปแล้วถึงกับกล้าดูหมิ่นราชองการเซียน” ผู้ยิ่งใหญ่ของตำหนักเซียนตะโกน

“แม้แต่ปีศาจเฒ่าตัวเป็นๆข้ายังกล้าสังหารเรื่องอะไรที่ข้าต้องกลัวเศษกระดาษ!” สือฮ่าวต่อต้านอย่างไม่เกรงกลัว เพราะเขารู้ดีว่าการก้มหัวให้มีเพียงความตายเท่านั้นที่รออยู่

คำพูดเหล่านี้ทำให้ทุกคนตกใจ

นี่เป็นการท้าทายผู้อมตะคนนั้นจริงๆ!

“เจ้าหนูเจ้ากำลังรนหาที่ตาย!” ผู้สูงสุดตำหนักเซียนตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น ในหมอกสีขาวดวงตาของเขาเหมือนสายฟ้า เขาค่อยๆเอื้อมฝ่ามือคว้าไปข้างหน้า

ฮ่อง!

แผ่นดินไหวครั้งใหญ่ทำให้สถานที่แห่งนี้สั่นสะเทือน ค่ายกลที่ยิ่งใหญ่ของตระกูลฉินสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างมันปลดปล่อยพลังออกมาอย่างไม่สิ้นสุดเพื่อต่อต้านมือขนาดใหญ่ข้างนั้น

“ก็แค่สิ่งมีชีวิตที่ดิ้นรนอยู่หน้าประตูแห่งความตายทำไมเขาไม่มาที่นี่ด้วยตัวเอง? เป็นไปได้ไหมว่าเขาเดินไม่ได้อีกต่อไปและกำลังจะตายจริงๆ?” สือฮ่าวกล่าวด้วยเสียงหัวเราะเยือกเย็น

เขารู้อยู่แล้วว่าตำหนักเซียนมีน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ซึ่งสามารถหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณและเนื้อหนังได้ มิฉะนั้นผู้อมตะในวังทองแดงคงจะถูกทำลายจนตายไปนานแล้ว

เขารู้ดีว่าผู้อมตะคนนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถออกมาจากตำหนักเซียน

“การพูดดูหมิ่นผู้เป็นอมตะที่แท้จริงครั้งแล้วครั้งเล่าบาปของเจ้าจะไม่ได้รับการอภัย!” ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา มือขนาดใหญ่นั้นเคลื่อนตัวทะลุกำแพงที่เกิดจากการก่อตัวของค่ายกลตระกูลฉินเข้าไปตรงๆ

“นี่มันจะมากเกินไปแล้วสหายเต๋า!” เซียนอมตะฉินกล่าว

ในขณะนี้ในส่วนลึกของตระกูลฉินแสงศักดิ์สิทธิ์ห้าสีพุ่งออกมาด้วยความพุ่งพล่านและมีพลังงานไร้ขอบเขต

“หากไม่ปลดผนึกมันจะยากสำหรับเจ้าที่จะหยุดพลังของวังทองแดงของข้าได้!” ผู้สูงสุดตำหนักเซียนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

แม้ว่าเขาจะพูดแบบนี้ แต่เขาก็ยังคงระมัดระวังตัวอย่างยิ่งหากขุนเขาห้าใบหน้าถูกปลดผนึกออกมาจริงๆมันจะไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแล้ว

“ในวันนี้ไม่ว่าใครจะมาก็ไม่สามารถช่วยชีวิตเจ้าได้!” ผู้สูงสุดตำหนักเซียนจ้องมองไปที่สือฮ่าวร่างกายของเขาปะทุขึ้นด้วยแสงห้าสี

“ไม่มีอะไรมากไปกว่าหมาป่าหางยาว” สือฮ่าวไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย

“ต่อให้ภูเขาห้าใบหน้าถูกปลดผนึกออกมาในวันนี้ผลสุดท้ายของเจ้าก็จะไม่เปลี่ยนแปลงไป!” ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนสวดคาถาโบราณเพื่ออัญเชิญอะไรบางอย่างที่ทรงพลังออกมา

ไคลา!

แต่ทันใดนั้นมิติความว่างเปล่าถูกฉีกออกจากกัน ธงสงครามเลือดเหล็กขนาดใหญ่ตกลงมาจากสวรรค์เบื้องบนเข้าสู่มือของสือฮ่าว

สิ่งนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในบริเวณมึนงงทันที ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนอดไม่ได้ที่จะมองขึ้นไปด้านบนด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน นี่คือผ้าห่อศพราชาอมตะซึ่งเป็นธงสงครามในยุคเซียนโบราณก่อนหน้านี้

นี่เป็นสมบัติสูงสุดของเก้าสวรรค์ซึ่งเป็นของตระกูลอมตะ แต่ตอนนี้มันมาปรากฏอยู่ในมือของสือฮ่าว เห็นได้ชัดว่ามีคนส่งมันเข้ามาในสามพันแคว้นเพื่อให้เขาหยิบยืมมันมาใช้

เมื่อเขาไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้วน่าจะเป็นผู้อาวุโสของสำนักเซียนหรือสำนักปราชญ์ที่เป็นผู้ลงมือในครั้งนี้

สือฮ่าวเคยได้ยินเรื่องที่บรรพบุรุษโบราณของตระกูลเฟิง ต้องการลงมากำจัดเขา แต่ถูกผู้อาวุโสทั้งสองลงมาขัดขวางไว้ก่อน!

ตอนนี้พวกเขาส่งความช่วยเหลือมาอีกครั้ง!

เราสามารถเห็นได้ว่าพวกเขาใกล้ชิดกับผู้อาวุโสใหญ่เมิ่งเทียนเจิ้งแค่ไหน เหตุผลที่พวกเขาช่วยสือฮ่าวในตอนนี้ก็เป็นเพราะความเสียสละของผู้อาวุโสใหญ่เมิ่งเทียนเจิ้ง

สือฮ่าวถอนหายใจ เมื่อเขาคิดถึงผู้อาวุโสใหญ่หัวใจของเขาก็รู้สึกเจ็บปวดทันที สวรรค์อิจฉาวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง!

"ใครบังอาจ?" ผู้สูงสุดตำหนักเซียนหยุดนิ่งจ้องมองไปบนท้องฟ้าอย่างเย็นชา

ฮัวลา!

ในเวลานี้สือฮ่าวได้ประสานอินปลดปล่อยญาณวิเศษอันยิ่งใหญ่ของจักรพรรดิสายฟ้าเข่นฆ่าออกไปข้างนอกโดยตรง

ในมือของเขาถือผ้าห่อศพราชาอมตะซึ่งเปรียบได้กับอาวุธวิเศษขั้นเซียนระดับสูงสุดพลังของมันไม่มีใครเทียบได้

ย้อนกลับไปตอนที่เขาอยู่ในชายแดนรกร้างสิ่งนี้สามารถหยุดยั้งสิ่งมีชีวิตอมตะของอีกฝั่งได้!

ตอนนี้ผ้าห่อศพเสริมด้วยเสาธงรวมทั้งยังมาพร้อมกับสิ่งมีชีวิตระดับสูงสุด อย่างไรก็ตามเสานั้นระดับของมันยังไม่ถึงอาวุธขั้นเซียนอย่างแน่นอน

แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่ผ้าห่อศพของราชาอมตะก็เพียงพอแล้ว!

หงหลง!

สือฮ่าวเขย่าธงอันยิ่งใหญ่แยกท้องฟ้าออกจากกันและกวาดไปยังสิ่งมีชีวิตสูงสุดของตำหนักเซียน พลังนั้นโหดเหี้ยมอย่างหาที่เปรียบไม่ได้และน่ากลัวถึงขีดสุด

ทุกคนเริ่มมึนงงฮวงนั้นดูน่าเกรงขามโดยได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลอมตะของเก้าสวรรค์!

ในขณะเดียวกันทุกคนก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัวผ้าห่อศพราชาอมตะผืนนี้ทรงพลังมากเกินไป มันบดขยี้สวรรค์ส่งให้วังทองแดงบินขึ้นสู่ท้องฟ้า

ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนนั้นประมาทมากเกินไป เขาคิดว่าเพียงแค่โบกสะบัดแขนเสื้อก็สามารถจัดการกับสือฮ่าวได้

เป็นผลให้ผ้าห่อศพราชาอมตะสามารถปลดปล่อยพลังที่ไม่มีใครเทียบได้ออกมา แม้ว่ามันจะไม่สัมผัสถูกร่างกายของเขาเต็มๆแต่มันก็เพียงพอที่จะส่งให้เขากระเด็นออกไป

“สารเลวเจ้ากล้าทำให้ข้าอับอาย!” ผู้สูงสุดของตำหนักเซียนตะโกนออกมาด้วยความโกรธแค้น

เขาอยู่ที่จุดสูงสุดของเต๋ามนุษย์สามารถคว้าดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ลงมาได้

อย่างไรก็ตามเมื่อเผชิญหน้ากับธงสงครามเลือดเหล็กผืนนี้มันทำให้เขารู้สึกเหมือนกับถูกมัดแขนมัดขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ดังใจนึก

หงหลง!

สือฮ่าวโจมตีอีกครั้ง ผ้าห่อศพราชาอมตะกวาดออกไปเหมือนดาบสวรรค์ตัดผ่านท้องฟ้าด้วยรัศมีพลังงานที่น่ากลัวทำให้ผู้ยิ่งใหญ่ของตำหนักเซียนกระเด็นออกไปนอกอวกาศทันที

สีหน้าของเขาน่าเกลียด อาวุธขั้นเซียนชิ้นนี้ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอีกทั้งเขายังไม่กล้าเผชิญหน้ากับมัน!