ตอนที่แล้วการกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 9 ฝัก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปการกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 11 ขอบคุณ

การกลับชาติมาเกิดพร้อมกับระบบพลังงาน บทที่ 10 เมือง


ท้องทะเลสีคราม อากาศเย็นที่พัดพาไปตามร่างกาย ความรู้สึกที่ไม่ธรรมดาของการบินและความสุขที่แท้จริงที่เขาได้ทิ้งหินยักษ์ลงในมหาสมุทรในที่สุด

ความรู้สึกหลายอย่างส่งผ่าน หนิง ขณะที่เขาบินข้ามมหาสมุทรไปยังทวีปทางใต้

เขามองไปทางชายสองคนที่เขาบินด้วย และประหลาดใจที่พวกเขาดูนิ่งสงบ พวกเขาไม่ได้เปิดเผยความกลัว หรือความรู้สึกใดๆแม้แต่น้อยเมื่อพวกเขากำลังบิน

'คงเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเขา' หนิงคิด เขามองลงไปที่ทะเลสีครามและเห็นปลาสองสามตัวว่ายไปมามันทำให้เขานึกถึงสวนสัตว์ที่เขาทำงานอยู่

ส่วนหนึ่งของสวนสัตว์ก็มีตู้ปลาขนาดเล็กสำหรับเลี้ยงปลาขนาดเล็กถึงขนาดกลาง แม้ว่างานของเขาคือดูแลสัตว์บก แต่บางครั้งเขาก็จะได้เห็นสัตว์น้ำที่อยู่ในตู้ปลาเหล่านั้น

ตอนนี้เขาต้องการเปลี่ยนร่างเป็นดาบแต่ตัดสินใจไม่ทำในตอนนี้ ถ้าเขาอยู่ในฝักเขาจะพลาดมุมมองที่น่าอัศจรรย์ที่อยู่ตรงหน้าเขา

เขามองไปด้านหน้าและเห็นชายหาดเล็กๆ ใกล้ชายฝั่ง ตามด้วยป่าที่ใหญ่ที่สุดที่เขาเคยเห็นมา ผู้ฝึกฝนนั้นอยู่สูงพอที่จะเห็นป่าดำเนินไปจนเขารู้สึกว่าป่านั้นคงอยู่ตลอดทาง

ทันทีที่พวกเขาไปถึงชายหาดทวีปทางใต้ ผู้ฝึกฝนทั้งสองก็เร่งความเร็วขึ้นในทันใด ซึ่งมันเร็วกว่าตอนที่พวกพวกบินอยู่ในมหาสมุทรหลายร้อยเท่า

'ทำไมพวกเขาถึงเร่งความเร็วตอนนี้? ป่านี้อันตรายถึงขนาดต้องจากไปอย่างเร็วที่สุดหรอ? หรือมหาสมุทรนั้นอันตรายมากจนต้องระมัดระวังทุกย่างก้าว?'

ชายทั้งสองเริ่มคุยกันอีกครั้งในช่วงเวลาสั้นๆ หนิงพยายามฟังคำเหล่านั้นอีกครั้ง และเขาแน่ใจอย่างยิ่งว่าเขาไม่เคยได้ยินภาษาพวกนี้มาก่อน

'เฮ้ ระบบ. คุณช่วยแปลสิ่งที่พวกเขาพูดได้ไหม' หนิงถาม.

<ระบบไม่สามารถช่วยในการสื่อสารกับสิ่งมีชีวิตอื่นได้โดยตรง>

'โดยตรง? หากคุณไม่สามารถช่วยฉันได้โดยตรงงั้นโดยอ้อมล่ะ?' หนิงกล่าว

<ระบบอนุญาตให้คุณเรียนรู้ภาษาของดาวเคราะห์คุเมีย>

'อืม ก็ได้ สอนฉันสิ' เขาคาดหวังอย่างมีความสุขที่จะเริ่มเข้าใจชายสองคนนี้ทันที

<โปรดซื้อ 'ภาษาของดาวคุเมีย' หรือ 'หนังสือภาษา' จากร้านค้าเมื่อปลดล็อคแล้ว>

'อะไรนะ? ฉันคิดว่าคุณจะสอนฉัน เขาโกรธทันที เขารู้สึกเบื่อหน่ายกับการได้ยินว่าทุกอย่างจำเป็นต้องรอร้านเปิด ในขณะที่ร้านไม่เคยบอกเขาว่าต้องทำอะไรเพื่อเปิดร้าน

<ระบบไม่สามารถช่วยในการสื่อสารกับสิ่งมีชีวิตอื่นได้โดยตรง>

'สอนภาษาให้ฉันนับเป็นการช่วยเหลือโดยตรงหรอ? เฮอ ก็ได้' เขากลับไปดูป่ายักษ์ ในบางครั้งเขาสามารถเห็นสัตว์หน้าตาประหลาดที่มีเอกลักษณ์เฉพาะในโลกนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อใดที่สัตว์เหล่านี้เห็นชายสองคนบินอยู่บนท้องฟ้า พวกมันก็จะวิ่งไปซ่อนตัวในต้นไม้ทันที

'คนเหล่านี้แข็งแกร่งจนสัตว์วิ่งหนีจากพวกเขาเลยหรอ' เขาสงสัย. สิ่งนี้นำเขาไปสู่ความคิดอื่น

'ถ้าพวกมันแข็งแกร่งมากจนพวกเขาต้องส่งพลังงานจำนวนมหาศาลออกไปในขณะต่อสู้ ฉันสงสัยว่าฉันสามารถดูดซับมันได้หรือไม่ในขณะที่ยังคงอยู่ในฝัก เดี๋ยวก่อน ถ้าฉันสลับร่างเป็นดาบล่ะ?

ฉันจะสามารถรับพลังงานจำนวนมหาศาลได้หรือไม่' เขาถือว่าแนวความคิดของเขาถูกต้อง

'เฮ้ ระบบ. เปลี่ยนร่างกายของฉันเป็นตัวดาบ' เขาสั่งระบบ

<ระบบเตือน!! ไม่ให้สลับร่างเป็นอาวุธ>

'ฮะ? ไม่อนุญาต? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันเปลี่ยนร่างกายเป็นอาวุธ?' เขาถาม.

<อาวุธคือเครื่องมือที่ส่งพลังงานจากตัวเองไปยังวัตถุอื่น>

<โดยปกติหมายถึงพลังงานในอาวุธได้รับจากผู้ใช้และถ่ายโอนไปยังวัตถุที่ผู้ใช้กำหนดเป้าหมาย>

<โดยพื้นฐานแล้ว อาวุธเป็นตัวเลือกที่แย่ที่สุดในการถ่ายโอนร่างกายด้วย>

'โอ้. อืม… ฉันคิดว่ามันสมเหตุสมผลแล้ว' เขาต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะเข้าใจว่าระบบหมายถึงอะไร แต่เมื่อเขาเข้าใจแล้ว เขาก็รู้สึกโอเคที่จะอยู่ในฝัก

หลังจากที่บินด้วยความเร็วสูงสุดประมาณหนึ่งชั่วโมง ชายทั้งสองก็มาถึงเมืองเล็กๆ เมืองนี้มีกำแพงล้อมรอบด้านนอกของป่า ในขณะที่อาคารอยู่อีกด้านหนึ่ง

ชายสองคนบินลงไปที่พื้นที่เปิดโล่งโดยมีคนสวมเสื้อผ้าที่คล้ายคลึงกัน เกือบจะเหมือนกับว่าพวกเขาสวมเครื่องแบบ ผ้าสีน้ำเงินอมเทาคาดสายคาดสีดำรอบเอว มีเพียงคนเหล่านี้เท่านั้นที่มีผ้าคาดเอวสีขาว หนิงคิดว่าชายเหล่านี้ต้องมีสถานะบางอย่างจึงจะสวมใส่สิ่งที่แตกต่างออกไปได้

'อืม... คนพวกนี้ส่วนใหญ่เป็นแค่เด็ก ๆ ใช่ไหม? ฉันคิดว่าพวกเขาเป็นผู้ใหญ่เพราะมีผมยาว แต่อย่างมากที่สุดพวกเขาน่าจะอายุ 25 ปี' เขาสามารถเห็นพวกเด็ก ๆ เข้ามาหาพวกผู้ชายและทักทายพวกเขา

หนิงมองดูชายทั้งสองได้รับการโค้งคำนับจากทุกคนที่เดินผ่านไปมา เขาไม่เข้าใจสิ่งที่ผู้คนพูด แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เข้าใจได้ว่าพวกเขาให้เกียรติกันแค่ไหน

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินไปข้างหน้าหลังจากที่ชายคนนั้นเรียก และชายทั้งสองก็ส่งดาบของตนไปให้ชายหนุ่ม ชายหนุ่มโค้งคำนับและจากไปขณะที่พาหนิงไปด้วย

'ฮะ? พวกเขาจะพาฉันไปไหน' หนิงสงสัย. ชายหนุ่มเดินไปสองสามนาทีก่อนจะเจออาคารขนาดใหญ่ เขาเข้าไปในอาคารและหยิบสร้อยคอโลหะที่เขาวางไว้บนผนัง

ทันใดนั้น กำแพงก็เปิดออก และหนิงก็มองเห็นดาบและชุดเกราะมากมาย รวมถึงอาวุธทุกประเภทในนั้น ชายหนุ่มเดินเข้าไปข้างในและวางดาบไว้ข้างกำแพง

'ฮะ?' ก่อนที่หนิงจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มก็ออกจากห้องไป ทิ้งหนิงอยู่ในห้องเพียงลำพัง..

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด