507 - ซุ่มโจมตี

1818 - ซุ่มโจมตี

“หนาวมาก!”

สิงโตสีทองถูกปล่อยออกมา ในทำใดนั้นมันก็ตัวสั่นทันทีเพราะสือฮ่าวขี่หลังของมันอีกครั้ง

สิ่งนี้ทำให้มันรู้สึกหมดหนทางจริงๆ เป็นที่ชัดเจนแล้วว่าเมื่อใดก็ตามที่มีอันตรายมันจะต้องแสดงตัวและช่วยสือฮ่าวนำทางปิดกั้นใบมีดให้เขา

พลังหยินที่ยิ่งใหญ่ที่นี่แข็งแกร่งมากน้ำมีสีดำเหมือนหมึก แต่ก็เหมือนกับความหนาวเย็นอันขมขื่นของยมโลก

จุดสิ้นสุดของแม่น้ำใหญ่นั้นเหมือนเหวน้ำในแม่น้ำทั้งหมดไหลลงสู่พื้นและทะลักไปข้างล่าง

สิงโตทองและสือฮ่าวต่างก็ตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

เป็นเพราะเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาคิดว่ามันจะถึงจุดสิ้นสุด พวกเขาจะค้นพบถ้ำยักษ์สีดำอีกแห่งหนึ่งไปเรื่อยๆ

สถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนโลกใต้พิภพสิบแปดชั้นซึ่งเป็นขุมนรกที่อยู่ในอเวจี แต่ละครั้งถ้ำศิลาจะเล็กลงเล็กน้อยดังนั้นความมืดจึงดูเหมือนว่ามันจะกลืนกินจิตวิญญาณของผู้คนเข้าไป

“ตอนนี้เป็นชั้นที่สิบเจ็ดแล้ว เป็นไปได้ไหมว่ามันเป็นยมโลกสิบแปดชั้นจริงๆ?” สิงโตทองตกใจ

การจัดวางแบบนี้มีความคล้ายคลึงกับตำนานของสายเลือดของพุทธะในสมัยโบราณ ถ้ามันถูกออกแบบมาโดยการเลียนแบบสิ่งนั้นพวกเขาก็เชื่อว่าน่าจะมีความลับอันยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่ที่นี่

สายเลือดนักบวชโบราณก่อนหน้านี้ได้เคยอาศัยอยู่ในยมโลกสิบแปดชั้น

นั่นเป็นสาเหตุที่สิงโตสีทองมีความอ่อนไหวอย่างมากต่อหมายเลขสิบแปด

“พุทธองค์บอกว่าถ้าข้าไม่ลงนรกแล้วใครจะลง” ราชสีห์ผู้กล้าพูดกับตัวเอง มันกำลังครุ่นคิดถึงถ้อยคำในตำราโบราณเหล่านั้น

“เนื่องจากเจ้ามีความตระหนักเช่นนั้นก็ขอให้เจ้ามุ่งหน้าไปก่อนเป็นอย่างไร” สือฮ่าวไม่ได้ขี่หลังมันอีกต่อไปแล้ว

สิงโตทองหันมามองค้อนเขาด้วยท่าทางเหยียดหยาม คำพูดเหล่านี้มาจากคัมภีร์ของสายเลือดพุทธะโบราณเป็นเพียงการอ้างอิงทั่วไปไม่ได้จริงจังขนาดนั้น

ในที่สุดสือฮ่าวก็ไม่เดินหน้าต่อ จากนั้นเขาก็ล้วงสิ่งของบางอย่างออกมาจากมิติเชิงพื้นที่และโยนมันลงไปในชั้นที่สิบแปดของเหว

“นี่คือพลังแห่งคำสาป!” สิงโตสีทองตกใจและจากนั้นมันก็สั่นไปทั้งตัว

เป็นเพราะมันรู้สึกได้ว่าพลังคำสาปนั้นน่ากลัวเกินไป มันได้สัมผัสกับด้ายเส้นเล็กๆเท่านั้น แต่ร่างกายของมันก็เน่าเฟะอย่างรวดเร็วอีกทั้งวิญญาณดั้งเดิมของมันก็เกิดความไม่มั่นคงขึ้นมา

มันรีบถอยหลังอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ ไม่กล้าเข้าใกล้สถานที่แห่งนั้นอีก

ในขณะเดียวกันสือฮ่าวถอยหนีออกไปก่อนหน้ามันแล้ว

ฮ่อง!

ทั้งสองรีบขึ้นจากผิวน้ำหนีไปทางขอบฟ้าอย่างรวดเร็ว

"เจ้ากำลังทำอะไร?" สิงโตสีทองคำรามออกมาด้วยความโกรธ

“ไม่ต้องกังวลเจ้าจะไม่ตายแน่นอน มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเจ้าจะผ่านมันไปได้” สือฮ่าวกล่าว นี่เป็นพลังคำสาปที่น่ากลัวที่สุดที่เขานำกลับมาจากสุสานเซียน

นี่คือดินจากสุสานนั้นแค่เพียงเล็กน้อยมันก็สามารถทำให้ร่างกายของสิงโตทองแทบจะดับสูญไปแล้ว

เขาโยนมันทั้งหมดลงไปในเหวสิบแปดชั้นแบบนั้นยิ่งกว่านั้นมันไม่ใช่จำนวนน้อย ทั้งยังมีสิ่งประดิษฐ์เชิงพื้นที่อีกหนึ่งชิ้นที่เขาโยนตามลงไปด้วย

หงหลง!

ในตอนนั้นเองที่จุดสิ้นสุดของแม่น้ำก็ปะทุขึ้น ร่างจำนวนมากรีบวิ่งออกมา

อา…มีคนสองสามคนกรีดร้องออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว

มีผู้คนมากมายที่ร่างกายเน่าเปื่อยแต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังวิ่งอยู่ นี่เป็นฉากที่น่ากลัวเกินจะทน

มีคนจำนวนมากที่กลายเป็นกระดูกสีขาวพยายามดิ้นรนอยู่ที่นั่น

หนังศีรษะของสิงโตทองชาด้านจากการเฝ้าดู นี่เป็นพลังแห่งคำสาปที่น่ากลัวเกินไป

“ไม่…”

หลายคนตะโกนออกมาไม่สามารถทนกับความเจ็บปวดได้

เราสามารถเห็นได้ว่าเดิมทีเส้นผมของบางคนนั้นหนาแน่น แต่ตอนนี้แม้แต่หนังศีรษะของพวกเขาก็ร่วงลงมา สำหรับเนื้อหนังของพวกเขาทั้งหมดสึกกร่อนไปอย่างสมบูรณ์

ตอนนี้แม้แต่วิญญาณดั้งเดิมของพวกเขาก็ยังเน่าเปื่อยผุพัง

พลังแห่งคำสาปแผ่ขยายออกไปแม้แต่บุคคลที่ทรงพลังอย่างยิ่งที่แม้แต่ทั้งสองคนยังไม่คาดคิดก็ยังต้องตายเป็นจำนวนมาก

“พวกนี้เป็นสิ่งมีชีวิตประเภทไหนกัน?” สิงโตสีทองตกใจมากเพราะรู้สึกว่าถ้าคนเหล่านี้ไม่ได้รับพลังคำสาปพวกเขาทั้งหมดจะมีพลังมากเกินกว่าเขาจะต้านทานได้

มีผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรปลดปล่อยตนเองหลายคน!

เราต้องเข้าใจว่านี่คือสามพันแคว้นผู้บ่มเพาะในระดับนี้แทบจะไม่ปรากฏตัวออกมา

“ตระกูลแห่งเก้าสวรรค์พวกเจ้ายังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ? ข้ากำลังจะจากไปแล้วเข้าสู่อาณาจักรที่ต่ำกว่า แต่พวกเจ้าทุกคนก็ยังไม่หยุดความตั้งใจทั้งยังตามมาที่นี่ต้องการจะสั่งหารข้า?” ใบหน้าของสือฮ่าวมืดลง

“ฮวงเจ้าเป็นคนที่ชั่วร้ายเกินไปจริงๆ!” มีใครบางคนที่ร้องออกมาตอนนี้ร่างกายของเขาเหลือเพียงโครงกระดูกครึ่งหนึ่ง

ในขั้นต้นเขากำลังพล่านด้วยพลังโลหิตที่ทรงพลังมาก แต่ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเกือบจะตายแล้ว

“ถ้าพวกเจ้าไม่ได้โหดเหี้ยมเกินไปเตรียมที่จะซุ่มโจมตีข้าที่นั่นสิ่งต่างๆก็คงไม่กลายเป็นแบบนี้” สือฮ่าวกล่าวอย่างใจเย็น

“ฮวงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นเจ้าคิดว่าจะหนีไปได้หรือ?”

ในเวลานี้มีหลายร่างปรากฏขึ้นไม่ไกล เผยให้เห็นร่างที่แท้จริงของพวกเขาทีละคน บุคคลเหล่านี้เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ไม่ได้เข้าไปในแม่น้ำหยินใหญ่

“แม้แต่สุนัขเฒ่าอย่างเจ้าก็ยังปรากฏตัว แต่มันก็สมเหตุสมผลดี ท้ายที่สุดเจ้าก็เป็นเพียงสุนัขของใครบางคน ในที่สุดเจ้านายที่แท้จริงของพวกเจ้าก็ปรากฏตัวออกมาแล้ว” ใบหน้าของสือฮ่าวกลายเป็นเย็นชาทันที

คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความดุร้ายไม่มีความสุภาพเหลืออยู่ ทุกคนสามารถจินตนาการได้ว่าเขากำลังระงับความโกรธแบบไหนอยู่ภายใน

เป็นเพราะเขาเห็นใครบางคนในระยะไกล คนรู้จักเก่าและศัตรูตัวฉกาจ หยวนชิง!

เมื่อสือฮ่าวเข้าสู่เก้าสวรรค์เบื้องบนเป็นครั้งแรกบุคคลนี้เองที่ทำร้ายเขา ที่เขากลายเป็นทาสถูกส่งไปยังเหมืองโบราณต้นกำเนิดเพื่อไปขุดศิลาศักดิ์สิทธิ์ก็เป็นเพราะคนๆนี้

ในเวลาต่อมาบุคคลผู้นี้ก็ยิ่งพุ่งเป้าไปที่เขาหลายครั้งโดยต้องการทำร้ายชีวิตของเขา

“เจ้ามาก็ดีแล้วเรื่องเก่าๆของเราจะได้สะสางสักที” สือฮ่าวกล่าวใบหน้าของเขาเย็นชา

หยวนชิงคนนี้สำหรับสือฮ่าวถือได้ว่าเป็นศัตรูตัวฉกาจ!

ปัญหาส่วนใหญ่ที่สือฮ่าวต้องเผชิญก็เป็นเพราะคนๆนี้ เมื่อเขาเพิ่งเข้าสู่เก้าสวรรค์เบื้องบนเขาก็ถูกจับโดยบุคคลนี้โดยตรง

ถ้าไม่ใช่เพราะคนอื่นเข้ามายุ่งเขาอาจถูกจัดการที่นั่นแล้ว แม้จะเป็นเช่นนี้ แต่สือฮ่าวก็ยังถูกส่งไปยังเหมืองต้นกำเนิด

จากนั้นตระกูลหวังก็ปราบปรามเขาโดยให้กลายเป็นคนรับใช้ อาจกล่าวได้ว่าถ้าไม่มีหยวนชิงเหตุการณ์ต่อไปนี้จะไม่เกิดขึ้น

อีกทั้งต่อมาหยวนชิงยังส่งลูกหลานของเขาไปยังสำนักเทพสวรรค์เพื่อจัดการกับสือฮ่าวให้สิ้นซาก!

โชคดีที่สำนักเทพสวรรค์มีกฎระเบียบที่เข้มงวด ลูกชายของหยวนชิงพิการในขณะที่หลานชายของเขาถูกฆ่าโดยสือฮ่าวในสมรภูมิเซียนโบราณ

หลังจากหลายปีผ่านไปร่างกายของหยวนชิงไม่ได้แย่ลงแม้แต่น้อย ผมสีดำของเขากระจัดกระจายเต็มไปด้วยความสดใสและชีวิตชีวาขณะจ้องมองไปที่สือฮ่าว

สือฮ่าวไม่รู้จักคนอื่นๆแต่พวกเขาทั้งหมดแข็งแกร่งมากในขณะเดียวกันก็ให้ความรู้สึกอันตรายเป็นอย่างยิ่ง

บางทีมันอาจจะมาจากบางสิ่งบางอย่างที่พวกเขาเตรียมมาจัดการกับเขาด้วย

“สัตว์ประหลาดน้อยชีวิตของเจ้าค่อนข้างยืนยงจริงๆ เจ้าไม่ได้ตายในชายแดนรกร้างและตอนนี้เจ้ากำลังก้าวหน้าอย่างมีชัย ข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตอยู่ไม่ได้!” หยวนชิงกล่าว

คำพูดของเขาทำให้ดวงตาของสือฮ่าวลุกโชนด้วยแสงเย็นสาดด้วยเจตนาฆ่า

หยวนชิงไม่เคยแสดงตัวในการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ของแดนรกร้างไม่เคยไปให้ความช่วยเหลือเมืองจักรพรรดิ์อีกทั้งยังไม่สำนึกแม้แต่น้อยว่าชีวิตของตัวเองถูกใครช่วยไว้

ในตอนนี้เขาพูดด้วยความหยิ่งผยอง สือฮ่าวต่อสู้ในเขตแดนรกร้างโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยส่วนบุคคล แต่เมื่อเขากลับมาคนๆนี้ก็กระโดดออกมาเพื่อฆ่าเขา!

“เจ้าเป็นแค่ผู้สูงสุดจอมปลอมจอม ในชีวิตของเจ้าทำได้เพียงหลอกตัวเองเท่านั้น? หลังจากก้าวหน้าเล็กน้อยในการบ่มเพาะไม่นึกว่าเจ้าจะพาตัวเองมาตายในวันนี้!” สือฮ่าวกล่าวอย่างเย็นชา