495 - สถานการณ์ของท่านปู่นก

1806 - สถานการณ์ของท่านปู่นก

ในระยะไกลทุกคนตกตะลึงอ้าปากค้าง เกิดอะไรขึ้น? คนผู้นี้มาจากไหน? เขายื่นมือเข้ามาขัดขวางการต่อสู้ของเกอกู่และซือกู่ทั้งยังต้องการเด็กหนุ่มทั้งสองให้กราบตัวเองเป็นศิษย์ มันจะไม่เกินไปหรือ?

ที่สือฮ่าวต้องการจะรับเด็กหนุ่มพวกนี้ไว้เป็นศิษย์ก็เพราะเขาสนใจในสายเลือดของทั้งสองคนนี้เป็นอย่างมาก

ฮ่อง!

เกอกู่และซือกู่ลงมือในเวลาเดียวกันเพราะพวกเขาโกรธแค้นอย่างถึงที่สุด พวกเขาโจมตีอย่างรุนแรงด้วยญาณวิเศษอันมีค่าที่สามารถทำให้สวรรค์และปฐพีสั่นสะเทือน

อย่างไรก็ตามเท้าของชายที่อยู่ตรงกลางไม่ได้ขยับเลย เขาใช้มือปล่าวรับพลังโจมตีของทั้งสองและบังคับให้พวกมันสูญสลายไปอย่างง่ายดาย

ในช่วงเวลานั้นแขนทั้งสองข้างของเด็กหนุ่มทั้งสองเจ็บปวดอย่างรุนแรง ร่างกายของพวกเขาสั่นสะท้านไม่สามารถต้านทานพลังจากฝ่ายตรงข้ามได้

ผู้ที่เห็นเหตุการณ์ต่างตกตะลึง สถานที่แห่งนี้สับสนวุ่นวายทุกคนสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว ในอาณาจักรทั้งแปดนี้เหตุไฉนถึงมีตัวตนระดับนี้อาศัยอยู่ได้

ผู้เชี่ยวชาญคนนี้มาจากไหน? จิตใจของทุกคนหนาวเหน็บ คนผู้นี้สามารถรับการโจมตีของเด็กหนุ่มผู้แข็งแกร่งทั้งสองไว้อย่างง่ายดาย เขาทำได้อย่างไร?!

ควรทราบว่าทุกคนมาที่นี่เพราะอยากเห็นการปะทะกันของเกอกู่และซือกู่ แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าทั้งคู่จะประสบความพ่ายแพ้ตั้งแต่ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้น!

ยิ่งไปกว่านั้นมันเกิดขึ้นจากคนคนเดียว!

ซือกู่และเกอกู่ต่างใช้กำลังและญาณวิเศษอันล้ำค่าทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเขาสามารถใช้ออก!

อย่างไรก็ตามแม้ว่าพวกเขาจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถดิ้นรนเป็นอิสระได้

หมัดของทั้งสองถูกคว้าไว้ทำให้แขนของพวกเขาสั่นสะท้านร่างกายบิดเบี้ยว ร่างกายทั้ของพวกเขาถูกจำกัดด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัว ในที่สุดใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยเหงื่อพวกเขารู้สึกหวาดกลัวอย่างแท้จริง

“เป็นไปไม่ได้!” ซือกู่กรีดร้องออกมา

เป็นเพราะพวกเขาคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้ ยิ่งเข้าสู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่ายิ่งไม่มีผู้ใดสามารถเทียบเขาได้

แม้ว่าซือกู่และเกอกู่จะต่อสู้กัน แต่ก็ไม่มีความแตกต่างกันมากนักระหว่างทั้งสองไม่มีทางที่พวกเขาจะถูกจัดการอยู่เพียงฝ่ายเดียว!

หากพวกเขาต้องการที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ พวกเขาจะต้องจ่ายในราคาที่มากมายมหาศาล อย่างไรก็ตามคนๆนี้กลับปราบปรามพวกเขาอย่างง่ายดาย!

“พวกเจ้าเต็มใจจะคำนับข้าเป็นอาจารย์หรือไม่!” สือฮ่าวถามเพราะเขาสนใจสองคนนี้จริงๆ

"ท่านคือใคร?" เกอกู่ถามน้ำเสียงอ่อนลงมาก

หงหลง!

เกิดเสียงดังกึกก้องดังมาจากระยะไกล นกประหลาดตัวหนึ่งปรากฏตัวอยู่บนท้องฟ้า ร่างกายของมันร่างกายของมันถูกเผาไหม้ด้วยเปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์ มันคือหงส์เพลิงที่แท้จริงพลังการโจมตีของมันพุ่งเข้าหาสือฮ่าว

“ในที่สุดเจ้าก็ปรากฏตัว ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งของเจ้าจะพัฒนาขึ้นแล้ว” สือฮ่าวรำพึงเบาๆ

เปง!

เขาคลายมือปล่อยซือกู่และเกอกู่ไป พวกเขาเดินโซซัดโซเซไปข้างหลังใบหน้าซีดเซียวด้วยความหวาดกลัว

ในเวลาเดียวกันทุกคนก็เห็นสือฮ่าวกระโจนขึ้นไปบนหลังของนกยักษ์ตัวนั้นทั้งยังยืนอยู่บนนั้นอย่างมั่นคง

หงส์เพลิงที่แท้จริงตัวนั้นกรีดร้องออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว อย่างไรก็ตามหลังจากดิ้นรนอย่างหนักหน่วงสักพักมันก็ได้แต่ยอมรับชะตากรรมเท่านั้น

"เกิดอะไรขึ้น? ข้ากำลังฝันไปหรือเปล่า”

ทุกคนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย เหตุการณ์ชุดนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป

“นกตัวนั้นคือสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่า มันเป็นนกที่ถูกเลี้ยงดูโดยท่านปู่นกในตำนาน!”

เมื่อนกตัวนั้นบินจากไปก็มีคนมากมายอุทานออกมา

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมามีหลายคนที่ทราบถึงตัวตนของท่านปู่นกและผู้อาวุโสเหรียญเงิน พวกเขาคือผู้ปกครองของอาณาจักรแห่งความว่างเปล่านี้

นี่เป็นเหตุการณ์สำคัญ บุคคลที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันมีต้นกำเนิดแบบใด เขาถึงกับกล้าขี่หงส์เพลิงของท่านปู่นก? หรือมันมารับเขา?

บนหน้าผาอันยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งนกยักษ์ตัวนั้นบินลงมาที่นี่ ร่างกายของมันหดตัวลงอย่างรวดเร็ว บนยอดเขามีผู้อาวุโสอาวุโสคนหนึ่งนั่งอยู่ เขาคือท่านปู่นกคนเดิมในอดีตนั่นเอง

สือฮ่าวร่อนลงด้วยความตกใจเล็กน้อย รัศมีพลังของท่านปู่นกนั้นมืดมนอย่างยิ่งมันดูไม่เหมือนเมื่อก่อน !

"เจ้าคือใคร?" ท่านปู่ของนกถาม รัศมีแห่งความมืดที่แข็งแกร่งแผ่กระจายออกมา

“ดูเหมือนว่าอาการของพวกท่านสองคนจะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นใคร” สือฮ่าวถอนหายใจ

ย้อนกลับไปตอนนั้นทั้งสองคนก็มีท่าทีว่าจะลืมอดีตของตัวเองอยู่แล้ว เมื่อพวกเขาถูกปลุกโดยสือฮ่าวมันทำให้พวกเขาจดจำเรื่องราวของตัวเองได้บางส่วน

แต่ตอนนี้สภาพของพวกเขาแย่มากเผยให้เห็นด้านที่น่ากลัวไม่ได้มีลักษณะของเทพเจ้าอีกต่อไป

“ผู้อาวุโสเหรียญเงินอยู่ที่ไหน? ข้าคือฮวง!” สือฮ่าวตอบ

เขารู้แล้วว่าวิญญาณดั้งเดิมของทั้งสองอาศัยอยู่ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่ามาโดยตลอด

โดยไม่ทราบว่าร่างที่แท้จริงของพวกเขาอยู่ที่ไหนพวกเขาไม่สามารถกลับสู่ร่างของตัวเองได้นั่นเป็นเหตุผลทำให้พวกเขาลืมเลือนเรื่องราวในอดีต

“เป็นเจ้าจริงๆเจ้า…กลับมาแล้ว!” ดวงตาของท่านปู่ของนกลุกโชนด้วยความสดใสราวกับว่าเขาตื่นขึ้นมา รัศมีแห่งความมืดถดถอยความสว่างอันศักดิ์สิทธิ์และเป็นมงคลพุ่งขึ้นอีกครั้ง

สือฮ่าวระบายลมหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่คนๆนี้ไม่ลืมทุกอย่างเกี่ยวกับเขาไปด้วย

“ข้าเกือบลืมเจ้าไปแล้ว ตอนนี้ข้าตื่นขึ้นมาอีกครั้งแต่ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี” ท่านปู่นกกล่าว

“ข้ากลับมาที่นี่เพียงเพราะว่าต้องการญาณวิเศษอันล้ำค่าซึ่งท่านสัญญาว่าจะมอบให้”

"แน่นอนไม่มีปัญหา." ท่านปู่นกมีอารมณ์เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง เขาบอกกับสือฮ่าวว่าตราบใดที่ผู้อาวุโสเหรียญเงินกลับมา ทั้งสองคนก็สามารถปลดผนึกญาณวิเศษอันล้ำค่าเล่มนั้นมอบให้เขาได้ทันที

“ผู้อาวุโสเหรียญเงินอยู่ที่ไหน” สือฮ่าวถาม

ฮ่อง!

ทันใดนั้นเองท่านปู่นกก็คุณทำบางอย่าง ดูเหมือนเขาจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งดวงตาของเขาลุกโชนด้วยเปลวไฟ

“ตอนนี้ทุกอย่างลำบากเหลือเกิน” ท่านปู่นกถอนหายใจด้วยความเศร้าโศก

"เกิดอะไรขึ้น?" สือฮ่าวรู้สึกแปลกใจ

“เจ้ากลับไปไม่ได้มีใครบางคนตัดเส้นทางกลับไปของเจ้าเพื่อขังเจ้าไว้ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่า!” ท่านปู่นกกล่าว

เขาเป็นผู้ดูแลที่นี่ เขาสามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลงต่างๆของอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าได้ แม้กระทั่งรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอาณาจักรด้านบนซึ่งเชื่อมต่อกับที่นี่

ในอาณาจักรด้านบนประตูทั้งสองบานถูกปิดผนึกอย่างแน่นหนาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

นี่เป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างยิ่ง วิญญาณดั้งเดิมของสือฮ่าวไม่สามารถกลับไปได้เขาจะต้องติดอยู่ที่นี่ไปตลอดกาล

นั่นหมายความว่าการเชื่อมต่อระหว่างวิญญาณดั้งเดิมของเขาและร่างกายของเขาจะขาดหายไป

เมื่อเวลาผ่านไปร่างกายนั้นจะเหี่ยวแห้งและเน่าเปื่อยกลายเป็นซากศพ

“พวกเขากล้าปิดผนึกมันจริงๆ!” สือฮ่าวกล่าวอย่างเย็นชา

เรื่องนี้เขาเคยคิดไว้ก่อนแล้ว แต่ไม่นึกว่ามันจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วขนาดนี้

“เจ้าไม่กังวลเหรอ? เจ้าอาจจะเป็นเหมือนกับพวกเราร่างกายและวิญญาณดั้งเดิมสูญเสียการเชื่อมต่อไปตลอดกาล” ท่านปู่นกพูดพร้อมกับถอนหายใจ

“ท่านสองคนไม่ใช่ว่าเคยพูดมาก่อนหรือ? หากว่ามีความแข็งแกร่งมากพอก็สามารถบดขยี้ประตูเหล่านั้นเพื่อข้ามอาณาจักรไป” สือฮ่าวกล่าว

เขาพูดเช่นนี้เพราะเขามีความมั่นใจและปรารถนาที่จะทำลายประตูนั้นมานานแล้ว

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือเจ้ามาที่นี่เพียงเพราะจุดประสงค์ต้องการทำลายประตูพวกนั้น?” ท่านปู่ของนกตกใจมาก

“คนพวกนี้ร้ายกาจเกินไป ข้าต้องทุ่มเททุกอย่างหลังจากกลับไปแล้วข้าจะสังหารพวกมันให้หมด” สือฮ่าวกล่าว

แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะดูเรียบง่ายแต่ไอสังหารที่ถูกปลดปล่อยออกมานั้นสามารถสั่นสะเทือนทั้งสวรรค์และปฐพี