466 - ทัณฑ์สายฟ้าในเวลาที่เหมาะสม

1777 - ทัณฑ์สายฟ้าในเวลาที่เหมาะสม

การสังหารผู้ไม่ดับสูญเพื่อเป็นหนทางในการก้าวไปสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะนี้ต้องอาศัยความกล้าหาญมากแค่ไหน? มันทำให้ทุกคนใจสั่น

บนกำแพงเมืองจักรพรรดิหลายคนเฝ้าดูการต่อสู้ด้วยความมุ่งหวัง

เมิ่งเทียนเจิ้งกำลังจะตายในที่สุด อย่างไรก็ตามเขาได้ประกาศว่าเขาจะฆ่าผู้ไม่ดับสูญการทำเช่นนี้ก็เพื่อชดเชยความเสียใจของเขา แต่เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการปกป้องเมืองจักรพรรดิ์เป็นครั้งสุดท้าย

"ฆ่า!"

ในสวรรค์เบื้องบนการต่อสู้ครั้งใหญ่รุนแรงปะทุขึ้น

หลังจากสองร่างของเมิ่งเทียนเจิ้งรวมเข้าด้วยกันเขาก็ทะยานไปข้างหน้าพร้อมกับกระแทกหมัดออก

เปง!

มันเป็นเพียงแค่กำปั้นเดียว แต่สามารถบังคับให้ผู้ไม่ดับสูญปลิวกับหลัง

เป็นไปได้อย่างไร?ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นตกตะลึง บุคคลผู้นี้ผิดปกติมากเกินไป เป็นไปได้ไหมว่าเขาบรรลุความเป็นอมตะด้วยวิธีการอื่น?

หงหลง!

เมิ่งเทียนเจิ้งย่อตัวกระแทกกำปั้นออกไปอีกครั้งอย่างรวดเร็วแม้แต่ดวงดาวมากมายบนท้องฟ้าก็ยังสั่นสะท้าน รัศมีของแสงจากดวงดาวทั้งหมดที่ส่องออกมาถูกดูดกลืนเข้าไปในหมัดของเมิ่งเทียนเจิ้ง

ภายใต้เสียงเปิงในส่วนลึกของจักรวาลอันไกลโพ้นดวงดาวก็ระเบิดออกมาทีละดวง!

ตอนนี้ความเปล่งประกายที่ไม่มีที่สิ้นสุดปะทุขึ้นเมิ่งเทียนเจิ้งกล้าหาญเกินกว่าจะเปรียบเทียบได้ ร่างกายของเขาคล้ายกับหลุมดำกลืนกินพลังของดวงดาวที่ยิ่งใหญ่เหล่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้นแสงที่ปล่อยออกมาจากดวงดาวที่ระเบิดทั้งหมดก็ถูกดึงเข้าสู่หมัดของเขาก่อนที่จะปลดปล่อยมันออกไปกระแทกร่างกายของผู้ไม่ดับสูญคนนั้น

ภายใต้การโจมตีที่รุนแรงและเสียงดังกึกก้องความแข็งแกร่งของหมัดเมิ่งเทียนเจิ้งนั้นไม่มีที่เปรียบได้

หมัดของเขาทั้งสองเต็มไปด้วยเลือดจากฝ่ายตรงข้ามพวกมันชุ่มโชกอย่างน่าสยดสยอง

ในขณะเดียวกันในระหว่างขั้นตอนนี้ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนกระอักเลือดออกมาคำใหญ่

สำหรับเมิ่งเทียนเจิ้งเลือดไหลออกมาจากมุมริมฝีปากของเขาอย่างต่อเนื่อง แต่เขาดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีวันเบื่อหน่ายไม่กลัวการบาดเจ็บและทำการโจมตีที่รุนแรงต่อไป

"ฆ่า!"

ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นรู้สึกโกรธเส้นผมสีเงินของเขาโบกสะบัดไปมาอย่างวุ่นวาย ร่างกายของเขาเปล่งประกายราวกับว่าแสงสีเงินกำลังลุกโชน

มือทั้งสองข้างของเขาประสานอินพร้อมกับเปิดใช้งานญาณวิเศษประจำตระกูล

แสงอมตะที่กระจ่างใสกลืนกินร่างกายของเมิ่งเทียนเจิ้งในทันที

เมิ่งเทียนเจิ้งประสานอินเพื่อปลดปล่อยพลังหยินหยางให้สลายญาณวิเศษของผู้ไม่ดับสูญคนนั้นทำให้มันไม่สามารถสร้างอันตรายได้

เกียง!

คันธนูหักของเขาปรากฏขึ้นมันไม่ได้อยู่ในรูปแบบของคันธนูอีกต่อไป แต่กลายเป็นใบมีดโค้งสองอันที่คมเป็นพิเศษ พร้อมกันนั้นร่างกายของเขายังปลดปล่อยแสงสว่างเจิดจ้าออกมาอย่างไม่สิ้นสุด

เจีย!

ใบมีดจันทร์เสี้ยวบินออกไปตัดผ่านสวรรค์และปฐพีที่เต็มไปด้วยดวงดาวอย่างรุนแรงพลังแห่งความโกลาหลปั่นป่วนวุ่นวาย

เป้ง!

ใบมีดอันคมกริบที่ถูกสร้างขึ้นมาจากกฎแห่งธรรมชาติตัดผ่านร่างกายของผู้ไม่ดับสูญคนนั้นออกเป็นส่วนด้วยความเร็วที่สายตาไม่อาจตามทัน

ความโกรธพุ่งขึ้นในใจของผู้ไม่ดับสูญ เขาไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับบาดเจ็บสาหัสกับการต่อสู้กับบุคคลที่อยู่ในอาณาจักรบ่มเพาะที่ต่ำต้อยกว่า

ในตอนแรกเขาต้องการที่จะพยายามที่จะทำลายใบมีดนี้เพราะเขาเห็นแล้วว่ามันเป็นผลไม้เต๋าของเมิ่งเทียนเจิ้ง มันเป็นที่มาของพลังความแข็งแกร่งของเขา

เมื่ออาวุธนี้ถูกบดขยี้มันน่าจะกระตุ้นฟันเฟืองอันทรงพลังให้กับคู่ต่อสู้ของเขาเพราะนี่คืออาวุธที่ได้รับการเลี้ยงดูมาพร้อมกับชีวิตของคนๆหนึ่ง

อย่างไรก็ตามอาวุธนั้นดูเหมือนจะได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยพลังงานเซียนและอยู่ระหว่างการเปลี่ยนแปลงซึ่งสงสัยว่าตอนนี้กลายเป็นอาวุธในระดับขั้นเซียนไปแล้ว

ความพยายามของผู้ไม่ดับสูญล้มเหลวร่างกายของเขาถูกตัดออกจากกันครึ่งหนึ่ง เลือดทะลักออกมาเผาผลาญโดมท้องฟ้าด้วยเปลวไฟสวรรค์

บนกำแพงเมืองจักรพรรดิทุกคนตกตะลึง

เมิ่งเทียนเจิ้งสามารถทำร้ายผู้ไม่ดับสูญจนได้รับบาดเจ็บสาหัสจริงๆ? นี่เป็นเหมือนตำนานในตำนาน!

จิ!

ตอนนี้ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นกำลังรวบรวมพลังศักดิ์สิทธิ์มันกำลังหล่อเลี้ยงร่างกายเพื่อฟื้นฟูอาการบาดเจ็บเหล่านั้น

หงหลง!

แสงสีเงินพุ่งออกมาจากดวงตาของเขาอย่างรุนแรงคล้ายกับสายฟ้า เขาต้องการฆ่าเมิ่งเทียนเจิ้งอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามเมิ่งเทียนเจิ้งก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงแสงเซียนมากมายปะทุออกมาจากร่างกายของเขา ประตูทุกบานถูกเปิดออกส่งพลังศักดิ์สิทธิ์อันมากมายมหาศาลอย่างไร้ที่เปรียบออกมา!

ทำไม? ผู้ไม่ดับสูญรู้สึกสับสน แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีความพิเศษไม่น้อยแต่ก็ไม่มีทางที่คนผู้หนึ่งจะได้รับความเป็นอมตะมาด้วยวิธีนี้?

ฮ่อง!

เมิ่งเทียนเจิ้งระเบิดพลัง ประตูภายในร่างกายของเขากลายเป็นแหล่งที่มาของพลัง เขาเปิดใช้งานใบมีดรูปพระจันทร์โค้งทั้งสองพร้อมกับปลดปล่อยแสงเซียนอันเจิดจ้าโจมตีเข้าใส่ฝ่ายตรงข้าม

นี่คือเจตจำนงของเขามันรวบรวมความเสียใจทั้งชีวิตของเขาไว้ด้วยกัน เขาล้มเหลวเมื่อกำลังประสบความสำเร็จในการใช้ร่างกายเป็นเมล็ดพันธุ์

นั่นคือผลไม้เต๋าของเขามันเป็นร่างกายและจิตวิญญาณที่ถูกตัดขาดออกในตอนนั้น หลังจากชีวิตใกล้จะสูญสิ้นเขายังคงมุ่งมั่นเข้าสู่เส้นทางนี้

ในตอนแรกทั้งสองร่างรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเพื่อแสดงพลังโจมตีออกมาในระดับของสิ่งมีชีวิตอมตะ

น่าเสียดายที่การทำให้แก่นเทพปรากฏขึ้นก่อนเวลาเป็นการตัดเส้นทางของตัวเองมันเป็นการทำให้ผลไม้เต๋าของเขาได้รับความเสียหาย นี่เป็นเส้นทางอันเลวร้ายไม่สามารถย้อนคืนได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาสังหารผู้สูงสุดจากต่างมิติเป็นจำนวนมากโดยไม่มีเวลาในการฟื้นฟูอาการบาดเจ็บ สิ่งนี้ทำให้ท้ายที่สุดแล้วเขาต้องพบเจอกับความตาย

เกียง!

เต๋าอันยิ่งใหญ่ปะทะกันบนท้องฟ้า เมิ่งเทียนเจิ้งถูกกระแทกบินกลับหลังออกไปด้านนอก เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นก็ไม่ได้มีสภาพที่ดีกว่ากันมากเท่าไหร่ แขนข้างหนึ่งของเขาถูกตัดขาดจากใบมีดโค้งทั้งสองเล่ม โลหิตแก่นแท้สาดกระจายไปทั่วท้องฟ้านับเป็นเรื่องที่น่าหวาดกลัวอย่างแท้จริง

“ร่างกายเหมือนเมล็ดพืช!”

ผู้ไม่ดับสูญจากต่างมิติจ้องมองไปที่เมิ่งเทียนเจิ้ง เขามองเห็นประตูมากมายที่อยู่ในร่างของฝ่ายตรงข้าม มันทำให้เขานึกถึงตำนานบางก่อนที่ใบหน้าของเขาจะเต็มไปด้วยความจริงจัง

“เจ้าจะต้องตาย!” เขาตะโกนออกมาด้วยเสียงดังกึกก้อง ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอย่างเข้มข้น

ไม่มีใครคาดคิดว่าเมิ่งเทียนเจิ้งจะมีพลังมากขนาดนี้เขาเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตอมตะโดยไม่เสียเปรียบ แม้ว่าจะต่อสู้กันมานานพอสมควรแต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะพ่ายแพ้แม้แต่น้อย

ปู!

ร่างกายของเมิ่งเทียนเจิ้งถูกมือของผู้ไม่ดับสูญคนนั้นแทงทะลุ ร่างกายของเขาบินกลับหลังเลือดสีแดงย้อมไปทั้งท้องฟ้า

แม้ว่าผู้ไม่ดับสูญจะได้รับบาดเจ็บเช่นกัน แต่เขาก็ไม่ลังเลที่จะไล่ตามเมิ่งเทียนเจิ้งเพื่อตัดปัญหาร้ายแรงในอนาคต

อย่างไรก็ตามในขณะนี้มีบางอย่างที่น่ากลัวเกิดขึ้น คลื่นสายฟ้าอันยิ่งใหญ่กวาดไปทุกที่ในจักรวาลทำให้ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

เมิ่งเทียนเจิ้งจมอยู่ในสายฟ้ารัศมีความเป็นอมตะของเขาแผ่ออกมาทำให้ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์ต่างเต็มไปด้วยความตกตะลึง

“เขากำลังจะบรรลุความเป็นอมตะจริงๆ!” ผู้ไม่ดับสูญคนนั้นอุทานออกมาอย่างตื่นตระหนก เขาถอยหลังสองสามก้าวด้วยความกลัวเพราะเขาไม่ต้องการถูกดึงเข้าไปในบททดสอบแห่งสวรรค์

เส้นทางที่แตกต่างนี้สามารถทำให้เมิ่งเทียนเจิ้งก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งความเป็นอมตะได้อย่างแท้จริง มิหนำซ้ำความแข็งแกร่งของเขายังมากกว่าสิ่งมีชีวิตอมตะในระดับปกติ