451 - ความโกรธเกรี้ยว

1762 - ความโกรธเกรี้ยว

อา…

ทัวปาอู่หลงส่งเสียงคำรามราวกับสัตว์ร้าย เขาคลานขึ้นจากพื้น ร่างของเขาหายไปครึ่งหนึ่ง เขากรีดร้องออกมาอย่างไร้สติหางตาของเขาฉีดขาดจนมีโลหิตไหลซึมออกมา

นั่นคือคู่หมั้นของเขาพวกเขาเพิ่งคุยเรื่องการแต่งงานเมื่อไม่นานมานี้เอง การต่อสู้ครั้งใหญ่ใกล้จะจบลงแล้วแสงแห่งรุ่งอรุณปรากฏให้เห็นแล้วแต่ตอนนี้พวกเขาถูกพรากจากกันด้วยความตาย

“ฆ่า…”

ทัวปาอู่หลงคำรามด้วยความคุ้มคลั่ง เขาลากร่างกายที่เหลือเพียงครึ่งเดียวเข้าหาศัตรูโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว

ดวงตาของหงส์เพลิงทั้งสี่ของตระกูลเว่ยอีกสามคนล้วนเป็นสีแดงก่ำ แม้ว่าพวกนางจะเป็นผู้หญิงแต่ความดุร้ายของพวกนางนั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าชายชาตรีเลยแม้แต่น้อย

"ทุกคนกลับไปที่กำแพงเดี๋ยวนี้!"

สือยี่ทะยานออกมาขวางหน้าของพวกนางไว้ เขาปลดปล่อยดาบสองเล่มออกมาจากดวงตาเพื่อต้านทานศัตรูไว้ให้ทุกคน

สถานการณ์ตอนนี้ของผู้คนจากเมืองจักรพรรดินั้นเลวร้ายอย่างยิ่ง มีผู้เชี่ยวชาญรุ่นเยาว์ที่เป็นสหายของพวกเขาเสียชีวิตอย่างต่อเนื่อง หากพวกเขาไม่กลับเข้าไปในกำแพงให้เร็วที่สุด ในไม่ช้าทุกคนก็จะตายอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

“อา… น้องข้า” หญิงสาวสามคนที่เหลือของตระกูลเว่ยร้องไห้ออกมา พวกนางรู้ดีว่าสือยี่มีเจตนาดี ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำไปก็เพื่อสร้างโอกาสให้พวกนางล่าถอย

"กลับเดี๋ยวนี้!"

ในเวลานี้แม้แต่ราชันสิบสมัยและผู้อมตะที่ถูกเนรเทศ ก็เริ่มต้านไม่ไหวแล้ว พวกเขาคำรามออกมาก่อนที่จะค่อยๆถอยหลังกลับเข้าสู่เมืองจักรพรรดิ

“คนที่ครอบครองต้นไม้โลกและคนที่ถือเขาของมดเขาสวรรค์ไม่อาจปล่อยให้รอดชีวิตได้!” ผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดจากต่างมิติหลายคนไล่ตามสังหารพวกเขา

“ชาวเมืองจักรพรรดิทุกคนข้าจะให้โอกาสเจ้า หากชายผู้นั้นรับปากว่าจะไม่ใช้ออกด้วยต้นไม้โลก ข้าจะอนุญาตให้เขาต่อสู้กับข้าตัวต่อตัว ไม่เช่นนั้นทุกคนที่อยู่ที่นี่จะต้องตายอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง!” ผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดคนหนึ่งคำรามออกมา

สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ไม่มั่นใจอย่างยิ่งโดยเชื่อว่าสาเหตุที่ราชันย์สิบสมัยสามารถฆ่าเซ่าหมิงได้ก็เป็นเพราะเขามีสมบัติชั้นเซียนซึ่งทำให้เขาไร้คู่เปรียบในรุ่นเดียวกัน

“มีคนมากมายที่นี่หากเจ้ามีปัญญาเจ้าก็ฆ่าให้หมด” ราชันย์สิบสมัยกล่าวอย่างเย็นชา พร้อมกับโจมตีออกด้วยต้นไม้โลกอย่างรุนแรง

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ตายซะเถอะ!”

ในเวลานี้มีเสียงคำรามดังขึ้นมันเป็นรัศมีพลังที่แผ่ออกมาอย่างน่ากลัวในระยะไกล เขาคือผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดที่มาพร้อมกับตรีศูล

“อาวุธครึ่งเซียน?” ผู้คนจากเมืองจักรพรรดิสะท้านหวั่นไหวด้วยความหวาดกลัว

ตรีศูลนั้นน่ากลัวมาก แม้ว่ามันจะไม่ใช่อาวุธชั้นเซียนที่แท้จริง แต่ระดับของมันก็ใกล้มากแล้ว เพียงแค่รัศมีของมันก็สามารถทำให้ทะเลทรายอันยิ่งใหญ่ปั่นป่วน

หงหลง!

ราชันย์สิบสมัยและผู้อมตะที่ถูกเนรเทศลงมือพร้อมกันโดยใช้ออกด้วยของวิเศษในมือของพวกเขาโจมตีเข้าใส่อาวุธชิ้นนั้นอย่างรุนแรง โดยไม่เปิดโอกาสให้ฝ่ายตรงข้ามได้ทำตั้งตัว

สายฟ้าสีทองสาดกระจายไปทุกที่ด้วยพลังโจมตีที่สามารถทำให้สวรรค์และปฐพีให้พังทลายได้!

ในเวลาเดียวกันลูกศรสีเขียวก็พุ่งออกมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง ริ้วแสงสีดำของมันลากยาวอย่างน่าสยดสยอง

ปู!

อี่อี้จากสำนักปราชญ์เป็นคนที่โชคร้ายคนนั้น ร่างกายและวิญญาณดั้งเดิมของเขาถูกระเบิดออกจากกันเสียชีวิตทันที

จิ!

สายธนูสั่นอีกครั้งความว่างเปล่าถูกทำลาย ลูกศรอีกลูกพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

อา…

หลานเซียนกรีดร้องอย่างอนาถ หญิงสาวที่มีพลังเซียน 3 เส้นร่างกายถูกฉีกออกจากกันอย่างรุนแรง แม้ว่านางจะมองเห็นศรลูกนี้ได้อย่างชัดเจนแต่พลังของนางก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้นางป้องกันตัวเองได้

เมล็ดพันธุ์ศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้น มันหมุนวนอย่างรวดเร็วพร้อมห่อหุ้มวิญญาณดั้งเดิมของนางหลบนี้ออกจากสนามรบโดยไม่ลังเล

นั่นเป็นเมล็ดพันธุ์โบราณที่สมบูรณ์แบบ!

เมล็ดพันธุ์นี้รักษาชีวิตของนางไว้ได้อย่างเฉียดฉิว

การคุกคามของนักธนูที่อยู่ในระยะไกลคนนั้นน่าหวาดกลัวอย่างแท้จริง เขายิงสังหารอัจฉริยะรุ่นเยาว์จากเมืองจักรพรรดิอย่างต่อเนื่อง

ทุกคนหวั่นไหวรีบป้องกันตัวอย่างรวดเร็ว

การต่อสู้ครั้งนี้จบลงอย่างน่าสังเวชของทั้งสองฝ่าย ในฟังต่างมิตินั้นเสียทายาทของตระกูลจักรพรรดิไปหลายคนรวมทั้งผู้เ****วชาญรุ่นเยาว์จากตระกูลราชาอีกมากมาย

ในฝั่งของเมืองจักรพรรดิอัจฉริยะรุ่นเยาว์จำนวนไม่น้อยที่ถูกนักธนูคนนั้นยิงสังหาร

ปู!

จากการไล่ล่าอย่างไม่หยุดพักทำให้หงส์เพลิงของตระกูลเว่ยอีกคนหนึ่งเสียชีวิตทันที ศีรษะของนางถูกตัดออกดวงตาเบิกกว้างด้วยความไม่เต็มใจ แต่วิญญาณดั้งเดิมของนางก็ถูกบดขยี้ไปตั้งแต่ดาบเล่มนั้นตวัดลงมา

ผู้เชี่ยวชาญรุ่นเยาว์ของต่างมิติยังคงไล่ล่าอย่างโหดเหี้ยม ความแค้นที่สุมในอกของพวกเขานั้นยากที่จะลบล้างออก

สือยี่หยุดที่จะถอยหนี เดิมทีเขาต้องการที่จะช่วยเหลือหงส์เพลิงที่เหลืออีกสามคนของตระกูลเว่ย แต่หนึ่งในนั้นยังคงตายที่นี่ต่อหน้าต่อตาของเขา

"ฆ่า!"

หงหลง!

บนท้องฟ้ามีเสียงอู้อี้ดังขึ้นอย่างน่ากลัวสุดขีด

ราชันย์สิบสมัยและผู้อมตะที่ถูกเนรเทศร่วมมือกันทำลายอาวุธวิเศษของผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดคนนั้น

ปู!

สองคนนี้ดุร้ายมาก เมื่อพวกเขาเห็นสหายตายอย่างอนาถอย่างต่อเนื่องพวกเขาก็เข่นฆ่าจนตาแดงฉาน

ปู!

สมบัติล้ำค่าสองชิ้นที่สอดประสานกันปลดปล่อยรัศมีศักดิ์สิทธิ์ระเบิดผู้ผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองขั้นสูงสุดคนนั้นจนแหลกสลายเป็นละอองเลือด

“รีบถอย!”

พวกเขาคำรามออกมาก่อนจะโจมตีรั้งท้ายเพื่อปกป้องทุกคนให้กลับสู่เมืองจากจักรพรรดิ

หงหลง!

ในอีกทางหนึ่งสายฟ้าหลายหมื่นเส้นก็เทลงมาใส่ร่างของสือฮ่าวและเฮ่าเฟิงทำให้พวกเขาจมอยู่ในทะเลสายฟ้ายิ่งใหญ่

ทั้งสองคนฉีกยิ้มให้กันอย่างดุเดือด

ต้องบอกว่าบททดสอบแห่งสวรรค์ครั้งนี้ทำให้สือฮ่าวประสบปัญหาใหญ่หลวง

เป็นเพราะบททดสอบแห่งสวรรค์นี้มีพลังมากเกินไปมันส่งสายฟ้าออกมาโจมตีร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่องโดยไม่หยุดพัก

เฮ่าเฟิงก็รู้สึกทนไม่ได้เช่นเดียวกันแต่เขาไม่ได้เป็นผู้อัญเชิญสายฟ้าพวกนี้ลงมาทำให้เขาสามารถหลบออกนอกรัศมีสายฟ้าได้อย่างง่ายดาย

"ฆ่า!"

สือฮ่าวที่แบกรับทัณฑ์สายฟ้านับหมื่นเส้นพุ่งเข้าหาผู้เชี่ยวชาญรุ่นเยาว์จากต่างมิติทำให้ความสูญเสียของพวกเขามีมากมายมหาศาล

อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันเฮ่าเฟิงก็ไม่น้อยหน้า เขาใช้โอกาสนี้ในการสังหารอัจฉริยะจากฝั่งของเมืองจักรพรรดิอย่างต่อเนื่อง

นี่เป็นภัยคุกคามประเภทหนึ่ง ตราบใดที่สือฮ่าวกล้าที่จะฆ่าสิ่งมีชีวิตของอีกฝ่ายเขาก็จะใช้วิธีการของเขาเพื่อไล่ตามอัจฉริยะเหล่านั้น

“หยุดเขาไว้ให้ข้า!”

สือฮ่าวส่งเสียงคำรามไปยังราชันสิบสมัยและผู้อมตะที่ถูกเนรเทศเนื่องจากพวกเขาทั้งสองมีอาวุธชั้นเซียนอยู่ในมือ

หงหลง!

ราชันสิบสมัยและผู้อมตะที่ถูกเนรเทศก็มีความเด็ดขาดไม่น้อย เขาปลดปล่อยอาวุธสังหารของตัวเองพุ่งลงมาขวางหน้าเฮ่าเฟิงไว้

เมื่อสบโอกาสสือฮ่าวก็ชักนำสายฟ้านับหมื่นเส้นทะยานเข้าหาผู้ฝึกฝนรุ่นเยาว์จากต่างมิติ เขาต้องการสังหารทุกคนที่ข้ามสวรรค์อเวจีมาที่นี่ในวันนี้