408 - เบื้องหลังที่แท้จริง

1719 - เบื้องหลังที่แท้จริง

ต้องเข้าใจว่าก่อนหน้านี้วัวป่าสีทองตัวนี้มีความหยิ่งผยองอย่างมาก สายตาที่มันมองลงไปยังสิ่งมีชีวิตของเมืองจักรพรรดิเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

แต่ตอนนี้ร่างกายของมันสั่นสะท้านอยู่ที่พื้น มันกรีดร้องออกมาอย่างน่าสังเวช

กองทัพของทั้งสองฝ่ายต่างก็ตกตะลึง ผู้เชี่ยวชาญลึกลับผู้นี้น่ากลัวเกินไปเขาทรงพลังทัดเทียมกับเทพเจ้า นี่เป็นการยั่วยุประเภทหนึ่งและการยั่วยุครั้งนี้มุ่งไปที่จักรพรรดิอันหลานอย่างไม่ต้องสงสัย

ต่อหน้าต่อตาเจ้าของ คนผู้นั้นถึงกับกล้าที่จะลงมือต่อสัตว์ขี่ของเขานี่มันเป็นการดูถูกเหยียดหยามมากแค่ไหน?!

ใครกล้าที่จะยั่วยุจักรพรรดิผู้ไร้ความปราณี? แต่คนพวกนี้ยังกล้าทำมากกว่านั้นเสียอีก!

บนกำแพงเมืองจักรพรรดิผู้คนมากมายต่างกำหมัดแน่นหัวใจของพวกเขาพองโตด้วยความตื่นเต้น พวกเขาได้แต่หวังว่าผู้แข็งแกร่งคนนี้จะสามารถเตะรถศึกคันนั้นให้บินออกไปในเท้าเดียว!

“เจ้าควรรู้ว่าเราไม่สามารถต่อสู้กันได้ ถ้าเราทำอย่างนั้นจริงๆห้วงเวลานี้และโลกที่อยู่เบื้องหลังเจ้าทั้งสองจะมีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่” อันหลานกล่าวลักษณะภายนอกของเขายังคงสงบอยู่

ด้านหลังเขากลุ่มผู้เชี่ยวชาญต่างมิติล้วนกำหมัดแน่น พวกเขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับผลลัพธ์นี้ เหตุใดบรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ถึงไม่ลงมือสังหารคนผู้นี้โดยตรง!

แม้แต่ผู้คนจากเมืองจักรพรรดิ์ก็ยากที่จะสงบสติอารมณ์พวกเขาทุกคนต่างก็กลั้นหายใจ นั่นเป็นถึงจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญ! เขาถูกยั่วยุกดดันถึงระดับนี้แล้ว!

ขาของสัตว์ขี่ของเขาถูกหักต่อหน้าต่อตา แต่อันหลานผู้ยิ่งใหญ่ก็ยังพยายามอดกลั้น?

“สวรรค์อเวจีถูกทำลายกลายเป็นช่องว่างของมิติขนาดใหญ่แต่โชคดีที่มันเพียงเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น การบาดเจ็บของสัตว์ขี่ของข้าถือว่าไม่ได้รับผลกระทบมากนักแต่หากเจ้ายังคิดจะลงมือมันจะทำให้สถานการณ์เลยเถิดมากเกินไป!”

ฮ่อง!

ในขณะนี้รถศึกคันนั้นเปล่งประกายด้วยพลังแห่งความโกลาหล

ในชั่วพริบตานั้นโลกทั้งใบก็สว่างไสว

อันหลานปรากฏตัวออกมาแล้ว!

หลายคนลืมตาไม่ขึ้นร่างกายของเขาเจิดจ้ามากเกินไป ทุกคนเพียงมองเห็นร่างลางๆของสิ่งมีชีวิตรูปร่างมนุษย์คนหนึ่งซึ่งถือเมืองจักรพรรดิดั้งเดิมไว้ในเมืองซ้าย ส่วนมือขวาของเขาถือหอกสวรรค์สีทอง!

หอกนั้นแพรวพราวเกินกว่าอาวุธเซียนทุกชนิดที่ผู้คนจากทั้งสองกองทัพเคยเห็นมาตลอดชีวิต

หอกนี้คืออาวุธที่สังหารมดเขาสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่ และราชาอมตะของเก้าสวรรค์อีกคนหนึ่ง

ก่อนหน้านี้มันแสดงให้เห็นถึงพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งทำให้สิ่งมีชีวิตจากเก้าสวรรค์หวาดกลัวมาจนถึงทุกวันนี้

อันหลานปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ร่างกายของเขามีความสดใสจนไม่สามารถมองได้ด้วยตาเปล่าเช่นเดียวกับหอกสีทองที่อยู่ในมือขวาของเขา

“ข้าจะฆ่าเจ้า ก่อนที่ข้าจะกลับไป” ราชาสวรรค์คนนั้นถอนหายใจเบาๆ แต่เขารู้ดีว่าเขาไม่มีโอกาสที่จะทำเช่นนั้น

คำพูดเหล่านี้ทำให้ทุกคนตกใจ!

ผู้คนมากมายบนกำแพงเมืองจักรพรรดิรู้สึกตื่นเต้น การกดขี่ข่มเหงนี่มันโอหังมากแค่ไหน? เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ไม่มีใครเทียบได้จริงๆ

วัวป่าสีทองตัวนั้นทำตัวหยิ่งยโสมองทุกคนราวกับมดปลวก

แต่นั่นเป็นเพราะชื่อเสียงของอันหลานจึงทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะลงมือกับมัน

อย่างไรก็ตามคำพูดง่ายๆของราชาสวรรค์ผู้นี้กลับทำให้ผู้คนมากมายรู้สึกว่าเขาต้องทำได้อย่างแน่นอน

นี่จึงเป็นสิ่งที่เรียกว่าฟ้าถล่มลงมา คนผู้นี้มีความสามารถในการสังหารราชาอมตะได้จริงๆ!

ผู้คนจากอีกฟากหนึ่งตกตะลึงกองทัพที่ยิ่งใหญ่สั่นคลอนไม่กล้าจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาได้ยิน คนคนนั้นหยิ่งยโสมากเกินไปเขาถึงกับกล้ากล่าวคำเหล่านี้ออกมา

“งั้นก็อย่าลังเลอีกต่อไป แม้ว่ามือข้างหนึ่งของข้าจะถือเมืองจักรพรรดิ์เมืองนี้ไว้ ต่อให้หลังของข้าถูกกดดันโดยพลังจากสวรรค์อเวจี แต่ตัวข้าอันหลานก็เป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดไม่มีผู้ใดเทียบได้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน!”

อันหลานเผยยิ้มจางๆด้วยความมั่นใจ !

บนพื้นทรายที่เหลืองอร่ามวัวป่าตัวนั้นรีบรักษาตัวเองอย่างรวดเร็ว มันรู้สึกหวาดกลัวจริงๆว่าหากผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองคนนี้ต่อสู้กันตัวมันซึ่งอยู่ในบริเวณนั้นจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

โชคดีที่ราชาสวรรค์คนนั้นไม่ได้ให้ความสนใจมันแม้แต่น้อย พลังความกดดันของเขาจึงไม่ได้แผ่ออกมาในทิศทางของมัน!

“นี่เป็นเรื่องที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆ จะฆ่าหรือไม่ฆ่า?” คนๆนั้นพูดกับตัวเองราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

สิ่งนี้ทำให้จิตใจของทุกคนตึงเครียดในทันที เขาจริงจังมากแค่ไหน?

“ถ้าเจ้าจะต่อสู้ก็อย่าลังเลตอนนี้เวลาของเจ้าเหลือไม่มากแล้ว หากไม่ต้องการก็กลับไป ในอนาคตพวกเราจะได้พบกันอีกครั้งแน่นอน!” อันหลานกล่าว

"ทำไม?"

ทางด้านหลังสิ่งมีชีวิตต่างมิติล้วนมึนงงไม่เข้าใจ พวกเขาต้องการให้อันหลานลงมือในตอนนี้

ด้านหลังกองทัพอันยิ่งใหญ่มีแสงสีทองเจิดจ้าพร้อมกับการปรากฏตัวของซือถู!

เขากล่าวเบาๆว่า“พวกเขาทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในช่วงเวลาเดียวกัน หากทำการลงมือต่อสู้กันจริงๆจักรวาลอันยิ่งใหญ่นี้อาจจะถูกทำลายในพริบตา!”

ซือถูอธิบายเรื่องนี้ให้คนของเขาเข้าใจ เขาเชื่อว่าไม่มีทางที่จะเกิดการต่อสู้ขึ้นได้ทั้งสองฝ่ายต่างแสดงความยับยั้งชั่งใจ

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีศัตรูอยู่ในห้วงเวลาอื่นเช่นกัน” อันหลานพูดขึ้นอีกครั้ง เขามองไปที่อีกฝ่ายเพราะร่างกายของคนๆนั้นเต็มไปด้วยเลือด บางส่วนมาจากศัตรูบางส่วนมาจากตัวเขาเอง

แท้จริงแล้วในร่างกายของผู้เชี่ยวชาญที่ไม่มีใครเทียบได้ก็ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย เขามีพลังมากขนาดนี้แต่เขาก็ยังบาดเจ็บทุกคนสามารถมองเห็นได้ว่าคู่ต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งมากแค่ไหน

“นี่เป็นวิธีเดียวที่จะสามารถสังหารราชาอมตะในตลอดการเดินทางไปตามแม่น้ำแห่งกาลเวลาของข้า” ผู้เชี่ยวชาญลึกลับคนนั้นหัวเราะเบาๆ

ในเวลานี้บนกำแพงเมืองจักรพรรดิมีใครบางคนที่กำลังหลั่งน้ำตาด้วยความเศร้าเสียใจและความกังวล

นางคือเย่ชิงเซียน ทุกคนรู้ว่านางอยู่ในเมืองจักรพรรดิ์แต่ปกตินางแทบไม่ค่อยปรากฏตัวจึงไม่มีใครรู้ว่านางกำลังทำอะไรอยู่

มีบางคนบอกว่านางมักจะได้รับการบ่มเพาะในความสันโดษ

แม้ว่าสือฮ่าวจะถูกส่งไปยังอีกด้านหนึ่งนางก็ไม่ปรากฏตัว

แต่วันนี้นางปรากฏตัวขึ้นและมองไปยังราชาสวรรค์ที่อยู่บนหม้อด้วยความคิดถึงและโหยหา

ร่างกายของนางไม่มั่นคงพร้อมที่จะล้มได้ทุกเมื่อ เห็นได้ว่าความรู้สึกของนางในตอนนี้ปั่นป่วนมากแค่ไหน

“เราสองคนอยู่ในห้วงเวลาที่ต่างกันไม่มีทางเปลี่ยนแปลงอะไรได้เลยและข้าก็ไม่สามารถทำอะไรได้” ชายลึกลับถอนหายใจเบาๆ!

เขาหันกลับมาขณะที่ยืนอยู่บนหม้อและกล่าวว่า“ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ข้าข้ามแม่น้ำแห่งกาลเวลามาฆ่าเจ้า น่าเสียดายที่ข้าถูกกำหนดให้ไม่สามารถลงมือด้วยตนเอง

อย่างไรก็ตามข้าได้เตรียมตัวมาเป็นอย่างดีแล้ว ก่อนหน้านี้เมื่อข้ายังเป็นเด็กข้าได้ค้นพบโลหิตโบราณหยดหนึ่งซึ่งมีความคล้ายกันกับโลหิตแก่นแท้ของข้าเป็นอย่างมาก ข้าไม่คิดว่าเมื่อข้าข้ามมาอีกครั้งมันจะตามข้ามาด้วย”

โลหิตหยดเดียว?

ทำไมเขาถึงพูดเรื่องพวกนี้ นี่เป็นคำเตือนหรือไม่?

บนกำแพงเมืองจักรพรรดิเซียนสาวร่างกายสั่นสะท้าน

นางจำได้ว่าในการต่อสู้ระหว่างอัจฉริยะสามพันแคว้นก่อนหน้านี้ สือฮ่าวได้ค้นพบโลหิตแห่งชีวิตของเซียนโบราณมิหนำซ้ำเขายังได้มันมาครองอีกด้วย

ในเวลานั้นเซียนสาวและสือฮ่าวได้ค้นพบหม้อใบหนึ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายกับหม้อของผู้เชี่ยวชาญคนนี้อย่างยิ่งเพียงแต่ว่ามันมีขนาดเล็กกว่าเท่านั้น

โลหิตเซียนโบราณตกลงมาจากหม้อเล็กๆใบนั้นนั่นเอง

ดวงตาของเซียนสาวเป็นประกายใบหน้ารูปไข่เงยขึ้นเล็กน้อยนางมองไปในทิศทางของสือฮ่าวด้วยความตกใจ

สีหน้าของนางจริงจังเป็นอย่างยิ่ง แม้ว่านางจะค่อนข้างมั่นใจแต่ก็ไม่กล้ากล่าวออกมาเพราะเรื่องนี้น่าเหลือเชื่อเกินไปจริงๆ!

หยดเลือดนั้นมันเป็นของสือฮ่าว? หัวใจของงานเต้นระรัวจนแทบไม่สามารถควบคุมได้

บนกำแพงเมืองสถานการณ์ในปัจจุบันของสือฮ่าวค่อนข้างแปลกประหลาด

สายตาของเขายังมองเข้าไปในทะเลทรายอันยิ่งใหญ่อย่างไรก็ตามมันเหม่อลอยราวกับว่าเขาไม่มีสติเหลืออยู่

อย่างไรก็ตามหากมองอย่างระมัดระวังจะเห็นว่าดวงตาที่ว่างเปล่าของเขานั้นดูลึกล้ำเป็นอย่างมาก ราวกับว่ามันสามารถดูดวิญญาณของใครบางคนเข้าไปได้

เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเขา? เหตุไฉนเขาจึงได้เหม่อลอยถึงขนาดนี้เซียนสาวรู้สึกตกใจ?

ในตอนนี้จิตวิญญาณของสือฮ่าวกำลังล่องลอยกลับสู่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอาณาจักรเซียนโบราณในตอนที่เขาต่อสู้กับอัจฉริยะ สามพันแคว้น!

แม้แต่สือฮ่าวเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น วิญญาณของเขาดูเหมือนจะออกจากร่างบินผ่านห้วงเวลาที่แตกต่างกันไปทีละแห่งท่องไปทั่วสวรรค์โดยไม่มีที่สิ้นสุด

เหนือศีรษะของเขาพลังเซียนทั้งสามเส้นของเขาถูกบางสิ่งบางอย่างหล่อเลี้ยงจนล้นทะลักออกมากลายเป็นดอกไม้เต๋าสามดอก