403 - โลหิตสาดกระจายไปทั่วสวรรค์
1714 - โลหิตสาดกระจายไปทั่วสวรรค์
อันหลานสงบนิ่งมากและน่ากลัวอย่างแท้จริง เขาใช้มือเพียงข้างเดียวแต่สามารถปิดผนึกเมืองจักรพรรดิ์ดั้งเดิมไว้ทั้งหมด
ไม่ว่าแสงเซียนจะเทลงมาอย่างไรก็ยังไม่สามารถบังคับมือนั้นกลับได้
เมืองจักรพรรดิ์ดั้งเดิมไม่สามารถทำอะไรเขาได้แม้ว่าทุกคนจะต่อต้านอย่างสุดกำลัง!
พวกเขาทำอะไร? บนกำแพงเมืองจักรพรรดิ์ทุกคนต่างตกตะลึง เมืองในตำนานปรากฏตัวขึ้น แต่ก็ยังไม่สามารถหยุดยั้งความปรารถนาของราชาอมตะอันหลานได้!
“ตราบใดที่เมืองนี้ยังคงตั้งอยู่เราก็จะสู้ต่อไป! ฆ่า!”
ในเวลานี้มีผู้เฒ่าหลายคนปรากฏตัวในเมืองโบราณ พวกเขาปลดปล่อยเสียงคำรามที่เคร่งขรึม ตอนนี้พวกเขาล้อมรอบกองไฟกองหนึ่งไว้ กองไฟกองนี้ถูกจุดขึ้นจากโครงกระดูกผู้อมตะ
พวกเขาวางแผนที่จะทำลายตัวเองไปพร้อมกับศัตรู!
ฮ่อง!
เมืองโบราณส่องแสงเจิดจรัสโดยเฉพาะใจกลางของเมือง ริ้วแห่งสวรรค์ล้นออกมาทะลุผ่านใจกลางสวรรค์อเวจีทำให้เกิดพลังทำลายล้างอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
บนกำแพงของเมืองจักรพรรดิ์สือฮ่าวนิ่งเงียบ แต่หัวใจของเขาเต้นแรงด้วยความเจ็บปวด เขารู้ว่าราชาองค์เดียวที่เหลืออยู่ในเมืองกำลังเผาไหม้ตัวเอง
ผู้อ่อนแอและผู้ชราทั้งหมดรวมไปถึงเจ็ดราชันย์คนสุดท้ายกำลังลากร่างอันเหี่ยวเฉาของพวกเขาพยุงเมืองโบราณ เพื่อให้สามารถใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ครั้งสุดท้ายของสวรรค์อเวจีให้ทำลายอันหลาน!
หงหลง!
สวรรค์อเวจีกำลังลุกไหม้ปลดปล่อยพลังเซียนปกคลุมท้องฟ้า กลายเป็นเปลวไฟรูปเกลียวพุ่งลงมาจากด้านบนด้วยความรุนแรง
กฎเต๋าของสวรรค์อเวจีทีเป็นเหมือนสายรุ้งของเทพเจ้าทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางอยู่ด้านหน้า!
ในขณะนี้มีราชโองการห้าฉบับปรากฏอยู่ข้างหลังอันหลานอย่างต่อเนื่อง รัศมีพลังที่น่าหวาดหวั่นถูกปลดปล่อยออกมาปิดผนึกโลกทั้งใบ!
โลกทั้งใบดูเหมือนจะถูกสร้างขึ้นใหม่อีกครั้งและได้รับการขัดเกลาอย่างรุนแรงจนสวรรค์พังทลายปฐพีแยกออกจากกันเป็นสิ่งที่น่ากลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
ราชโองการทั้งห้าฉบับล้วนมีพลังของจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญห้าคน!
ประกาศิตทั้งห้าพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าก่อตัวเป็นมือที่ยิ่งใหญ่ห้ามือโจมตีเข้าใส่สวรรค์อเวจีอย่างรุนแรงพร้อมกับมือข้างนั้นของอันหลาน
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกิดขึ้นในฝั่งของสวรรค์อเวจีการต่อสู้แบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนนอกจะหยั่งรู้ได้ แต่ทุกคนล้วนทราบดีว่าพลังระดับนี้ไม่เคยมีมาก่อนทั้งในอดีตปัจจุบันและอาจจะรวมถึงอนาคตด้วย!
คนปกติไม่สามารถเข้าใจได้เพราะนี่เป็นการเผชิญหน้ากันระหว่างผู้ที่อยู่ในระดับสูงสุดของจักรวาล
หลังจากนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็ดำมืดไป สนามรบถูกปกคลุมไปด้วยพลังแห่งความโกลาหล
หลังจากที่เวลาผ่านไปนานพอสมควรทุกคนต่างเฝ้ารอใจจดใจจ่อ จิตวิญญาณของพวกเขาเริ่มแข็งกระด้าง จากนั้นโลกก็สงบลงทัศนียภาพค่อยๆถูกเปิดเผยออกมา
ทะเลทรายอันยิ่งใหญ่ยังคงอยู่ไม่ถูกทำลาย
เพียงเพราะว่าอันหลานไม่ต้องการสร้างความเดือดร้อนให้กับผู้ไม่เกี่ยวข้องซึ่งแน่นอนว่าเป็นผู้คนจากดินแดนของเขา กองทัพต่างมิติหลายพันล้านไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย
ทางด้านเก้าสวรรค์ทุกคนตัวสั่นมีเงาสีดำปกคลุมอยู่ในหัวใจของพวกเขา
เป็นเพราะไม่ใช่แค่อันหลานแต่ราชโองการทั้งห้าฉบับนั้นเป็นตัวแทนของจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญคนอื่นๆ พวกเขาลงมือพร้อมกันเพื่อต่อสู้กับเต๋าอันยิ่งใหญ่ของสวรรค์อเวจี
ในทันใดนั้นสวรรค์อเวจีก็เงียบลงราวกับว่าทุกอย่างหยุดนิ่ง
ราชโองการทั้งห้ายังคงปิดผนึกสวรรค์อเวจีอย่างแน่นหนาจนไม่สามารถขยับได้
มือข้างนั้นของอันหลานยังคงบีบคั้นเข้าใส่เมืองจักรพรรดิ์เดิมด้วยความรุนแรง โลกดูเหมือนจะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ
ที่ใจกลางเมืองโบราณเคยมีลำแสงขนาดยักษ์ แสงนี้ดูเหมือนจะส่องสว่างไปชั่วนิรันดร์สามารถผสานเข้ากับเจตจำนงของสวรรค์อเวจีได้ แต่ตอนนี้มันถูกหยุดลงแล้ว
ทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว
ราวกับว่าโลกนี้เข้าสู่สภาวะเงียบสงบ
อย่างไรก็ตามทุกคนรู้ดีว่าสถานการณ์นี้จะพังทลายไม่ช้าก็เร็ว เมื่อเวลานั้นมาถึงโลกก็จะแตกสลายยุคอันยิ่งใหญ่นี้ก็จะถึงคราวสิ้นสุดลง!
บนกำแพงเมืองจักรพรรดิ
เด็กกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้น พวกเขาหลั่งน้ำตาอย่างเงียบๆมองไปที่เมืองบนท้องฟ้า พวกเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เด็กเหล่านี้สัมผัสได้ถึงความผันผวนของเมืองที่พวกเขาอาศัยอยู่ก่อนหน้านี้ด้วยความหวาดกลัว พวกเขาร้องไห้อ้อนวอนขอให้คนจากชนเผ่าตระกูลหินผามาขอร้องให้ผู้เชี่ยวชาญของเมืองพาพวกเขามาที่นี่
ในที่สุดพวกเขาก็ถูกพามาแล้ว
เด็กๆทุกคนร้องไห้พึมพำ“ตระกูลของเรา”
แม้ว่าอายุของพวกเขาจะไม่มาก แต่พวกเขาก็รู้ทุกอย่าง นับจากวันนี้เป็นต้นไปมันจะเป็นการแยกจากกันชั่วนิรันดร์!
อา…
ในอากาศบนเมืองโบราณนั้นผู้อาวุโสที่มีแขนข้างเดียวคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น
ร่างกายของเขาเหี่ยวเฉาจนแทบจะยืนไม่ไหวแต่ในสายตาของทุกคนเขาคือผู้ที่แข็งแกร่งมากที่สุดและยิ่งใหญ่มากที่สุดอย่างแท้จริง
เขาร่วมกับผู้อาวุโสคนอื่นๆแบก 'กระดูก' ที่ลุกเป็นไฟของผู้ไม่ดับสูญที่ด้านหน้าของกำแพงเมืองทุ่มเข้าใส่มือของอันหลาน
ร่างกายของพวกเขาถูกไฟลุกท่วมคล้ายกับแมงเม่าที่บินเข้าสู่กองเพลิงโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว
พวกเขาต้องการทำลายความสมดุลที่เกิดขึ้นนี้โดยการใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อจุดไฟกระดูกของผู้ไม่ดับสูญ เปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นพลังงานของเมืองเพื่อใช้ในการโจมตีมือของอันหลาน
“ท่านปู่!”
“ท่านปู่!”
บนกำแพงเมืองจักรพรรดิเด็กๆกลุ่มนั้นกรีดร้องออกมาราวกับว่าหัวใจของพวกเขากำลังถูกฉีกกระชาก
คนเหล่านี้ไม่ใช่ปู่ของพวกเขาแต่ทุกคนปฏิบัติกับพวกเขาเหมือนกับหลานของตัวเอง แม้ว่าพวกท่านจะดูเข้มงวดแต่เด็กๆก็สัมผัสได้ถึงความเมตตาและความรัก
นี่คือกลุ่มผู้อาวุโสที่ร่างกายพิการมานานพลังศักดิ์สิทธิ์ภายในร่างกายของพวกเขาแทบจะสูญสลายไปหมดสิ้นแล้ว
อย่างไรก็ตามแม้ว่าร่างกายของพวกเขาจะใกล้สูญสลาย แต่หัวใจของพวกเขาก็ไม่ยอมแพ้ไม่เคยหวาดกลัวต่อความตายแม้จะเป็นการต่อสู้กับจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญก็ตาม
พวกเขายังคงบากบั่นต่อสู้ด้วยความกล้าหาญแม้ว่าจะมีหลายคนที่เสียชีวิตอย่างต่อเนื่อง แต่พวกเขาจะไม่หยุดจนกว่าคนสุดท้ายจะล้มลง!
ในเมืองจักรพรรดิ์เดิม ไม่มีใครสักคนที่ไม่ได้ต่อสู้
ดวงตาของสือฮ่าวเริ่มพร่ามัว เขาเฝ้าดูผู้อาวุโสเหล่านั้นปกป้องโลกใบนี้ด้วยความกล้าหาญโดยที่ตัวเขาไม่สามารถทำอะไรได้!
ปู!
ดอกไม้ไฟบนท้องฟ้าเป็นสีเลือด แม้ว่าพวกเขาจะทำได้ค่อนข้างดี แต่มีหรือที่พวกเขาจะสามารถต่อต้านความแข็งแกร่งของบุคคลระดับราชาอมตะได้
ผู้อาวุโสเหล่านั้นถูกมือขนาดใหญ่ของอันหลานบดขยี้จนตายเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วท้องฟ้า ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ไม่สามารถทำอันตรายมือข้างนั้นได้แม้แต่น้อย
กระดูกที่ถูกเผาไหม้ของผู้ไม่ดับสูญมากมายกระเด็นตกลงมาจากเมืองที่อยู่กลางอากาศ! ผู้อาวุโสแขนเดียวและผู้อาวุโสคนอื่นภายในเมืองล้วนถูกสังหารจนหมดสิ้น
“ท่านปู่!”
“ไม่! ท่านปู่!”
บนกำแพงเมืองจักรพรรดิ เด็กๆกลุ่มนั้นร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกเสียใจ
บรรพบุรุษของพวกเขาเสียชีวิตหมดสิ้นแล้ว!
ทะเลทรายอันกว้างใหญ่เงียบงันลงไปทันที บนกำแพงเมืองจักรพรรดิ์กลุ่มเด็กๆล้มลงกับพื้นจิตใจแตกสลายโหยหวนด้วยความเศร้าโศก
แต่สิ่งนี้ไม่ได้เปลี่ยนความเชื่อมั่นและความมุ่งมั่นของพวกเขาแม้แต่น้อย
คนที่ตายไปแล้วย่อมไม่สามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกพวกเขารู้เรื่องนี้ดี
“ท่านปู่!” เสียงสะอื้นที่เปล่งออกมาอย่างแผ่วเบาทำให้สายตาของผู้คนจำนวนมากในจักรพรรดิเริ่มหมองเศร้า
ขณะที่พวกเขาเฝ้าดูจุดจบของผู้ที่อ่อนแอและแก่ชราหัวใจของพวกเขาก็เต้นรัวด้วยความโกรธแค้น
