ตอนที่ 48
ตอนที่ 48
“คนทั้งยี่สิบเอ็ดคนเหล่านี้ไม่ได้รับการประกันว่าจะอยู่ข้างพวกเรา พวกเขาจะต้องได้รับการสังเกตการณ์ระยะหนึ่ง” หลิงจางกล่าว
ฟู่ไฉเหวยไม่เข้าใจ "เจ้ายังต้องการจะทำต่อหรือไม่"
หลิงจางพยักหน้า
" ข้าต้องการฝึกทหารยามเพื่อที่พวกเขาจะได้มีความสามารถในการต่อสู้เมื่อเจอกลุ่มโจร"
ฟู่ไฉเหวยประหลาดใจ
"เจ้าต้องการให้ทหารเหล่านี้ต่อสู้กับโจร? "
“ขอรับ” หลิงจางตอบ
“เจ้าจะทำเรื่องอันตรายเหรอ?” เมื่อเทียบกับสิ่งอื่น ๆ นางกังวลเป็นอย่างแรกว่าหลิงจางจะทำอะไรที่อันตราย ดังนั้นนางจึงค่อนข้างไม่เห็นด้วย
" ไม่ใช่ว่าข้าต้องการทำอะไรที่อันตราย แต่ตอนนี้ตระกูลหลิงนั้นอันตรายมาก เราได้กระตุกหนวดตระกูลเจียและยังหาเรื่องต่อแม่ทัพจางชง คนเหล่านี้ไม่ใช่คนชอบธรรมดังนั้นเพื่อกำจัดพวกเขา เราจะใช้กลและอุบายทุกรูปแบบตอนนี้ครอบครัวของเราเป็นหนามยอกอกของพวกเขา เพื่อจัดการกับเราใครจะรู้ว่าพวกเขาจะใช้วิธีการที่ชั่วร้ายแบบไหน เหตุผลที่พวกเราต้องฝึกฝนองครักษ์ ก็เพื่อรักษาความปลอดภัยเพิ่มเติมให้กับตระกูลหลิงด้วยเช่นกัน วันหนึ่งพวกเขาอาจจะได้สู้กันจริงๆ "หลิงจางกล่าว
เมื่อเร็ว ๆ นี้มีการเคลื่อนไหวในจวน นางชัดเจนมากเกี่ยวกับสิ่งที่พ่อสามี สามีและหลานชายของนางกำลังจะทำ
“แต่เจ้าจะฝึกพวกเขาได้อย่างไร มีคนเพียงไม่กี่คนที่จะฝึกพวกเขาให้มีความแข็งแกร่งเพื่อต่อสู้กับกลุ่มโจรได้” ฟู่ไฉเหวยถาม
หลิงจางตอบว่า
"ข้ามีรูปแบบอยู่ เพียงแต่ต้องหาอาจารย์มาช่วย"
"รูปแบบ รูปแบบใด เจ้าเรียนรู้จากที่ใด "
“มีอะไรเหรอ?” ขณะที่หลิงเจ่าเหวินกลับมาเขาเห็นภรรยาของเขานั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับคิ้วขมวดจากการใช้ความคิดและถามด้วยความสับสน "มีอะไรเกิดขึ้นที่จวนหรือไม่? "
"ไม่มีอะไรเกิดขึ้นในจวน แต่เป็นจางเอ๋อร์" เมื่อเห็นว่าสามีของนางกลับมาแล้วนางก็รีบเดินไปต้อนรับเขา
“ท่านพี่รู้ไหมว่าจางเอ๋อร์เรียนวรยุทธ์มาจากไหน”
"? " ใบหน้าของหลิงเจ่าเหวินเปลี่ยนไปเมื่อเขาถามฟู่ไฉเหวย
"เขาพูดอะไรกับเจ้า! "
ฟู่ไฉเหวยตกใจกับปฏิกิริยาของเขา "ไม่มีอะไร "
ใบหน้าของหลิงเจ่าเหวินดูจริงจังมาก เขานึกย้อนไปถึงพี่ชายและพี่สะใภ้ของเขาที่หายไปรวมทั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน
"ไม่ใช่ว่ามีปัญหา แต่เรื่องนี้ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำไม่กี่คำ รอจนกว่าข้าจะกลับมาเล่าให้ฟัง" หลิงเจ่าเหวินกล่าว
"เพิ่งกลับมา ท่านจะไปไหน" ฟู่ไฉเหวยถาม
“ข้าจะไปคุยกับจางเอ๋อร์” หลังจากที่หลิงเจ่าเหวินพูดจบเขาก็เดินไปไกลแล้ว
ความกังวลปรากฏขึ้นบนใบหน้าของนางทันที
ในอีกด้านหนึ่งหลิงจางกำลังอยู่ในห้องหนังสือของเขา ตรวจสอบรายชื่อผู้คุ้มกันที่เหลืออย่างระมัดระวัง เขาบันทึกสถานที่กำเนิดและภูมิหลังโดยประมาณของทุกคนและเตรียมที่จะปล่อยให้เซี่ยเฟิงไปตรวจสอบในวันพรุ่งนี้
“คุณชายใหญ่ นายท่านรองมาขอรับ” เซี่ยเฟิงตะโกนจากภายนอก
ในเวลานี้มันควรจะเป็นอารองที่เพิ่งกลับมาจากศาล ทำไมถึงมาหาเขาด้วยความรีบร้อนขนาดนี้?
หลิงจางรีบวางรายชื่อชื่อลงในมือของเขาและเดินออกไป
ทันทีที่เขาออกมาเขาเห็นหลิงเจ่าเหวินเดินเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจัง
“จางเอ๋อร์อารองมีเรื่องด่วนจะถาม”
จากนั้นหลิงจางก็มองไปที่เซี่ยเฟิง
“ออกไป อย่าปล่อยให้ใครเข้ามารบกวน”
เซี่ยเฟิงพยักหน้า "ขอรับ"
หลังจากเข้าไปในห้องหนังสือกับหลิงเจ่าเหวินหลิงจางถามอย่างเป็นห่วง
"ท่านอามีอะไรเร่งด่วนเกิดขึ้นหรือขอรับ? "
หลิงเจ่าเหวิน ยืนนิ่งและมองไปที่หลิงจางอย่างเคร่งขรึม
"ข้าได้ยินเรื่องที่เจ้าบอกอาหญิงของเจ้าในวันนี้ เจ้าจำรูปแบบที่แม่ของเจ้าเคยสอนได้หรือไม่? "
มันก็เลยเป็นเรื่องนี้ หลิงจางมีความคิดอยู่ในใจเขาจึงพยักหน้าเพื่อยอมรับว่า
"ใช่ขอรับ ข้าจำได้แล้ว"
"เมื่อไหร่" หลิงเจ่าเหวินจ้องที่เขา
“ มันเป็นความฝันนั้นเองขอรับ หลังจากที่ข้าฝันจู่ๆ ก็จำได้แม่ของข้าเคยสอนฉันมาก่อน หลิงจางตอบ
“วันนั้นในตระกูลเจียเหรอ?” หลิงเจ่าเหวินถาม
“ขอรับ และข้าก็ลองสร้างแบบง่ายๆ ในวันนั้นด้วย” หลิงจางกล่าวและบอกกับหลิงเจ่าเหวินโดยละเอียดเกี่ยวกับวิธีที่เขาสร้างรูปแบบความคิดที่เรียบง่ายและได้รับผลที่น่าอัศจรรย์
หลิงเจ่าเหวินมองด้วยความไม่พอใจ
“เจ้าควรจะบอกอารองตั้งแต่เนิ่นๆ เก็บเป็นความลับได้อย่างไร?
“มันเกิดขึ้นกะทันหัน มีคนพยายามจะจู่โจมข้า แต่ภาพรูปแบบที่ท่านแม่สอนก้เข้ามาในหัว ทำให้ข้าโต้กลับการจู่โจมกะทันหันได้ แต่ร่องรอยทั้งหมดที่ข้าทิ้งไว้ถูกทำลายและไม่มีใครเห็น” หลิงจางตอบ
เมื่อหลิงเจ่าเหวินได้ยินดังนั้นเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเมื่อเขาจำได้ว่าทำไมเขาถึงมาหาหลิงจางสีหน้าของเขาก็กลับมาจริงจังอีกครั้งเมื่อเขาจ้องไปที่หลิงจาง
"เจ้าค่อนข้างกล้าหาญ กล้าที่จะใช้มันโดยประมาทเจ้ายังกล้าที่จะซ่อนมันจากครอบครัวของเจ้าด้วย! "
