335- อิสรภาพ

1645 - อิสรภาพ

หลังจากเกิดเรื่องราวขึ้นมากมายจึงมีผู้ไม่ดับสูญคนหนึ่งอาสาออกไปขอคำชี้แนะ เป็นผลให้คนรับใช้ชราออกมาจากภูเขา

หมาป่าชราตัวนั้นเอ่ยถึงคำพูดที่อันหลานเคยพูดก่อนหน้านี้ซึ่งทำให้เกิดความปั่นป่วนมากมายในภายหลัง

ผู้ไม่ดับสูญหลายคนจึงร่วมกันเขียนราชโองการพร้อมกับถ่ายทอดผ่านต้นไม้โลกให้ทุกคนได้รับทราบ

เป็นเพราะพวกเขากลัวว่าจะมีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับฮวงก่อนที่คำสั่งจะถูกถ่ายทอดออกไปอย่างทั่วถึง

แม้ว่าหลายวันที่ผ่านมาจะเกิดเรื่องขึ้นมากมาย แต่พวกเขาก็ได้พยายามเต็มที่ในการช่วยเหลือฮวงจนสำเร็จ หลังจากนี้พวกเขาไม่ต้องการให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก

“เจ้าหนูเจ้าปลอดภัยแล้ว” ผู้สูงสุดตระกูลจักรพรรดิคนนึงกล่าวขึ้นมา

แต่ถึงกระนั้นเมื่อสายตาของพวกเขามองไปที่สือฮ่าวก็เปลี่ยมไปด้วยความสงสาร การตกเป็นเป้าหมายของราชาอมตะไม่ใช่เรื่องดีอย่างแน่นอน!

ในวันนั้นมีสองสามตระกูลที่ถูกกำชับอย่างหนักแน่นว่าไม่ได้รับอนุญาตให้แตะต้องฮวง

แน่นอนว่าตระกูลเหล่านี้ล้วนแต่เป็นตระกูลที่มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะกำจัดฮวง ไม่ว่าจะเป็นเพราะอัจฉริยะของตระกูลหรือผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองถูกสังหาร

สือฮ่าวค่อนข้างประหลาดใจ วิกฤตของเขาได้รับการแก้ไขเช่นนี้

คำสั่งนั้นรุนแรงมากโดยกล่าวว่าผู้ที่ต่อต้านสิ่งนี้จะต้องเผชิญกับ 'การทำลายล้างตระกูล'!

นี่ไม่ใช่แค่การลงโทษคนๆเดียว หากพวกเขาทำร้ายฮวงอีกครั้งมันจะเกี่ยวข้องกับตระกูลของพวกเขาทั้งหมด

สือฮ่าวไม่ได้ถูกส่งเข้าไปในคุกน้ำดำอีก เพราะทุกคนไม่ปรารถนาที่จะให้เขาถูกทรมานในตอนนี้

ในขณะเดียวกันเขาก็ไม่ได้ถูกส่งกลับไปที่สถาบันเทพสงครามเช่นกัน เพราะทุกคนที่นั่นไม่สามารถต่อต้านเขาได้ ถ้าเขาถูกส่งไปที่สถาบันอีกครั้งมันก็จะอันตรายเกินไปสำหรับคนอื่นๆ

เมื่อไม่นานมานี้เขาได้กระตุ้นให้เกิดความวุ่นวายจนนำไปสู่การเสียชีวิตของผู้เชี่ยวชาญรุ่นเยาว์กว่าร้อยคน ตัวเขาจึงถือเป็นสิ่งมีชีวิตอัปมงคลอย่างยิ่ง!

ท้ายที่สุดในเมื่อไม่มีทางเลือกอื่นสือฮ่าวจึงถูกปล่อยตัวให้เป็นอิสรภาพ!

ไม่มีใครคาดคิดว่าฮวงจะสามารถท่องโลกอันยิ่งใหญ่โบราณนี้ได้อย่างอิสระ

แน่นอนว่ามีรอยประทับอย่างน้อยหกแห่งที่หลงเหลืออยู่บนร่างกายของเขา รอยประทับเหล่านี้ก็เพื่อทำให้บุคคลสำคัญสามารถสัมผัสได้ว่าเขาอยู่ที่ไหนและเกิดอะไรขึ้น

พวกเขาไม่กล้าใช้ตราประทับวิญญาณเพราะมีโอกาสที่สือฮ่าวจะได้รับอันตราย แต่เลือกที่จะสลักรอยประทับไว้ในร่างกายของเขาแทน

“สหายน้อยตอนนี้เจ้ามีแผนแบบไหน?” ผู้สูงสุดคนหนึ่งถามอย่างเป็นมิตร

“โลกโบราณนี้กว้างใหญ่เต็มไปด้วยดินแดนแห่งความลับ ข้าอยากไปเยี่ยมชมภูเขาและแม่น้ำที่สวยงามเหล่านั้น รวมไปถึงเมืองราชาทั้งหลายที่ข้ายังไม่มีโอกาสได้ไป” สือฮ่าวตอบอย่างใจเย็น

แน่นอนว่าสือฮ่าวออกเดินทางเพียงลำพัง

เมื่อข่าวแพร่กระจายออกไปสิ่งนี้ก็ก่อให้เกิดความโกลาหลเป็นอย่างมาก ไม่มีใครคาดคิดว่าความวุ่นวายจะจบลงเช่นนี้

แต่ถึงกระนั้นก็มีสิ่งมีชีวิตมากมายที่รู้สึกไม่ยินยอมพร้อมใจเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะผู้ที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับสือฮ่าวมาตั้งแต่แรก

แม่น้ำสีดำทะมึนไหลผ่านหลายแสนลี้มันกว้างใหญ่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เมื่อมันไหลผ่านภูมิประเทศที่ได้ระดับมันก็นิ่งและเคลื่อนตัวผ่านไปเงียบๆทำให้ทุกคนรู้สึกกดดัน

อย่างไรก็ตามเมื่อมาถึงภูมิประเทศที่มีความสูงชันเมื่อมันเคลื่อนตัวผ่านไปก็จะมีความคุ้มคลั่งราวกับการอาละวาดของมังกรที่แท้จริง

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือไม่ว่ามันจะสงบหรือรุนแรงหินดินและพืชที่อยู่ข้างๆก็เป็นน้ำแข็งทั้งหมด

นี่คือแม่น้ำหยินใหญ่ที่อุดมไปด้วยพลังหยินสามารถปิดผนึกดินแดนทั้งสองฟากฝั่งได้!

วันนั้นเรือเล็กๆลำหนึ่งก็ลอยอยู่กลางแม่น้ำ มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือลำนั้นพร้อมกับท่องเที่ยวอย่างอิสระเสรี

“เด็กคนนี้มีจิตใจที่เข้มแข็งจริงๆ ถึงเขาจะเป็นนักโทษรอการประหาร แต่เขาก็ยังมีอารมณ์ที่จะเพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์”

“แล้วใครกันล่ะที่ให้อิสระเขา” มีคนล้อเลียน

“นี่เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น ในท้ายที่สุดแล้วเขาจะไม่มีจุดจบที่ดีพวกเจ้าก็รู้อยู่!”

ระหว่างทางมีสิ่งมีชีวิตมากมายที่จ้องมองสือฮ่าว บางตัวก็ถึงขั้นปลดปล่อยเจตนาสังหารออกมา

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขาคิดถึงราชโองการอมตะ พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะทำผลีผลามเพราะกลัวว่าจะนำภัยมาสู่ตระกูลของตัวเอง!

เป็นเวลาแปดหรือเก้าวันแล้วที่สือฮ่าวล่องเรือมาตามสายน้ำ ในสายตาของคนนอกเขาดูผ่อนคลายและสงบนิ่งมาก เขามุ่งหน้าไปยังดินแดนโบราณของของตระกูลราชาต่างๆ พร้อมกับเพื่อนเพลินไปตามขุนเขาและแม่น้ำ

เขาปฏิบัติตัวเหมือนนักท่องเที่ยวจริงๆ

ในที่สุดก็มีสิ่งมีชีวิตมากมายที่ล่องเรือติดตามเขาไปเพื่อจะดูว่าท้ายที่สุดแล้วเขาจะไปที่ไหน

อย่างไรก็ตามสือฮ่าวเพิกเฉยต่อพวกเขาทั้งหมด โดยไม่คำนึงถึงความเป็นปรปักษ์และภัยคุกคามใดๆเลย

สิ่งมีชีวิตมากมายที่ติดตามเขาแม้จะเต็มไปด้วยเจตนาร้าย แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาจะทำอะไรได้?

ในที่สุดก็มีผู้คนมากมายที่เลิกล้มไปกลางคัน มีเพียงคนบางส่วนเท่านั้นที่อยากรู้อยากเห็นว่าเขาจะเดินทางไปที่ไหนจึงยังคงติดตามต่อไป

บนแม่น้ำสีดำที่ยิ่งใหญ่สือฮ่าวไม่มีหวาดกลัวต่อความหนาวเย็นแม้แต่น้อย เขานั่งเรือลำเล็กและเริ่มออกหาปลา!

ด้วยเสียงฮัวเขาจับสัตว์ร้ายสีดำที่มีหัวเป็นมังกรวารีและมีลำตัวเป็นปลาชนิดหนึ่ง มันอ้าปากที่เปื้อนเลือดพยายามจะกัดเขา

อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นไม่นานเปลวไฟเซียนก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า สือฮ่าวผ่าท้องของสัตว์ร้ายและเริ่มย่างมันเป็นกับแกล้ม

“บัดซบ!…เจ้าหนูคนนี้ช่างไร้กังวลจริงๆ ชีวิตของเขากำลังจะจบลงไม่ช้าก็เร็วแต่เขาก็ยังกินได้อยู่?”

สิ่งมีชีวิตจำนวนมากมึนงง แต่หลังจากเห็นเรื่องแบบนี้หลายวันเข้า พวกเขาจึงเริ่มมีความรู้สึกเฉยชาถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังคงติดตามอยู่ไม่ห่าง

เมื่อสือฮ่าวกำลังจะออกจากแม่น้ำใหญ่ทุกคนก็ตกใจ เป็นเพราะมีคลื่นขนาดใหญ่ซัดขึ้นไปบนท้องฟ้า แม่น้ำหยินใหญ่สีดำสาดกระเซ็นไปทุกทิศทุกทาง

หลังจากนั้นทุกคนก็สามารถมองเห็นปลาสีดำตัวยักษ์ที่มีความยาวมากกว่าหมื่นจ้างว่ายไปตามแม่น้ำหยินใหญ่

สือฮ่าวออกจากแม่น้ำหยินใหญ่เข้าสู่หุบเขาแห่งหนึ่ง ว่ากันว่ามีผู้อมตะคนหนึ่งที่ต่อสู้กับจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้และถูกฝังไว้ในภูเขาแห่งนี้

ร่างกายของเขามีสายเลือดของอีกาทองคำ เมื่อเขาตายแสงเปลวไฟอันร้อนแรงจากวิญญาณดั้งเดิมของเขาก็แผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างภายในรัศมีหนึ่งแสนลี้

นั่นจึงเป็นเหตุผลให้ดินแดนแถบนี้กลายเป็นที่รกร้างไม่มีแม้แต่ต้นไม้ใบหญ้างอกเงย เหลือเพียงเปลวเพลิงที่ร้อนระอุยังคงเผาไหม้มานานนับล้านปี

สือฮ่าวยืนอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน เขาตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความระมัดระวัง

หลังจากสองวันผ่านไปร่างกายของเขาก็ปะทุขึ้นด้วยความสดใสที่พร่างพราว จากนั้นเขาก็ประสานอินด้วยวิชาบางอย่างพร้อมกับโจมตีออกไปอย่างรุนแรง

“สหายน้อยคนนี้รู้แจ้งในเต๋าหรือเปล่า? อย่าบอกนะว่าที่เขาออกเดินทางครั้งนี้ก็เพื่อค้นหาเต๋าของตัวเอง?” สิ่งนี้ทำให้ผู้คนมากมายตกตะลึง

แม้ในสถานการณ์แบบนี้ฮวงก็ยังไม่ยอมแพ้? เขาไม่กังวลกับชีวิตของตัวเอง แต่มุ่งมั่นในการบ่มเพาะแทน!

เมื่อสือฮ่าวออกจากเทือกเขาเปลวเพลิงสวรรค์ เขาก็มุ่งหน้าไปทางตะวันตกเข้าสู่ดินแดนโบราณที่อุดมไปด้วยพลังเซียนที่ไม่เสื่อมคลาย สถานที่แห่งนี้เงียบสงบตลอดเวลาไม่มีใครกล้าเข้าไป

“นี่คือ…ดินแดนของผู้ใด?” สือฮ่าวหันมาถามกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังด้วยความสงสัย

“มันคือ…ที่พำนักของจักรพรรดิแดง!”

หลังจากที่พูดจบกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังก็แตกฮือกันออกไปอย่างรวดเร็ว

จักรพรรดิแดงเป็นคนที่สังหารราชาอมตะด้วยอาวุธที่ชั่วร้ายอย่างไม่มีใครเทียบ ชื่อเสียงของเขาในโลกนี้ยิ่งใหญ่เกินไป!

อย่างไรก็ตามในระหว่างการต่อสู้ครั้งนั้นมันทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ดังนั้นเขาจึงไม่เคยออกมาจากอาณาจักรของตัวเองอีกเลย

มีข่าวลือว่าเขากำลังรักษาอาการบาดเจ็บ แต่ผู้คนไม่น้อยกลับเชื่อว่าเขาเสียชีวิตไปแล้ว

ฮวงมาที่นี่จริงๆ หวังว่าเขาคงไม่บุกเข้าไป?

แค่ก!

ทันใดนั้นก็มีเสียงไอดังขึ้น มันมาจากชายชราชุดสีเทา เขาเดินเข้ามาและพูดว่า“นี่คือดินแดนแห่งความสันโดษของจักรพรรดิแดงเป็นสถานที่ที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้”

เขาต้องให้คำเตือนฮวง แม้ว่าเขาจะติดตามมาเท่านั้นแต่เขาก็ไม่ได้เป็นหนึ่งในผู้ที่มีความเป็นปรปักษ์ เขาต้องการที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของผู้ไม่ดับสูญด้วยกลัวว่าฮวงจะทำตามใจจนนำอันตรายมาสู่ตัวเอง

จักรพรรดิแดงได้ชื่อว่าเป็นผู้ที่ชั่วร้ายมากที่สุดในสองโลก

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ปรากฏตัวออกมาหลายล้านปีแล้ว แต่เขาก็ยังคงเป็นที่จดจำของผู้คนในโลกนี้เสมอ