King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 307 ข้อเสอนของทารอน
ตอนที่ 307 ข้อเสอนของทารอน
“ครับ ข้าตัดสินใจไปแล้ว”
ทารอนเอามือกุมขมับทันทีเมื่อได้ยินคำตอบ
“เฮ้อ~ ให้มันได้แบบนี้สิไม่ได้ต่างจากแม่เจ้าตอนสมัยเป็นเด็กเลย”
ในระหว่างที่ทารอนกำลังอยู่ในท่าทางหนักใจผมก็พยุงร่างกายตัวเองลุกออกจากเตียง ตรงไปยังเหยือกน้ำที่วางอยู่ใกล้ๆ เพราะตามที่คิดยังก็ไงก็ต้องคุยกับทารอนยาวแน่นอน… ไม่สิ! ถ้าเข้าเรื่องเลยอาจจะจบเร็วก็ได้เพราะทางผมเองก็ไม่มีเวลามาเสียตรงนี้ด้วย
อึก!
อึก!!
ได้ดื่มน้ำหลังตื่นนอนนี่มันเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ
แต่
ถ้าไม่มีหมอนี่มาปลุกตั้งแต่เช้าก็คงจะดี ในระหว่างกำลังดื่มน้ำผมก็เบนสายตาไปทางทารอนเล็กน้อยรอให้หมอนั่นพูดอะไรต่อแต่ก็ยังไม่พูดอะไรออกมา ทำให้ผมต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเอง
“เอาตรงไหนก่อนดีครับ”
“นี่เจ้ายังมาถามอีกเหรอ สมองระดับเจ้ามันก็สมควรคิดได้เองไม่ใช่หรือไง” เหมือนกำลังโดนด่าว่าโง่อยู่เลยแฮะ เหอะๆ “การที่เจ้าไม่ให้ข้าเข้าพบก็เป็นเพราะกลัวข้าจะมาทำให้รำราญละสิ”
โห่ว!
ถูกด้วยรู้ตัวแบบนี้แล้วยังจะเข้ามาอีกนะ อยากตอบแบบที่คิดจริงๆ
“เอาเป็นว่าเจ้าต้องยกเลิกคำสั่งบ้าบอนี่ก่อนเลย บุก? พวกเราไม่มีความจำเป็นต้องทำอะไรแบบนั้นเพราะถ้าพวกเราปะ-”
“ปล่อยให้พวกนั้นสู้กันเองจนอ่อนแรกแล้วเข้าไปเสียบ …ท่านกำลังจะพูดแบบนี้สินะ”
“…” ทารอนมองผมด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ซึ่งท่าทางแบบนั้นแปลว่าผมไม่ได้พูดผิด
เงียบไปสักพักทารอนก็ยังไม่พูดอะไรออกมาผมเลยต้องเริ่มก่อนอีกครั้ง
“ถ้าจะพูดเรื่องนั้นท่านช่วยฟังที่ข้าจะพูดหน่อยก็แล้วกัน อันดับแรกเลยต่อให้พวกนั้นสู้กันกลุ่มต่อต้านก็คงสู้เผ่ามังกรไม่ได้หรอกแล้วก็คงสร้างความเสียหายไม่เท่าไหร่ ยิ่งไปกว่านั้น การที่ให้พวกเผ่ามังกรยึดทวีปได้มันก็ไม่ใช่ผลดีเท่าไหร่ด้วยเพราะข้าวางแผนเอาชนะด้วยอย่างอื่นไม่ได้ด้วยกำลังรบ”
“หะ!!!”
“ท่านฟังไม่ผิด ตอนนี้ยังบอกไม่ได้เพราะต้องไปดูสถานการณ์ที่นั่นด้วยว่ามันเป็นยังไง อีกอย่างตามที่ท่านเข้าใจที่ตอนนี้กำลังของกลุ่มต่อต้านและทหารของพวกเรายังไงก็สู้ไม่ได้ถ้าปะทะกับเผ่ามังกรที่เพียงทหารปกติก็พลังตำนานขั้นสูงสุด”
ทารอนยังคงเงียบและตั้งใจฟัง
เงียบแบบนี้มันทำให้อธิบายง่ายจริงๆ
“เพราะแบบนั้นแหละข้าเลยสั่งบุกแล้วคิดจะสู้แบบสงครามยืดเยื้อ อีกอย่างตอนนี้ทวีปเดเชียก็เป็นเพียงทวีปเดียวที่ยังไม่โดนเก็บเกี่ยวบนโลก จากข้อมูลที่ข้าได้มา”
“แล้วมันยังงะ- เดี๋ยวก่อนนะ! ถ้ามันเป็นแบบที่เจ้าบอกก็หมายความว่าถ้าพวกเรา…”
“ท่านเข้าใจถูกต้องแล้วท่านลุง เป็นแบบนี้ท่านยังคิดว่าข้าตัดสินใจผิดอีกไหม”
หลังอธิบายจนเห็นภาพแบบเลื่อนลาง ทารอนก็ทำหน้าคิดหนักสายตามองลงต่ำ ส่วนเรื่องที่บอกว่าทวีปที่ยังไม่โดนเก็บเกี่ยวก็เป็นเรื่องจริงเพราะตามข้อมูลทวีปนี้มันเป็นทวีปที่อ่อนแอที่สุดพวกเผ่ามังกรเลยไม่ได้สนใจอะไรมากขนาดนั้น
ถึงแม้ว่าทายาทของราชามังกรจะอยู่ที่นี่ก็เถอะ เหอะๆ
แต่ว่า เวลานี้มันไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้วเพราะผมได้เพิ่มความแข็งแกร่งให้พวกทหารไป ในตอนนี้ถ้าเอาตามตรงมาตรฐานของประเทศนี้ก็เป็นลองเพียงทวีปลึกลับแห่งนั้น เท่านั้นเอง
“เข้าใจแล้วดรารอน์”
หลังยืนคิดหนักสักพักทารอนก็ตอบออกมาจนได้
“ครับ ถ้างั้นเรามาเข้าอีกเรื่องของธานอสเลยแล้วกะ-”
“เดี๋ยวก่อนเลยเรื่องนั้น” ทารอนชูมือมาด้านหน้าเพื่อหยุดผมเอาไว้ก่อนที่จะได้พูดจบ “เอาไว้สงครามกับพวกนั้นจบแล้วค่อยคุยก็ได้เพราะทางข้าก็กำลังวางแผนอยู่”
“ท่านแน่ใจเหรอว่าจะวางแผนคนเดียว”
ทารอยแสยะยิ้มแล้วยืดอกทันทีเมื่อผมถามไป
“เจ้าคิดว่าข้าคนนี้เป็นใคร หึหึ!”
เห็นทารอนมั่นใจแบบนี้ผมก็คงไม่ต้องทำอะไรมากเพราะไม่ว่ายังไงสะผมเองก็ไม่ได้อยากยุ่งเรื่องหลังชนะสงครามนักหรอก เรื่องหลังจากนั้นพวกทารอนและผู้นำทั้งห้าประเทศคงต้องจัดการกันเอง
เพราะแบบนั้น
ปล่อยไปแล้วกัน…
“เข้าใจแล้วครับ เอาแบบท่านว่า”
“อ่า”
คุยจบทารอนก็เดินออกจากห้องไป
ส่วนผมก็เริ่มแต่งตัวโดยสวมชุดเกราะสีทองที่พวกทหารเตรียมเอาไว้ให้ แต่ว่า ที่สีทองมันไม่ได้มีแค่ชุดเกราะนี่สิ ขนาดขวานศึกของผมมันยังเป็นสีทองเลย
ทำไมต้องสีทองกันนะ?
ถึงจะยังแปลกใจอยู่แต่ผมก็ต้องทำใจแล้วเริ่มแต่งตัว
…
….
…..
เมื่อเดินออกมาจากมาเต็นท์ก็เจอทาร์เลียที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว สภาพร่างกายของเธอก็ไม่ได้ต่างอะไรจากผมนักเป็นสีชุดเกราะสีทองเหมือนกันแล้วที่มันเป็นแบบนี้ต้องเป็นเพราะสถานะของเธอตอนนี้แน่ที่… อย่าไปพูดถึงมันเลยแล้วกัน เฮ้อ~ รู้งี้ไม่น่ากินจนเมาตามแผนเอรีน่าเลย
“ชิ”
“มีอะไรอีก”
“ชิ”
ทาร์เลียจิปากออกมาสองครั้งแล้วเริ่มออกเดิน
ท่าทางที่กำลังแสดงออกมาก็พอเข้าใจอยู่หรอกว่าไม่พอใจ แต่ไม่พอใจอะไรอีก เมื่อไม่กี่วันก่อนก็พึ่งทำความเข้าใจเรื่องอิคเนอร์ไปกันแล้วแท้ๆ
ผมออกเดินตามเธอโดยไม่ได้ถามอะไรต่อ ทางทาร์เลียที่กำลังเดินนำผมอยู่ก็ใช้ห่างตามองมาทางผมหน่อยระหว่างกำลังเดินนำอยู่ อยากให้ถามสินะ หึ!
เดินได้ไม่นานเธอก็หยุดลงแล้วหันกลับมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“ไม่คิดจะถามหน่อยเหรอ”
“มันไม่ใช่เวลา ข้าไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอกเดินต่อได้แล้ว”
“ไม่ได้ยังไงก็ต้องฟังก่อน”
“เฮ้อ~ รีบพูดมา…”
…
….
…..
“สรุปมันเรื่องไร้สาระไม่ใช่หรือไง”
ผมพูดออกไปหลังจากที่ฟังเธอพูดจบ
ส่วนเรื่องที่เธอพูดออกมามันก็เป็นเรื่องที่บอกว่าให้รับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นโดยให้ไปบอกกับพ่อของเธอ แต่เรื่องนั้นผมไม่ได้เป็นคนผิด ถ้าจะให้พูดตัวเธอเองก็มีความผิดด้วยเหมือนกัน อีกอย่างตามที่อากอร์รายงานมาทาร์รอสพ่อของเธอเป็นผู้นำกลุ่มกบฏด้วยถ้าไปคุยเรื่องนี้ต้องมีปัญหาตามมาแน่… ไม่สิ! อาจจะไปถึงการต่อสู้กันเองเลยด้วยซ้ำที่ลูกสาวคนเดียวโดนทำแบบนั้นไป
“ไม่ได้ ไม่ได้” ทาร์เลียส่ายหน้าไปมา “ยังไงก็ต้องคุยถ้าไม่งั้นข้าคงโดนท่านพ่อด่าแน่”
เหอะๆ เธอโดนด่ากับพันธมิตรกลุ่มต่อต้านแล้วกำลังรบทวีปนี้ผิดใจกันไม่ต้องคิดเลยว่าอะไรมันสำคัญกว่า
“เอาแบบนั้นก็ได้ คุยก็คุยแต่ต้องหลังสงครามจบ”
“ทำไม…”
“ยังจะมาถามอีกว่าทำไม ถ้าพ่อของเธอรู้เรื่องตอนนี้คิดว่าหมอนั่นจะทำอะไร”
“แหะๆ”
ท่าทางยิ้มแย้ๆ ของเธอคงรู้แล้วว่าเรื่องมันจะเป็นยังไง
“เพราะงั้นแหละ รอก่อน”
“อื้ม… คงต้องรอก่อนแต่ต้องคุยนะ”
“แน่นอน!”
พวกเราเริ่มออกเดินต่อหลังคุยจบทันที แล้วที่ผมเลือกบอกว่าจะคุยแบบนี้ก็เป็นเพราะขี้เกียจมายืนเถียงกับเธอถึงแม้ถ้าเถียงแล้วจะชนะก็เถอะ แต่มันก็เสียเวลาเปล่า
เดินมาได้ไม่นานก็ถึงล้านกว้าง
ที่ล้านกว้างตอนนี้เต็มไปด้วยพวกทหารหลายล้านคนมองไปแล้วสุดลูกหูลูกตา ที่ใจกลางของลานกว้างเองก็มีประตูมิติขนาดใหญ่เปิดอยู่
ด้านหน้าประตูมิติก็มีแม่ทัพใหญ่ทั้งสี่กำลังยืนรอกันอยู่ส่วนเหตุผลที่ตอนนี้เหลืออยู่เพียงสี่คนก็เป็นเพราะผมได้ส่งอากอร์ล่วงหน้าไปก่อนหนึ่งวันก่อนหน้านี้ โดยให้ไปตรวจแล้วและเตรียมสถานที่รอเอาไว้ แต่ว่า เรื่องส่งไปเตรียมสถานที่อะไรนั่นมันเป็นเพียงแค่ฉากหน้าเท่านั้นเพราะยังไงสะเรื่องของสถานที่ให้ทางนั้นเตรียมเอาไว้ก็ได้
แต่ที่ผมให้อากอร์ไปตรวจสอบมันก็คือ เผ่าทรยศ!
อย่างที่รู้ว่าอากอร์รายงานว่ามีเผ่าทรยศอยู่ในกลุ่มต่อต้านที่ส่งข้อมูลให้เผ่ามังกรเมื่อเดินทางกลับมาจากหน้าที่ตรวจสอบไม่กี่วันก่อน แล้วการใช้ประโยชน์จากเรื่องนี้เพื่อควบคุมกลุ่มต่อต้านมันก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ขอเพียงแค่มีข้อมูลมากพอ… หึหึ!
