บทที่ 40 ฉันไม่เหมือนแกอีกแล้ว!

ขณะที่มนุษย์และหมาป่าจ้องมองกัน บรรยากาศก็ตึงเครียด

ครู่ต่อมา ดวงตาของลู่เจ๋อก็เปล่งแสง แสงสีขาวสว่างขึ้นและมีลมกระโชกแรงพัดทั่วร่างของเขา

เปรี๊ยะ!

มีเสียงแตกเบา ๆ ดังขึ้นจากอากาศ และลู่เจ๋อก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านซ้ายของหมาป่าในทันที

ปัง!

เขาชกหมัดขวาที่มีลมหมุนวนออกไป!

หมัดอันทรงพลังของลู่เจ๋อฉีกอากาศ ส่งเสียงคำรามดังก้องไปทั่วพื้นที่และกระทบเข้าที่เอวของหมาป่า

“วูฟฟฟ…!”

ความอันตรายสุดขีดทำให้ขนของหมาป่าตั้งขึ้น มันส่งเสียงคำรามอย่างดุร้าย แสงสีเขียวส่องไปทั่วร่างของมัน และมันก็หายไปจากจุดนั้น

ตูม!

หมัดของลู่เจ๋อพลาดเป้า แรงหมัดอันน่าสะพรึงกลัวได้สร้างหลุมอุกกาบาตขนาด 12 เมตรขึ้นบนพื้น

แม้แต่หลิงหวู่ระดับต่ำก็ยังต้องทึ่งกับพลังทำลายล้างนี้

จับได้แล้ว!

ลู่เจ๋อยิ้มเล็ก ๆ หมาป่าเขียวเป็นเจ้าแห่งลม พวกมันเร็วมาก

เมื่อวานนี้ หมาป่าตัวนั้นทำให้ลู่เจ๋อเกือบตายด้วยความเร็วของมัน วันนี้เขาเจอหมาป่าที่แข็งแกร่งกว่า แต่ความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นมากเช่นกัน เขาแทบจะตามมันทันแล้ว!

ทุกอย่างดีหมดถ้าเขาสามารถตามทันได้!

แรงหมัดระเบิด และร่างของลู่เจ๋อก็หายไปพร้อมกับหมาป่าเขียว

จากนั้นมีเสียงการปะทะกันกลางอากาศ มนุษย์และหมาป่าปรากฏตัวและหายไปในพื้นที่ที่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร

การปะทะกันระหว่างทั้ง 2 ทำให้เกิดคลื่นลมพัดหญ้ารอบ ๆ ปลิวไปทั่ว

การระเบิดอันทรงพลังทำให้กระต่ายทุกตัวในรัศมี 2-3 กิโลเมตรรอบ ๆ หูตั้ง

จากนั้นพวกมันก็วิ่งหนีอย่างไม่ลังเล

โอ้ กระต่ายคิดว่ามีบอสใหญ่ต่อสู้กัน

การระเบิดได้แผ่ขยายออกไปดึงดูดความสนใจของสุนัขหุ้มเกราะ หมาป่าเขียว และสัตว์ทรงพลังอื่น ๆ

แต่พวกมันไม่สนใจ

ยังไงซะสัตว์ต่าง ๆ ก็มักจะสนใจการล่ามากกว่า ตราบใดที่การต่อสู้ไม่ส่งผลกระทบต่อพวกมัน สัตว์อื่น ๆ ก็สามารถต่อสู้กันได้ตามต้องการ

หลังจากปะทะกันหลายสิบครั้ง มนุษย์และหมาป่าก็ใช้ประโยชน์จากแรงปะทะเพื่อบินออกไปและร่อนลงพื้นห่างจากกัน

ลู่เจ๋อมองหมาป่าเขียวที่กำลังหอบ เขายิ้มเล็กน้อย

ในเวลาเพียงหนึ่งวันเขาสามารถต่อสู้กับหมาป่าเขียวแบบตัวต่อตัวได้ ทั้งที่เมื่อวานโดนรังแกหนักมาก!

และเนื่องจากอวัยวะภายในของเขาได้รับการขัดเกลาแล้ว เขาจึงอึดกว่าหมาป่าเขียว

แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเสมอกัน แต่ถ้าการต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป หมาป่าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลู่เจ๋อ

ดวงตาของลู่เจ๋อเย็นชา เขาไม่ให้โอกาสหมาป่าได้พักและพุ่งเข้าหามันอีกครั้ง

“วูฟฟฟ…!”

หมาป่าคำรามและพุ่งเข้ามาด้วย

สีหน้าของลู่เจ๋อสงบ เนื่องจากหมาป่าไม่ได้คุกคามชีวิตเขา เขาจึงตัดสินใจฝึกเทคนิคใหม่ของเขา

แม้เขาจะยังไม่ได้เชี่ยวชาญศาสตร์เทพแห่งพลัง แต่มันก็สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของเขาได้เล็กน้อย

พลังจิตของเขาปกคลุมร่างกาย จากนั้นพลังจิต ร่างกาย และเทคนิคการต่อสู้ของเขาก็หลอมรวมเข้าด้วยกัน ดวงตาของเขาส่องแสงสีขาว

เขากำหมัดแล้วชก!

โฮก!

หมัดคำรามเหมือนมังกรตัวใหญ่ หมัดส่องแสงสีขาว พลังกระจัดกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง หญ้าและดินปลิวว่อนไปหมด

แรงหมัดที่น่าสะพรึงกลัวได้ไถดินเป็นทางยาวและมุ่งตรงไปยังหมาป่าเขียว

ดวงตาของหมาป่าเขียวหรี่ลงขณะที่มันพยายามจะหลบ อย่างไรก็ตาม พลังที่น่าสะพรึงกลัวได้ล็อกมันไว้ มันจึงต้องตอบโต้การโจมตีนี้ด้วยสัญชาตญาณเท่านั้น

แสงสีเขียวพุ่งออกมาจากตัวมัน มันเปิดปากและกระแสลมโดยรอบก็ถูกดูดเข้าไป ลูกบอลพลังงานสีเขียวที่กลั่นตัวอย่างประณีตปรากฏขึ้นในปากของมัน

สามารถมองเห็นลมที่หมุนอย่างรวดเร็วภายในบอลลมที่กำลังส่งเสียงหึ่ง ๆ ได้

ดวงตาของหมาป่าเขียวดุร้ายเมื่อมันพ่นบอลลมออกมา

แรงหมัดปะทะกับบอลลม

ปัง…! ครืนนน…!

ทันใดนั้น แสงสีเขียวก็ระเบิดและส่องไปทั่วพื้นที่

จากนั้นมีเสียงระเบิดที่ทำให้หูหนวก และแรงกดอากาศอันทรงพลังแผ่ไปทั่วทุกทิศทาง

หลังจากแสงสีเขียวสงบลง ภูมิทัศน์ใจกลางการปะทะก็ถูกทำลาย

เกิดแอ่งลึก 30 เมตร หญ้าที่อยู่ใกล้เคียงทั้งหมดถูกบดขยี้ด้วยแรงดันลมและพลังงานที่เหลืออยู่

แม้แต่ดินก็ถูกไถลึก

นี่เป็นพลังทำลายล้างที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

ทันทีที่การระเบิดหยุดลง ลู่เจ๋อก็หายตัวไป

เขาต้องจู่โจมอย่างรวดเร็วดั่งลม และดุร้ายดั่งไฟ

ในมุมมองของเขา คนงี่เง่าที่บังคับตัวละครหลักในนิยาย ให้ตกอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังแล้วหยุดโจมตีเพื่อพูดบทยาวเหยียดนั้นช่างโง่เง่าสิ้นดี

หมาป่าเขียวเพิ่งโจมตีออกไปอย่างรุนแรง ดังนั้นมันจึงกำลังอ่อนแอ

แต่ลู่เจ๋ออึดมาก ถึงแม้เขาจะรู้สึกเหนื่อย เขาก็ยังจะรีบวิ่งเข้าไป

เขาปรากฏตัวขึ้นข้างหมาป่าทันที และเตะขาขวาออกไปราวกับแส้ ก่อนที่หมาป่าจะหลบได้ ขาของเขาก็สัมผัสโดนเอวของมันแล้ว

ตูม!

พลังพุ่งปะทะร่างของหมาป่าเขียว

ร่างใหญ่ของมันถูกเตะขึ้นไปในอากาศ มีเสียงกระดูกแตกดังออกมา เลือดถูกพ่นออกจากปากกระจายไปทั่วท้องฟ้า

ร่างกายของมันโค้งงออยู่บนฟ้าก่อนจะร่วงลงในระยะไกล

อย่างไรก็ตาม ลู่เจ๋อไม่ได้ตั้งใจจะหยุดเพียงแค่นั้น เขาเตะพื้นและหายตัวไปจากจุดนั้น

เมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็อยู่ใต้ร่างหมาป่าเขียว

เปรี้ยง!

แรงหมัดผสมกับพลังลมกระทบร่างหมาป่า แม้ว่ามันจะสามารถควบคุมลมได้ แต่ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อทำให้ลมหมุนจากหมัดของลู่เจ๋อสงบลง

ส่วนแรงหมัดเพียว ๆ นั้นได้บุกเข้าทำลายอวัยวะภายในของมันอย่างหยาบคาย และสร้างความเสียหายอย่างร้ายแรง

“วูฟฟฟ…” ตูม!

หมาป่าคร่ำครวญ มันบินขึ้นไปด้วยแรงหมัดหลายสิบเมตร ก่อนจะตกลงสู่พื้นอย่างแรงสร้างหลุมขนาดใหญ่

ลู่เจ๋อมองหมาป่าที่ตายแล้วและหอบหายใจ เขารู้สึกเหนื่อยหลังจากระเบิดพลังอย่างต่อเนื่อง

เมื่อหมาป่าเขียวค่อย ๆ กลายเป็นฝุ่น ลูกแก้วสีแดง 6 ลูกก็ปรากฏขึ้น นอกจากนี้ยังมีลูกแก้วสีม่วง 2 ลูกและลูกแก้วธาตุลมอีก 1 ลูก

ลู่เจ๋อหยิบมันขึ้นมาอย่างมีความสุข

“จากนี้ไป ฉันไม่ใช่นักล่ากระต่ายอีกต่อไป แต่เป็นนักล่าหมาป่าเขียว!”

ในที่สุดเขาก็ไม่ได้อยู่ล่างสุดของห่วงโซ่อาหารอีกต่อไป

เมื่อคิดถึงวันคืนที่เขาตายไปในเดือนที่ผ่านมา ดวงตาของเขาก็เปียกชื้น

เขาถูกใบมีดลมของหมาป่าเขียวฆ่าอย่างง่ายดาย ถูกสุนัขหุ้มเกราะกัดตาย ถูกไฟจากสิงโตเพลิงคลอกตาย และถูกกรงเล็บของอินทรีทองคำยักษ์ฆ่า

และที่เลวร้ายที่สุดคือตอนที่เขาออกมาจากโพรงกระต่าย ท้องฟ้าเหนือหัวเขามืดลง และจากนั้นก็ไม่มีแล้ว เมื่อเขาตื่นขึ้นที่ห้อง ร่างกายของเขาก็เหมือนจะแหลกสลาย

เขาคงถูกเหยียบตายโดยผู้ที่สัญจรผ่านมา

แต่ความทรงจำอันเจ็บปวดเหล่านั้นได้สิ้นสุดลงแล้ว!

เขาจะทักทายอนาคตใหม่ตั้งแต่วันนี้!

ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็สามารถเชิดหน้าขึ้นเมื่อมองกระต่าย

“ฉันไม่เหมือนแกอีกแล้ว!”

--------------------------