เกิดใหม่อีกครั้งกับการแย่ง ตอนที่ 128 ตรวจสอบค่ายคนเถื่อน

ตอนที่ 128  ตรวจสอบค่ายคนเถื่อน

ณ ด้านนอกเมืองจุดสร้างค่ายทหารใหม่

หลังจากที่ส่งชไนน์เดอร์เพื่อเดินทัพบุกยึดเมืองหลวงคืนเสร็จผมก็เดินทางมาที่แห่งนี้ทันทีเพื่อตรวจสอบความคืบหน้าของที่นี่ว่ามันไปถึงไหนแล้ว ด้านหน้าของผมตอนนี้ก็กำลังเป็นไปได้ด้วยดีกำแพงเป็นกำแพงสูง 20 เมตร ตามมาตรฐานที่ผมสั่งเอาไว้เสมอกันมาก ตัวกำแพงก็เป็นเหล็กทั้งหมดพร้อมกับทางขึ้นไปบนกำแพงขึ้นได้เพียงด้านนอกเท่านั้นที่ด้านนอกค่าย

สมบูรณ์แบบ!

บรรยากาศตอนนี้ก็เย็นสบาย ไม่ร้อนมากไม่หนาวมาก เหมาะกับการที่พวกคนงานจะทำงานกัน หลังจากที่ยืนมองสักพักผมก็เริ่มถามแกรนด์ที่อยู่ด้านหน้าว่า“การก่อสร้างปกติใช่ไหม”

สำหรับหน้าที่ของมันตอนนี้ก็คือคุมเรื่องก่อสร้างทั้งหมดภายในเมือง ตามจริงก็อยากเอามันไปเป็นผู้นำในรัฐบาลใหม่อยู่หรอกเพราะยังไงมันก็เคยเป็นคนที่คุมสภาเมืองของที่นี่มาก่อน

แต่คิดไปคิดมาก็ให้มาทำแบบนี้ดีกว่า

เพราะผมคิดว่าน่าจะสร้างประโยชน์ได้เยอะกว่า เรื่องพวกนั้นให้คาสันกับอาเลียจัดการก็พอแล้ว ผลก็เลยออกมาว่าให้มันมาคุมเรื่องการก่อสร้างดีกว่า และสิ่งที่คิดของผมก็ถูกต้อง สำหรับแกนด์ที่เห็นแผนผังเมืองทั้งหมดมาหลายปีทำให้จัดระเบียบการก่อสร้างได้อย่างเป็นระเบียบและรวดเร็ว แถมเจ้าตัวยังพอใจกับตำแหน่งตอนนี้สะด้วย

“ตอนนี้ปกติดีครับองค์ชาย ทั้งเรื่องแรงงานแล้วก็เหล็กไม่มีอะไรขาดเลย สามารถทำเสร็จตามที่ท่านบอกแน่นอน แต่ว่า…”

อีกแล้ว

เจอคำลงท้ายแบบนี้ทีไรรู้สึกไม่ดีทุกที แต่ครั้งนี้ไม่น่าจะมีอะไรหรอกมั้งเพราะมันก็บอกมาเองว่าเรื่องทั้งหมดปกติดีทั้งเรื่องแรงงานและวัตถุดิบการสร้างที่จำเป็นอย่างเหล็ก เฮ้อ~

“แต่อะไร?”

“ข้าคิดว่าแบบนี้มันเกินไปหน่อยนะครับ ถึงยังไงสะพวกคนเถื่อนก็เป็นคน ท่านสร้างค่ายแบบนี้เหมือนกับว่าพวกนั้นเป็นสัตว์ยังไงไม่รู้ ถึงพวกนั้นจะมีพละกำลังเยอะแต่แค่กำแพงไม้ก็น่าจะพอแล้วเพราะยังไงทางเราก็ยังมีทหารอยู่พอตัวในการควบคุม แบบนี้มันเปลืองงบประมาณมากครับ”

อะไรของมันหว่า~

นี่สรุปมันกำลังเป็นห่วงพวกคนเถื่อน หรือกำลังเป็นห่วงเรื่องเงินที่ใช้ในการสร้างกำแพงเหล็กกันแน่???

แต่เรื่องที่แกรนด์พูดออกมาก็ถูกเหมือนกัน เพราะยังไงตอนนี้ก็เริ่มมีข่าวไม่ดีในหมู่คนงานก่อสร้างเกี่ยวกับตัวของผมกันแล้ว ว่ากำลังจะทรมานพวกคนเถื่อนโดยการเอามาขังรวมกันและให้อดอาหารบ้างละ ให้สู้กันเองบ้างละ

แต่จะไปพูดอะไรตอนนี้มันก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นมา ผมก็เลยเลือกที่จะไม่พูดเรื่องอะไรดีกว่าเพราะยังไงสะให้ผลลัพธ์มันจัดการเองจะดีที่สุด แล้วอีกอย่าง สร้างค่ายแบบนี้มันก็ชวนให้คิดแบบนั้นเช่นกัน ขนาดผมมาเห็นเองตอนนี้ยังรู้สึกแบบนั้นเลย

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงเจ้าแค่ทำหน้าที่ของตัวเองก็พอ”

ผมเริ่มตอบด้วยน้ำเสียงแข็ง

จากนั้นแกนด์ก็เริ่มมีสีหน้าวิตกออกมาเหมือนกับกำลังกลัว ถ้าจะกลัวขนาดนั้นแกก็ไม่ต้องพูดออกมาสิ เฮ้อ~ อยู่แบบนี้ไปเสียเวลาเปล่าหมอนี่ก็คงคิดว่าเราจะทรมานพวกคนเถื่อนแน่ถึงได้พูดออกมาแบบเมื่อกี้

ถ้างั้นคุยต่อไปก็เสียเวลาเปล่าขี้เกียจอธิบายด้วย

“ถ้าเข้าใจแล้วก็พาข้าเข้าไปดูด้านใน”

“ดะ- ด้านในเหรอครับ???”

“ใช่! ก็ไหนบอกว่าเรื่องทุกอย่างปกติไงพวกโรงนอนหรือคลังอาวุธก็น่าจะเริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้วไม่ใช่เหรอ”

“คะ- ครับเรื่องนั้นแน่อยู่แล้ว แต่ด้านในตอนนี้มันวุ่นวายอยู่นะครับข้าคิดว่าท่านน่าจะรออีกประมาณหนึ่งอาทิตย์แล้วมาตรวจดีกว่า”

ตอนนี้แค่ฟังก็รู้แล้วว่ามันกำลังไม่อยากให้ผมเข้าไปด้านใน แต่การพูดของมันแบบนี้มันก็ยิ่งทำให้ผมอยากเข้าไปแล้วเข้าไปอีก ที่ด้านค่ายต้องเกิดปัญหาอะไรอยู่แน่แกรนด์มันถึงได้พูดอะไรแบบนี้ออกมา

หึ!

“งั้นก็ตามมาข้าเข้าเอง”

พูดจบผมก็เริ่มออกเดินทันที

ส่วนทางแกรนด์ก็กำลังเดินตามผมมาด้วยใบหน้ายิ้มอ่อนๆ ท่าทางแบบนั้นมันต้องปิดบังอะไรไว้แน่นอน ไม่ต้องสงสัยเลย นี่แกปกครองสภาเมืองที่ใหญ่ที่สุดในอาณาเขตทางเหนือมาได้ยังไงเวลามีเรื่องอะไรปิดบังแล้วลนลานสะขนาดนั้น

ให้ตายสิ!

…

…..

……

ด้านในค่าย

หลังจากที่ผมเดินมาถึงจุดที่ได้ออกแบบเอาไว้ว่าจะใช้มันเพื่อเป็นโรงนอนกับพวกคนเถื่อนที่จะเดินทางมาถึงในอีกประมาณสองอาทิตย์ก็พบกับเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นได้เกิดขึ้น เพราะจุดที่ผมได้ออกแบบเอาไว้ตอนนี้มันยังไม่ได้สร้างอะไรเลย ไม่มีแม้แต่ไม้ หรือแม้แต่เคลียร์พื้นที่เพื่อเตรียมสร้างสิ่งปลูกสร้าง

เอามาตรงตอนนี้ผมเริ่มโมโหแล้ว แต่ต้องเก็บอารมณ์เอาไว้ก่อน

“อธิบายมาหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

ผมหันไปทางแกรนด์ที่อยู่ด้านหลัง แต่เมื่อหันกลับไปแกนด์มันก็ได้แต่ทำหน้ายิ้มไม่พูดอะไรด้วยหน้าตาเหนื่อยใจ จากนั้นผมก็ถามไปอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแข็งเพื่อเร่งเอาคำตอบ “ข้าถามว่าทำไม!!!”

ครั้งนี้เสียงที่ผมถามออกไปเป็นเสียงที่ดังมาก ทำให้พวกคนงานที่ทำงานอยู่บริเวณใกล้เคียงพากันมองมาทางผมกับแกรนด์ด้วยแววตาแปลกใจ แต่เมื่อผมหันซ้ายหันขวาก็ไม่มีใครกล้าสบตาแล้วก้มหน้าทำงานกันต่อ

“ระ- เรื่องนี้ข้ามะ- มีเหตุผลนะครับองค์ชาย”

“อะไร”

“คือที่ยังไม่ได้สร้างแบบนี้ก็เป็นเพราะว่าคนงานไม่ยอมสร้างครับ ก็อย่างที่ท่านรู้ คนงานส่วนมากก็เป็นเพียงชาวบ้านปกติธรรมดาทั่วไปที่ได้รับผลกระทบจากคนเถื่อน บ้างก็ถูกฆ่าครอบครัว บ้างก็ถูกเผาทำลายบ้านหรือที่เพราะปลูก หรือไม่ก็โดนขโมยของ”

“พวกมันก็เลยไม่ยอมสร้างตามคำสั่งของข้างั้นเหรอ”

“ชะ- ใช่ครับ! แต่ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะหาวิธีสร้างก่อนที่พวกคนเถื่อนจะดะ-”

“ไม่ต้องแล้ว”

ผมขัดก่อนที่แกรนด์จะพูดจบ

เพราะรู้อยู่แล้วว่ามันกำลังจะพูดอะไรออกมา

แต่ที่ขัดไม่ใช่ไม่เชื่อว่ามันจะไม่สามารถทำได้ เพราะความสามารถระดับมันคงทำได้นั่นแหละถ้าจวนตัวจริงๆ เพราะมันเคยคุมเมืองนี้มาก่อนการหาคนงานก็คงไม่ยากเย็นอะไร

แล้วถ้าให้เดา

พวกที่ไม่ยอมทำงานตามสั่งต้องเป็นพวกที่เดินทางเข้ามาใหม่จากหมู่บ้าน  หรือเมืองอื่นแน่ ถึงขนาดแกรนด์ยังไม่สามารถสั่งพวกมันทำงานได้แบบนี้ หึ!

นี่ละนะเวลาให้มากเกินไปก็จะมีพวกแบบนี้เกิดขึ้นมา คงปล่อยเอาไว้ไม่ได้หรอกพวกนิสัยแบบนี้ ไอพวกถ่วงความเจริญ!

“ทหาร!”

ผมพูดกับทหารองครักษ์ที่ด้านหลังของแกรนด์ จากนั้นทหารหนึ่งคนก็วิ่งเข้ามาหาผมทันที “ครับท่าน” ทหารเตรียมรับคำสั่งเมื่ออยู่ด้านหน้าของผม

“ไปลากตัวพวกที่มันไม่ยอมสร้างมาให้ข้าให้หมด อย่าให้ขาดแม้แต่คนเดียวแล้วถ้าใครไม่ยอมก็ฆ่ามันตรงนั้นไปเลย!”

“ครับ!”

จากนั้นผมก็หันหน้าไปทางแกรนด์ แล้วก็พูดออกไปด้วยน้ำเสียงไม่ชอบใจว่า “ส่วนเจ้าในฐานะที่ทำงานได้ดีครั้งนี้ข้าจะไม่ลงโทษ แต่ถ้ายังโกหกอีกทางข้าเองก็คงไม่ปล่อยเอาไว้เช่นกัน จำคำพูดในวันนี้เอาไว้ด้วย!!!”

สีหน้าแกรนด์ตอนนี้กำลังซีดเหมือนได้ต้ม แต่ก็ต้องแบบนี้แหละถ้ามันไม่สำนึกออกมาให้เห็นชีวิตมันก็คงไม่ต่างอะไรกับพวกตัวถ่วงความเจริญที่ผมให้พวกทหารไปลากตัวมาอยู่แน่

เบื่อจริงพวกถ่วงความเจริญแบบนี้ ชิ!