ตอนที่ 35
ตอนที่ 35
แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าตระกูลอวี้เหวินอาจต้องการให้โลกนี้ไม่รู้จักสัญญาการแต่งงานนี้ แต่พวกเขาก็อยากให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น
แต่ท่านปู่ของเขาไม่รู้
ดูเหมือนว่าเขาจะต้องพูดเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นเขาคงกังวลจริงๆ ว่าท่านปู่ของเขาจะไปคุยกับตระกูลอวี้เหวิน!
วันรุ่งขึ้นเมื่อท้องฟ้าสว่างขึ้นเล็กน้อยหลิงจางก็ตื่นขึ้น
เมื่อคืนเขานอนไม่หลับสนิท หากหลับตาลงเขาจะนึกถึงชีวิตที่ผ่านมาและหลังจากนั้นไม่นานเขาก็จะตื่นขึ้น กลัวว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นตอนนี้เป็นเพียงความฝัน
หนูน้อยหลิงเหมาเหมาหลับเหมือนหมู ไม่ได้ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงปลุกซ้ำ ๆ ของพี่ชายเลย แม้ในขณะที่เขาหลับเขาก็วางหัวลงบนแขนของหลิงจางโดยใช้เท้าเหยียบท้องของพี่ชายและวางมือบนหน้าอกของพี่ชาย
หลิงจางหันหน้าไปมองไปยังทิศทางที่ผมของหลิงเหมาเหมาหมุนวนและจัดแต่งทรงผมยุ่ง ๆ อย่างระมัดระวังแสงเย็นในดวงตาของเขาร้อนขึ้นทีละนิด
ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของหลิงเหมาเหมาเมื่อคืนวานนี้มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะนอนหลับอย่างสบาย ๆ
หลังจากดึงหลิงเหมาเมาออกจากร่างของเขาเบา ๆ หลิงจางก็ลุกขึ้นปรับท่าทางการนอนคลุมตัวเขาด้วยผ้าห่มและบีบแก้มของหลิงเหมาเหมาเบา ๆ จากนั้นหลิงจางก็ลุกออกไปจากเตียง
หลังจากใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเขาก็ล้างหน้าบ้วนปากก่อนออกจากห้อง
"นายน้อยตื่นเช้ามากล้างตัวหรือยังขอรับ? "
เซี่ยเฟิงเพิ่งออกมาจากห้องของเขาและกำลังเตรียมที่จะย้ายบ่าวรับใช้ที่ไปลานบ้านเพื่อเริ่มงานในตอนเช้าเมื่อเขาเห็นว่าหลิงจางออกจากห้องไปแล้วจึงรีบไปถามเขา
“เหมาเหมายังหลับอยู่ อย่าส่งเสียงรบกวนเขา ให้คนมารอที่หน้าเรือน ถ้าเขาตื่นก็ดูแลเขาด้วย”
หลิงจางกล่าว
“ขอรับ บ่าวจะจัดการให้” เซี่ยเฟิงตอบแล้วกล่าวว่า
"นายน้อยจะรับของว่างก่อนหรือไม่ขอรับ”
"ไม่ต้องรีบ เจ้าไปจัดการเรื่องของเจ้าก่อนได้ ข้าจะกลับมากินทีหลังอย่าลืมเตรียมสำรับให้เหมาเหมา"
หลิงจางกล่าว
"ขอรับ"
เซี่ยเฟิงตอบทันที
"แล้วท่านจะไปไหนขอรับ ให้บ่าวไปกับท่านหรือไม่? "
"ไม่จำเป็น."
หลิงจางก็เดินออกจากเรือน
เซี่ยเฟิงรู้สึกสงสัย แต่หลังจากเกิดเรื่องขึ้นเมื่อวานนี้ เขาก็ไม่กล้าถามเรื่องนี้เหมือนที่เคยทำในอดีต
เมื่อบ่าวรับใช้ในเรือนได้ยินว่าหลิงจางตื่นขึ้นแล้ว พวกเขาก็พากันตกใจเพราะมือและเท้ายุ่ง ทุกคนมีสีหน้าตึงเครียดแสดงให้เห็นว่าเรื่องเมื่อวานส่งผลกระทบต่อพวกเขามากแค่ไหน
ในเวลานี้หลิงจางได้มาถึงสถานที่ที่องครักษ์ของตระกูลหลิงอาศัยอยู่ เพื่อตามหาหัวหน้าองครักษ์หวังต้าชาน
“นายน้อย ท่านกำลังมองหาข้าใช่หรือขอรับ?” ทหารองครักษ์ทุกคนตื่นแต่เช้า และเมื่อหวังต้าชานได้ยินว่าหลิงจางกำลังตามหาเขาเขาก็รีบออกมา
“อาจารย์หวังรู้วิธีการต่อสู้ ท่านสามารถสอนวรยุทธ์ให้ข้าได้หรือไม่ เลือกกระบวนท่าที่ช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งให้ร่างกาย จากนี้ไปข้าจะมาที่นี่ทุกเช้าเพื่อเรียนกับพวกท่าน”
หลิงจางกล่าว
หวังต้าชานประหลาดใจ "นายน้อย ท่านต้องการเรียนวรยุทธหรือขอรับ? "
"ถูกต้อง อาจารย์หวังเต็มใจจะสอนหรือไม่ ค่าตอบแทนจะคำนวณแยกต่างหาก"
หลิงจางกล่าว
“ข้าเต็มใจที่จะสอนนายน้อยอย่างแน่นอน แต่การฝึกฝนศิลปะการต่อสู้นั้นไม่ง่ายอย่างที่นายน้อยคิดไว้ มันยากที่จะหลีกเลี่ยงอาการบาดเจ็บในตอนแรกนายน้อยจะเรียนรู้มันจริงๆ หรือขอรับ?”
หวังต้าชานกล่าว
“เมื่อข้าตัดสินใจที่จะเรียน ข้าก็จะอดทนยังไงก็สอนฉันก่อนแล้วค่อยดูว่าข้าจะอดทนได้ไหม”
หลิงจางกล่าว
เมื่อเห็นว่าหลิงจางยืนกรานและยังจำสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานในตระกูลหลิงได้หวังต้าชานลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้าในที่สุด
"เอาล่ะถ้าอย่างนั้นข้าจะสอนการเคลื่อนไหวของนายน้อยหากนายน้อยประสงค์ หากต้องการเรียนรู้ต่อไปในอนาคตท่านสามารถเชิญปรมาจารย์หมัดมวยที่ทรงพลังมาสอนท่านได้”
เช่นนี้หลิงจางจึงย้ายหวังต้าชานมาสอนวรยุทธ์ให้เขา ในตอนเช้าเขาได้วิ่งตามหวังต้าชานเป็นครั้งแรก วนรอบเรือนจากนั้นเขาก็ยืดกล้ามเนื้อของเขา แค่นั่งลงแบบนี้ใช้เวลาสองชั่วโมงท้องฟ้าก็สว่างขึ้นแล้ว
ร่างกายของหลิงจางไม่เคยผ่านการฝึกแบบนี้มาก่อนและแม้ว่าหวังต้าชานจะผ่อนปรนมากแล้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามันยาก
ร่างกายของเขาแข็งทื่อ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาไม่ยืดหยุ่นเลยแขนขาของเขาสั่นอย่างรุนแรงหลังการออกกำลังกาย ขาของเขารู้สึกอ่อนแรงและเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เมื่อหายใจเข้าไปก็รู้สึกปวดแสบปวดร้อนในลำคอ
แต่หลิงจางนั้นมีความอดทนสูง ดวงตาของเขาเปล่งประกายเจิดจ้า
หวังต้าชานประหลาดใจมาก เขาคิดว่าหลิงจางจะยอมแพ้ตั้งแต่ครึ่งเค่อแรกแล้ว
ตอนนี้เขาค่อนข้างเชื่อว่าหลิงจางต้องการเรียนวรยุทธ์จริงๆ
"ข้าจะกลับมาในตอนเช้า"
หลิงจางกล่าว
"ข้าจะรอนายน้อยอยู่ที่นี่"
หวังต้าชานกล่าวว่า
“นายน้อยอย่าลืมถูด้วยน้ำมันสมุนไพร มิฉะนั้นมันจะปวดอย่างมาก”
หลิงจางพยักหน้า
"เอาล่ะขอบคุณสำหรับคำเตือนอาจารย์หวัง"
หลังจากออกจากที่พักขององครักษ์หลิงจางก็กลับไปที่เรือนของตัวเอง แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะหมดไป แต่เขาก็ยังคงเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
“นายน้อยเกิดอะไรขึ้นกับท่าน?”
เซี่ยเฟิงตกตะลึงเมื่อเห็นหลิงจางกลับมาในสภาพที่เหงื่อท่วมตัว
"เตรียมน้ำร้อนและน้ำมันสมุนไพร" หลิงจางกล่าว
เมื่อเซี่ยเฟิงได้ยินดังนั้นเขาก็รีบไปเตรียมตัว
“เหมาเหมาตื่นหรือยัง” หลิงจางถาม
“ยังไม่ตื่นเลยขอรับ” เซี่ยเฟิงตอบ
หลิงจางเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและกล่าวว่า
"ได้เวลาปลุกเขาแล้ว"
