ตอนที่ 125 คุณย่าตระกูลเซียผู้น่าเกรงขาม

24.00น.

บ้านเก่าตระกูลเซียว

สมาชิกในตระกูลเซียวที่อยู่ในไห่จิงทั้งหมดมารวมตัวกันเพื่อขอให้คุณย่าออกมาช่วยตระกูลให้พ้นจากความลำบากในครั้งนี้

ส่วนสมาชิกตระกูลเซียวที่ไปสร้างปัญหาในบริษัทตอนกลางวันและที่บ้านของเซียวหรงตอนเย็นได้ทำการโยนหม้อ(ปัดความผิดไปหาคนอื่น)เป็นที่เรียบร้อย

ตั้งแต่ที่หุ้นของบริษัทเซียวพุ่งลงจนถึงจุดต่ำสุดในเวลาไม่กี่ชั่วโมง บริษัทเซียวก็ได้ออกมาประกาศล้มละลายโดยสมบูรณ์

ต่อให้พวกเขาขายหุ้นในมือทั้งหมดไปมันก็ล้วนไร้ประโยชน์

ก่อนที่จะมาบ้านเก่าตระกูลเซียวพวกเขาแต่ละคนต้องชำระหนี้สินของตัวเองและเกือบต้องขายบ้านขายรถเพื่อชดเชยให้กับหุ้นที่เสียไป

แล้วพวกเขาจะยอมรับเรื่องแบบนี้ได้ยังไงล่ะ แม้ทุกคนจะไม่ได้ติดต่อกันแต่พวกเขาก็ไปหาคุณย่าซึ่งเป็นเสาหลักของตระกูลเซียวในชั่วข้ามคืนเพื่อหารือวิธีรับมือกับเรื่องนี้

ตั้งแต่ที่เซียวหรงทำงานในบริษัทเซียวมานี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้หลับสบายแบบนี้และเธอยังหลับได้โดยไม่ต้องใช้ยานอนหลับ

น่าเสียดายที่เพิ่งนอนได้ชั่วโมงกว่าเธอก็โดนพ่อแม่ปลุกขึ้นด้วยท่าทางตื่นตระหนก พวกเขาบอกให้เธอรีบเปลี่ยนชุดแล้วไปที่บ้านเก่าตระกูลเซียวกับพวกเขาโดยบอกว่าลุงกับป้าสองมีปัญหากับคุณย่า

ปรสิตพวกนั้นผลักเธอออกมาเป็นโล่จริงๆด้วย ถ้าเกิดไปช้าคงโดนคนพวกนั้นด่าอีกแน่

ฮ่าฮ่า

สุดท้ายบริษัทเซียวก็ล้มละลายจนได้

ตอนนี้พวกเขาจะยังมาพูดอะไรอีก?

วันปกติก็คอยหาเรื่องมาทำให้เธออับอาย พอมีผลประโยชน์เล็กน้อยก็ไม่รอช้าที่จะเก็บเอาไว้เอง แต่พอเกิดปัญหาขึ้นมาดันผลักภาระให้เธอไปจัดการให้โดยไม่สนว่าเธอต้องเสียเงินหรือทำงานหนัก

คงดีแล้วที่คนนอกอย่างเย่เทียนซื้อบริษัทเซียวไป เธอเองก็อยากปล่อยตระกูลที่ไม่ให้ค่าความพยายามของเธอเหมือนกัน

ทันทีที่เซียวหรงเดินเข้าไปในบ้านเก่าตระกูลเซียวพร้อมกับพ่อแม่ของเธอ เธอก็โดนเซียวเฟิงตบเข้าที่หน้า

“เซียวหรงเธอมันคนอกตัญญู เธอไม่ละอายใจต่อคุณลุงคุณป้าบ้างหรือไงที่ไปร่วมมือกับคนนอกอย่างเย่เทียนโจมตีบริษัทเซียวจนทำให้ธุรกิจของตระกูลที่ดำเนินมาด้วยความยากลำบากสามชั่วอายุคนต้องประกาศล้มละลาย เธอมันไม่ควรได้นั่งตำแหน่งผู้จัดการเลยจริงๆ”

หลังพูดจบเซียวเฟิงก็หันไปตำหนิลุงและป้าที่สอนลูกได้ไม่ดี “พวกคุณเองก็เป็นคนของตระกูลเซียวเหมือนกัน พอทำงานในบริษัทเซียวนานเข้าหน่อยก็ให้นังสารเลวเซียวหรงถือขนไก่เป็นลูกศรมาหลอกจนทำให้เจอหายนะแบบนี้ ครอบครัวพวกคุณมันอกตัญญู คุณย่าบอกให้ฉันรอพวกคุณอยู่ที่นี่ถ้ามีอะไรก็ไปบอกคุณย่าเอาเอง แล้วอย่าได้ลากพวกเราที่เหลือไปตายด้วยล่ะ”

เซียวหรงไม่สนใจรอยตบสีแดงบนหน้าของเธอแล้วหันไปพูดปลอบพ่อแม่ “พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ลูกสาวของพวกคุณโตแล้วนะ เธอไม่ใช่คนที่จะโดนรังแกได้ง่ายๆอีกแล้ว”

น้ำสกปรก(คำใส่ร้าย)ที่สมาชิกตระกูลเซียวเทใส่เธอ คืนนี้เธอจะสาดกลับไปต่อหน้าคุณย่าเป็นเท่าตัว

พ่อแม่เซียวหรงมองลูกสาวที่มีท่าทางสงบจึงคิดว่าเธอมั่นใจว่ารับมือได้เพราะได้รับการสนับสนุนจากเย่เทียน ยิ่งคิดแบบนี้พวกเขาก็รู้สึกพอใจกับลูกเขยเย่เทียนมากขึ้นเรื่อยๆ

เซียวหรงเดินตามเซียวเฟิงไปหาคุณย่า ก่อนที่เซียวเฟิงจะพูดอะไรอีกเซียวหรงก็ตบเธอสองครั้งด้วยกำลังทั้งหมดที่มีแล้วคว้าเซียวเฟิฃที่โดนตบให้คุกเข่าแทบเท้าคุณย่า “คุณย่า ที่บริษัทเซียวล้มละลายจนต้องถอนตัวออกจากธุรกิจในไห่จิงเป็นเพราะหนูบอกให้เย่เทียนทำเอง แต่หนูคิดไม่ถึงว่าเย่เทียนจะทำจนทำสมาชิกในครอบครัวคนอื่นต้องสูญเสียเงินแบบนี้”

เมื่อลุงเซียวได้ยินเรื่องนี้เขาก็แทบรอไม่ไหวที่จะไปตบเซียวหรงซักหลายสิบครั้ง “อี*หรี่ แกอยู่เบื้องหลังของแผนนี้เองสินะ แกกล้ามาทำแบบนี้กับบริษัทและคนในตระกูลได้ยังไง คอยดูแล้วกันว่าวันนี้ฉันจะได้ฆ่าคนอกตัญยูแบบแกไหม”

ลุงสองที่เห็นว่าสีหน้าของคุณย่าแย่ลง เขาก็รีบไปห้ามพี่ใหญ่ที่กำลังวิ่งเข้าหาเซียวหรงด้วยความเร็วเหมือนลูกศรและบอกว่าอย่าพึ่งรีบร้อน ยังไงครอบครัวเซียวหรงก็มาแล้วและเรื่องนี้คุณย่าจะช่วยแก้ไขให้เอง “ฉันว่าให้คุณย่าพูดก่อนเถอะ พี่ใหญ่ใจร้อนเกินไปแล้ว”

“ฮึ ยัยผู้หญิงน่าตาย ฉันจะไปจัดการกับเธอทีหลัง” ลุงเซียวชี้หน้าเซียวหรด้วยความโกรธเคืองและด่าอย่างดุเดือด เมื่อเขาหันไปเห็นสีหน้าคุณย่าที่ดูไม่ดีนักเขาจึงพยายามสงบใจลง เขาคงคลายความโกรธนี้ไม่ได้จนกว่าจะได้ฆ่าคนอกตัญญูอย่างเซียวหรง

ลุงสองมองพี่ชายที่กำลังจัดเสื้อเดินถอยออกมาและรอให้คุณย่าจัดการเซียวหรงเอง

คุณย่าไม่ได้หันไปมองเซียวจิ้นไฉที่หน้าแดงหรือเซียวจิ้นเปาเลยวักนิดเพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าสองคนนี้วันๆหนึ่งทำอะไรบ้างแต่เธอแค่ทำเป็นไม่รู้ คุณย่าเอนตัวลงและถามเซียวหรงอย่างนุ่มนวล “ที่นี่ไม่มีคนนอกแล้วหลานหรง หนูบอกความจริงกับย่าได้ไหมว่าทำไมถึงให้เย่เทียนกลืนบริษัทเซียวไป”

เซียวหรงสะบัดข้อมือของเซียวเฟิงออกแล้วหายใจเข้าลึกพร้อมบอกตามความจริง “คุณย่า บริษัทเซียวในวันนี้ไม่ใช่บริษัทที่คุณย่าและคุณปู่ก่อสร้างขึ้นมาอีกแล้ว หลังจากโดนรังแกมาหลายปีแม้หนูตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงแต่มันก็ยากอยู่ดีเพราะมีลุงกับลุงสอง แล้วก็เซียวไค่ที่คิดว่าตัวเองเป็นหลานชายตระกูลเซียวเลยสามารถสืบทอดบริษัทได้ รวมถึงพี่น้องคนอื่นๆที่ไม่ว่าจะงานเล็กหรืองานใหญ่พวกเขาก็อยากจะเข้ามามีส่วนร่วมให้ได้ พวกเขาไม่คิดร่วมมือกันทำให้บริษัทเซียวพัฒนาไปได้ไกลกว่านี้และพวกเขายังให้บริษัทไปจัดการปัญหาของพวกเขาเองให้ด้วย ด้วยเหตุการณ์ต่างๆนี้อาจพูดได้ว่าส่งผลกระทบใหญ่หลวงต่อตระกูลเซียวและบริษัทเซียวทั้งหมด

ลุงกับเซียวไค่ก็เลิกจ้องฉันได้แล้ว หรือจะให้ฉันบอกเรื่องเลวๆที่พวกคุณเคยทำดีไหม? พวกคุณพยายามทำเงินจากบริษัทแล้วเอาเข้ากระเป๋าตัวเอง ตอนนั้นฉันคิดไม่ถึงว่านักบัญชีจะหนีไปพร้อมกับเงิน200ล้านของบริษัท ตอนนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่บริษัทจะดำเนินต่อไปถ้าไม่ได้เย่เทียนอัดฉีดเงินทุน500ล้านให้บริษัทเซียว

แต่นี่ไม่ใช่เรื่องแย่สุดสำหรับฉัน สิ่งที่ฉันยอมรับไม่ได้มากที่สุดคือการที่พวกคุณไปที่บริษัทและบ้านของฉันแล้วไปชี้หน้าด่าฉันแม้แต่เลขาส่วนตัวของฉันก็ยังไม่เว้น ฉันโดนพวกคุณตบหน้าไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ขนาดพ่อกับแม่ที่มีสายเลือดเดียวกันกับพวกคุณก็ยังโดนด่า ทำไมล่ะ ทำไมอันธพาลตระกูลเซียวถึงใช้ชีวิตอย่างสุขสบายและเย่อหยิ่งได้ล่ะ? แต่ฉันกลับต้องไปนั่งทำงานในบริษัททั้งวันทั้งคืนแถมยังโดนด้วยพวกคุณตบหน้าตอนโกรธเนี่ยนะ?

ดังนั้นก่อนที่บริษัทเซียวจะล้มละลายจนไม่เหลืออะไรเพราะคนโง่พวกนี้ ฉันจึงขอให้เย่เทียนรวมบริษัทเซียวเข้าไปเพื่อคนในตระกูลจะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีก”