516 - ซ่อนตัวในภาพวาด
516 - ซ่อนตัวในภาพวาด
"ทำไมข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับร่างกายนี้?" ตู้เฟยถาม
จักรพรรดิดำมองด้วยความเหยียดหยามและกล่าวว่า
"เนื่องจากเนื้อที่ในสมองของเจ้ามีน้อยเกินไปจึงทำให้เจ้าไม่สามารถรองรับความรู้อันยิ่งใหญ่นี้ได้ เจ้ารู้หรือไม่ว่าร่างศักดิ์สิทธิ์ชนิดนี้เคยพัฒนาจนถึงระดับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เลยด้วยซ้ำ”
“จริงเหรอ จักรพรรดิองค์ไหน?” แม้แต่เย่ฟานก็ยังประหลาดใจ
"จักรพรรดินีตะวันตกแห่งทะเลสาบหยก"
แม้แต่จักรพรรดิดำยังมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพเมื่อพูดถึงจักรพรรดินีผู้ยิ่งใหญ่คนนี้
“พี่น้องทั้งหลายพวกเจ้ายังรออะไรอยู่ ผู้หญิงคนนี้จะเติบโตขึ้นเป็นจักรพรรดินีผู้ยิ่งใหญ่ค่อนข้างแน่ หากใครได้นางมาเป็นภรรยาอนาคตของพวกเจ้าจะไร้ขีดจำกัดอย่างไม่ต้องสงสัย!” ตู้เฟยตะโกน
“จักรพรรดิคนนี้ยินดีรับเจ้าเป็นศิษย์ไม่ใช่สัตว์เลี้ยง เจ้าจะว่าอย่างไร” หมาดำตัวใหญ่ก็ตะโกนอย่างไร้ยางอาย
“บูม!”
ผังป๋อลงมือโดยไม่รอช้า แสงสีเงินที่ส่องสว่างสองเส้นบินเข้าหาภาพวาดอีกครั้ง
ความกดดันของจื่อเซี่ยเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า แม้ว่านางจะอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นหนึ่งเดียวกับสวรรค์ แต่นางก็ยังสัมผัสได้ถึงอันตรายร้ายแรงและต้องแสดงพลังอย่างเต็มที่ในการต่อต้าน
ความสามารถของผังป๋อในการต้านทานตัวอ่อนเต๋าต้นกำเนิดนั้นเพียงพอแล้วที่จะดูถูกยอดฝีมือรุ่นเยาว์ทุกคนในดินแดนรกร้างตะวันออกแล้ว
ในเวลาเดียวกันตู้เฟยหยิบหม้ออสูรกลืนสวรรค์ออกมา และสุนัขสีดำตัวใหญ่ก็ลั่นระฆังสีทองของมันเพื่อร่วมกันปราบปรามภาพวาดภูเขาแม่น้ำด้วยกำลังทั้งหมดที่มี
ต้องบอกว่าภาพวาดภูเขาและแม่น้ำนี้น่าทึ่งและพลังของมันนั้นคาดเดาไม่ได้ มันเป็นของวิเศษปกป้องนิกายจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วง และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำลายด้วยการลงมือของพวกเขา
“แดง!”
กระบี่วัชระของเย่ฟ่านกวาดออกไปอีกครั้ง อาวุธชิ้นนี้เป็นหนึ่งในของวิเศษจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แสงโชติช่วง มันกลายเป็นสายฟ้าสีเงินที่มีพลังทำลายล้างมหาศาลซึ่งสามารถตัดแบ่งท้องฟ้าเป็นสองส่วนได้!
"บูม!"
ท้องฟ้าสีครามในโลกแห่งภาพวาดถูกฉีกออกเป็นสองส่วนและพลังของกระบี่ยังคงเดินหน้าเข้าหาสตรีศักดิ์สิทธิ์จื่อเซี่ยด้วยพลังที่ไม่ลดลงแม้เพียงเล็กน้อย
"ตัวอ่อนเต๋าตบข้าที!"
ตู้เฟยตะโกนจากด้านข้าง หม้ออสูรกลืนสวรรค์พุ่งขึ้นและกลายเป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่ปราบปรามลงมาอย่าง
แดง!
สุนัขสีดำตัวใหญ่กระตุ้นระฆังทองขนาดใหญ่ เสียงระฆังยาวสั่นสะเทือนทั้งสวรรค์และปฐพีทำให้ภาพวาดภูเขาแม่น้ำได้รับผลกระทบ
“บูม”
ดินแดนแห่งโลกใบเล็กๆได้รับความเสียหายและแผ่ขยายอย่างต่อเนื่อง ภายในรัศมีหนึ่งพันจ้างโขดหินพุ่งสูงขึ้นไปบนท้องฟ้ากว่าครึ่งลี้ บนพื้นดินมีหลุมลึกที่น่าตกใจอย่างยิ่ง
เย่ฟาน ผังป๋อ ตู้เฟยและสุนัขดำตัวใหญ่ต่างก็เข้าไปในภาพวาดภูเขาและแม่น้ำพร้อมกับอาวุธสังหารเต็มอัตราศึก พวกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจับกุมต้นอ่อนเต๋าโดยกำเนิด
สตรีศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงขมวดคิ้วเล็กน้อย นางอยากหนี แต่ตั้งแต่ที่พวกเขาเข้ามาในภาพวาดนางก็พบว่าร่างกายของนางถูกปิดผนึก
เห็นได้ชัดว่าในกลุ่มคนที่ซุ่มโจมตีนางอยู่นั้นมีใครบางคนที่เชี่ยวชาญด้านอักขระเต๋า และค่ายกลนี้มันยากสำหรับนางที่จะบุกฝ่าออกไป
ผังป๋อสามารถยืนหยัดต่อสู้กับตัวอ่อนเต๋าและเป็นผู้โจมตีหลักตามธรรมชาติ นอกจากนี้ทักษะศักดิ์สิทธิ์ที่เขาแสดงนั้นก็มีอำนาจในการแทรกแซงเต๋าของสตรีศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วง
ตู้เฟยและสุนัขดำตัวใหญ่ก็ก้าวไปข้างหน้าโดยใช้อาวุธพิเศษของตัวเองปราบปรามในช่วงเวลาเหมาะสม
ไม่ว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงจะแข็งแกร่งเพียงใดนางก็ไม่สามารถต่อต้านการรวมกำลังกันของยอดฝีมือที่อยู่ระดับเดียวกับนางถึงสี่คน
และที่สำคัญที่สุดคือเมื่อพวกเขาเข้ามาในภาพวาดของนางได้ มันก็ทำให้อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของนางสิ้นประสิทธิภาพอย่างสิ้นเชิง
“บูม”
กระบี่วัชระกระแทกหน้าผาหินอย่างรุนแรงทำให้สถานที่ซ่อนตัวของสตรีศักดิ์สิทธิ์จื่อเซี่ยถูกทำลาย
ในเวลาเดียวกันเย่ฟานก็บุกเข้าถึงตัวจื่อเซี่ยและแส้ศักดิ์สิทธิ์ในมือซ้ายของเขาก็โจมออกไปอย่างรวดเร็ว
"บูม"
สตรีศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงสะบัดแขนเสื้อของนางออกมาป้องกันการโจมตีของเย่ฟ่าน มันทำให้แขนเสื้อของนางแหลกละเอียดและเผยให้เห็นต้นแขนที่ขาวผ่องราวกับหยกเนื้อดี
โอกาสในการจับตัวนางจบสิ้นลงอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้จื่อเซี่ยได้กลายเป็นหมอกม่วงที่ทะลวงออกจากค่ายกลของจักรพรรดิดำก่อนจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย
"นี่เป็นร่างศักดิ์สิทธิ์ที่น่ากลัวอย่างยิ่ง เด็กน้อยเจ้าต้องรีบเข้าสู่อาณาจักรสี่สุดขั้วเพื่อปราบปรามนาง ไม่เช่นนั้นนางจะกลายเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของเจ้า” จักรพรรดิดำกรีดร้อง
"ปล่อยให้นางหนีไปไม่ได้ ในอนาคตเมื่อนางกลายเป็นปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ นางจะหลอมรวมกับเต๋าผู้ยิ่งใหญ่และปราบปรามพวกเราที่เป็นบุคคลรุ่นเดียวกันจนสิ้นซาก " ตู้เฟยตะโกนด้วยสีหน้าร้อนรน
ผังป๋อมีความเด็ดขาดเป็นอย่างมาก ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ของเขาเคลื่อนไปข้างหน้าและไล่ตามอย่างรวดเร็ว
เย่ฟานก็เคลื่อนไหวตีคู่ไปพร้อมกับผังป๋อ โดยมีหม้อปราณปฐพีต้นกำเนิดอยู่บนศีรษะของเขา
“ชัว”
อย่างไรก็ตามต่อให้พวกเขาหลายๆอย่างสุดกำลังมันก็เป็นไปไม่ได้ที่ในเวลาสั้นๆพวกเขาจะไล่ตามหมอกสีม่วงนั้นทัน
ในตอนนี้จื่อเซี่ยยิงลำแสงสีม่วงออกจากหว่างคิ้ว ลำแสงนั้นทำลายแผ่นน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหน้าและภาพวาดภูเขาแม่น้ำก็ห่อหุ้มร่างกายของนางออกไปอย่างรวดเร็ว
“ตัวอ่อนเต๋านี้ไม่ธรรมดาจริงๆ”
แม้แต่ค่ายกลอันทรงพลังของจักรพรรดิดำก็ยังไม่สามารถทำอะไรนางได้
“นางใช้พลังศักดิ์สิทธิ์มากเกินไป ข้าไม่เชื่อว่านางจะหนีไปด้วยความเร็วระดับนี้ได้ตลอด” จักรพรรดิดำเต็มไปด้วยความมั่นใจ
เป็นอย่างที่จักรพรรดิดำพูด ตอนนี้สภาพของจื่อเซี่ยไม่ดีเอามากๆ การไล่ล่าอย่างสุดกำลังของพวกเย่ฟ่านทั้งสี่ทำให้นางไม่มีโอกาสพักหายใจด้วยซ้ำ และตอนนี้หมอกสีม่วงกับร่างกายของนางก็อ่อนกำลังลงอย่างเห็นได้ชัด
“ลงมือเพื่อหยุดนาง ภาพวาดภูเขาแม่น้ำมีพลังแห่งกฎ พวกเราต้องแย่งมันมา!” ตู้เฟยตะโกนด้วยความโล�
อย่างไรก็ตามในตอนที่พวกเขาเริ่มระเบิดพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมาอีกครั้งจื่อเซี่ยก็พ่นแก่นโลหิตออกมาเพื่อกระตุ้นภาพวาดภูเขาแม่น้ำให้พานางหลบหนีออกจากที่นี่ให้ได้
“นางหนูนั่นมีความเด็ดเดี่ยวจริงๆ!” จักรพรรดิดำถอนหายใจ
"ภาพวาดภูเขาแม่น้ำนั้นรำคาญมาก พวกเราลองไล่ตามกันก่อน หากว่าตามไม่ทันจริงๆจะถือว่าปล่อยนางไปสักครั้งก็แล้วกัน "
“ไล่ตาม ตอนนี้ต่อให้นางบังคับเปิดประตูมิติได้ แต่การเปิดประตูมิติเช่นนี้จะต้องทำให้นางสูญเสียแก่นโลหิตไม่น้อย”
หลังจากนั้นจักรพรรดิดำก็เริ่มแกะรอยประตูมิติด้วยความชำนาญ จากการคำนวณของมันเห็นว่าสตรีศักดิ์สิทธิ์จื่อเซี่ยยังคงหนีไปได้ไม่เกินร้อยลี้พวกเขาจึงเริ่มไล่ตามอีกครั้ง
ทันทีที่พวกเขาไล่ตามไปชั่วระยะเวลาหนึ่งพวกเขาก็มองเห็นแสงสีม่วงสว่างวาบ มันเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์จื่อเซี่ยที่กำลังหลบหนีอยู่นั่นเอง
ผังป๋อเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งสี่ และความเร็วของเขาก็สามารถบีบระยะเข้าหาจื่อเซี่ยได้มากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันเย่ฟานที่เคลื่อนไหวด้วยทักษะชายชราผู้บ้าคลั่งก็มีความเร็วไม่น้อยไปกว่าผังป๋อ
สตรีศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงได้รับบาดเจ็บสาหัสจริงๆ ด้วยการหักโหมเปิดประตูมิติมันทำให้อาณาจักรบ่มเพาะของนางเกิดความไม่มั่นคงในทันที
แม้ว่านางจะยังสามารถใช้พลังของสุดยอดเต๋าได้ แต่นางก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสมากเกินไป หากนางยังคงฝืนใช้มากกว่านี้รับรองว่าไม่ต้องให้พวกเย่ฟานลงมือนางก็จะตายด้วยตัวเองอย่างแน่นอน
“บูม”
โดมท้องฟ้ากำลังสั่นสะท้านด้วยพลังการโจมตีของเย่ฟ่าน
ในเวลาเดียวกัน ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ของผังป๋อก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าและเข้าประชิดตัวจื่อเซี่ยในเวลาเพียงเสี้ยวลมหายใจ
ช่วงเวลาเดียวกันนั้นตู้เฟยและสุนัขสีดำตัวใหญ่ก็ไล่ตามมาติดๆ หม้ออสูรกลืนสวรรค์และระฆังสีทองของพวกเขากวาดเข้าหาจื่อเซี่ยอย่างรวดเร็ว
ชัว!
แสงสีม่วงสว่างวับ
จื่อเซี่ยจมดิ่งลงไปในภาพวาดแห่งขุนเขาและแม่น้ำ ในตอนนั้นภาพวาดศักดิ์สิทธิ์เปล่งแสงอันยิ่งใหญ่ก่อนจะกระแทกตกลงสู่พื้นดินในทันที
"เกิดอะไรขึ้น?" ผังป๋องุนงง
“นางซ่อนตัวอยู่ในภาพวาดเพื่อหลีกเลี่ยงภัยพิบัติครั้งนี้” ตู้เฟย กล่าว
