ตอนที่แล้วบทที่ 37 หลี่เหลียง: อัจฉริยะตายในมือฉัน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 39 ฉัน นักล่าอาหารลู่เจ๋อ

บทที่ 38 ฝ่ามือนี้มีพิษ…


“พี่เจ๋อดูเหมือนจะไม่เป็นไร…”

“เหมือนครูจะออมมือให้นะ”

“ทำไมฉันไม่รู้สึกว่านี่เป็นการโจมตีของหลิงหวู่ระดับ 1…”

“อืม….”

ลู่เจ๋อได้ยินทันทีที่เขาลงจอด

จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและเห็นหลี่เหลียงมองมาที่เขาด้วยดวงตาเปิดกว้าง

ลู่เจ๋อก้มหน้าลงทันที “…”

นี้ไม่ดี!

การโจมตีของหลี่เหลียงในตอนนั้นชัดเจนว่าไม่ใช่หลิงหวู่ระดับ 1 เขาทำให้หลี่เหลียงเสียหน้าใช่รึเปล่า?

หลี่เหลียงขอสู้กับเขา ดังนั้นเขาไม่ควรทำให้ครูเสียหน้ามากเกินไป

ลู่เจ๋อคิดแล้วดวงตาก็สว่างขึ้น

เขามีความคิดดี ๆ แล้ว!

เขาจับหน้าอกขณะแกล้งทำเป็นหน้าซีด ร่างกายของเขาสะดุดไปข้างหลัง 2-3 ก้าว “นี่ ฝ่ามือนี้มีพิษ…”

จากนั้นเขาก็ล้มลงบนพื้นแข็ง

เนื่องจากร่างกายเขาค่อนข้างแข็งแรงและหน้าเขาก็หนา เขาจึงไม่เจ็บมาก

ทุกคน: "…"

หลี่เหลียง: “…”

ทุกคนเงียบ ไม่รู้จะมองลู่เจ๋อด้วยท่าทางแบบไหนดี

หน้าของหลี่เหลี่ยงเปลี่ยนเป็นสีเขียว ในใจเขาโกรธจัด พิษอะไร! แกสิเป็นพิษ!

ฉันจะกลับบ้านและมอบพิษทั้งหมดที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของฉันให้แก!

เมื่อลู่เจ๋อล้มลง เขารู้สึกว่าทั้งห้องเงียบมาก เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

เขาแสดงไม่ดีเหรอ?

เขารู้สึกว่าเขาเนียนมากนะ

พวกเขายังไม่มีความสุขอีกเหรอ?

โธ่ การเป็นนักแสดงในยุคอวกาศนั้นไม่ง่ายเลย…

สักพักลู่เจ๋อก็ใช้ความสามารถในการควบคุมลมของเขสตรวจสอบรอบ ๆ ทุกคนดูเหมือนจะหันหน้ามาทางเขา…

พวกเขากำลังมองเขาอยู่หรือเปล่า?

พวกเขาจะไม่มาช่วยเขาเลยเหรอ?

ฉันพบข้อแก้ตัวแล้ว รีบมาเถอะ!

ลู่เจ๋อรู้สึกหงุดหงิดนิด ๆ มันค่อนข้างอึดอัด พื้นแข็งมาก

ทุกคนมองลู่เจ๋อที่ไม่ได้ตั้งใจจะลุก แล้วจากนั้นก็หันไปมองหลี่เหลียง

พวกเขาแทบกลั้นหัวเราะไม่ไหว!

สำหรับหลี่เหลียง เขาพอใจมากที่ลู่เจ๋อรอดจากการโจมตีเต็มกำลังของหลิงหวู่ระดับ 6

โรงเรียนของพวกเขากำลังจะดังจริง ๆ!

แต่ สมองของนักเรียนคนนี้ดูเหมือนจะบกพร่อง…

ครูงี่เง่าคนไหนจะใช้ฝ่ามือพิษเมื่อสู้กับนักเรียน?

เขาแค่เฝ้าดูการกระทำของลู่เจ๋ออย่างเงียบ ๆ

หลังจากนั้น…

“นายเล่นเกมอะไร”

“สตาร์ชิพ”

“โอ้ ยานหลี่เผยเผย ยานอันดับ SSS! นายใช้เงินไปเท่าไหร่?”

“อืม…ฉันสุ่มได้ฟรีน่ะ”

“มาต่อยกันเถอะ!”

ลู่เจ๋อ “…”

ทำไมพวกเขาถึงคุยเรื่องเกมกันล่ะ?

ทำไมถึงไม่มีใครมาช่วยเขาเลย?

ลู่เจ๋อคิดไปต่าง ๆ นา ๆ ในเมื่อหลี่เหลียงดูเหมือนจะไม่ทำอะไรเลย และนักเรียนคนอื่น ๆ ก็ดูเหมือนจะไม่สนใจ เขาลุกขึ้นตอนนี้เลยได้ไหม

เขาพลิกตัวขึ้น และหรี่ตาดูกลุ่มคนที่กำลังเล่นเกม

"หืม? พี่เจ๋อตื่นแล้วเหรอ?”

“พี่เจ๋อ ดูเหมือนพี่จะนอนผิดท่านะ เหมื่อยตรงไหนรึเปล่า”

ลู่เจ๋อ “…”

จู่ ๆ เขาก็อยากต่อยพวกมัน

“โอ้ ตื่นแล้วเหรอ? ดูเหมือนว่าฝ่ามือพิษของฉันจะยังไม่ดีพอ?”

ลู่เจ๋อหันกลับมาเห็นหลี่เหลียงยิ้มแปลก ๆ ให้เขา

เขายิ้มแห้ง ๆ “อา…ฮ่าฮ่า…”

เขาไม่รู้จะตอบอะไรเลย

หลี่เหลียงถอนหายใจ นักเรียนคนนี้คิดอะไรอยู่?

เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า “ลู่เจ๋อ ยังมีเวลาเหลืออีก 1 สัปดาห์ ด้วยพลังปัจจุบันของเธอ เธอไม่มีอะไรให้เรียนรู้ในโรงเรียนแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้ เธอสามารถฝึกที่บ้านและพักผ่อนได้”

ลู่เจ๋อตาเป็นประกาย "จริง ๆ เหรอครับ?"

การไม่ต้องมาโรงเรียนเป็นความฝันของนักเรียนนับไม่ถ้วน!

เมื่อเห็นว่าลู่เจ๋อมีความสุข หลี่เหลี่ยงก็รู้สึกว่าเขากำลังจะหัวใจวาย

เขาหายใจเข้าลึก ๆ กัดฟันแล้วพูดว่า "ใช่!"

ทุกคนมองลู่เจ๋อด้วยสายตาอิจฉา

หลังเลิกเรียน

ลู่เจ๋อไปหาลู่หลี่

เมื่อพวกเขากลับถึงบ้าน ลู่เจ๋อก็พูดว่า “หลี่ ตั้งแต่พรุ่งนี้ฉันจะฝึกที่บ้าน เธอไปเรียนคนเดียวได้ใช่ไหม”

ลู่หลี่สับสน "ทำไม?"

ลู่เจ๋อยิ้ม “เพราะครูบอกว่าฉันแข็งแกร่งเกินไป ฉันจะทำอะไรได้? พี่ชายเธอยอดเยี่ยมมากนะหลี่!”

ลู่หลี่ได้ยินก็พยักหน้า “ฉันไม่ใช่เด็กน้อยสักหน่อย พี่ไม่จำเป็นต้องบอกหรอก คิดว่าฉันจะไปโรงเรียนไม่ได้ถ้าไม่มีพี่รึไง?”

มุมปากของลู่เจ๋อกระตุก

แต่ลู่เจ๋อจะไม่พูดออกมาดัง ๆ เพราะเธอยังคงแบล็กเมล์เขาอยู่

เขายิ้ม “จะใช่ได้ยังไง? หลี่ฉลาดมาก พี่แค่ไม่อยากให้น้องรอพี่”

“อืม โอเค หลี่เข้าใจ พี่ทำงานหนักในสัปดาห์สุดท้าย”

ลู่เจ๋อยิ้ม “ไม่ต้องห่วงฉันหรอก”

เขากลับไปที่ห้อง

ลู่เจ๋อมองกลุ่มลูกแก้วแสงที่ลอยอยู่ในมิติจิตใจของเขา เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบลูกแก้วสีม่วงออกมากิน

ด้วยสถานะปัจจุบันของเขา การใช้ลูกแก้วสีแดงนั้นช้าเกินไป เขาควรเพิ่มพลังจิตและเข้าไปในมิติล่าสัตว์ตอนกลางคืนเพื่อฆ่าหมาป่าเขียว

เมื่อลูกแก้วสีม่วงไหลลงคอ จิตใจของลู่เจ๋อก็โล่งขึ้น เขาเริ่มแยกแยะสิ่งที่เขาเรียนรู้ รวมทั้งเทคนิคการต่อสู้ ประสบการณ์การต่อสู้ และศาสตร์เทพแห่งลม

ในเวลาเดียวกัน ลู่เจ๋อก็คิดย้อนกลับไปถึงการต่อสู้กับหนานกงจิง ศาสตร์เทพของเธอแตกต่างจากการควบคุมธาตุมาก

ในคืนที่เขาเชี่ยวชาญเทคนิคการต่อสู้พื้นฐานอย่างสมบูรณ์แบบ เขาก็ตระหนักว่าหากมีใครศึกษาการใช้พลังอย่างลึกซึ้ง บุคคลคนนั้นอาจสามารถปลดปล่อยพลังได้มากขึ้น 10 เท่าหรือมากกว่านั้น

ตราบใดที่ร่างกายแข็งแกร่งเพียงพอ พลังก็จะเพิ่มขึ้นอย่างน่าสยดสยอง

ศาสตร์เทพแห่งพลังของหนานกงจิงก็น่าจะเป็นแบบนั้นเหมือนกัน

-----------------------------

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด