ตอนที่แล้วMMORPG : ตอนที่ 154 การต่อสู้ที่ดุเดือด (2)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปMMORPG : ตอนที่ 156 เบื้องหลังโศกนาฏกรรมตระกูลลั่ว (1)

MMORPG : ตอนที่ 155 เงาที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง


พอรู้สึกตัว!

ฉินลั่วเฉิง ก็ก้มศีรษะลงไปและมอง หลัวหลี่ ที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างหนาแน่น ดูเหมือนว่าก่อนที่จะตกลง เขาจะโอบกอดเธอเอาไว้เป็นอย่างดี ในเวลานี้เขาได้กล่าวถามออกมาอย่างกังวล“เอ่อ…ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?”

“อื้ม ข้าไม่เป็นไร!”หลัวหลี่ เงียบไปชั่วครู่นึง ก่อนที่จะตอบ น้ำเสียงของเธอดูเขินอายเล็กน้อย“เอ่อ…ปล่อยข้าก่อนเถอะ”

“เข้าใจแล้ว!”

ฉินลั่วเฉิง ลังเลที่จะละทิ้งกลิ่นอายอันหอมกรุ่น แต่เขาไม่ใช่พวกฉวยโอกาส เมื่อเห็นว่า หลัวหลี่ รู้สึกเขินอาย เขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนและปล่อยเธอ

“ตอนนี้ร่างกายฟื้นฟูขึ้นบ้างยัง?”

เมื่อเห็น หลัวหลี่ ก้มศีรษะลงโดยไม่พูดอะไร ฉินลั่วเฉิง ก็เข้าใจดีถึงความลำบากใจของเธอ ดังนั้นเขาจึงได้เปลี่ยนเรื่องและพูดขึ้น“ครั้งนี้ท่านน่าจะใช้คัมภีร์กลับเมืองได้แล้วใช่มั้ย?”

“อื้ม ข้าฟื้นตัวแล้วนิดหน่อย!”

หลัวหลี่ได้พยักหน้าและตอบกลับ“หลังจากรับประทานอาหารก่อนหน้านี้ ข้าก็ฟื้นความแข็งแกร่งกลับมาเล็กน้อย ทำให้มันระงับพิษบางอย่าง แม้ว่าจะไม่สามารถต่อสู้ในสภาพปัจจุบันได้ แต่ก็สามารถใช้คัมภีร์กลับเมืองได้”

“ดีแล้ว!”

ฉินลั่วเฉิง สูดลมหายใจเข้าลึก และ ช่วยพยุง หลัวหลี่ ขึ้นมา ก่อนที่จะหยิบม้วนคัมภีร์กลับเมืองยื่นให้เธอ“งั้นก็รีบไปกันเถอะ หลังจากฆ่า ผู้พิทักษ์ทั้ง 3 แล้ว ชายลึกลับที่อยู่เบื้องหลัง ไม่น่าจะยอมอยู่เฉยแน่ บางทีเขาอาจจะออกมาด้วยตัวเอง ดังนั้นพวกเราไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน รีบจากไปโดยเร็วที่สุดจะดีกว่า”

“อื้ม!”หลัวหลี่ พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

ฉินลั่วเฉิง และ เธอ ไม่รู้ว่าตัวตนที่อยู่เบื้องหลังนั้นแข็งแกร่งมากขนาดไหน

หากเธอไม่ได้ถูกพิษ บางทีเธออาจจะยังมีความมั่นใจอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ เธอกลับไม่แม้แต่จะสามารถจับดาบและต่อสู้ได้

“ท่านรีบไปก่อนเถอะ!”

ฉินลั่วเฉิง ได้ยิ้มให้ ขณะที่ วิ่งไปตรงหลุมที่ผีสาวระเบิดตัวออก“ข้าจะขอตรวจสอบสิ่งต่าง ๆ สักครู่นึง”

หลัวหลี่“...”

“บ้าเอ้ย น่าอนาถจริง ๆ แม้แต่เศษกระดูกสักชิ้นก็ไม่มีเหลือ!”

เขาได้ก้าวไป 2-3 ก้าว และ มองดูหลุมลึก ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พบชิ้นส่วนต่าง ๆ ของร่างกายใด ๆ ของผีสาวฮั่นโหยวเลย ดังนั้น เขาจึงได้สั่นศีรษะอย่างช่วยไม่ได้

ผีสาวตัวนี้ได้หายไปอย่างสมบูรณ์ หากไม่แล้วล่ะก็ ด้วยชิ้นส่วนพลังบางอย่าง เขาเชื่อมั่นว่ามันน่าจะเป็นอุปกรณ์ชั้นดีอย่างแน่นอน

“โชคดีที่ของดรอบไม่ได้ถูกทำลายไปจากการระเบิด มิฉะนั้น ฉันคงทำงานอย่างเสียเปล่าโดยแลกกับ ค่าประสบการณ์และชื่อเสียงเท่านั้น”

เมื่อมองไปที่ หลุมลึก ฉินลั่วเฉิง ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เมื่อเขาเห็นแสงดาวกระพริบอยู่ภายใน

แม้ว่าศพจะหายไป แต่อุปกรณ์ ไม่ได้หายไป ถ้าอุปกรณ์หายไปด้วย เขาคงดุด่าระบบสุนัขไปแล้ว

ดังนั้น เขาจึงได้กระโดดลงไปโดยไม่คำนึงถึงอุณหภูมิที่ยังสูงอยู่ ฉินลั่วเฉิง ได้กวาดทุกสิ่งอย่างเข้าไปในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาอย่างชำนาญโดยไม่ปล่อยแม้แต่เศษเหรียญแม้แต่อันเดียว

“เฮ้ ท่านกำลังทำอะไรอยู่หน่ะ?”

เมื่อเขาขึ้นมาจากหลุมลึก ฉินลั่วเฉิง ก็ได้ยินเสียงของ หลัวหลี่ ที่กำลังยืนยิ้มให้กับเขา

“ท่านยังไม่ไปอีกงั้นเหรอ?”

เมื่อมองไปที่ หลัวหลี่ ซึ่งเหมือนกับเทพธิดาเบื้องหน้า ฉินลั่วเฉิง อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างและพูดขึ้นในทันที“เหตุใดท่านถึงไม่รีบไป หรือว่าท่านกำลังรอให้บุรุษลึกลับที่อยู่เบื้องหลังมาถึงก่อน?”

“ข้ากำลังรอท่านอยู่!”หลัวหลี่ ได้ยิ้มอย่างนุ่มนวล“ถ้าท่านไม่ไป ข้าก็ไม่ไปเหมือนกัน”

ฉินลั่วเฉิง : …

เห้ นี่เป็นการแสดงความรักทางอ้อมหรือไม่?

ไม่สิ

ไม่ควรจะเป็นแบบนั้น

ดูเหมือนว่าเธอกำลังเป็นห่วงฉัน

ด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความเป็นห่วงเช่นนี้มันทำให้ ฉินลั่วเฉิง รู้สึกหลงใหลเป็นอย่างมาก

“เข้าใจแล้ว!”

ฉินลั่วเฉิง ได้เผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจและกล่าวออกมา“ไปกันเถอะ!”

หลัวหลี่ ไม่ได้พูด แต่กลับยิ้มหวานออกมา

เพียงแต่

ฉินลั่วเฉิง ไม่ได้เคลื่อนไหว หลัวหลี่ ก็ไม่ได้ขยับ

“อย่ามาโกหกข้าหน่อยเลย ข้ารู้ว่าท่านเหลือม้วนคัมภีร์กลับเมืองเพียงแค่ 1 อันใช่มั้ย?”

ดวงตาของ หลัวหลี่ ได้กลายเป็นสีแดง ท่าทีของเธอในเวลานี้ดูน่ารักมาก“ท่านต้องการให้ข้าใช้โอกาสหลบหนีนี้ไป และ ท่านคิดจะเสี่ยงชีวิตหลบหนีออกไปจากที่นี่ด้วยตัวเอง?”

ฉินลั่วเฉิง : …

โอ้ย แม่คุณ!

เหตุใดถึงเล่นใหญ่ขนาดนี้

คนที่กลัวตายอย่างฉันจะคิดเสี่ยงชีวิตไปทำไม?

“ข้ามีคัมภีร์กลับเมืองแค่อันเดียวก็จริง แต่ข้าก็มีวิธีอื่นในการกลับไป!”

ฉินลั่วเฉิง ได้กระเดาะลิ้นของเขาและพูดขึ้น“จำไม่ได้เหรอ ก่อนหน้านี้ ข้าใช้การข้ามมิติ เพื่อหลบหนีจากการระเบิด แน่นอนว่าข้าสามารถใช้มันเพื่อหลบหนีออกไปจากที่นี่ได้ ดังนั้นท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอก”

ก่อนหน้านี้ เขาซื้อคัมภีร์กลับเมืองมา 2 อัน

เขาไม่ได้ซื้อมันมากกว่านั้น เพื่อ ราคาของมันสูงถึง 1 เหรียญทอง

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาต้องรักษาเวลาอันมีค่าของ ‘เสียงวิญญาณร่ำไห้’ ที่ต้องวิ่งไปกลับจากพื้นที่เก็บเลเวลระยะไกล และ ตัวเมือง เขาคงไม่คิดใช้ 1 เหรียญทอง ที่มีมูลค่าหลายพันหยวน เพื่อซื้อคัมภีร์กลับเมืองอย่างเด็ดขาด

ม้วนคัมภีร์กลับเมือง 2 อัน อันแรก ได้ถูกใช้ไปตอนที่เขาใช้หลบหนีผู้คน

ใช่แล้ว…

ในเวลานั้น เนื่องจากการเปิดเผยของสมองหลัก วิดีโอทั้ง 5 รายการได้เผยแพร่สู่สาธารณะทำให้คนรู้จักเขาเป็นอย่างมาก

เมื่อเขาเข้าสู่เมืองซิงเหยาในครั้งแรก ก็มีผู้คนที่มีสายตาแหลมคมสังเกตุเห็นเขาได้ในทันที เขาที่เกิดความกระวนกระวายใจได้ถูกไล่ตามอย่างบ้าคลั่งโดยกลุ่มผู้เล่นที่มีจุดประสงค์ต่างกัน และ เพื่อกำจัดพวกเขา ตัวเขา ต้องซื้อชุดแฟชั่นและหน้ากากในราคาที่สูง พร้อมกับเสียคัมภีร์กลับเมือง ไป 1 อัน

จากนั้น

คัมภีร์กลับเมืองทั้ง 2 จึงเหลือเพียงแค่อันเดียว ซึ่งมันมีพอสำหรับ หลัวหลี่ เท่านั้น ซึ่งตัวเขาจะต้องมองหาวิธีอื่น

“ท่านโกหก!”

หลัวหลี่ ได้กล่าวออกมา“ทักษะเชิงมิติ ไม่สามารถใช้ได้อย่างต่อเนื่อง ท่านใช้มันเพื่อช่วยข้าไปแล้ว ดังนั้น ในช่วงเวลาอันสั้น ท่านไม่มีทางใช้มันได้อย่างแน่นอน ท่านต้องการหลอกข้าให้ข้าหนีไปก่อนใช่มั้ย?”

ฉินลั่วเฉิง : ???

แม่คุณเอ้ย!

เธอเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว!

ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นจริง ๆ ดังนั้นได้โปรดอย่าคิดไปเองคนเดียว

หลังจากช่วยเหลืออีกฝ่าย และ ได้เห็นพฤติกรรมของ หลัวหลี่ ในตอนนี้ ฉินลั่วเฉิง ก็เข้าใจความนึกคิดของเธอ สิ่งนี้เป็นข้อพิสูจน์แล้วว่าเขาไม่ได้ช่วยคนผิด

“ก็ได้ เช่นนั้นข้าจะขอล่วงหน้าไปก่อน!”

เมื่อมองไปที่ หลัวหลี่ ผู้ดื้อรั้น ฉินลั่วเฉิง ก็รู้ว่า หากเขาไม่ไป เธอก็ไม่มีทางยินยอมที่จะจากไปเป็นแน่ ดังนั้น เขาจึงได้กล่าวพูดอย่างปวดหัว“เอาล่ะ รีบหน่อยเถอะ ไม่งั้นเดี๋ยวจะไม่ทันการ”

จากที่กล่าวมา ฉินลั่วเฉิง คิดจะใช้ความสามารถของ พรสวรรค์ราชาแห่งดวงดาว ปาฏิหาริย์ย้อนเวลา ซึ่งเขาสามารถใช้สิ่งนี้ในการล้างคูลดาวน์ของทักษะได้ และ ด้วยสิ่งนี้ก็เพียงพอแล้วที่เขาจะใช้กระโดดข้ามมิติอีกครั้งได้ในทันที

“คิดจะจากไป?ในเมื่อเจ้าเข้ามาที่นี่ ก็จงรั้งอยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟังซะเถอะ!”

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ ฉินลั่วเฉิง กำลังเตรียมพร้อม ทันใดนั้น เสียงที่เย็นชาที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ก็ดังเข้ามาในหูของเขา สิ่งนี้ทำให้ เขารู้สึกราวกับว่ามีสัตว์ร้ายขนาดยักษ์กำลังจ้องมอง และ ความหวาดกลัวได้เข้าปกคลุมจิตใจ จนทำให้เขาขยับตัวไม่ได้

“ที่แท้ก็เป็นเจ้า!”

หลัวหลี่ แต่เดิมที่เตรียมความพร้อมได้โพล่งคำพูดออกมาในเวลานี้ ดูเหมือนว่าคนที่เธอเห็นในเวลานี้ จะเป็นคนรู้จักของเธอ หลังจากค้นพบความลับนี้มันก็ทำให้สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดในทันที

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด