ต่างโลกกับเทพบริหาร ตอนที่ 215 คำสั่ง

ตอนที่ 215 คำสั่ง

"เจ้านำกำลังทหารของเจ้าที่บอกมาไปยังเมืองอาณาเขตทางตอนเหนือของจักรวรรดิสะ!"

"เอ่ะ?!?!?"

โฮดี้แสดงใบหน้าตกใจออกมาหลังผมพูดไป "ท่านบารอนอาณาเขตทางเหนือตอนนี้มันเป็นอาณาเขตปกครองของพวกจักรวรรดิที่แท้จริงนะครับ ท่านกำลังจะบอกให้ข้าไปทำสงครามกับพวกนั้นงั้นเหรอ ข้าคิดว่าแบบนั้นมัน...”

ออ! ลืมอธิบายเรื่องนี้ให้มันเข้าใจไปเลย ถึงตอนนี้อาณาเขตส่วนมากจะเป็นของพวกมันก็จริง แต่เมืองที่เราขอเอาไว้ก็ยังเป็นของเราอยู่ เพราะมันสามารถเดินทางจากส่วนกลางของประเทศไปง่ายกว่า เลยสามารถยึดเป็นของผมได้อยู่ ซึ่งถ้าไม่เป็นแบบนั้นแจนด์ลาสมันคงไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้ว หึหึ!

“ใครให้เจ้าไปทำสงครามช้าให้เข้าไปปกครองเมืองต่างหาก”

“เมือง?”

โอดี้เอียงคอพร้อมใบหน้าสงสัย ก็เมืองนั่นแหละไม่ต้องสงสัย “ท่านกำลังจะบอกว่าให้ข้าไปปกครองเมืองอาณาเขตทางเหนือสินะ”

“ใช่! หรือเจ้ามีปัญหาอะไร?”

หลังถามไปโฮดี้มันก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมาแล้วทำหน้าคิดหนัก ส่วนเรื่องที่มันคิดหนักก็พอเดาได้อยู่หรอกว่าเป็นเรื่องคำสั่งที่ผมสั่งมันไปแน่

ผ่านไปได้ไม่นาน

“เอาแบบนั้นก็ได้ครับ ข้าจะไปปกครองเมืองอาณาเขตทางเหนือตามคำสั่งของท่าน”

เป็นการตัดสินใจที่ดีมาก ถ้าแกไม่ยอมตกลงแกได้กลับไปรับใช้ดิวครอนต่อแน่แล้วก็โดนกวาดล้างตระกูลหลังจากจบสงครามแน่นอน หึ! แต่เมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ทุกอย่างมันก็ง่ายขึ้นเยอะจริงๆ เราไม่จำเป็นต้องหาคนไปปกครองรอแล้ว เพราะกว่าจะไปถึงอย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหลายเดือน จนกว่าจะถึงตอนนั้นให้โฮดี้มันจัดการไปก่อนแล้วกัน

“เมื่อตกลงแล้วเจ้าก็เดินทางไปถามรายละเอียดกับซิคแน็คได้เลย พร้อมกับทหารของเจ้าที่บอกว่ากำลังรบของมหาจักรวรรดิจะลดลง 50% เดี๋ยวทางข้าจะติดต่อซิคแน็คให้เอง”

“ครับท่าน”

คุยกับโฮดี้มันก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที เฮ้อ~ ช่วงนี้ยิ่งปืนนัดเดียวได้นกสองตัวบ่อยจริง ได้ลดกำลังรบของมันแถมยังได้ทหารไปปกป้องเมืองทางเหนือในเวลาที่เราไม่อยู่อีก ดีจริงๆ

งับ! ผมเริ่มกินซุปในจานต่อทันทีหลังจากที่จัดการเรื่องทั้งหมดเรียบร้อย

#############

3 วันต่อมา

ภายในห้องควบคุมรถไฟส่วนหน้า

ตอนนี้ในที่สุดผมก็เดินทางเข้ามาถึงอาณาเขตของมหาจักรวรรดิแล้ว และหลังจากที่เดินทางเข้ามาก็พบกับป้อมแรกของพวกมันขวางทางรถไฟอยู่ ตัวป้อมถูกสร้างขึ้นมาอย่างดีจากหิน ขนาดของมันใหญ่พอสมควรประมาณ 10 – 12 กิโลเมตร บนกำแพงเองก็มีพวกทหารยืนเต็มไปหมด ทั้งพลธนูละทหารปกติ

ตามจริงก็ไม่อยากปะทะให้มันเสียเวลาหรือเสียกำลังทหารหรอก เพราะถ้าสามารถจัดการตัวหัวหน้าได้ทหารพวกนี้ต้องเป็นกำลังรบในการต่อสู้กับพวกปีศาจได้แน่ แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องผ่านทางนี้เพราะผมได้ลองพยามหาทางอื่นแล้วแต่มันก็เป็นเขาหมดเลยการที่จะสร้างทางรถไฟพื้นที่ภูเขานั้นมันแปลืองทั้งเวลาแล้วก็เงินทุน เพราะงั้นบุกยึดหรือไม่ก็ทำลายป้อมด้านหน้าจึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

“เอายังไงดีครับท่านไมล์ พวกเราส่งข้อความให้ยอมแพ้ไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนแล้ว แต่เรายังไม่ได้รับการตอบกลับอะไรมาเลย?”

ดัสที่อยู่ด้านหลังของผมเอ่ยถามขึ้นมา ถามว่าเอายังไงตอนนี้มันก็ตอบยากนั้นแหละเพราะถ้าทำลายมันก็คงไม่ใช่เรื่องยากอะไร แต่มันจะเสียชีวิตของพวกทหารมากแน่นอน เฮ้อ~

ระหว่างที่ผมกำลังหนักใจอยู่นั้นประตูของป้อมก็เปิดออก อะไรของมันเปิดประตูออกมาแบบนั้น??? หลังประตูเปิดออกก็มีทหารจำนวนมากเดินออกมาทหารแต่ล่ะคนต่างก็อยู่ในชุดพร้อมรบกันทั้งนั้น

ด้านหน้าของพวกมันทั้งหมดก็มีทหารสวมชุดเกราะสีทองยืนอยู่ ให้เดาหมอนั้นคงเป็นหัวหน้าแน่นอน ให้ตายเถอะ! นี่พวกมันเอาจริงเหรอเนี่ยที่คิดจะสู้กับเรา ที่ผ่านมาพวกมันไม่ได้เรียนรู้กับคนที่ต่อต้านเราเลยหรือยังไง

“ดัส”

“ครับท่าน”

“นำทหารออกไปจัดการกับพวกมัน” ผมชี้นิ้วไปยังพวกทหารที่กำลังเดินออกมาจากประตู “จัดการให้หมดทุกคนเท่าที่จะสามารถทำได้ แล้วสั่งให้หน่วยปืนใหญ่พลังเวทย์อย่าพึ่งทำอะไรรอรับคำสั่งจากข้า อย่าพึ่งยิ่งหรือทำอะไรเด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

“ครับ”

เมื่อรับคำสั่งดัสก็เดินออกไปจากห้องควบคุมทันที ส่วนเหตุผลที่ต้องจัดการกับพวกมันนั้นมันก็มีเหตุผลอยู่เช่นกัน เพราะถ้าเกิดพวกมันโดนจัดการด้วยอาวุธที่ต่างชั้นกันมากเกินไป พวกทหารด้านในป้อมต้องเกิดความหวาดกลัวขึ้นแน่นอน

แล้วเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนั้นการเข้ายึดโดยไม่เสียหายอะไรมากก็จะสามารถทำได้ง่ายขึ้นเยอะ ครั้งนี้ต้องขอบคุณพวกมันจริงๆ ที่โง่เดินออกมาจากป้อมเพื่อให้เราได้รับผลประโยชน์แบบนี้ นับถือๆ คนที่คุมป้อมต้องเป็นพวกขุนนางไม่ได้เรื่องอะไรแน่นอนแบบนี้

…

….

…..

ณ ด้านนอกรถไฟ

เมื่อกำลังทหารของผมจัดทัพเรียบร้อยก็เดินทางออกไปทันที แล้วผมก็เดินออกมาด้านนอกรถไฟเพื่อทำการสังเกตอย่างใกล้ชิด ด้านนอกรถไฟ ตอนนี้ก็เป็นเพียงพื้นที่ป่าธรรมดาแล้วก็มีพวกคนงานก่อสร้างและทหารบางส่วนกำลังยืนดูแบบผม

แต่ว่านี้มันไม่ใช่การลุ้นว่าใครจะชนะหรอก แต่มันเป็นการดูต่างหากว่าพวกทหารของมหาจักรวรรดิมันจะดิ้นรนยังไง

ในส่วนเรื่องของกำลังทหารที่ดัสนำออกไปนั้นมีประมาณ 5,000 คน ส่วนพวกมันที่เดินออกมาจากประตูของป้อมก็มีประมาณ 20,000 คน ซึ่งกำลังรบต่างกันประมาณ 3 เท่า ในตอนแรกดัสมันก็จะเอาออกไปสองหมื่นคนเท่ากันแหละ แต่ผมห้ามเอาไว้แล้วให้เอาออกไปเท่านั้นก็พอ เพราะถ้าเอาไปเยอะและจบไว้ผมก็ไม่ได้ดูอะไรสนุกๆ กันพอดี

เพราะเหตุผลนี้จำนวนทหารแบบนั้นนะถูกแล้ว และอีกอย่างทหารทั้ง 5,000 คน ต่างก็มีอาวุธชนิดใหม่อย่างปืนเวทย์ครบทุกคนด้วย ชักทนรอไม่ไหวแล้วสิว่ามันจะทำยังไง ถ้าได้เจอกับอาวุธชนิดใหม่ของเรา -_-