ตอนที่ 18

ตอนที่ 18

จางชงใช้พละกำลังอย่างมากในการเตะครั้งนี้ทำให้เจียหยวนหลิงลอยไปกระแทกที่เสา!

เขากระอักเลือด จนกระจายไปทั่วพื้น เจียหยวนหลิงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจางชงจะปฏิบัติต่อเขาในลักษณะเช่นนี้

“พ่อ ...”

จางชงพอใจที่สามารถหยุดเจียหยวนหลิงไว้ได้ สายตาอันเฉียบคมของเขาก็กวาดไปรอบ ๆ บริเวณ โดยมองไปที่หลิงจางและหลิงเจ่าเหวินด้วยความรังเกียจ

"ใต้เท้าเถา เดรัจฉานตัวนี้สมควรถูกลงโทษ ข้าไม่ยอมให้ทรายเข้าตาข้าได้ เขาเหยียบข้ามขอบเขตของข้า ด้วยการเตะครั้งนี้ หวังว่าใต้เท้าจะยกโทษให้ข้า" จางชงกล่าว กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขากระตุกทำให้เขาดูน่ากลัวมากขึ้น

"แม่ทัพจางจริงจังเกินไป ในเมื่อไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ ข้าจะตัดสินโทษของ บัณฑิตขั้นซิ่วไฉเจียหยวนหลิง"

เถาเฟิงกล่าว

"พ่อบุญธรรม ... " "ช่วยข้าด้วย ... " เจียหยวนดิ้นเสียงดังอยากจะคลานไป

"แม่ททัพจาง ข้าขอร้องได้โปรดช่วยหลิงเอ๋อด้วย หลิงเอ๋อพูดผิดไปเมื่อครู่ ข้าขอโทษท่านแทนเขาด้วย ท่านจะปล่อยให้เขาถูกลงโทษ โดยไม่ทำอะไรได้หรือ! "

เจียฮูหยินหันไปหาจางชง

“ท่านแม่ทัพจางยังใจเย็นอยู่หรือ?” หลิงเจ่าเหวินกล่าว

“นายท่านหลิงรู้ตัวไหม ว่าท่านกำลังดูถูกข้า” การแสดงออกของจางชงเปลี่ยนเป็นเย็นชาและดุร้ายมากขึ้น

หลิงเจ่าเหวินไม่ได้กลัวเขา ทำแต่เพียงยิ้มรับและรอคอย

"ข้ารู้ว่าชาวเมืองของตันหยางเข้าใจข้าผิด ไม่ต้องกังวล ข้าไม่ใช่คนที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่นเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวทุกคนอย่าลังเลที่จะวางใจในกองทัพเพียงเพราะคำพูดไม่กี่คำจากคนอื่น "

จางชงหันไปและพูดกับฝูงชนที่อยู่ด้านนอก

จากนั้นเขาก็หันกลับมาและพูดกับเถาเฟิง

"ข้า จางชงไม่คัดค้านการตัดสินนี้"

"น่าชื่นชมจริงๆ " เถาเฟิงกล่าวจากนั้นก็ตัดสินลงโทษเจียหยวนหลิงและคนอื่น ๆ อย่างรวดเร็ว

เจียหยวนหลิงถูกตัดสินให้ถูกเนรเทศสามพันลี้ อีกสี่คนได้รับการลงโทษในความผิดที่แตกต่างกัน

เจียหยวนหลิงไม่มีแม้เรี่ยวแรงหายใจ หน้าอกของเขาสั่นอย่างรุนแรงชั่วขณะจากนั้นเขาก็เป็นลม

เมื่อเห็นเช่นนั้นฮูหยินเจียก็เป็นลม

บ่าวรับใช้ของตระกูลเจียล้วนสูญเสีย ต่างตื่นตระหนกไม่รู้จะทำอย่างไร

ไม่มีการเปลี่ยนแปลงคำตัดสิน

“ใต้เท้า” หลิงจางกล่าว "ท้องฟ้าสีครามอยู่ที่นี่อย่างแท้จริง ถ้าไม่ใช่เพราะท่านคงจะไม่โชคดีขนาดนี้

“ขอบคุณใต้เท้าที่รักษาความยุติธรรมให้กับตระกูลหลิงของข้า” หลิงเจ่าเหวินกล่าว

ในเวลานี้ชื่อเสียงของเถาเฟิงสูงมาก แขกที่มากับเขาเพื่อเป็นพยานลอบมองตากันและยังกล่าวชื่นชมเถาเฟิง

ใบหน้าของจางชงคลี่คลายและมองตรงไปที่เถาเฟิง

หลังจากออกจากศาลจางชงก็หันไปมองหลิงจาง

มันเป็นสายตาที่กระหายเลือดที่เต็มไปด้วยความมุ่งร้ายอย่างเย็นชาราวกับว่าหมาป่าดุร้ายกำลังจะฉีกหลิงจางเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

แม้ว่าจะใช้เวลาเพียงชั่วครู่ แต่ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ ก็ไม่สามารถเห็นได้ แต่หลิงจางก็ยังสามารถมองเห็นเจตนาฆ่าที่มาจากจางชงได้

หลิงจางมองเข้าไปในดวงตาของเขาอย่างสงบและไม่เร่งรีบ มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะขัดแย้งกับจางชงดังนั้นเขาจึงได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว

สายตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่านั้นไม่มีอะไร เขาต้องการชีวิตของจางชง!

เขาไม่ลืมว่าตระกูลหลิงหลายสิบคนต้องตายอย่างไรก่อนที่เขาจะเกิดใหม่