King X King เมื่อได้เกิดเป็น องค์รัชทายาทลำดับสุดท้าย ตอนที่ 299 ปัญหา
ตอนที่ 299 ปัญหา
หลังผมถามออกไปทางทารอนและโซฟีก็มองหน้ากัน
“เฮ้อ~”
“เฮ้อ~”
เป็นน้ำเสียงถอนหายใจของทั้งสองคนที่ออกมาพร้อมกัน แล้วทารอนก็มองมาที่ผม
“หมอนั่นเป็นลูกของตระกูลวิลเลี่ยมนะสิ”
วิลเลี่ยม? ชื่อมันก็คุ้นๆ อยู่หรอก แต่ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาไม่ใช่หรือไงเพราะตระกูลที่น่าจะเป็นปัญหาในอนาคตตัวผมก็จำชื่อได้หมดแล้ว ถึงจะคุ้นๆ แต่ตระกูลวิลเลี่ยมไม่ใช่ตระกูลที่น่าจะสร้างปัญหาได้หรอกเพราะไม่มีอยู่ในรายชื่อที่ควรระวัง
คิดแบบสงสัยสักพักผมเลยถามไป
“แล้วตระกูลนั้นมีปัญหายังไงครับ?”
“เจ้าจำได้ไหมว่าเมื่อรวมทั้งห้าประเทศแล้วพวกเราก็ต้องการอาวุธ”
“ได้… ก็ข้าเป็นคนคำนวณมันเอง”
“นั่นแหละๆ เพราะในประเทศแห่งนี้ตระกูลที่ผูกขาดการค้าอาวุธก็คือตระกูลนั่น ถ้าพวกเราไปมีปัญหากับตระกูลวิลเลี่ยมพวกนั้นต้องพยามมีปัญหาเรื่องการผลิตอาวุธแน่”
ออ! มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย
ตามปกติแล้วแต่ละประเทศราชวงศ์จะควบคุมเรื่องเกี่ยวกับการผูกขาดเพราะถ้ามีใครผูกขาดได้เศรษฐกิจมันจะไม่เดินไปตามทางของมัน แต่มาถามอะไรกับโซฟีตอนนี้ก็คงไม่ได้ด้วย เพราะเรื่องนี้มันน่าจะมีก่อนที่เธอขึ้นมาปกครองแล้วเพราะการผูกขาดไม่ได้ทำกันง่ายๆ แต่ต้องใช้เวลาเป็นปีหรือสิบปี
แต่ช่างมันเถอะเรื่องนั้น
“ไม่ต้องห่วงท่านปฏิเสธไปเลย”
“เอ่ะ?!?!?!”
ทารอนทำสีหน้าแปลกใจ
จากนั้นผมเริ่มแสยะยิ้มแล้วพูดต่อ
“ครับ! เอาตามที่ข้าบอกถึงตอนนี้ท่านจะปฏิเสธไปพวกนั้นก็ไม่กล้าทำอะไรหรอก หรือถ้าพวกมันกล้าพวกเราก็แค่ใช้อำนาจทางการทหารบุกเข้าไปควบคุมเท่านั้น”
“เอาแบบนั้นแน่เหรอ? ถ้าพวกนั้นไม่ยอมการผลิตก็ช้านะ?”
ถามอะไรเยอะแยะจริงหมอนี่ไม่มีสมองตั้งแต่เมื่อไหร่
เฮ้อ~ นี่คิดว่าเอาพวกคนจากทั้งห้าประเทศเดินทางมาที่ประเทศทาซัสเพื่อมานั่งกินนอนกินกันหรือไง ยังไงสะถ้าพวกนั้นมีปัญหาทางนี้ก็ยังมีแรงงานจำนวนมากคอยทำงานให้อยู่อีกเยอะ หึ!
เมื่อรู้ว่าถ้าไม่อธิบายให้ทารอนฟังเรื่องคงไม่จบง่ายๆ ผมเลยเริ่มอธิบายเรื่องทั้งหมดที่คิดให้ฟังอันดับแรกก็เป็นเรื่องอาวุธ เรื่องอาหาร เรื่องกำลังคน ทุกอย่างผมได้วางแผนเอาไว้เป็นปีทำให้สามารถอธิบายอย่างไหลลื่น
เมื่อฟังจบทารอนละโซฟีก็พยักหน้าขึ้นลง
“เอาแบบนั้นก็ได้สมแล้วที่เป็นหลานข้า”
“ทางข้าเองก็ไม่มีปัญหา ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะคิดเอาไว้ขนาดนี้”
มันก็ต้องคิดเอาไว้อยู่แล้วสิ นี่พวกเจ้าสองคนคิดว่าข้าเล่นทำสงครามอยู่หรือไง???
“ถ้าเข้าใจแล้วข้าขอตัวไปพักก่อนนะ”
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยผมก็เดินออกมาจากห้องประชุม เมื่อเดินออกมาทหารที่เฝ้าหน้าประตูก็รีบหลบทางให้ผมด้วยสีหน้าเกร็งๆ
พวกนี้ต้องกลัวเพราะเรื่องของอัครเสนาบดีแน่
ช่างเถอะ…
ผมเริ่มออกเดินต่อเพื่อไปห้องพักของตนที่โซฟีได้เตรียมเอาไว้ให้ เมื่อเดินมาได้สักพักก็มาถึงห้องที่เป็นห้องพักของผมจึงเปิดเข้าไปทันที
นี่มันอะไรอีก???
ภาพที่ผมเห็นเมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาก็คือสภาพห้องที่เต็มไปด้วยดอกกุหลาบสีแดงเต็มพื้น และผู้ชายผมยาวสีทองนอนอยู่บนเตียงสองคน และไม่ใช่เพียงเท่านั้น ในห้องตอนนี้ยังมีกลิ่นของสมุนไพรที่ช่วยทำให้สิ่งมีชีวิตเกิดอารมณ์ที่เป็นที่นิยมอย่างสมุนไพรเซสอยู่อีก
โซฟีคิดจะทำอะไรอีก เฮ้อ~
ผมยืนหนักใจแล้วส่ายหน้าไปมาพร้อมเอามือจับขมับทั้งสองเอาไว้
สำหรับเรื่องในตอนนี้ไม่ต้องถามอะไรมันก็พอเดาได้อยู่หรอกว่าโซฟีคิดจะทำอะไร สภาพห้อง ผู้หญิงสวยทั้งสองคน กลิ่นสมุนไพรเพิ่มอารมณ์ ยัยนั่นคงกำลังบอกให้ผมสนุกกับผู้หญิงที่เตรียมเอาไว้ให้แน่นอน ในตอนก่อนที่จะเดินออกมาก็สังเกตเห็นอยู่ว่าเธอแสยะยิ้มแบบมีนัยแต่ตอนนั้นไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องแบบนี้เลยไม่ได้ถามไป
ในระหว่างกำลังหนักใจกลิ่นของสมุนไพรเชสก็แรงขึ้น
พวกผู้หญิงทั้งสองคนต่างก็ลุกออกมาจากเตียงที่พวกเธอกำลังนอนอยู่เมื่อกี้ ตอนนี้เอาตามตรงทางผมก็เริ่มมีอารมณ์แล้วเหมือนกัน แต่ว่า จะยอมให้มันเป็นไปตามที่โซฟีตั้งใจเอาไว้ไม่ได้เด็ดขาดเพราะไม่งั้นอำนาจในการต่อรองและพูดคุยของผมมันอาจจะลดลงไปได้
“พวกเจ้าออกไปกันได้เลย”
หญิงสาวทั้งสองคนต่างมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ
คงแปลกใจพอสมควรที่พวกเธอโดนปฏิเสธทันทีแบบนี้ แต่ถึงจะน่าเสียดายมันก็ช่วยไม่ได้
“ท่านคะ พวก-”
“ข้าบอกให้ออกไป!”
ผมเสียงแข็งก่อนที่หนึ่งในพวกเธอจะพูดจบ
หลังจากโดนไปแบบนั้นพวกเธอก็ก้มหน้าลงแบบสลดใจ แล้วจึงเดินออกไปจากห้องตามคำสั่งด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเท่าไหร่นักคิดว่าพวกเธอคงโดนตำนิแน่นอนที่ออกจากห้องเร็วแบบนี้ แต่ถึงแบบนั้นมันก็ช่วยไม่ได้เพราะทางผมเองก็ต้องรักษาภาพลักษณ์เอาไว้เหมือนกัน
หลังพวกเธอออกไปได้ผมก็เริ่มมองหาสมุนไพรที่ทำหน้าที่ของมันอยู่ สมุนไพรที่สร้างกลิ่นในห้องตอนนี้ชื่อของมันคือ เชส! เป็นสมุนไพรที่เกิดขึ้นในประเทศของภูติเท่านั้น และมันก็ทำหน้าที่สร้างอารมณ์ให้แก่ผู้ที่ได้กลิ่นทั้งชายและหญิง ไม่ว่าจะเป็นเผ่ามนุษย์ เผ่าภูติ เผ่าเอลฟ์ เมื่อได้กลิ่นของสมุนไพรชนิดนี้ก็จะเกิดอารมณ์กันทั้งหมด
แม้กระทั่ง! สัตว์อสูรหรือมอนเตอร์ก็เช่นกัน
ด้วยเหตุผลแบบนี้ทำให้มันเป็นสมุนไพรที่มีราคาแพงมากถึงมากที่สุด ไม่คิดเหมือนกันว่าโซฟีจะยอมเอามาใช้แบบนี้เธอคงอยากลดอำนาจต่อรองของผมจริงๆ ถ้าผมเผลอตัวไปละก็มันอาจจะเป็นแบบชาติก่อนที่ถูกเอาเรื่องพวกนี้มาเป็นตัวต่อรองได้ แต่เสียใจด้วยนะโซฟี หึหึ!
หลังจากที่มองหาสมุนไพรเชสสักพักก็พบกับความตกใจอีกอย่างเพราะตำแหน่งที่สมุนไพรกระจายกลิ่นออกมาตอนนี้มันไม่ได้มีเพียงจุดเดียวแต่มันมีมากกว่า 5 จุด
ให้ตายเถอะ! ก็ว่าอยู่ทำไมเตรียมพวกเธอเอาไว้สองคน เหอะๆ
ถ้าจำนวนขนาดนี้ละก็ตามที่ผมได้อ่านจากหนังสือมาพวกที่สูดดมเข้าไปคงไม่ได้นอนทั้งคืนแน่ ซึ่งการที่ไม่ได้นอนก็ไม่ต้องพูดถึงว่ามันหมายถึงอะไร
หลังจากรู้ตำแหน่งผมก็เริ่มเก็บพวกมันเข้าเวทย์มิติจนหมดเพราะมันสามารถเอาไปใช้ประโยชน์ในอนาคต… ไม่สิ! ที่เก็บเพราะว่าถ้านอนดมกลิ่นของมันคืนนี้ผมคงนอนไม่หลับหรอก การเก็บเอาไว้ก็เพื่อแบบนั้นไม่ได้คิดจะเอามันไปใช้ประโยชน์อะไร
เมื่อเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยผมก็เริ่มล้มตัวลงนอนบนเตียง
ฟุบ!
รำคาญจริง!
ตอนนี้พูดตามตรงรำคาญพวกกลีบกุลาบที่นอนทับอยู่มาก เฮ้อ~ ถึงตอนนี้จะรำคาญพวกกลีบกุหลาบรอบตัวอยู่ก็จริงแต่มันก็มีเรื่องหนักใจกว่านั้นอยู่
“พวกเจ้าสองคนเข้ามาเถอะ”
ใช่แล้ว!
เรื่องที่ผมหนักใจตอนนี้ก็คือพวกเธอทั้งสองคนที่ให้ออกไปเมื่อกี้ยังไม่ไปไหนกันเลย แถมพวกเธอยังเอาแต่ยืนอยู่หน้าห้องแบบนั้นต้องแต่ที่เดินออกไป เมื่อพูดไปพวกเธอทั้งสองคนก็เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทางเกร็งๆ ระหว่างนั้นหนึ่งในพวกเธอก็รวบรวมความกล้าและเงยหน้าขึ้นมามองผม
“ต้องขออภัยด้วยคะ พะ-”
“ไม่ต้องพูดหรอกข้าเข้าใจ พวกเจ้าสามารถอยู่ในห้องได้จนถึงเช้าแต่ข้าจะไม่ทำอะไรแล้วพวกเจ้าทั้งสองคนก็ไม่รายงายโซฟีตามเรื่องที่เกิดขึ้นจริงด้วย”
“ค่ะ”
“ค่ะ”
ทั้งสองตอบออกมาด้วยสีหน้าดีใจแล้วเดินตรงมาที่เตียงแบบไม่รอช้า แล้วพวกเธอทั้งสองคนก็ต้องทางซ้ายและทางขวาของผมด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแบบดีใจ
เหตุผลที่ผมเรียกให้เธอทั้งสองคนเข้ามามันก็มีอยู่ เพราะตามที่คิดที่เธอทั้งสองคนไม่เดินไปไหนตั้งแต่ที่โดนไล่ออกไปก็คงได้รับข้อเสนออะไรที่สำคัญมา อย่างเรื่องเงินหรือไม่ก็เรื่องตระกูล เพราะแบบนั้นการที่ให้พวกเธอเข้ามานอนด้วยแบบนี้ก็เป็นการช่วยพวกเธอเลยทำให้ยิ้มออกมาอย่างที่เห็น
เฮ้อ~
สักหน่อยดีไหมนะ!
เมื่อมามองทั้งสองใกล้ถึงผมก็เริ่มหวั่นไหวเหตุผลก็อาจจะเพราะกลิ่นของสมุนไพรเชสที่ยังเหลืออยู่ในห้องด้วย แต่ว่า ไม่ได้หรอก! ยังไงก็ต้องอดทนเอาไว้จะยอมเดินตามเกมส์ที่โซฟีวางเอาไว้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด!
