85 - วอร์ดเหมือนนรก

85 - วอร์ดเหมือนนรก

หลินฟ่านและเหล่าจางกำลังดื่มนมถั่วเหลืองในขณะที่อีกายังถูกจับไว้แน่นในอ้อมแขนของหลินฟ่าน

"ไชโย!"

ทั้งสองยิ้มอย่างสดใส และพวกเขาก็รู้สึกดีเหลือเกินที่ได้อยู่บ้าน

ตอนนี้หน้าต่างด้านนอกวอร์ดเต็มไปด้วยผู้คน พวกเขาไม่ต้องการเห็นหลินฟ่านหรือเหล่าจาง แต่สายตาของพวกเขาจ้องมองไปยังสัตว์เลี้ยงตัวใหม่ของวอร์ด 666

“ฉันรู้ว่ามันคืออะไร มันคือนกกางเขน”

"นกขุนแผนดำ"

“พูดเรื่องไร้สาระอะไร นี่คือนกเรเวนต่างหาก?”

"นี่คือนกแก้วต่างหาก"

กลุ่มผู้ป่วยจิตเวชกำลังคุยกัน พวกเขารวมตัวกันที่นี่ทำให้ผู้ดูแลที่ลาดตระเวนไม่กล้าเข้าใกล้ พวกเขายังคงห่างชั้นกับผอ.ฮ่าว มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่พวกเขาจะทำร้ายความคึกคักของวอรืด 666

การตกเป็นเป้าของคนไข้โรคจิตไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเท่าไหร่ทั้งนั้นพวกเขาจึงไม่คิดจะเอาตัวเองไปเสี่ยงอย่างแน่นอน

ข้างในห้อง

เมื่อเห็นผู้คนจำนวนมากเฝ้าดูอยู่ข้างนอก หลินฟ่านก็ลุกขึ้นและเปิดประตูห้อง เขายิ้มและพูดว่า

"ถ้าอยากเห็นก็เข้ามา"

เมื่อเจอของดีต้องรู้จักแบ่งปัน พวกเขาเป็นเพื่อนที่อาศัยอยู่ที่นี่ บางคนกำลังจะจากไปแล้ว และบางคนก็เข้ามาใหม่ ซึ่งไม่มีผลกระทบต่อมิตรภาพของหลินฟ่านกับพวกเขาเลย

กลุ่มผู้ป่วยทางจิตส่งเสียงเฮ และเข้าไปในวอร์ด

พยาบาลตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก กลุ่มผู้ป่วยทางจิตได้หลั่งไหลเข้าไปในหอผู้ป่วยที่อันตรายที่สุดของโรงพยาบาลจิตชิงซาน อะไรจะเกิดขึ้น?

นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถจินตนาการได้

พยาบาลแจ้งหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยทันที เมื่อหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยรู้เรื่อง เขาก็ใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งและไม่กล้าตัดสินใจในเรื่องนี้เองเขาจึงรายงานต่อผอ.ฮ่าวอย่างรวดเร็ว

อันตรายเกินไป.

ผอ.ฮ่าวขมวดคิ้วเมื่อทราบสถานการณ์ ฉากรวมพลแบบนี้น่าทึ่งมาก แม้แต่เขาก็ยังรู้สึกหวาดกลัวอยู่เล็กน้อย ลืมมันไปเถอะ อย่าไปยุ่งกับสิ่งอันตรายเหล่านี้

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็สั่งการให้พยาบาลของเขาจับตามองจากด้านนอกเท่านั้นไม่ต้องเข้าไปวุ่นวายกับผู้ป่วยทั้งสอง

ภายในวอร์ด.

ศาสตราจารย์ซิงคงกัดแฮมและแสดงความคิดเห็นอย่างระมัดระวัง

“ถ้าผมเดาไม่ผิดเจ้าตัวนี้อาจจะเป็นเอเลี่ยน”

ศาสตราจารย์เฟยฉีมีสีหน้าไม่เห็นด้วยและกล่าวว่า

"คุณผิดแล้ว นี่มันอีกาชัดๆ"

ผู้เฒ่าจางดื่มสไปรท์และกล่าวว่า

"ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่อีกานี่คือนกอินทรี ดูที่จงอยปาก กรงเล็บ และขนของมัน มันคือนกอินทรีอย่างแน่นอน พวกคุณกำลังพูดไร้สาระอะไร"

ศาสตราจารย์เฟยฉียกแว่นตาของเขาขึ้น แสร้งทำเป็นมองอย่างระมัดระวังแล้วสรุปว่า

"ดูเหมือนว่าเมื่อสักครู่นี้ผมอาจจะมองผิดอยู่เล็กน้อย เจ้าตัวอาจนี้น่าจะเป็นลูกผสมระหว่างนกอินทรีกับอีกา"

อีกาชั่วร้ายมึงงงเป็นอย่างมาก สถานการณ์ของมนุษย์กลุ่มนี้ดูเหมือนจะผิดปกติอยู่เล็กน้อย

แต่มันไม่สำคัญ

ตราบใดที่มนุษย์ยังคงยำเกรงและยกย่องมันมันจะไว้ชีวิตมนุษย์เหล่านี้ชั่วคราว

ผู้ดูแลหลายคนยืนควบคุมสถานการณ์อยู่ข้างนอก โดยปกติแค่ผู้ป่วยทางจิตรวมหัวกันสองสามคนก็ทำให้พวกเขามีงานใหญ่มากพอแล้ว

ตอนนี้มีผู้ป่วยมากมายมารวมตัวกันอยู่ที่นี่ ระดับของความอันตรายงั้นไม่สามารถจินตนาการได้

ภายในวอร์ด 666 จึงเปรียบเหมือนนรกสำหรับพวกเขา

กลางคืน!

วอร์ด 666 สว่างไสว

“เหล่าจาง คุณว่าศาสตราจารย์เฟยฉีพูดถูกหรือเปล่า” หลินฟ่านถาม

ผู้เฒ่าจางกล่าวว่า "มีความจริงบางอย่าง ดูเหมือนว่าการฝึกนกอินทรีจะต้องอดทนจริงๆ ไม่เช่นนั้นมันจะไม่เชื่อฟัง"

หลินฟ่านรู้สึกว่าสิ่งที่เหล่าจางพูดนั้นสมเหตุสมผล เขาพยักหน้าแล้วกล่าวว่า

"งั้นคุณไปนอนก่อน ผมจะดูแลมันเอง"

“ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมอยู่เป็นเพื่อนคุณ”

“ไม่ การนอนเร็วดีต่อสุขภาพของคุณ เมื่อเร็วๆนี้ผมรู้สึกว่าน้ำหนักของคุณลดลงมาก”

"ใช่ ผมก็รู้สึกว่าช่วงนี้น้ำหนักของผมลดลงจริงๆ"

เหล่าจางนอนอยู่บนเตียงอย่างเชื่อฟัง เขาเอียงศีรษะมองดูอีกา สักพักและผล็อยหลับไป

มนุษย์กำลังทำอะไร?

ใช้เชือกเส้นบางๆมัดเท้าฉันไว้ ดูถูกกันเกินไปหรือเปล่า?

เฮ้!

แน่นอนว่าพวกเขาเป็นมนุษย์โง่เง่าที่มีปัญหาด้านความรู้ความเข้าใจ

แต่อีกาชั่วร้ายไม่ต้องการไปจากที่นี่เร็วนัก ตั้งแต่มันเข้าสู่โลกมนุษย์ก็มีคนจำนวนน้อยนิดที่มองเห็นความสง่างามของมันเหมือนเช่นมนุษย์ที่อยู่ที่นี่

หลินฟ่านวางคางของเขาไว้ในมือแล้วมองไปที่นกอินทรีอย่างตั้งใจ

อีกาชั่วร้ายงงมาก

ชายคนนี้หลงไหลเสน่ห์ของฉันหรือ?

ฮ่าฮ่า!

ดีมาก อีกาอย่างฉันจะให้โอกาสนาย ถ้านายอยากมองหน้าฉันมากก็มองให้พอใจเลย เพราะนี่มันจะเป็นคืนสุดท้ายของนาย

หลังจากนั้นทั้งสองฝ่ายต่างมองหน้ากันไม่หยุด

หลินฟ่านเชื่อสิ่งที่ศาสตราจารย์เฟยฉีพูด เขาต้องจ้องไปที่นกอินทรีจนกว่ามันจะเริ่มกลัวเขา เมื่อนั้นเขาถึงจะฝึกฝนมันให้เชื่องได้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว.

ข้างนอกมืดแล้ว ลมคืนนี้ค่อนข้างแรงจึงมีเสียงดังรบกวนอยู่ตลอดเวลา

อีกาคิดว่าถึงเวลานอนแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นสิ่งชั่วร้ายแต่ก็มีนิสัยรักการนอน

มนุษย์ ฉันเฝ้าจับตาดูนายมานานแล้ว นายควรจะพอใจเสียที ตอนนี้ได้เวลานอนแล้ว ถ้าจะดูก็ดูพรุ่งนี้

จากนั้นมันก็ลดเปลือกตาลงช้าๆและดวงตาที่เหมือนทับทิมสีแดงของมันก็ปิดลง

แต่ทันใดนั้นหลินฟ่านก็จับตัวอีกาและใช้นิ้วเปิดเปลือกตามันขึ้นอีกครั้ง

อีกาชั่วร้ายมึนงงเล็กน้อย

มนุษย์ผู้อ่อนน้อมถ่อมตนอยากมองดูข้าผู้สง่างามมากขนาดนี้เชียว?

ในเมื่อนายมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าถึงขนาดนั้นฉันก็จะตอบสนองให้ถึงที่สุดต่อให้ต้องเหน็ดเหนื่อยตายก็ตาม

เมื่อเข้าสู่เมืองเอี๋ยนไห่ในครั้งนี้ มันได้รับคำสั่งให้ตรวจสอบสถานการณ์ เมื่อพบมนุษย์ที่ยกย่องมันมันย่อมไม่รังเกียจที่จะเล่นด้วย

เวลาผ่านไปนาน

อีกาชั่วร้ายต้องการนอน แต่ทันทีที่มันหลับตา มนุษย์ผู้ต่ำต้อยก็จะจับตัวมันและเปิดเปลือกตาที่หย่อนยานของมันอีกครั้ง

1 คืนผ่านไปแบบนี้!

พวกแกทำเกินไปหน่อยแล้ว

อีกาชั่วร้ายโกรธเล็กน้อย มันต้องการใช้จงอยปากแหลมจิกดวงตาของหลินฟ่านเพื่อสอนบทเรียนแก่มนุษย์ผู้ต่ำต้อยให้รู้สำนึก

แต่ทันทีที่จะงอยปากของมันสัมผัสกับผิวหนังของหลินฟ่าน ใบหน้าของมันก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง ผิวหนังอันบอบบางนี้มันไม่สามารถเจาะทะลุได้

มันเป็นไปได้อย่างไร!

“จะไปไหน รีบมาสบตากันต่อเถอะ”

หลินฟ่านลูบขนเรียบๆของนกอินทรีพร้อมกับมองดูมันด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

อีกาชั่วร้ายจิตใจสะท้านหวั่นไหว

มนุษย์ผู้ต่ำต้อยตรงหน้านี้คือใคร? หลังมือของเขาแข็งมาก หรือว่านี่คือยอดมนุษย์ในตำนานที่ถูกกล่าวขานถึง?

อีกาชั่วร้ายต้องการนอน แต่หลินฟ่านไม่อนุญาตให้มันนอนอย่างเด็ดขาด อีกาชั่วร้ายรู้สึกว่ามนุษย์ผู้ต่ำต้อยที่อยู่ข้างหน้ามันกำลังป่วยหนัก

มันกางปีกและบินทะลวงกระจกของวอร์ดอย่างรุนแรงโดยต้องการจะหนีออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

และแน่นอนว่าเมื่อมันอยู่ในการควบคุมของหลินฟ่านมันย่อมไม่มีความสามารถที่จะทำแบบนั้น

ทันทีที่มันบินขึ้น หลินฟ่านก็จับมันกดลงบนเตียงอย่างโหดร้าย

ไอ้บ้านี่!

อีกาโกรธมาก ไม่ว่ายังไงมันก็คืออสูรที่ดุร้าย ศักดิ์ศรีของสิ่งมีชีวิตชั่วร้ายนั้นไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ผู้ต่ำต้อยสามารถเหยียบย่ำได้อย่างแน่นอน

ในตอนนี้มันแกล้งทำเป็นอ่อนแอต่อหน้าหลินฟ่านและเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายประมาท มันก็พุ่งไปที่ดวงตาของหลินฟ่านอย่างสุดกำลัง

แกรก!

ทันทีที่ปากของมันสัมผัสกับดวงตาของหลินฟ่าน จะงอยปากของมันก็แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย และร่างกายเล็กๆของมันก็ถูกหลินฟ่านกดลงบนเตียงอีกครั้ง