511 - ผู้บ่มเพาะหญิงคฤหาสน์ม่วง
511 - ผู้บ่มเพาะหญิงคฤหาสน์ม่วง
"ทำไมข้าถึงเห็นขนตาของนางสั่นอีกแล้ว" สุนัขสีดำตัวใหญ่รีบถอยหลังไปสองสามก้าว
“เจ็ดหมื่นปีผ่านไป มันเป็นไปไม่ได้ที่นางจะยังมีชีวิตอยู่ เรารีบเอาแท่นหยกออกมาแล้วไปจากที่นี่กันเถอะ” ตู้เฟยดุด่าด้วยความกลัว
เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวยังคงดังมาจากด้านล่างและมันใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ
ทั้งสี่คนมองสบตากันและกัน ความเร็วของสิ่งมีชีวิตโบราณตัวนั้นมันไม่ไร้สาระเกินไปเหรอ นี่มันแทบจะอยู่ในระดับเดียวกับการข้ามผ่านความว่างเปล่าแล้ว?
พวกเขาเคลื่อนย้ายผ่านความว่างเปล่าอีกครั้ง คราวนี้พวกเขาปรากฏตัวห่างจากบริเวณหุบเหวไกลกว่าสี่พันลี้
“สิ่งมีชีวิตอมตะโบราณช่างน่ากลัวยิ่งนัก!” ผังป๋อนั่งบนหิมะอย่างหมดแรง
“นี่เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตอมตะเท่านั้นมันยังห่างไกลจากราชาอมตะมาก หากราชาอมตะปรากฏขึ้นในโลกจริงๆเพียงการขยับมือของเขาก็สามารถบดขยี้ทางดินแดนรกร้างตะวันออกได้แล้ว” สุนัขสีดำตัวใหญ่ส่ายหัว
“เจ้าหมาบ้า เจ้ามันชั่วร้ายเกินไป หากราชาอมตะทรงพลังถึงขนาดนั้น เจ้าก็ยังบังคับเย่ตัวน้อยไปหยิบยาศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ?” ตู้เฟยไม่พอใจ
“ราชาอมตะจะไม่เข้าสู่โลกมนุษย์อย่างแน่นอนพวกเจ้าสบายใจได้ ในสถานการณ์นี้มีเพียงผู้พิทักษ์ของเขาเท่านั้นที่ถูกปลุกให้ตื่น!” สุนัขสีดำตัวใหญ่มีเหตุผลมากมายและกล่าวต่อไปว่า
“เจ้าคิดว่าดินแดนรกร้างตะวันออกของเราจะไม่มีสิ่งมีชีวิตอมตะเผ่าพันธุ์มนุษย์จริงๆหรือ ต่อให้โลกใบนี้ไม่มีราชาอมตะก็ใช่ว่าเจ้าปีศาจร้ายตัวนั้นจะสามารถทำอะไรได้ เมื่อรู้แบบนี้แล้วเจ้าคิดว่ามันคุ้มค่าที่จะเสี่ยงหรือไม่?”
เย่ฟ่านยังคงเต็มไปด้วยความกลัว ผู้พิทักษ์ตัวนั้นทรงพลังมาก และสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในโลงศพขนาดใหญ่นั้นจะแข็งแกร่งมากแค่ไหน?
แม้ว่าเขาจะเสียใจที่ไม่สามารถครอบครองต้นกำเนิดสวรรค์นั้นได้ แต่เขาก็ได้รับมามากเช่นกัน ไม่ว่าจะมองอย่างไรการเดินทางครั้งนี้ก็ค่อนข้างคุ้มค่า
เย่ฟ่านหยิบหม้อหยกขาวขนาดเล็กและขวดหยกออกมา แม้ว่ามันจะถูกผนึกแน่น แต่ก็ยังมีกลิ่นที่ซึมลึกเข้าไปในหัวใจ
จากนั้นเขาก็นำต้นกำเนิดสวรรค์ออกมาเพื่อแสดงผลของการเก็บเกี่ยวให้ทุกคนได้ทราบ
"นี่เป็นผลประโยชน์ที่ยอดเยี่ยมมาก!"
ผังป๋อและตู้เฟยมีสีหน้าแช่มชื่น แม้แต่สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็ยังตาลุกวาว
“ไอ้หมาบ้า หากเจ้ากล้าหยิบมันออกไปเราสามคนจะกินเนื้อของเจ้าเป็นอาหารเย็นวันนี้” ตู้เฟยเตือน
“เจ้าบ้าเอ้ย เจ้าเห็นจักรพรรดิคนนี้ชั่วร้ายแบบนั้นเหรอ?”
“เจ้าชั่วร้ายยิ่งกว่าที่ข้าคิดอีก!” ตู้เฟยเย้ยหยัน
หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มสำรวจสมบัติ ลูกปัดมังกรส่องแสง เป็นประกายและมีกลิ่นหอมทำให้คนมึนเมา ของเหลวมังกรทองเก้าหยดมีความมหัศจรรย์ไม่แพ้กัน พวกเขารู้สึกว่านี่ต้องเป็นยาศักดิ์สิทธิ์ที่ยอดเยี่ยม
"มันคู่ควรกับยาศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่มีใครเทียบ และมูลค่าของมันประเมินค่าไม่ได้!"
“ผลของยาศักดิ์สิทธิ์นั้นแท้จริงแล้วคือมังกรและลูกปัดมังกร การที่เราไม่สามารถเอาต้นไม้ต้นนั้นมาได้ก็ดูเหมือนว่าจะไม่ส่งผลกระทบมากเท่าไหร่”
หลายคนไม่สามารถประเมินมูลค่าของมันได้ แต่พวกเขาคิดว่ามันจะต้องมีค่ามากกว่ายาศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่สมบูรณ์ซึ่งเย่ฟ่านขายในเมืองศักดิ์สิทธิ์
ท้ายที่สุดแล้วนี่ก็คือยาศักดิ์สิทธิ์ที่สมบูรณ์แบบชนิดหนึ่ง
“โชคไม่ดีที่ข้าไม่สามารถเก็บลำต้นของมันกลับมาได้ ไม่เช่นนั้นต่อให้ต้องใช้ต้นกำเนิดสิบล้านจิน ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์พวกนั้นก็ต้องจ่ายอย่างแน่นอน”
“บางทีนั่นอาจเป็นยาศักดิ์สิทธิ์ที่เหลืออยู่ต้นสุดท้ายของโลกก็เป็นได้”
สุนัขสีดำตัวใหญ่มองอย่างกระตือรือร้น แต่ตู้เฟยปฏิเสธที่จะให้มันเข้าใกล้ โดยบอกว่าสุนัขตัวนี้ไม่มีความซื่อสัตย์แม้แต่น้อยจำเป็นต้องให้มันอยู่ห่างจากของวิเศษให้มากที่สุด
“ยาศักดิ์สิทธิ์โบราณเป็นสิ่งที่หายากมากต่อให้เป็นเมื่อหลายแสนปีก่อน แต่ละสายพันธุ์เป็นตัวแทนของชีวิตของยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงระดับโลก ในสายตาของคนใกล้ตายบางทีมันอาจจะมีค่ามากกว่าอาวุธเต๋าสุดขั้วที่แข็งแกร่งเลยก็ได้”
เย่ฟ่านกำลังวิเคราะห์
“ไม่ต้องพูดถึงผลลูกปัดมังกร เพียงแค่ของเหลวมังกรเก้าหยดพวกนี้ก็สามารถทำให้พวกเราร่ำรวยอย่างถึงที่สุดแล้ว ข้าคิดว่านี่คงเป็นแก่แท้ของปราณมังกรอย่างแน่นอน”
แม้แต่ผังป๋อที่ไม่ค่อยใช้สมองก็ยังมองเห็นความมหัศจรรย์ของมัน
“หากเจ้าถือพวกมันไว้กับตัวเองมันจะทำให้เจ้ามีชีวิตสำรองอีกหนึ่งชีวิต นี่เป็นของวิเศษที่อาวุธเต๋าสุดขั้วไม่สามารถเทียบได้”
เมื่อสุนัขสีดำตัวใหญ่พูดแบบนี้น้ำลายของมันก็ไหลออกมา
เย่ฟ่านรู้สึกว่าข้อเสนอนี้น่าสนใจเป็นอย่างมาก เขาคิดอย่างจริงจังก่อนจะกล่าวว่า
“เมื่อข้าบรรลุความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของร่างเซียนข้าจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง”
“ผู้บ่มเพาะร่างศักดิ์สิทธิ์จนถึงระดับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่สามารถอยู่ได้นับหมื่นปี และหากเจ้ามียาศักดิ์สิทธิ์ต้นนั้นอยู่ในครอบครอง
ตลอดหมื่นปีที่เจ้ามีชีวิตอยู่รับรองว่าพวกดินแดนศักดิ์สิทธิ์และตระกูลขุนนางโบราณคงต้องนอนอย่างหวาดระแวงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน”
สุนัขสีดำตัวใหญ่ทอดถอนใจอีกครั้งก่อนจะกล่าวว่า
“แต่เจ้าจะประสบผลสำเร็จจริงหรือ ด้วยความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของร่างเซียนมันจะทำให้เจ้ามีความแข็งแกร่งไม่เป็นรองจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ในอดีตด้วยซ้ำ ลำพังแค่การเข้าสู่อาณาจักรสี่สุดขั้วก็ว่ายากแล้วเจ้าอย่าเพิ่งคิดถึงเรื่องนั้นดีกว่า”
ทันใดนั้นผังป๋อก็สัมผัสได้ถึงบางอย่างเขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและกล่าวว่า
“มีคนกำลังมา”
มีหญิงงามสิบคนที่กำลังโบยบินอยู่บนท้องฟ้า พวกนางสวมชุดสีม่วงและเคลื่อนไหวอย่างเป็นระเบียบกลายเป็นภาพที่งดงามบาดตา
“ผู้บ่มเพาะหญิงของคฤหาสน์ม่วง?”
“ใช่ พวกนางมาจากคฤหาสน์ม่วง”
ตู้เฟยก็หัวเราะและพูดว่า “พี่น้องเอ๋ย เจ้าจะรออะไรอยู่”
"ความปรารถนาของจักรพรรดิคนนี้กำลังจะเป็นความจริง ข้าจะรับบุตรศักดิ์สิทธิ์และผู้บ่มเพาะหญิงทั้งหมดในโลกให้เป็นสัตว์เลี้ยงมนุษย์ทั้งหมด "
ถ้ามีใครได้ยินคำพูดของพวกเขาทุกคนจะต้องตกตะลึงอย่างแน่นอน สี่คนนี้ไม่เพียงแต่มีพฤติกรรมแปลกประหลาดเท่านั้น ความกล้าของพวกเขายังไม่มีใครสามารถเทียบได้
และในขณะนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหญิงสาวชุดสีม่วงเหล่านี้ถูกดึงดูดโดยแสงที่มาจากต้นกำเนิดสวรรค์
ต้นกำเนิดสวรรค์ที่เย่ฟ่านได้รับจากรังมังกรไร้สิ้นสุดนั้นใหญ่พอๆ กับใบหน้ามนุษย์ เขาวางมันไว้บนหิมะทำให้แสงของวันเกิดเจ้าเป็นอย่างมากเมื่อปรากฏอยู่บนทุ่งน้ำแข็ง
“เทพธิดาตู้ เรารอเจ้ามานานแล้ว” ตู้เฟยหยอกล้อด้วยรอยยิ้มสดใส
"วัง!"
สุนัขสีดำตัวใหญ่ก็กระโดดออกมาจากกองหิมะและขนาบข้างตู้เฟยในทันที
ทันใดนั้นปราณอสูรทะยานก็สู่ท้องฟ้าและผังป๋อที่เหมือนเทพผู้สูงศักดิ์ก็ปรากฏตัวออกมาจากความว่างเปล่าพร้อมกับเย่ฟ่าน
"สุนัขที่ชั่วร้ายนั่น!"
หญิงสาวหลายคนใบหน้าเปลี่ยนสี สุนัขสีดำตัวใหญ่อาละวาดอย่างหนักเมื่อเร็วๆนี้ แม้แต่สาวกของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ยังรู้สึกหวาดกลัวเมื่อพูดถึงมัน
สุนัขสีดำตัวใหญ่พูดว่า "เรียกข้าว่านายท่านจักรพรรดิ!"
เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวกลุ่มนี้จำเย่ฟ่านได้เพราะพวกนางเคยเห็นภาพเหมือนของเขาและตอนนี้พวกนางก็เริ่มจัดรูปขบวนพร้อมที่จะรับการโจมตีทันที
"พวกเจ้าต้องการอะไร?" หญิงสาวคนหนึ่งถาม
"ข้าอยากเดินดูหิมะและเพลิดเพลินกับดอกบ๊วยไปพร้อมกับพวกเจ้าทุกคน" ตู้เฟยหัวเราะคิกคัก หม้ออสูรกลืนสวรรค์ลอยอยู่เหนือศีรษะของเขา
“เจ้า”
"ใครคือผู้บ่มเพาะของคฤหาสน์ม่วง" ผังป๋อก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางสง่างาม สายตาของเขาสำรวจหญิงสาวทุกคนอย่างไร้มารยาท
เย่ฟ่านส่งเสียงหัวเราะก่อนจะกล่าวว่า
“เหล่าเทพธิดาพวกเจ้ากำลังตามหาข้าอยู่หรือเปล่า วันนี้ข้ามาหาพวกเจ้าแล้วใครจะลงมือเป็นคนแรก?”
