บทที่ 507 วายร้ายน้อยหายไป
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้ว ในที่สุดซูจิ่วก็รู้สึกง่วงและผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของซูเชิ่งจิ่งโดยไม่รู้ตัว ## ช่วยเหลือเสี่ยวจิ่วหน่อยนะคะ ขอยอดมาเป็นกำลังใจด้วยนะคะ หรงซื่อในอีกด้านหนึ่งยังคงหันหลังให้เธอและซูเชิ่งจิ่ง ดวงตาที่เปียกชื้นลืมตาขึ้นเล็กน้อย และมองออกไปนอกหน้าต่างในตอนกลางคืนอย่างแน่วแน่ ทำไ...
